Aantal scholieren in extreme armoede stijgt
Uit recent onderzoek onder Thaise scholieren blijkt dat, als gevolg van de coronapandemie, het aantal scholieren met financiële problemen in 2021 is gestegen tot ruim 1,2 miljoen. Volgens het onderzoek van het Equitable Education Fund (EEF), is het aantal leerlingen dat als “extreem arm” is geclassificeerd, gestegen van 994.428 in het eerste semester van 2020 tot 1,24 miljoen nu. Dat betekent dat 1 op de 5 scholieren nu in die categorie valt.
De overgang naar online leren heeft grote gevolgen voor met name de armste kinderen. In grote delen van het land heeft meer dan 80% van de scholieren geen toegang tot internet en/of geen beschikking over de benodigde apparatuur. Veel leerlingen in de eerste 3 schooljaren hebben daardoor nu al een achterstand opgelopen in basisvaardigheden als lezen, schrijven en rekenen. De vrees bestaat dat ze deze achterstand niet meer zullen inlopen en uiteindelijk niet meer naar school terugkeren.
De woordvoerder van het EEF zegt dat er meer samenwerking nodig is om deze kinderen in het onderwijssysteem te houden. Hij voegt daar aan toe dat financiële steun alleen niet voldoende is, omdat deze kinderen ook te maken hebben met stress, angst en isolement en alle hulp nodig hebben die ze kunnen krijgen.
De bevindingen van het EEF sluiten aan bij een ander onderzoek onder 1400 scholieren, waaruit naar voren kwam dat maar liefst 200 daarvan vrijwel zeker niet meer naar school terugkeren.
(Bron: ASEAN now – https://aseannow.com/topic/1243449-studies-show-students-are-poorer-due-to-covid-19/)
Scholieren sponsoren
De Foundation for Education of Rural Children (FERC) is een kleine stichting in Chiang Mai die het scholieren mogelijk maakt om hun school af te maken. Dat gebeurt allemaal heel kleinschalig, door 1 op 1 koppeling van een sponsor aan een scholier. In totaal worden nu ruim 70 scholieren, veelal uit de bergdorpen rond Chiang Mai, gesponsord.
FERC werkt nauw samen met de scholen. Jaarlijks zijn er nieuwe sponsorships doordat scholieren klaar zijn met hun school en doordat er sponsoren bijkomen. De scholen bekijken welke scholieren gemotiveerd zijn en goede kans hebben om door te studeren. In overleg tussen scholen en FERC worden de scholieren uitgekozen die in aanmerking komen voor sponsoring. Die moeten vervolgens zelf “solliciteren” en duidelijk maken waarom zij voor een sponsorship in aanmerking denken te komen. Al met al een grondige procedure, die dankzij de kleinschaligheid tot goede resultaten leidt.
Een sponsor verbindt zich in principe voor 3 jaar aan het sponsoren van een scholier. FERC heeft intussen een reservepot waarmee het tussentijds wegvallen van een sponsor kan worden opgevangen, maar hoopt dat niet nodig te hebben. In verband met de situatie zoals hierboven omschreven gaat FERC bovendien komend schooljaar enkele scholieren extra sponsoren waarvoor zich nu nog geen sponsor gemeld heeft. De hoop is natuurlijk dat er de komende tijd nieuwe sponsoren bijkomen.
FERC vraagt nogal wat van een sponsor. Het jaarlijkse sponsorbedrag is 12.000 baht. Dat gaat volledig naar de gesponsorde scholier. De bestuursleden werken vrijwillig en declareren geen kosten. Het “reservepotje” is gevuld door donaties en door een jaarlijks evenement. Dat laatste kon vorig jaar niet doorgaan vanwege corona en ook voor komend jaar is het onzeker. Als alternatief heeft FERC een zeer fraaie kalender laten maken, met elke maand een beroemd schilderij waarop de hoofdpersoon vervangen is door een inwoner van Chiang Mai. Alle foto’s zijn door een professionele fotograaf gemaakt en bewerkt.
Meer over FERC vind je op www.fercthailand.org. Daar kun je ook de kalender bekijken. Als je het makkelijker vindt om in het Nederlands informatie te krijgen of de kalender te bestellen (295 baht + verzendkosten) kan je ook een mailtje sturen naar François la Poutré, de secretaris, die ondanks zijn Franse naam toch een rasechte Hagenees is. Zijn e-mailadres is [email protected].
