Bangkok Hospital Hua Hin (video)
Sinds april 2011 beschikt Hua Hin over een prive-ziekenhuis van de bekende ‘Bangkok Hospital’ keten.
Hua Hin heeft daarmee in totaal drie ziekenhuizen, een overheidsziekenhuis, het San Paolo en Bangkok Hospital. Een niet onbelangrijk gegeven want veel overwinteraars en pensionado’s die in Hua Hin wonen zijn al op leeftijd en dan is goede medische zorg van groot belang.
Over het Bangkok Hospital in Hua Hin waren de meningen nogal verdeeld. De commercie druipt er van af en dat betekent in de praktijk flinke tarieven en alleen zorg als je kan aantonen dat je verzekerd bent of een financiële garantstelling kan overleggen. Ook zou de zorg onder de maat zijn.
Zelf ben ik er een keer geweest met een flinke keelontsteking. Het viel mij toen op dat de vrouwelijk KNO arts slecht Engels sprak (iets waar men bij Bangkok Hospital juist prat op gaat). Na verloop van tijd ging zij tegen mijn vriendin in het Thais praten en hoewel ik de patiënt was, leek het er op alsof ik er voor spek en bonen bij zat. De behandeling daarentegen (infuus met antibiotica) was verder wel correct en professioneel.
Hoe het op dit moment is met de kwaliteit van de zorg durf ik niet te zeggen, maar misschien willen de lezers uit Hua Hin hun ervaringen over Bangkok Hospital delen?
Video Bangkok Hospital Hua Hin
Bekijk hier de video:
[vimeo]http://vimeo.com/72336936[/vimeo]
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid22 november 2024Waarom laaggradige ontstekingen je gezondheid ondermijnen
Gezondheid17 november 2024Waarom is vezelrijk voedsel zo belangrijk voor je gezondheid?
Gezondheid15 november 2024Is het ouderdom of Alzheimer?
Gezondheid10 november 2024Wat is de ORAC-score en waarom is het goed voor je gezondheid
De specialistische behandelingen in Bangkok ziekenhuizen in Thailand zijn door de band genomen heel goed. Wel lig de nadruk erg op het geld .Zodra een garantie van een verzekeraar binnen is dan gaan alle rigisters open , tot die tijd staat alles op een laag pitje.Ook moetje oppassen met de verstrekking van sommige medicynen. Daar niet alle medicynen in het verzekeringspakket zitten. Maar het ziekenhuis kijk daar niet naar.Komt als een verrassing na de opname periode.Het eten is niet altijd even smakelijk.En het contact met verplegend personeel is vaak moeilijk.Daar velen gebrekkig engels spreken en dan krijg je vaak het zelfde. Dat de patient waar het omgaat zich buiten gesloten voelt, hij is de patient maar wordt er niet als patient bij betrokken. Men spreek dan met de Thaise partner want dat is veel makkelijker. De kamers zijn zeer goed en confortable, het eten is redelijk tot goed. Alleen jammer dat men vaak geen rekening houd met de wil en de wens van een patient als deze zich niet meer kan uiten doordat deze bewusteloos is of verward. Vastbinden aan bed is dan een onverbiddelijk gevolg en men probeert dan de patient zolang mogelijk in het leven te houden.Zelfs als deze een verklaring van het ziekenhuis heeft ingevuld . En hier in heel duidelijk vermeld dat hij of zij dit niet wil en in het geheel niet op prijs steld.
Ook zijn de medicamenten vele malen duurder als bij de farmacie winkels buiten het ziekenhuis.
Ondanks dat ik een goede verzekering heb op basis als bij Unive. Maar dan bij cz zorgverzekering en men dat heel goed weet .Wordt je de eerste dagen steeds lastig gevallen met verzoeken tot het betalen van behoorlijke garantie bedragen. En dat voelt niet prettig aan. Dit zou men moeten veranderen.Als mede de communicatie met diverse afdelingen is niet altijd optimaal en kunnen voor onplezierige momenten en contacten leiden. Wel neem ik mijn petje af voor De nederlandse co-ordinator Frank en voor de Belg Danny. Zou men de genoemde punten verbeteren en wat meer begrip voor de patient en zijn gevoelens en minder naar druipend geld bejacht dan zou het een heel goed ziekenhuis zijn.
