Zorgen om ‘bijzonder resistente bacteriën’ bij mensen die in het buitenland in ziekenhuis zijn opgenomen
Het percentage bacteriën in Nederland dat ongevoelig is voor antibiotica, bleef in 2023 ongeveer gelijk aan voorgaande jaren. Dit blijkt uit onderzoek naar antibioticaresistentie.
Toch worden er steeds vaker bacteriën gevonden die voor meerdere soorten antibiotica ongevoelig zijn. Daarom blijft het belangrijk om aandacht te hebben voor antimicrobiële resistentie en om antibiotica op een goede manier te gebruiken.
Wat zijn bijzonder resistente bacteriën?
Een zorgwekkende groep zijn de zogenoemde ‘bijzonder resistente bacteriën’. Deze bacteriën zijn ongevoelig voor meerdere soorten antibiotica, zelfs voor antibiotica die alleen in noodgevallen worden gebruikt. Ze komen vaak voor bij mensen die in het buitenland in een ziekenhuis zijn opgenomen. Infecties door deze bacteriën zijn lastig te behandelen en vormen een risico voor de volksgezondheid.
Antibioticagebruik bij mensen
In 2023 schreven huisartsen ongeveer even vaak antibiotica voor als in 2019, het jaar voor de coronapandemie. Tijdens de coronajaren (2020-2022) was het gebruik in Nederland lager. In ziekenhuizen is het antibioticagebruik in 2023 juist iets toegenomen ten opzichte van de jaren voor de pandemie. Ook waren er meer uitbraken van resistente bacteriën in ziekenhuizen en verpleeghuizen dan in 2022, hoewel dit aantal nog lager lag dan vóór de pandemie. Vergeleken met andere Europese landen blijft de antibioticaresistentie in Nederland relatief laag.
Hoe voorkomen we antibioticaresistentie?
Maatregelen zoals handen wassen en goede hygiëne zijn essentieel om infecties en de verspreiding van resistente bacteriën te voorkomen. Daarnaast is het belangrijk dat antibiotica alleen worden gebruikt als het echt nodig is en dat ze op de juiste manier worden voorgeschreven. Onnodig of verkeerd gebruik van antibiotica maakt bacteriën namelijk resistent.
Antibioticagebruik bij dieren
Ook in de veehouderij wordt hard gewerkt aan het terugdringen van antibioticaresistentie. Dankzij strenge regels is het antibioticagebruik in de Nederlandse veehouderij sinds 2009 flink gedaald, maar deze daling lijkt nu af te vlakken. De afname van antibioticaresistentie bij dieren stagneert eveneens.
Bepaalde antibiotica zijn cruciaal voor de behandeling van infecties bij mensen. Landbouwhuisdieren krijgen deze middelen alleen in uitzonderlijke gevallen. Hierdoor komt resistentie tegen deze belangrijke antibiotica bij dieren in Nederland weinig voor.
Jaarlijks rapport NethMap/MARAN
De resultaten over antibioticagebruik en resistentie in 2023 staan in het rapport NethMap/MARAN 2024. Dit rapport, opgesteld door verschillende organisaties, geeft een overzicht van het gebruik van antibiotica en de resistentie bij zowel mensen als dieren in Nederland.
Blijvende waakzaamheid en verantwoord gebruik van antibiotica zijn essentieel om de opmars van resistente bacteriën tegen te gaan en de volksgezondheid te beschermen.
Bron: RIVM
Heel goed artikel, dit wordt een steeds groter probleem, er is echter een alternatief.
Fagen therapie brengt in veel gevallen genezing waar anti biotica niet meer aanslaat,jammer is alleen dat de farmaceutische industrie niet wil investeren in onderzoek naar Fagen omdat ze geen octrooi kunnen aanvragen voor fagen.
Het Radboud UMC wil wel meewerken en verwijst patiënten die anders geamputeerd moeten worden naar Georgië met goede resultaten.
GeertP, weet U waarom het Radboud UMC wel wil meewerken en patienten verwijst, maar niet zelf de behandeling als in Georgië uitvoert?
Is Fagen therapie in NL verboden, terwijl er in Georgië goede resultaten mee behaald wordt?
Ik heb eerlijk gezegd geen idee William maar op internet kun je succes verhalen lezen van patiënten die anders een ledemaat hadden moeten missen en daar zijn behandeld en volkomen genezen zijn teruggekeerd.
Ik vermoed dat het gewoon zo is dat de kennis in Nederland ontbreekt.
Hier wat meer relevante informatie:
https://www.umcutrecht.nl/nieuws/nederlands-onderzoek-faagtherapie-niet-mogelijk#
William, in Nederland heeft de EMA bepaald dat bacteriofagen als geneesmiddel beschouwd moeten worden, maar ze zijn nog niet goedgekeurd door de Nederlandse instanties.
Annelies, bedankt voor verklarend antwoord.
We moeten dus maar hopen dat in NL bacteriofagen als geneesmiddel snel goedgekeurd worden als het in een ander land zo’n behandel succes storie is.
