Maarten Vasbinder woont in de Isaan. Zijn beroep is huisarts, een vak dat hij grotendeels heeft uitgeoefend in Spanje. Op Thailandblog beantwoordt hij vragen van lezers die in Thailand wonen.
Heb je zelf een vraag aan Maarten en woon je in Thailand? Stuur deze naar de redactie: www.thailandblog.nl/contact/ Het is van belang dat je de juiste informatie geeft zoals:
- Leeftijd
- Klacht(en)
- Voorgeschiedenis
- Medicijngebruik, ook supplementen etc.
- Roken, alcohol
- Overgewicht
- Eventueel: laboratoriumuitslagen en ander onderzoek
- Eventueel bloeddruk
Foto’s kan je sturen naar [email protected] dat alles kan anoniem, je privacy is gewaarborgd.
Beste Maarten,
Waarom kijken veel Nederlandse artsen neer op Thaise artsen? De meeste zijn nog nooit in Thailand geweest laat staan contact gehad
met Thaise artsen.
Groet,
E.
*****
Beste E,
Normaal gezien beantwoord ik dit soort vragen niet, maar misschien is het leuk, om er met de andere lezers over te communiceren.
Veel Nederlandse artsen kijken niet alleen neer op artsen uit Thailand, maar op alle artsen die niet uit Nederland komen en ook vaak op hun collega’s in Nederland. Dat komt door een superioriteitsgevoel dat nergens op slaat en gemeengoed is bij de grauwe middelmaat, die je overal in de wereld tegenkomt in alle beroepen.
Met vriendelijke groet,
Dr. Maarten
Heb je zelf een vraag aan Maarten en woon je in Thailand? Stuur deze naar de redactie: www.thailandblog.nl/contact/ Het is daarbij van belang dat je de juiste informatie geeft (zie lijstje bovenaan de pagina).
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand21 december 2024Nog meer buren (lezersinzending)
Visumvraag21 december 2024Thailand Visa vraag Nr 228/24: Visum en huwelijk
Gezondheid21 december 2024Vraag aan huisarts Maarten: Hoofdpijn na krachttraining- Visumvraag21 december 2024Thailand Visa vraag Nr 227/24: Borderrun Nakhon Phanom. Wie heeft er ervaring met die grensovergang?
ik ben tevreden over Thaise artsen en geen wachtlijsten goede service
je moet alleen wel geld hebben of een verzekering
tandartsen zijn vele male goedkoper dan in Nederland
als je er een al kan vinden te weinig tandarten in Nederland
Nou E Thai dan woont mijn schoonfamilie zeker op de verkeerde plaats, mijn schoonzuster moest laatst4 weken wachten eer er een biopje uitgevoerd werd en vervolgens nog 6 weken in spanning zitten eer ze de uitslag kreeg die gelukkig voor haar negatief was ( dus geen kanker).
Ik kan verder weinig zeggen over de kwaliteit, mijn Nederlandse huisarts zei overigens wel dat de kennis in Thailand goed is.
Maar ik ben 1 keer bij een dokter geweest en vind de privacy wel een dingetje, gewoon de deur open voor een wachtkamer vol met mensen, ook de lange wachttijden is een ding, mijn vrouw verbaasd zich elke keer weer dat dat in Nederland toch wel beter geregeld is dat als je een afspraak om 2 uur hebt het misschien eens 15 minuten uitloopt maar dat je geen vrije dag hoeft te nemen voor een bezoek aan het ziekenhuis.
Qua wachttijden (en prijs) is er een GROOT verschil tussen een prive-ziekenhuis ) vaak gericht op buitenlanders) en een gewoon (staats-)ziekenhuis.
Valt allemaal wel mee. natuurlijk zijn Nederlanders zuur en zuinig van nature, maar zijn desondanks in staat anderen hun waardering te gunnen. Mijn huisarts en nadien internist waren prima te spreken over hoe ik in Thailand (Korat) was ingesteld op diverse medicatie, over de onderzoeken die hadden plaatsgevonden en de uitslagen ervan op papier die ik hem liet zien. Maar inderdaad, je kunt chauvinisten treffen.
Heerlijk zo’n antwoord…..helemaal juist. NL is langzaam afgegleden van best wel aardig meedoen, naar grauwe middelmaat….maar de meesten zijn er nog niet aan gewend.
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_quality_of_healthcare
het lijkt me beter af te gaan op betrouwbare onderzoeken dan op persoonlijke meningen.