Twee jaar geleden diende ik er plots opgenomen te worden met ernstige hartproblemen tijdens ons verlof. Klopt inderdaad dat men eerst eventjes heel grondig jouw (reis)verzekering gaat nakijken, maar ik dien wel te bevestigen dat de medische zorg heel snel en efficient werd uitgevoerd. Ik spendeerde uiteindelijk 24u op intensive care, kreeg tijdens de nacht netjes om de 2 uur bezoek van de specialist die blijkbaar ter plaatse bleef (kan ik mij ’s nachts in België helemaal niet voorstellen)… De verpleegsters en artsen die ik er op die korte tijdspanne ontmoette spraken echt wel duidelijk Engels. De ganse uitleg werd telkens ook in het Thais tegen mijn vrouw gegeven, en bleek overeen te stemmen met mijn Engelse versie 😉
Een lading medicijnen diende het probleem achteraf tijdelijk te onderdrukken en ik diende mij onmiddellijk na thuiskomst te laten opereren… (die “onmiddellijk” bleek dan in België nog 4 maand te duren, want er is een immens lange wachtlijst op de cardio afdeling in het OLV ziekenhuis)… In vergelijking viel de factuur in Bangkok Hospital heel erg mee… en hebben wij achteraf enkele malen gewenst dat ik mij op het einde van ons verlof toch maar in Hua Hin had laten verder helpen (dan had ik veel eerder van het probleem verlost geweest… terwijl ik in tussentijd ettelijke malen op de spoedafdeling in België diende te vertoeven, electroshocks diende te verkrijgen, etc…)
Ik kan dus enkel een heel positief beeld schetsen van mijn ervaringen… Gelukkig maar !
Zelf helaas een paar weken in het Bangkok Hospital in Hua Hin moeten liggen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik vol lof ben. Geen enkel probleem met de taal gehad, soms inderdaad een beetje moeilijk, maar als het over ziek zijn en gevoelens etc gaat, is alles moeilijk, zelfs in het Nederlands. Een telefoontje van het ziekenhuis naar de SOS alarmcentrale was genoeg voor een bankgarantie, dus geen enkel probleem. Zelfs de controle bezoeken nadien werden gewoon rechtstreeks betaald door de verzekering. Het eten is inderdaad niet om over naar huis te schrijven, maar het staat apart op de rekening, dus je hoeft het niet te nemen en je kunt gewoon je eigen eten mee (laten) brengen. Ook bezoek kon gewoon blijven slapen en kokkerellen op de kamer. Een Nederlandse wilsbeschikking rond verdere behandeling etc. is meteen over de grens met Nederland (en België) bijna een waardeloos papier. de meeste landen van de wereld zijn nog lang niet zo ver. Als medicijnen elders goedkoper te verkrijgen zijn, werd dit keurig door de arts gemeld. Alle medicijnen en behandelingen werden door Unive vergoed, zonder restrictie. Meerdere artsen aan je bed op ’n dag? er stond er maar 1 op de rekening. Mijn partner moest met loeiende sirenes (nu is dat al snel hier) met de ziekenauto naar Bangkok voor onderzoek en terug! kosten 4000 TBT. Een beetje taxi vraagt dat al. Ik wil maar zeggen dat ik niet echt het gevoel heb dat het alleen maar draait om het geld.
Haallo,
Thailand beshikt over slechts enkele ziekenhuizen waar je voor behandeling terecht kan.
Bumrungrad en Bangkok Hospitals zijn acceptabel naar onze europese en Nederlandse maatstaven.
Zonder geld geen behandeling. Dan ga je maar dood.
Daar heeft men hier in Thailand en soortgelijke landen geen moeite.
De kwaliteit van welke behandeling dan ook hangt af van de kundigheid van de behandelaar en deze kundigheid verkrijg je pas als je goede opleidingsinstuten hebt met goede opleiders.
Dat heeft Thailand niet. Met de glimlach alleen word je niet beter.
Medicijnen in Thailand zijn overal verkrjgbaar. Heerlijk zonder recept. Wat kan de apotheker schelen of je dood gaat of vergiftigd wordt of je de echte medicament hebt gehad of juist de valse.
Thailand is errg gelukkig geplaatst op de zwarte lijst wanneer het gaat om de kwaliteit van de medicamenten.
Het is aan u om de keus te maken. Ik zie de zaken door een professionele bril en vele gevallen van dichtbij meegemaakt.
Groeten uit Hua Hin
Dr. Singh, huisarts
Geachte Dr. Singh
Thailand kent ook vele goede tot redelijk goede staatsziekenhuizen. Daar worden veel buitenlanders goed behandeld, ook diegenen die geen satang op zak hebben, en dat zijn er heel wat. De Thaise staat betaalt hun behandeling, daarna wordt van hen verwacht dat ze de schuld in termijnen vereffenen. Ik zorg daarvoor als vrijwilliger. Thaise artsen zijn behoorlijk goed opgeleid, ze hebben alleen helaas te weinig tijd voor hun patienten. Het is mij dan ook een raadsel hoe u bij de volgende mening komt:
‘Zonder geld geen behandeling. Dan ga je maar dood.
Daar heeft men hier in Thailand en soortgelijke landen geen moeite (mee).’
Geachte heer Kruis.
U zult gelijk hebben.