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Goede doelen13 januari 2024Samen bouwen aan een betere toekomst: FERC’s missie voor onderwijs in Thailand
Achtergrond7 augustus 2022Het vervallen huis van Louis Leonowens
Eten en drinken24 april 2022Kan het nóg lekkerder?
Leven in Thailand31 januari 2022Er is hoop
Wat een verschrikkelijk goed initiatief. Ik vraag mij af of er in Pattaya ook een organisatie is die zich hiermede verdienstelijk maakt.
Via onderstaand project steun ik 2 kinderen in de Issaan provincie. Ik kan je dit van harte aanbevelen.
http://www.projectissaan.be
Ik ken dit project ook. Wordt van nabij opgevolgd (door een West-Vlaming ter plaatse) waardoor elk misbruik van de gesponsorde gelden zo goed als onbestaande is.
Heel wat kinderen zijn via dit initiatief succesvol afgestudeerd.
Mooi project ook. Goed om te zien dat er op meer plaatsen zulke initiatieven zijn.
Het initiatief is een te prijzen begin en ik hoop dat er meer volgen.
Maar eigenlijk faalt hier de overheid; de landelijke, de provinciale en de lokale. Zeker in de periferie heeft niet iedereen een PC thuis en voorts, zit er wel computerkennis bij de scholen zelf? Nu zijn weer de armsten de dupe.
Het is weer zo’n dooddoener dat de overheid faalt. Dat is, zeg ik, onzin want de Thaise overheid doet het prima: de uitgaven per leerling zijn de afgelopen 10 jaar met 50% gestegen, 5% van BBP wordt uitgegeven aan onderwijs wat hoger is dan het OESO gemiddelde en het onderwijs slokt 20% op van de overheidsuitgaven en staat hiermee op nr.1 van de Thaise overheidsuitgaven. Het probleem is niet de overheid denk ik maar dan de ouders liever in een hangmatje liggen en niet op zoek gaan naar voldoende inkomsten zodat de kinderen genoeg mogelijkheden hebben zoals onderwijs, goede voeding, huisvesting en meer. Niet voor niets worden er miljoenen gastarbeiders uit de buurlanden gehaald welke wel voor maandlonen van 10.000 tot 20.000 per maand willen werken, voor 2 werkende ouders praat je dan over 30.000 tot 40.000 per maand. Nee de arme ouders heb ik geen medelijden mee want meestal is dat aan hen zelf te wijten want kiezen liever voor een armoedig bestaan in de landbouw voor zeg maar 5000 baht per maand of vergelijkbaar. Niet voor niets is er een grote migratie van de armere gebieden naar streken waar wel genoeg wordt en kan worden verdiend en miljoenen Thais kiezen dan hiervoor om te verhuizen.
Voor thuisonderwijs is een telefoon vaak genoeg met internet om de lessen online te kunnen volgen. Nou voor 200 tot 500 baht per maand is er overal, tot in de verste uithoeken, internet beschikbaar. Internet welke men toch al heeft want bijna een ieder van de jeugd heeft een smartphone welke je voor 1000 baht of meer kunt kopen. De armsten zijn niet de dupe maar kiezen voor een leven in armoede terwijl er veelal mogelijkheden zijn voor ouders met kinderen om meer inkomen te verdienen, deze ouders zijn jong en daardoor gewild bij werkgevers.
Kijk eens eens naar de website van EEF, dit is trouwens een overheidsorganisatie en lees een stuk wat ik hier bijsluit:
https://www.eef.or.th/interview-chaiyuth/
Een nogal generaliserende opmerking. Het gaat om oorzaak en gevolg, er zijn genoeg ouders die zelf nauwelijks onderwijs hebben genoten. Denk je dat die in staat zijn om hun kinderen een betere toekomst te geven? Als je in armoede bent geboren is niet eenvoudig om je daaraan te ontworstelen.
Er zijn inderdaad genoeg ouders die nauwelijks onderwijs hebben genoten maar wees gerust er zijn ook heel wat Thai die ervoor kiezen om als armoezaaier door het leven te gaan. Hun dagelijkse bezigheid bestaat erin om werkelijk NIETS te doen en de nodige drank te nuttigen.