De service in de dure prive ziekenhuizen is erg goed.
Of de vakkennis goed is , is moeilijk te beoordelen.
7 soorten anti biotica geven, (toen mijn vrouw een keelontsteking had wellicht door de luchtvervuiling) in een van de meest gerenomeerde prive ziekenhuizen in Udon thani geeft me toch geen god gevoel.
dat geld zeker niet alleen voor artsen, het geldt voor alle beroepen. Het misplaatste superioriteitsgevoel is wijdverbreid, maar zeker niet alleen in Nederland. Het zijn altijd de zwakkeren die op die manier zich afzetten.
Beste Ronald,
Helemaal met je eens. Is ook precies wat ik zeg.
Superioriteitsgevoel is een zwaarwichtig woordgebruik.
Wat ik wel wil benadrukken is dat de studies, verbonden aan bepaalde diploma’s hier in Thailand, bijlange niet van hetzelfde niveau zijn als in België. Ik heb hier in de familie 2 ingenieurs rondlopen en heb hun studies van zeer dichtbij meegemaakt. Totaal geen ingenieurstitel waard hoor.
Ik heb nu ook een neefje (15 jaar), behoort tot de slimste van de klas als ik zijn ouders moet geloven. Ik heb eens zijn boeken van wiskunde mogen bekijken. Ook heel wat minder dan ik zou verwachten.
Hoe de kennis en kunde van een dokter is, die zijn diploma in Thailand behaald heeft, kan ik me niet over uitspreken. Ik veronderstel dat dokters afgestudeerd in het buitenland wel degelijk de nodige competenties in huis hebben.
De Thaise gezondheidszorg doet NIETS onder voor de gezondheidszorg in Nederland. Klaar!
Victor, dat zou ik nog zo snel niet durven stellen.
Vorig jaar na een klein ongevalletje mijn teennagel verloren.
Ben naar huis gestuurd met 7 dozen pillen waaronder 4 soorten antibiotica.
Dat zie ik in Nederland niet vlug gebeuren.
Ik heb na wat opzoekwerk onmiddellijk 3 dozen medicatie in de vuilnisbak gedeponeerd.
Bart,
Dit heeft niets te maken met de kennis van de arts in kwestie maar wel met de inkomsten dat de ziekenhuizen genereren met de verkoop van hun geneesmiddelen.
Als je ziet dat je voor een gewone consultatie bij een specialist geneesheer maar 150THB betaalt (persoonlijke ervaring) dan moet het geld van ergens anders komen me dunkt.
Ja begrijp ik maar volgende keer even nadenken en deze giften in de afvalbak (overbodige medicatie!!) van iedere ziekenhuis depenoren aub, er zal zon zak scheuren etc etc
Algemene reactie :
Het is altijd moeilijk te beoordelen waarom een arts wel of niet goed is.
Het hangt allemaal af wat uw eigen verwachtingen zijn.
Als je gewend bent altijd pillen te krijgen,vgl Zuid Europese land en ook Thailand , ja dan is dat in Nederland een teleurstelling.
Kortom Arts , tandarts , dierenarts lastig te beoordelen.
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_quality_of_healthcare
Ja de verpleegsters zijn charmant en de dokters proberen ook nog engels te spreken.
maar of dit iets met kwaliteit te maken heeft betwijfel ik.
7 soorten anti biotica voor mijn vrouw voor een geirriteerde keel door vervuilde lucht in een van de beste ziekenhuizen in udon thani geeft me toch te denken.
Er komt zelfs geen 1 thais ziekenhuis in de top 50 voor..
https://www.newsweek.com/best-hospitals-2020
Dank Maarten, voor dit zeer eerlijke antwoord van jou
Veel artsen in Thailand hebben te weinig kennis in huis, om zichzelf arts te mogen noemen.
De medicijnen die ze voorschrijven komen van een lijstje in de computer en ze hebben geen idee van de – soms ernstige – bijwerkingen van de medicijnen en de mate waarin medicijnen elkaar beïnvloeden.
Persoonlijk heb ik zeer goede ervaringen met de medische zorgverstrekkers in Thailand.
Zowel de huisartsen, cardiologen, neurologen, orthopedisten, NPO-specialisten en tandartsen hebben mij er al kunnen helpen. Misschien heb ik het steeds getroffen en ben ik altijd bij “de juisten” terechtgekomen ?
