Blind, en meervoudig gehandicapt
Er zijn van die momenten dat je je gelukkig mag prijzen. Je bent zelf redelijk gezond en je familie ook. Dit spookte door mijn hoofd bij een bezoek aan de ‘School for the blind with multiple disabilities’ in Cha Am.
De gebouwen, ver van de bewoonde wereld, dateren pas uit 2016. Gerealiseerd op anderhalve hectare grond, geschonken door een rijke dame. Onder bescherming van het Thaise koninklijk huis (met name de overleden Koning Bhumibol) en voorzien van de nodige geldelijke giften.
Het geheel oogt fraai, maar de huidige 40 jonge bewoners zal dat worst zijn. Blindheid is al een probleem, maar de bijkomende handicaps maken dat probleem vrijwel onoverkomelijk. Die ellende maakt me bijna emotioneel incontinent…
We komen niet met lege handen, al zien de kinderen dat niet. Enkele Thaise partners van leden van de Nederlandse Vereniging Hua Hin en Cha am, hebben het plan opgevat om de school te voorzien van de nodige hulpgoederen. Het ingezamelde bedrag is aangevuld door de Nederlandse Lions uit IJsselmonde, zodat een pick-up afgeladen vol gestouwd kan worden met luiers, drinkwater, schoonmaakartikelen, voedsel en ga zo maar door. En verbandmiddelen, want sommige kinderen bezeren zichzelf opzettelijk. Zoals gebruikelijk in Thailand worden deze uitgestald op tafels op het podium. Hoe komt het dat ik me daar op de een of andere manier toch ongemakkelijk bij voel?
Tegen de achterwand zit een handvol kinderen. Het jongetje achter het keyboard probeert Jingle Bells uit het apparaat te krijgen Later blijkt dat zij voor ons gaan optreden. Nu staren ze blindelings voor zich uit, autistisch dezelfde bewegingen herhalend. Fotograferen en filmen is geen probleem: de kinderen merken het toch niet.
Na toespraken door de groepsleiding en de directeur, is het optreden geblazen als dank voor onze gaven. De tranen schieten me in de ogen. Hoe gelukkig kunnen wij zijn met onze (relatieve) gezondheid!
De school is uniek in Thailand. Van de 40 kinderen zijn er slechts twee afkomstig uit de eigen regio. De rest komt uit heel Thailand en doorgaans uit straatarme gezinnen. Vaak kunnen ze slechts hooguit één keer per jaar komen kijken. De maximale capaciteit van de school bedraagt 120 kinderen.
Dan mogen ze gaan eten. Ze vallen niet aan zoals andere kinderen, maar moeten stuk voor stuk naar hun stoel worden geleid. Vanwege ons bezoek krijgen ze frites, knakworstjes en kipnuggets, in stukjes gesneden. Ik zie de vingertjes keurend over het eten glijden. Sommigen moeten worden gevoerd, anderen laten hetgeen niet smaakt op de grond vallen. Ik bewonder het geduld en de zorgzaamheid van de begeleiding.
In de brochure van de school lees ik: “We will develop the blind in society with dignity, happy productive citizens, not a burden to society. Life begins with a chance. That chance increases with education.”
Ik heb geen idee wat er met deze kinderen gebeurt als ze een jaar of 15 zijn en van deze school af moeten. Ik wil er liever niet aan denken.
The Christian Foundation for the Blind in Thailand, Krungthai Bank Cha am Branch, 717-0-33051-2
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler
Graag adres van de Nederlandse Vereniging Hua Hin Cha am. Goed werk proficiat.
Je kunt de NVTHC bereiken via [email protected] Hans Bos is secretaris.
Een prachtig verslag van Hans . Ik was erbij en ook op mij heeft dit een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.Met name het geduld en liefde van het verzorgende personeel was indruk wekkend.Dank aan de Thaise partners van een aantal NVTHC leden voor dit goed georganiseerde initiatief en natuurlijk The Lions club vor de bijdrage. Volgend jaar weer si de afspraak.
Do.
Mooi om dit te lezen, Hans. Goed werk van jou en de Nederlandse Vereniging.
Beste Hans,
Erg fijn dat er mensen zijn die dit willen doen.
Deze kinderen zijn erg blij met deze aandacht.
Ik zelf ben nooit vies geweest om vrijwilligers werk te doen, sterker nog ik nam
daar vrij voor van mijn werk.
Goed gebaar en zeker niet blind voor aanpakken.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Met grote belangstelling heb ik deze indrukwekkende reportage over deze school voor blinde en meervoudig gehandicapten gelezen. Hoe is verder de medische begeleiding voor deze kinderen? Wat wij in veel landen zien is dat er op zulke soort internaten ook (zeer) slechtzienden tussen zitten. Maar ook blinden die een “tijdelijke” low vision of blinde aandoening hebben. Deze zijn in sommige gevallen goed te helpen. Is daar iets over bekend? Ik hoor het wel als wij, als stichting voor blinden en slechtzienden, hier iets in kunnen betekenen. Mijn complimenten voor jullie harde werk in deze!
Groet van Ryszard (director Ophthalmology Vision Projects/VIP International foundation)