Ik heb zo in mijn nabije familie 2 mooie voorbeelden. Nooit naar school geweest, te lui om een poot uit te steken, zuipen tegen de sterren op. En daar zijn de kinderen uiteraard de dupe van.
Waar een wil is is een weg zeg ik altijd. Ger-Korat hierboven heeft zeker een punt.
In Nederland heb je ook van die mensen die te lui zijn om een poot uit te steken. Die worden dan manager, adviseur, influencer, ceo of makelaar en verdienen goud geld. Dan zeggen ze dat ze er hard voor gewerkt hebben.
Ik geef juist een paar voorbeelden van arbeidsmigratie. Thailand is de werkplaats voor vele landen, fabrieken waar een ieder terecht kan en learning on the job, het gaat in deze fabrieken vaak om.lopende bandwerk en laaggeschoold personeel is voldoende want de handjes moeten het werk doen. Niets geen generaliseren maar als je praat over 3 tot 4 miljoen gastarbeiders die dit wel kunnen uitvoeren tegen een voor Thaise normen redelijk salaris dan zie ik niet in waarom je beperkt tot landbouw waarin je arm blijft, ( 40% van de arbeidsbevolking werkt in de landbouw) met een gemiddeld inkomen van vaak 5000 per maand terwijl je elders een veelvoud kan verdienen. Miljoenen Thais werken in de industrie en zijn juist een voorbeeld voor de kleine groep welke armoede verkiest boven verhuizen naar streken waar men wel vooruit kan komen.
Ga zelf eens voor 10.000 baht per maand 6 dagen per week aan de lopende band staan. En dan ook nog onder slechte werkomstandigheden, vaak met giftige stoffen werken. En je denkt dat ze voor 10.000 baht per maand hun kinderen kunnen laten studeren? Verder alles goed?
Is altijd beter dan niets doen. Trouwens 10000THB voor het werk in een fabriek is het salaris als je geen overuren wilt kloppen. Mijn vrouw heeft destijds in de productie afdeling gewerkt en verdiende tot 18000THB/maand (mits heel wat overuren uiteraard). Als je dit als koppel kunt opbrengen dan kan je een behoorlijk leven opbouwen.
Jaja, armoede is een keuze. Makkelijk praten als je in een stervenstijk land geboren bent.
Moderator: Dit heb je al gezegd en wordt daarom niet geplaatst. Het steeds herhalen van dezelfde standpunten is chatten.
Ger Korat, je generaliseert. Kijk eerst eens in de Isaan rond waar nog mensen leven die geen Thais spreken en schrijven maar communiceren in Lao of Isaan. Waar analfabetisme nog voor komt. Kunnen die verhuizen naar elders?
En dan het verhaal van iemand anders die beweert dat ze de hele dag in de hangmat liggen te drinken? Ja, die heb ik vaker gehoord. Toeristen die niet zien hoeveel Thaise mensen om 4 uur het rijstveld ingaan om de zon voor te zijn en om 9 uur inderdaad moe de hangmat op kruipen…
Ik vraag me af of Ger deze arme mensen ooit heeft ontmoet; ik heb er tussen gewoond en ken hun armoede en onvermogen. Geen opleiding, geen baan, zo gaat het ook in de steden. De prijs van eeuwenlange onderdrukking.
In dit blog is een serie geplaatst (You-Me-We-Us) over de vele groepen die endemisch zijn in Thailand en over groepen die door omstandigheden naar Thailand zijn gevlucht. Geen papieren, geen rechten, dus armoede. Hoe moeten die aan de centen komen voor online onderwijs voor hun kinderen?
François deed er goed aan de aandacht op het groeiende armoedeprobleem door corona te vestigen.