Spijtig genoeg heb ik gebruik moeten maken van hun medische expertise omdat het noodzakelijk was tijdens mijn jaarlijkse overwinteringsperioden.
Wat mij wel opviel is dat ze redelijk autoritair oordelen zonder al te veel inspraak van de patiënt te dulden.
Ze zijn blijkbaar niet gewoon dat een farang, of een Thai, meedenkt om de diagnose en de therapie te vergemakkelijken. Ligt dit aan de cultuur of aan hun (soms beperkte) kennis van de Engelse taal?
In België of Nederland zullen er ongetwijfeld ook wel artsen zijn die zich opstellen als de enige experten en hier is er geen taalbarrière.
Inderdaad, denken wordt niet op prijs gesteld maar is wel nodig!!
Mijn arts behandelde mij zeer goed bij een bacteriële infectie maar vond het nodig mij te drogeren met Lozartan. Dit ondermijnt elke vorm van logisch denken en willen en was bovendien volkomen onnodig bij mijn herstel. Het ene na het andere nutteloze onderzoek vond plaats. Ik was immers goed verzekerd…
Na het onderzoek van mijn medicijnlijst geen milligram Lozartan meer genomen en stevig woordje met de arts gesproken. Hij bood zijn excuses aan! In Thailand!!! Ik was snel weer thuis.
Of dat je nu met een Nederlandse arts of een Thaise arts te maken hebt, blijf wakker en blijf denken!
Bovenstaan gebeurde overigens in een privaat ziekenhuis.
Total hip replacement, gebroken kuitbeen hersteld en diverse operaties wegens huidkanker allemaal in Thailand en nu in NL krijgen de artsen over die behandeling geen negatief woord over de lippen.
Ik twijfel aan de tekst in het item. Volgens mij kijken artsen in NL niet neer op Thaise. Iemand is stevig aan het generaliseren geslagen of het is zoals zo vaak hearsay.
Helaas zijn er in Thailand ook “artsen” die hun diploma gekocht hebben zonder over de nodige competenties te beschikken…en dit verschijnt ook wel eens in het nieuws. Zo herinner ik me enkele jaren terug een spijtige anekdote in het ziekenhuis van PrakhonChai ( Buriram ) waar een vrouw een kind ter wereld bracht en ook “geknipt” werd. De dienstdoende “dokter” naaide niet enkel het geknipte weefsel maar tevens de anus dicht. Een ander voorval: een vriendin ging te rade in het hospitaal voor een ooglidcorrectie, de dokter was eerder te vinden voor “botox”…Wanneer hem gevraagd werd waarom hij niet gewoon die oooglidcorrectie wilde uitvoeren…was het antwoord: “daar heb ik geen ervaring mee”…En zo zijn er voorbeelden legio, ook in de tandzorg. Let dus maar op…Zelf was ik enkele jaren terug in het militair hospitaal (Sirikit) bij Sattahip. Het probleem was een operatie aan de hand voor het syndroom van Dupuytre. Daarvoor ging ik op consult bij de dokter die er een “prijs” op kleefde inclusief 4 dagen in het ziekenhuis. Na het consult werd door de verpleegster een dokument ter ondertekening voorgelegd voor meer dan het dubbele van de prijs. Ik heb ervoor bedankt en ben in mijn thuisland geopereerd …in 6 uur binnen en buiten in het dagziekenhuis…en een pak goedkoper, vlucht inbegrepen.
Ik denk dat velen zich gewoon afzetten aan nederland.
Totdat men in geldnood of problemen komt.
Dan zo snel mogelijk terug.
Kan in het geheel niet meegaan in deze stelling. Mijn artsen in Nederland hebben het volste vertrouwen in de hier, mij behandelende artsen.
Daar kan ik wel een antwoord op geven. Thaise artsen (vaak van Chinese afkomst) zijn ongelooflijk deskundig. Ze zijn instaat, en met succes, operaties uit te voeren die doctoren in Nederland nauwelijks voor mogelijk achten. Ik spreek uit ondervinding.
Enkele jaren geleden is in Thailand, door een valpartij, een van mijn bovenbenen verbrijzeld. Een verder leven in een rolstoel was waarschijnlijk. Echter, een zeer bekwame arts heeft tijdens een achturig durende operatie, de puzzelstukjes bij elkaar gezocht en met een hoekplaat staaldraad en 12 schroeven mijn bovenbeen weer een nieuwe kans gegeven. Uit mijn bekken heeft hij bot verwijderd en daarmee het tekort aan bot opgelost.