Wij artsen in Nederland zijn verplicht aantal uren nascholing om op de hoogte te blijven van de huidige stand van zaken op geneeskundig gebied.
Geen nascholing dan wordt je bevoegdheid om te praktseren ontnomen bij de wet.
Hierover bestaat geen discussie.
Europese artsen worden in Thailand toegelaten om te werken, omgekeerd NIET.
Britse huisartsen worden niet toegelaten in Nederland omgekeerd wel.
Dit zegt wel veel over de opleiding en de kwaliteit.
Ik kan heel veel voorbeelden geven; dat kan ik niet zomaar doen. Ik heb ook een beroepsethiek
Om bij BANKOK HOSPITAL terug te komen: Een bekende van mij heeft diverse fracturen opgelopen. Daar heeft men de helft van de fracturen mer de MRI en Radiologie gemist. Na een week vervoerd naar BUMRUNGRAD. Betrokkene kon niet worden geholpen ZONDER VOORAF BORGSTORTING.
Ook daar heeft men een fractuur gemist welke in Europa is vastgesteld. Tijdens de behandeling hebben de glimlachende zusters de operatie wond zo goed behandeld dat de wond erger en erger werd door onhygienische benadering. Met veel moeite is deze secundaire aandoenig in bedwang gehouden, waarbij ik moest ingrijpen. De betrokken chirurgen waren het mij eens.
Ik wil zeggen dat niet alleen de artsen belangrijk zijn maar de zusters eveneens. Zij zijn de verlengstuk van de artsen. Als dat deel de zaken met een glimlach afdoet dan heeft u een groot probleem. Deze patient heeft: 42.000 EURO’S betaald..
U zult allemaal weten dat bij het verkrijgen van rijbewijs in Hua Hin een medische verklaring moet overleggen.
Dat heb ik ook moeten doen. Ik heb mij laten beoordelen in het Militair Hospitaal TANARAT in Pran Buri.
Helaas was deze med.verklaring niet juist ( 300 bht).
Mij werd gevraagd een verklaring van een arts te halen uit Pran Buri voor 40 bht.
Toen ik daar aankwam kreeg ik aan de balie een papier voor 40 bht welke goed was voor een rijbewijs. De vele ongelukken op de weg kan verklaard worden wanneer je ogen niet onderzocht zijn.
U heeft gelijk. Expats moeten zelf uitmaken waar en welke ziekenhuis en de behandelaar bij hen past; laat je daar behandeling.
Ik sluit de discussie.
Geachte Dr Singh
Mijn ervaringen zijn positief betreffende het Bangkok Hospital in Hua Hin.
Het betreft in mijn geval het verkrijgen van pijnmedicatie op basis van morfine. ( Noodzakelijk zoals men begrijpt om het ” leven” draaglijk te maken de laatste maanden. Anders niet)
Naar mijn mening zijn uw uitlatingen niet echt relevant aan de vraagstelling “Hoe het op dit moment is met de kwaliteit van de zorg in het Bangkok Hospital in Hua Hin”? DAT was de vraag nml.
Naar mijn mening is de zorg die mij geboden werd/ en wordt prima. En de begeleiding via mail/ telefonisch/ en direct contact zijn uitmuntend, zo ben ik het niet gewend in Nederland.
Er werd wel degelijk onderzoek gedaan voor men mij de medicatie voorschreef. Dus niet zo makkelijk als u suggereert. En ja, er hangt een prijskaartje aan maar, vlgs contact met mijn ziektekostenverzekering in Nederland, is dat prijskaartje aanzienlijk minder dan in Nederland.
Van mij niets dan lof voor het Bangkok hospital in Hua Hin, met name mijn begeleidster die er altijd bij was, Mrs Irene.
Beste Mrs Irene,
Ik begrijp uw reactie en mijn drirecte antwoord:
Er is niemand die over de kwaliteit van de behandeling in uw Bangkok Hospital kan beoordelen. U ook niet met alle respect.
Er bestaat geen kwaliteitscontrole in Thailand en in zovele landen.
Wij in Nederland wel. Daar is de Geneeskundig inspecteur voor. Onderschat hun bevoegheid niet.
U heeft een uitstekende ervaring. Heel goed. Dat blijft een geisoleerd geval.
U heeft goed moeten betalen.
Wat de ziektekostenverzekering betreft hun mening is niet relevant. Tientallen jaren zijn zij bezig de zieke mensen alleen maar meer pijn te bezorgen. Goedkoop voor hun, maar duurkoop voor vele onwetenden. Helaas zo zit het in elkaar.
Leest u ook mijn schrijven naar de heer Kruis als aaanvulling.
Ik sluit deze discussie, Het ga u goed.
Dr. Singh, huisarts
Hua HIn
.