Helemaal mee eens Erik, armoede is geen keuze, een enkele uitzondering daar gelaten. Armoede zie ik als resultaat van structurele problemen. Zowel maatschappelijk als ook voor een deel persoonlijk. Zo ontbreekt het Thailand aan allerlei vangnetten en basisrechten die bijvoorbeeld in een land als Nederland heel gewoon zijn: denk aan zaken omtrent onderwijs, zorg, arbeidsrecht etc. Thailand is al enige jaren een hoger middeninkomen land en toch blijft het een van ’s wereld meest ongelijke landen. Als er iets een keuze is, dan is het van de machtshebbers aan de top die voor een zwaar kapitalistisch en militaristisch systeem kiezen. Dat zou heel anders kunnen, zoveel beter en rechtvaardiger voor Somchai met de pet.
En mede daarom ben ik zo blij met de schrijvers die blijven wijzen op zowel de grote achterstellingen en onderdrukking van de mensen, alsmede aandacht voor projecten en groepen die daar iets proberen aan te doen. Dus dank aan mijn medebloggers zoals Francois en Erik en deze stukjes.
“Zo ontbreekt het Thailand aan allerlei vangnetten en basisrechten die bijvoorbeeld in een land als Nederland heel gewoon zijn: denk aan zaken omtrent onderwijs, zorg, arbeidsrecht etc. ”
Schaam je Rob. Je moet geen onzin verkopen want de genoemde zaken zijn netjes geregeld voor het grootste deel van de bevolking. Dat het niet naar Nederlandse maatstaven is is een andere discussie.
On topic, thuis onderwijs is geen zegen en minimale vereiste is toch wel een computer en daar zou de overheid eigenlijk wel mee kunnen helpen. Het gaat uiteindelijk ook om de toekomst van een land en je zou geen verloren generatie willen hebben. Zelf vraag ik mijzelf weleens af wie er eigenlijk nog zin in heeft om boer te worden. Eigenlijk is dat het de laatste keuze als je aan je eigen omgeving gehecht bent en niet teveel theorie geleerd hebt….
Johnny, voor de informele sector (ongeveer 60% van de werkenden) bestaan geen sociale voorzieningen.
Tino,
Zou daar niet de oplossing liggen? Ga niet als informelen allemaal apart aan de slag maar richt samenwerkingsverbanden met gelijkgezinden op. Doe dat in bedrijfsvorm en dan zijn de aandeelhouders tevens werknemers. Dan betalen ze eventueel zelf de SSO premie en zijn ze verzekerd voor zorg en inkomen in de toekomst. Grab, Foodpanda en dat soort bedrijven kan je het dan misschien nog best lastig maken maar men denkt niet zo aan het collectief.
De overheid wil maar al te graag dat de informele sector eindelijk eens gaat inzien dat formeel wellicht een betere optie is. Niet iedere werkgever is een slechte werkgever maar als er een keuze gemaakt moet worden tussen dagelijks op je werk verschijnen of een beetje chill te leven dan is de keuze bij bepaalde figuren toch het laatste.
Er zijn voldoende wetgevingen die rechten kunnen beschermen maar als je er geen deelnemer van wenst te worden dan blijf je maar aan de zijlijn staan.
Mee eens, Johnny. De informele sector doet helaas zelf te weinig aan sociale voorzieningen, coöperaties en dergelijke.
Blij om te lezen dat je het er mee eens bent. Het kan gewoon een verdienmodel zijn voor dorpen. Het is geen rocket science om het zo in het vat te gieten dat iedereen naar eigen inbreng en kwaliteit van goederen een inkomen kan verdienen waarbij een verkoper de belangen behartigt. Dorpsmonopoly x dorpsmonopoly x dorpsmonopoly moet toch groter zijn dan de Lotus of Big C? Om het te doorbreken heb je misschien geld nodig en daar zal men op zoek naar moeten gaan. Daag de overheid uit zou ik zeggen.
Ik ben het ook geheel eens met het goede verhaal van François. Armoede is ook zelden een individueel probleem maar meestal een stuctueel iets.
De Thais werken gemiddeld heel hard, zo’n 2400 uur per jaar tegen in Nederland 1400 uur.
https://www.thailandblog.nl/stelling-van-de-week/thais-werken-uren/
Quote: De armsten zijn niet de dupe maar kiezen voor een leven in armoede terwijl er veelal mogelijkheden zijn voor ouders met kinderen om meer inkomen te verdienen, deze ouders zijn jong en daardoor gewild bij werkgevers.