Na een traject van rolstoel krukken en langdurige therapie sta ik nu weer met beide benen op de grond.
In Nederland waren Orthopeden stom verbaast. Een knap stukje werk, en men twijfelde zelfs of dit in Nederland mogelijk was geweest. Waarom dan niet, is dit een geldkwestie of toch een gebrek aan vakkundigheid? Ik ben er nog niet uit.
Ziekenhuizen in Thailand staan enorm goed aangeschreven. De service is ongeloof goed mits er maar betaald wordt. Je gaat met een klacht naar het ziekenhuis en bijwijzen van spreken ga je dezelfde dag weer genezen naar huis. Geen wachttijden voor specialisten scans enz., nee, alles op de zelfde dag.
Echter, vanwege deze service is er wel kans op een probleem. Soms worden onnodige onderzoeken en behandelingen gedaan waardoor gepeperde rekeningen ontstaan. De tijd, dat medische behandelingen in Thailand goedkoper zijn is al lang achterhaald.
Helaas komt Thailand in de top 50 van beste ziekenhuizen niet voor.
https://www.newsweek.com/best-hospitals-2020
Het is echt heel moeilijk de kwaliteit van geneeskundige zorg en de bekwaamheid van artsen te beoordelen. Laat ik een aantal persoonlijke ervaringen noemen waaruit mag blijken dat ik als oud-huisarts niet op Thaise artsen neerkijk. Er zijn goede en minder goede artsen maar gemiddeld is het niveau toch ruim voldoende tot goed. Ongetwijfeld maken Thaise artsen, niet als ik destijds, wel eens fouten. Elke arts heeft zijn kerkhofje.
Ik moet ook vaak denken aan het verhaal ‘Dag dokter!’ van Willem Frederik Hermans. Hij schrijft daarin dat als een timmerman zich als dokter voordoet in een ziekenhuis hij pas na maanden door de mand valt maar als een dokter zich voordoet als timmerman dat al na de eerste klus gebeurt.
Eenentwintig jaar geleden werd onze zoon geboren in een gewoon staatsziekenhuis in Chiang Kham, Phayao Ik mocht daar bij uitzondering en vermomd als verpleegkundige bij aanwezig zijn. Dat was allemaal uitstekend geregeld. Ik ben een 19 jaar gelden goed behandeld voor nierstenen. Vijf jaar geleden werd ik op voortreffelijke wijze geopereerd voor huidkanker.
Daarnaast heb ik veel vrijwilligerswerk gedaan en kwam ik veel in ziekenhuizen. Een Nederlander lag daar met een ernstige gecompliceerde onderbeen breuk. Ik dacht dat het niet goed zou kunnen genezen maar de orthopeed deed geweldig werk en die Nederlander kon na een drie maanden weer goed lopen.
De problemen in de Thaise gezondheidszorg zitten niet in de bekwaamheid van artsen of verpleegkundigen maar in de grote ongelijkheid tussen ziekenzorgsystemen. Mensen met een goede verzekering of geld kunnen naar een privé ziekenhuis waar artsen veel tijd hebben voor patiënten, de wachttijden kort zijn en de apparatuur van goed kwaliteit is. In staatsziekenhuizen waar twee derde van de Thais naar toe gaan heeft de arts maar een paar minuten per patiënt. Artsen moeten daar op vele vakgebieden tegelijk werken en dat beperkt hun kennis, bekwaamheid en mogelijkheden.
Rob V. wees mij op een Freudiaanse vergissing.
‘..niet als ik destijds..’ moet zijn ‘…net als ik destijds…).
Ik heb ook fouten gemaakt. Toen ik nog als huisartsenopleiding werkte was dat een belangrijk onderwerp dat wij regelmatig bespraken.
Een vriend van mij kampte ook met een “nierstenen” probleem…Er werd een behandeling aangeboden voor de prijs van 270.000 Thb. Gelukkig kon de man de reis naar België nog maken en de nierstenen laten verwijderen. Hij vroeg de dokter naar de kostprijs in België….kwam overeen met 40.000 Thb….Duidelijk?!
Weer een vergelijking die nergens op slaat.
Kostprijs in België is de prijs na tussenkomst van de mutualiteit.