Vorig jaar heb ik in het AEK Ziekenhuis in Udon Thani gelegen. Ik had een bacteriële ontsteking aan mijn hand (onderhuids, geen open wond, cellulitis genaamd). De behandelend arts vond het, gezien de medicijnen die ik zou krijgen, beter dat ik opgenomen werd i.v.m. controle van bloeddruk, hartslag enz. De verzorging in het ziekenhuis was prima, ik schreef er eerder over. Over de medische kwaliteit hiervan kan ik niet oordelen, na een week was de ontsteking over en kon ik het ziekenhuis verlaten. In dezelfde tijd had ik ook een ontsteking aan een teen, gepaard gaande met een open wond. Toen ik in het ziekenhuis lag werd de wond iedere dag schoon gemaakt en opnieuw verbonden. Toen ik ontslagen was uit het ziekenhuis kon ik iedere dag even terug naar het ziekenhuis voor dezelfde behandeling. Een prima verzorging dus. Maar de wond werd niet minder, eerder erger. Op enig moment liet de dokter zelfs het woord “gangreen” vallen. Achteraf bleek dat gelukkig niet het geval te zijn. Toen ik weer terug ging naar Nederland had ik de wond inmiddels 5 weken. Thuis gekomen direkt naar mijn huisarts gegaan, die mij vervolgens weer direkt doorverwees naar het ziekenhuis, waar ik na een mrsa-test na enkele dagen terecht kon. Daar werd de wond opnieuw schoon gemaakt en verbonden en na 3 weken was de wond weer geheeld. Achteraf gezien vond ik de verzorging in het AEK Ziekenhuis prima, maar over de medische kwaliteit, met name wat betreft de behandeling van de teen, heb ik zo mijn twijfels..Waarom werd de wond in Thailand in 5 weken niet minder, eerder erger, en was hij in Nederland in 3 weken over ?
Beste Mijnheer Aad Pronk,
U heeft geluk gehad en u bent weer beter. Dat is belangrijk. Ik kan veel vertellen maar de NEG kritiek die geuit is naar mij ben ik nu huiverig in dit soort zaken.
In mijn schriven heb ik al gehad over wondverzorging wat fout liep bij een zeer jonge man met een Chirurgish wond. Wat altijd in dit soor gevallen goed gaat.Hier was wel de dreiging van OSTEOMYELITIS.Ik heb het toen ingegrepen.
Het probleem ligt dieper en mensen die overschaduwd zijn door glimlach en al het pracht en praal zullen NOOIT objectief kunnen beoordelen.
Engels praten en begrijpen zijn twee begrippen.
In uw geval MOEST eerst een bacterie kweek worden genomen en dan pas een gerichte behandeling door zusters met HYGIENISCHE handen met of zonder smile.
Dan hoefde u niet naar Nederland
Veel geluk in uw verdere leven.
Dr.Singh, huisarts
Hua Hin
Wil toch ook even reageren
Ik denk dat deze Meneer Singh nog wel het een en ander kan leren van DR. Tino Kuis
En mag toch hopen dat hij in het verleden zorgvuldiger is omgegaan met iemands achter naam
Wand dat kan nare gevolgen hebben.
Wat betreft om aan het werk te komen voor buitenlandse artsen.
Mijn schoondochter is Dr. Ze is Braziliaanse
heeft gestudeerd in Duitsland en komt niet aan het werk hier in Nederland.
Ze spreekt vloeiend Duits Engels Nederlands. Ik begreep het niet. Maar Hans zijn reactie
Maakt het duidelijk.
Moderator: Niet chatten SVP
Tanarak in Pranburi heeft mijn been gered .
In coma hadden ze mij naar San Paulo naar binnen gebracht .
Normaal was ik in 76 uur dood geweest door 1 heel klein wondje veroorzaakt door een geit die op mijn voet sprong om mij te begroeten dat deze mij welkom wilde heten
.Ach dat wondje gaat wel over denk je dan .
In dat ziekenhuis wilden ze mijn been afzetten omdat je op dat moment al op de pezen van mijn voet gitaar kon spelen .
Tot mijn geluk kwam er een connectie binnen met een hoge militaire rang en liet mij na betaling van 40.000.- Thb aan dat ziekenhuis met spoed naar Tanarak vervoeren .
4 operaties waren er nodig om mijn been te redden in 10 dagen .
Het is na haast 6 jaar nog niet helemaal over en volg de dokter nog steeds die intussen naar het Hua Hin Hospitaal is gegaan ..
Daar heeft de koning een eigen verdieping .
Er is wel een enorm verschil in prijs ,
Het militaire hospitaal is de helft goedkoper dan het Hua hin hospitaal om over een particulier ziekenhuis maar niet te praten .
Van die rekening krijg je haast een hartverlamming als je naar buiten mag .
Het verhaal van mijnheer Pim de haringboer is juist.