Kiezen voor een leven in armoede…
Ik zou het op prijs stellen als u deze stelling zou willen onderbouwen, want ik ken wel arme mensen, maar geen arme mensen die voor de armoede hebben gekozen.
Veel arme ouders hebben nauwelijks een opleiding gehad en hebben daardoor weinig te kiezen in het leven.
Onderwijs, dat vaak toch al beroerd is, wat blijkt uit het feit dat veel middelbare scholieren niet in staat zijn je te vertellen hoeveel 7 x 8 is, of twee getallen van twee cijfers uit hun hoofd op te tellen, zonder hun vingers te gebruiken en dan een fout antwoord te geven.
Werkgevers willen meestal wel mensen die toch minimaal een opleiding hebben op het niveau van de derde klas middelbare school.
Heb je dat niet, dan ben je gewoon een dagloner, je verdient wat als iemand werk voor je heeft.
Ger,
ik ben het grotendeels met je eens.
Er zijn er inderdaad veel die kiezen voor de armoede.
Het is vaak een mentaliteits kwestie.
Welliswaar niet altijd.
De zoon van mijn vrouw heeft gedurende zijn 55 jaar nog nooit gewerkt.
Waarom zou hij.
Zijn moeder heeft toch een rijke farang die hem financieel ondersteunt.
Het zoontje verkoopt drugs.
Hem is vaker werk aangeboden, maar hij rijdt liever op zijn opgevoerde brommer rond.
Voor de jongere broer grond gekocht en een huisje laten bouwen.casco laten zetten dat afgewerkt moest worden.
Het huisje staat er nog steeds zo bij als 20 jaar geleden.
Behalve dat er nu veel lege whisky flessen voor de deur liggen.
Daarnaast heb ik ook veel hardwerkende jonge thaise mensen ontmoet.
Niets op aan te merken.
Verder zie ik veel meer mannen die lanterfanten dan vrouwen.
Ja, en dat is zeker maatgevend voor alle Thai? Wel eens van tunnelvisie gehoord?
Zie mijn voor laatste zin.
Daarnaast heb ik ook veel hardwerkende jonge thaise mensen ontmoet.
Niets op aan te merken.
Maar inderdaad: In pattaya, koh samui, ko samet, phuket zul je deze lieden niet tegenkomen.
En luiheid is ook niet maatgevend voor alle Thai.
Maar dat er de nodige luie jonge thaise lieden zijn valt evenmin te ontkennen.
Met een rijke farang die je ondersteunt ben je niet arm.
Als ik in mijn leven gratis geld had gekregen, was ik ook niet gaan werken.
Je kunt leukere dingen doen met je leven.
Zeer juist Khun moo, zelfs als ongeschoolde kan je altijd werk vind, weliswaar minder betaald maar toch.
Ik kan me zeker niet van de indruk ontdoen dat heel wat Thai (inderdaad meestal mannen) liever lui dan moe zijn. De ganse dag zuipen en slapen maar werken … owee dat kennen ze niet.
Ik leef op het platteland waar heel wat rijst verbouwd wordt. Ik heb me altijd de vraag gesteld waarom het harde labeur meestal door de vrouwen gedaan wordt? Mijn schoonvader is van hetzelfde allooi. Veel show verkopen maar steekt geen poot uit! Mijn schoonmoeder daarentegen die werkt van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en is zonder twijfel de kostverdiener van de familie.
En wees gerust, ik ken hier in mijn directe omgeving nog wel enkele in dezelfde situatie. Zou dit dan toch geen toeval zijn?
Dat is een subjectieve waarneming. Dat heeft net zoveel waarde als ik zeg dat ik mannen ken op het platteland die keihard werken terwijl de vrouw des huizes geen poot uitsteekt, zelfs het huis nooit eens schoonmaakt.
Wij wonen hier tussen de rijstvelden annex weilanden en zien de hele dag de mannen uit het dorp bezig op het land en met de koeien. De buren hebben onlangs hun rijst met de hand moeten oogsten omdat een gigantische hoosbui de halmen had platgeslagen. Dan komt er een hele ploeg uit het dorpje, mannen en vrouwen, gezamenlijk de klus klaren terwijl 2 anderen intussen een maaltijd staan klaar te maken.