Kostprijs in Thailand is de prijs die men effectief betaalt aan het ziekenhuis. Wie daarbij een persoonlijke ziekteverzekering afgesloten heeft zal van die 270000THB een pak terug betaald worden.
Misschien moet je dan maar eens de factuur in België vragen die het ziekenhuis naar de mutualiteit stuurt.
Het is betreurenswaardig dat men altijd maar verhaaltjes neerpent met halve waarheden. Zo heeft men uiteraard altijd gelijk.
Ik wou net (ongeveer) hetzelfde zeggen Roger.
Als de persoon in kwestie serieuze niersteenproblemen had en over een goede ziekteverzekering in Thailand kon beschikken, dan had hij geen enkele reden om zijn behandeling in België te laten doorgaan.
Ik heb zo’n flauw vermoeden dat de vriend van Yan waarschijnlijk niet verzekerd was in Thailand en dan is die 270K veel geld natuurlijk. En die 40K in zijn thuisland zal ook wel de werkelijke prijs zijn die hij als patiënt moest opleggen.
De kostprijs van “de factuur” volgens de nomenclatuur in België bedroeg inderdaad het bedrag overeenkomstig 40.000 THB. De ingreep was “ultrasoon” (niersteenverbrijzelaar). De persoonlijke ziekteverzekering welke de man in Thailand had afgesloten zou tussen komen voor 70.000 THB. Duidelijk?
Dus zoals ik hierboven aangehaald heb is de werkelijke kostprijs in België vele malen hoger dan die 40000THB.
Met alle respect Yan maar je bent dus appels en peren aan het vergelijken. Hoeveel bedroeg de werkelijke kostprijs in België (prijs dat de patiënt moest opleggen samen met de kosten die de mutualiteit vergoed heeft)?
Doordat men in Thailand slechts 70000THB (van de 270000THB) wilde vergoeden is de man in kwestie natuurlijk naar België vertrokken voor zijn behandeling.
Nogmaals, het is triestig dat je verhaaltje dus nog altijd maar de halve feiten vertelt en dat je daarmee de Thaise gezondheidszorg weerom in een verkeerd daglicht stelt.
Vele “artsen” werkzaam in de staatsziekenhuizen, werken na hun verplichte aanwezige uren in de staatsziekenhuizen bij in de privé hospitalen….Dikwijls hebben ze daar consult na 17:00u en in het weekend…
Ik ben diverse keren opgenomen in een ziekenhuis, lokaal en internationaal, het probleem is inderdaad vaak het aantal medicijnen wat je mee krijgt en thuis moet opzoeken waar ze voor dienen.
Daar komt bovenop dat je vaak zelf met een oplossing moet komen, ik heb zelf een aantal scans laten maken en als je voor de uitslag komt en alles is in orde, terwijl je zelf last blijft houden van het probleem, wordt er niet gezegt dat we verder gaan kijken waar het dan vandaan komt maar moet ikzelf aangeven of het misschien a,b of c zou kunnen gaan doen en dan krijg je weer een vervolg afspraak voor weken later.
Het 2e probleem is, in Nederland proberen ze je per dag weg te krijgen en hier proberen ze je een aantal dagen vast te houden terwijl ze niets doen om geld binnen te harken.
Voor degene die er over nadenken te gaan emmigreren draait alles om de medische kant en zorg dat dit op orde is, de rest is te behappen.
Driekes, dat van die geneesmiddelen heb ik ook al regelmatig meegemaakt.
Vorig jaar een behandeling moeten volgen in een privéhospitaal. Na de consultatie werd ik telkens persoonlijk begeleid tot aan de kassa door een verpleegster. Zij had ook het voorschrift voor de medicatie bij haar. Eerst betalen aan de kassa, daarna naar de apotheek met je betalingsbewijs. Daar lag je medicatie netjes klaar.
Meestal veel té veel dozen met pillen en zalfjes (en een pak duurder dan bij de gewone apotheek). Het voorschrift van de dokter krijgt men dus niet in handen. Anders had ik mijn medicatie zeker en vast bij de lokale apotheek aangekocht. Big business noem ik dat …
Trouwens, hoeveel keer leest men hier niet dat een lid advies vraagt aan dokter Maarten over zijn voorgeschreven medicatie? In heel wat gevallen schrijft men hier gigantisch veel pillen voor, er zal altijd wel eentje helpen voor je genezing zeker 😉
Je, Nederlandse artsen schrijven soms te veel medicijnen voor maar Thaise artsen vaak veel te veel. Het is een verdienmodel. Ik vroeg eens aan een Thaise arts waarom zij zoveel medicijnen voorschreven? Hij beaamde dat maar zei dat het was omdat patiënten er om vroegen. Zou hij dat ook doen voor zijn vrouw? Nee, natuurlijk niet, zei hij.
De pijn van het aardig zijn, de titel voor een boek over dat probleem. Vroeger waren artsen heren en patiënten slaven, nu zijn artsen slaven en patiënten heren, schreef een hoogleraar in de ethica eens. Zij was zelf een dochter van een huisarts in Rotterdam.
In bijna elk Thais huis liggen stapels zakjes met niet ingenomen pillen. Er staat meestal niet eens de naam van het medicijn of de naam van de patiënt op.
Dit is inderdaad een misstand in de Thaise gezondheidszorg.
Ik denk dat men ervan ook van uitgaat dat de felle kleuren van de medicijnen ook een helend effect hebben.
ik zie er zelden van een neutrale witte kleur.
Mischien ook wel gedaan omdat ongeletterdheid nog redelijk veel voorkomt.
Wat in isaan nog regelmatig voorkomt is dat een persoon met een spuit op bezoek komt die helemaal geen arts is.
Ga eens een kijkje nemen in het “Sirikit” Military Hospital in Sisaket…Hoog aangeschreven…Farangs betalen daar officiëel aangekondigd minstens het dubbele of een veelvoud….Daarom zijn we hier o zo welkom….
Na jarenlang patient bij nederlandse internisten te zijn geweest, werd mij in 2006 het advies gegeven om in Thailand een colonectomie te laten doen, daar dit in Nederland niet zo vakkundig meer gebeurde …(sub
rosa)…
In het Bumrungrad heeft chirurg Dr Vattana in 2007 een kunstwerk verricht .
Zie ook ons interview met Hans Bos hierover in de Nieuwe Revu :” Scheppers naast Buddha”
Hoezo kijken de Nederlandse artsen neer op de Thaise. Heeft U ae allemaal gesproken? zulke generaliserende opmerkingen slaan nergens op. Ook in Nederland zijn artsen maar gewone mensen, die soms niet verder kijken dan hun (beroeps)neus lang is. Overal worden fouten gemaakt, maar artsen in Nederland worden niet rijk door te veel medicijnen voor te schrijven, in Thailand hoor ik daar vaak over klagen en heb ik van dichtbij meegemaakt.
Je zou nogal raar opkijken hoeveel de artsen verdienen door het voorschrijven van bepaalde medicijnen.
Hier (in België althans) worden de artsen voortdurend lastig gevallen door vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie. Het is algemeen geweten dat ze rijkelijk beloond worden als ze bepaalde “quota” halen op het einde van het jaar. Toch raar dat dat in Nederland zo niet zou zijn.
Mijn laatste ervaring met een arts in het Bangkok Pattaya Ziekenhuis:
Allereerst mijn voorgeschrven bloedtesten elders, veel goedkoper, laten doen in plaats van minstens 2 uren wachten. Dan bij binnenkomst in het ziekenhuis verplichte bloeddruk meting,hoewel niets met mijn kwaal te maken, en wegen alsof dat dagelijks veranderd. kosten 220 baht. Dan wachten tot de dokter je kan ontvangen hoewel je een afspraak op tijd hebt. Bij de dokter kijkt hij nergens naar, controleert niets en vraagt alleen hoeikmij voel. De uitslagenvan de bloed testen compleet negerend. Schrijft ongevraagd een niets zeggend medical attest en opnaar de kassier. 1,000 voor de dokter voor wat eigenlijk en 220 voor de bloeddruk. En 3 uren wachten en dat voor maar 1,220 baht. En dat voor enkel het kamertje betreden. Oh ja over 3 maanden terugkomen voor controle.
Zo zie je maar. Mijn ervaring bij de geneesheer/specialist in een privé ziekenhuis was iets beter. Vele malen op controle moeten gaan en telkens 150THB betaald. Ja, bloeddruk en gewicht controleren was ook hier een standaard procedure. Ik had enkel problemen met het aantal voorgeschreven geneesmiddelen.
Ik denk dat ze aan een Farang in Pattaya (en waarschijnlijk ook in Bangkok/Phuket) graag wat meer aanrekenen 🙂
Ik heb in NL veel artsen in mijn familie en kennissenkring. Ik herken het genoemde superioriteitsgevoel niet.