Nu de rijst geoogst is staat de buurman zijn landje alweer te bewerken om er groenten op te kunnen verbouwen.
Conclusie: alle Thaise mannen werken van vroeg tot laat op het land, en als het nodig is springen de vrouwen bij. Echt waar, want ik zie dat zelf hier om me heen.
Wanneer je de rijstvelden intrekt zie je inderdaad veel hardwerkende thaise mannen en vrouwen.
De niet werkende, drinkende en kaartspelende gokverslaafde zul je daar niet tegenkomen.
Die zitten veelal achter een gesloten deur zodat de politie hun niet ziet.
Onze buren hadden zo’n illegaal gok / kaart gelegenheid.
Het ligt eraan in welk milieu je verkeert.
Thailand heeft veel rangen en standen.
De Thaise bevolking is erg gemeleerd, van zeer gedreven en ontwikkeld tot extreem lui en gemakszuchtig.
Naast de goed opgeleide werkende Thai, heb je eveneens de hardwerkende slecht opgeleide Thai.
Niets mis met deze mensen.
Daarnaast is ook een behoorlijk gedeelte van de bevolking naast de boot gevallen.
Of eigenlijk hebben ze door hun gedrag er zelf voor gezorgd hebben dat ze buiten de boot vielen.
De mannen verdoen hun tijd met drinken en de vrouwen met kaartspelen.
Je ziet ze vaak niet, omdat het zich achter gesloten deuren afspeelt of je moet langdurig in een van de dorpjes verblijven.
Bij ons in Isaan heb ik in de afgelopen 40 jaar genoeg gezien.
Ik heb zelf 3 kinderen op een goede school gestuurd. incl. engels onderwijs, een zwembad erbij met zwemles, gratis medische zorg en gratis eten
Incl. gratis vervoer met een schoolbus die hun voor ons huis ophaalde en op school afzetten.
Wat bleek bij alle 3. Onderweg sprongen ze uit de bus wanneer deze stopte , gingen lanterfanten en stapte ’s avonds weer in de bus.
De school heeft toen de ouders opgebeld, maar die interesseerde het geen moer.
Die probeerde het schoolgeld terug te hlen en ons niet te vertellen.
wij kwamen er pas achter tijdens ons jaarlijks bezoek aan de school met een gesprek met de leiding.
Moderator: Fijn dat u ook dergelijk goed werk doet. Hulde. Maar het gaat nu even over het initiatief zoals hierboven beschreven. Als u ook aandacht wil voor uw goede doel dan moet u een tekst insturen naar de redactie.
Beste lezer
Weet iemand wat voor computer of tablet je nog kan gebruiken ? Ik bedoel voor thuis onderwijs.
Ik heb een scholier van 7 jaar een iPad 2 gegeven ( die had ik over )
Maar daar word alleen spelletjes op gespeeld.
Kan het wel met een Apple product thuis onderwijs volgen ?
Bij voorbaat dank Peter Yai
Ik geef zelf online les. Overal ter wereld, dus ook in Thailand, moet dat op elke Android tablet of iPad kunnen. Beter nog is een laptop. Als de kids willen gamen, dan is dat aan de ouders om er zicht op te houden.
Ik zou eerst nagaan of het kind wel interesse heeft om een laptop te gebruiken voor onderwijs.
Ook ik heb ooit een laptop weggeven aan de kleindochter van 14 om het gebruik van een computer te leren.
De laptop werd alleen gebruikt voor het afspelen van cd rom films,en om indruk te maken op school en na 3 maanden was de gehele laptop gesloopt.
De aan uit knop was verdwenen het scherm was gescheurd en de cd rom speler werkte ook niet.
De CD roms lagen overal in het huis, in de tuin en tussen de keukenspullen,
Daarnaast zijn er ook Thaise kinderen die zeer leergierig zijn en zich anders zullen opstellen.
Je zult dit zelf moeten beoordelen hoe ze met andere spullen omspringen.
Bij ons bijvoorbeeld waren de 3 nieuwe kinder fietsen binnen 6 maanden geheel gesloopt.
Dat zou al een teken kunnen zijn, dat men met een fragiele laptop niet om kunnen gaan.
Je kunt het hun wellicht zelfs niet kwalijk nemen.
Het ligt aan de opvoeding.