Opmerkelijk zo veel verschillende reacties en vrijwel elke reactie heeft wel iets wat ik herken nadat ik nu 8 jaar in Thailand woon. Over de artsen en medische zorg in Nederland ben ik zeer tevreden. Uitstekende huisartsen, waarmede ik goed kon communiceren. Verder 2 meniscus operaties en 2 liesbreukoperaties, alles prima. Hier in Thailand zijn mijn ervaringen anders.
In Sirikit wisten ze geen raad met mijn allergische huiduitslag en verwezen ze mij naar Bangkok hospital in Pattaya. Daar meerdere zalfjes en medicijnen gekregen. Na 2 weken bleek, dat de instructie voor het gebruik van de zalfjes verkeerd was (smeerde de zalf op de verkeerde plekken) En werd gek van de jeuk. Uiteindelijk heb ik zelf de oorzaak van de allergische reactie ontdekt.
Een andere negatieve ervaring had ik nadat mijn kat mij gebeten had. De jonge arts, in een kleine kliniek, waar vrijwel alleen Thaische patienten komen, zou toch moeten weten wat te doen in zo’n situatie, die dagelijks kunnen voorkomen, dacht ik.
De ontstoken wond werd verzorgd en ik kreeg een tetanus injectie en de eerste van serie van 5 injecties tegen hondsdolheid en ook nog een antibiotic. Elke injectie (volgens voorschrift) 600 bht.
Ik kon merken, dat de medicijnen en injecties actief waren in mijn lichaam. drie dagen later de 2e injectie tegen hondsdolheid. Dat voelde niet goed en ik heb daarover gesproken met de kliniek. Nee, alles was volgens de regels. Drie dagen later zou ik de derde injectie krijgen en ik had daar een slecht gevoel voor. Wederom overlegd in de kliniek. Mijn kat is een echte rattenvanger en dus achtte ik het verstandig om die 3de injectie toch te nemen. Dat is bijna mijn dood geweest. s Nachts ben ik onwel geworden, mijn bloedsomloop is vrijwel tot stilstand gekomen. Ben uren later wakker geworden. Doodziek, te ziek om iets te doen of iemand te waarschuwen. Kon mij vrijwel niet bewegen. Na 3 dagen weer iets hersteld, maar met een dik rechter been. Ik heb de verdere injecties geskipt. Na 3 maanden nog steeds een opgezet rechter been bij mijn enkel. Volgens de arts in Sirikit duidelijk een trombose. 2 weken later een scan. Als er een verstopping was geweest dan was deze intussen weg of opgelost. Mijn been is weer volledig hersteld. Niet door medicijnen maar door oefeningen en trainingen op mijn crosstrainer.
Door 2 valpartijen ook nog behandeld in groot zieken huis in Surin (UITSTEKEND) en memorial in Pattaya, ook zeer deskundig.
Mijn opinie is dan ook, dat de artsen in de grote hospitals, zeker wanneer ze Engels spreken en mogelijk hun opleiding in het buitenland hebben gehad, niet minder zijn dan de artsen in Nederland. In de kleine klinieken zitten vaak jonge, pas in Thailand afgestudeerde, artsen. En over hun vaardigheden heb ik duidelijk mijn twijfels, gezien mijn ervaring met de injecties. Over het medicijngebruik deel ik de mening en ervaring van de andere reacties. Mijn standpunt is, dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn gezondheid en dus zelf beslis of ik een bepaald medicijn of behandeling accepteer en niet klakkeloos de behandelend arts volg.
Gelukkig kan ik niet oordelen over de kwaliteiten van de TH en de NL artsen, ben gelukkig nooit ziek en nog maar 1x in mijn leven in het ziekenhuis geweest. Het beruchte MHAM in Utrecht, in 1984.
Wat ik hier wel begrijp is dat velen meer vertrouwen op Dr Google dan op de arts die tegenover hen zit.
Vraag me dan af als de loodgieter komt of je dan ook zegt dat ie te veel materiaal gebruikt.
Misschien heb je de vele verhaaltjes van de (on)kunde van de Thaise loodgieters (en andere vakmensen) – die hier al eerder uitgebreid aan bod gekomen zijn – wel gemist. Wees maar zeker dat, als men een Farang ziet in Thailand, men alle truken uit de kast haalt om hem zoveel mogelijk geld uit zijn zakken te halen. Is dit nu een loodgieter of een arts of een hospitaal, dit maakt weinig verschil uit.
Ik kan je gerust stellen dat ik argwanend ben als ik bij een Thaise arts kom die GEEN woord Engels spreekt en me naar huis stuurt met een pak medicijnen. Lees misschien nog eens alle bovenstaande reacties – ik hoop dan dat je je ‘misplaatste reactie van dr. Google’ zult herzien.
En toch ben ik ervan overtuigd dat de meeste Thaise artsen heel bekwame vakmensen zijn. Dit zal ik nooit ontkennen. Maar er zijn helaas ook anderen …
Louis (hierboven) geeft ons een mooi voorbeeld wat er kan mislopen als je een beginnende (onervaren) arts tegenkomt die de Engelse taal niet beheerst.
Dan ben je achteraf misschien wel blij dat je eens kan Googlen om te achterhalen welke medicijnen je allemaal zou mogen innemen. Dat de medicijnhandel in Thailand een lucky business is, waarbij de gezondheid van de patiënt van ondergeschikt belang is, zou soms wel eens kunnen kloppen.
Ik heb ook al persoonlijk mogen ervaren dat de mij voorgeschreven medicatie verre van juist was. De opinie van een 2de arts heeft me toen veel ellende bespaard.
Het neerkijken op anderen is in alle landen waar te nemen, dat staat los van een beroep maar is persoonsgebonden. Wat ik heel belangrijk vind in een arts is dat er duidelijk gecommuniceerd wordt en antwoord gegeven op vragen die mij spelen. Dat is in mijn ervaring duidelijk minder in Thailand te vinden. Deels door het slecht Engels kunnen spreken. Maar af en toe had ik het idee dat men ook niet meer kwijt wilde dan al was verstrekt. Daar moest ik het maar mee doen. Google is zeker een uitkomst. Vele artikelen en onderwerpen worden daar besproken door artsen en deskundigen. Met een ziekte klacht zoek ik het altijd eerst zelf uit zoveel als mogelijk en schroom niet om de opgedane kennis voor te leggen bij een artsenbezoek. Zeker als medicijnen worden voorgeschreven die met elkaar in de clinch gaan. Ook wil ik worden voorgelicht over de bijwerkingen en de opknapkansen en alternatieven. Uiteindelijk beslis ik zelf over mijn lichaam en wil dit afgewogen doen. We zien voorbeelden te over hoe andere belangen prevaleren in de medicijnverstrekking en de medische wereld. Het grote geld blijft lonken en het vlees is zwak. Kijk ook eens naar de statineverstrekkingen voor hoge bloeddruk en medicijn voor cholesterol verlaging. Als ik de you tube clipjes moet geloven dan wordt dit standaard voorgeschreven, maar is voor twee derde van de patiënten niet nodig gezien de geringe kans op een hartinfarct. Tegenwoordig weet men wel beter en is de medicijnlobby net zo erg als de tabakslobby. Vermogens worden er aan verdient. De artsen in privé ziekenhuizen en zeker in Thailand gaan ook voor het geld. Mijn laatste operatie aan mijn ellenboog verricht sprak voor mij boekdelen. Veel gedoe tussen mijn Thaise verzekering en het ziekenhuis over de rug van de patiënt. Ik had zelf nog tussen diverse ziekenhuizen waar ik onderzoek had laten doen een prijs bedongen van maximaal 140.000 baht maar waar een rekening voor werd aangedragen van 190.000 baht. Je kunt gewoon geen afspraken maken want men houd zich er niet aan. Uiteindelijk betaalde mijn verzekering maar 122.000 baht en dat werd wel geaccepteerd. Ik ben voor 2 miljoen baht maximaal verzekerd, maar ik hou mijn hart vast als er wel een operatie zal komen die veel duurder is dan deze geringe ingreep. Het is een theaterstuk en het geeft mij geen prettig gevoel met de medische wereld De zorg voor de patiënt zou op de eerste plek moeten staan maar kennelijk denken anderen er anders over. In de 60 jaren dat ik in Nederland was verzorgd heb ik deze toestanden nooit meegemaakt.
In Chiang Rai, Subirin Zhs. Kwam met klachten ivm duizeligheid, hoofdpijn, naar specialist en DEZELFDE middag een ct scan gekregen. Dus geen wachttijden. Zo kan het ook. E.e.a vergoed via Bupa.