Als het maar in 3 landen op deze aardbol wordt toegepast en er niet alleen succesverhalen zijn, is het niet zo vreemd dat er enige terughoudendheid is m.b.t. deze materie.
Graag gedaan William. Het probleem is dat er voor het in Nederland kan worden toegepast meer hoogwaardige klinische studies nodig zijn die de werkzaamheid van fagen bij de behandeling van infecties aantonen. Ik heb op de site van het UMC gelezen dat afgelopen mei een subsidie van ruim € 500.000 naar TU Delft en UMC Utrecht is gegaan om breder werkende bacteriofagen te ontwikkelen.
Daarom begrijp ik ook niet dat er in Thailand voor een verkoudheid zomaar antibiotica wordt gegeven, bovendien is het onbegrijpelijk dat het ook zomaar voor iedereen zonder recept te koop is, het lijkt wel of de medici in Thailand totaal wereldvreemd zijn.
Is helaas het verdienmodel van vele artsen in Thailand.
Heb al vaak antibiotica geweigerd, omdat om een virale infectie ging.
Dit gaat op den duur niet goedkomen!
Men is in Thailand erg snel met antibiotica uitschrijven, men zou wel eens ietsje minder snel daar mee kunnen zijn, klopt.
Het aankopen van amoxicilline heb je al helemaal geen arts voor nodig en is zeer goedkoop.
Het snelle gebruik heeft weinig met het verdienmodel van die dokter te maken, maar meer met de sociale structuur van het land,
Ziek betekent niet werken en dus vaak geen geld bij afwezigheid, doorlopen met ellende in je lijf of paardenmiddelen zoals nog zwaardere antibiotica is dan snel gedaan.
Pharmacy zijn hier in overmaat, en hebben hun regels met verkoop, van wat wel en niet mag, maar ook hier is de controle mager.
Anderzijds in Nederland is het ook niet alles, zou vooral niet vromer als de paus worden met oordelen.
De terughoudenheid van huisartsen met correcte middelen was toen ik nog in Nederland woonde al droevig om over de wachttijden, maar niet te praten.
Ik praat over voor 2008 zelfs en verhalen ruim daarna zijn af en toe ook om te janken.
De Middenweg is ook daar ver weg.
Een daarvan paar jaar terug, mijn jongere broer had een verkoudheid, een stevige, na wat dagen thuis op bed naar de EHBO, meneer was waarschijnlijk gevallen of tegen de deur aangelopen of een stevige verkoudheid, volgens de EHBO, paracetamolletje en ga maar naar huis, ja maar………ja doei de dokter spreekt.
Drie dagen later opgenomen pneumokokken, bacteriën, gelijk dezelfde dag in coma gebracht en liters antibacterieën erin, bloedvergiftiging eroverheen plus hersenvliesontsteking, niet meer in het juiste spoor te krijgen. Aan de beademing tijdens de kunstmatige coma.
Paar weken erna het advies om de beademing, maar stop te zetten, hersenschade van hier tot………….en terug. 64 jaar oud
Dag broer.
Hier [NL] gaan ze dus niet dood in groten getale omdat men resistent is, maar door het tempo van behandeling en het weigeren om de vrije verkoop van diverse eenvoudige medicijnen schijnbaar niet nodig is.
Een medaille heeft twee kanten, en de derde kant balanceren vele op.
In januari 2015 voor 4 dagen in het Bangkok Hospital gelegen vanwege een epilepsieaanval. In juni op vakantie in Eindhoven en daar krijg ik een trombose in mijn linker arm na heel veel sjouwwerk te hebben verricht voor mijn definitieve verhuizing. In Eindhoven naar het Catharinaziekenhuis gegaan. Maar omdat ik eerder in het jaar in het Bangkok ziekenhuis heb gelegen met een ambulance naar het Radboud UMC gebracht waar ik 10 dagen in (quarantaine) isolatie moest blijven ondanks dat de trombose na een dag al was opgelost. Niemand mocht mij bezoeken, geen familie, geen vrouw. Retourvlucht gemist. Verzekeringen die niet over de brug wilden komen zowel mijn Thaise reisverzekering die niet geldig blijkt te zijn voor niet Thai. Mijn Thaise ziektekostenverzekering wilde niet betalen omdat ik in mijn thuisland was en dus niet in Thailand. Totale kosten bedroegen ruim € 28.000,-. Daar ging mijn spaargeld.
Het blijkt dat iemand die in Thailand een half jaar voor een ziekenhuisopname in Thailand in het ziekenhuis heeft gelegen enkel in het Radboud UMC terecht kan dit zelfs verplicht is vanwege de quarantaine maatregelen tegen een eventuele besmetting.
Nou droevig dit soort onzin, ten eerste lijkt ziekenhuis opname met trombose mij redelijk overdreven.
Heb toevallig ook 6 maanden aan de apixaban gezeten, dit jaar, gewoon thuis oraal innemen twee maal daags 5 mg, en bij mij steunkousen voor de spataderen en rustig aan doen, geen overdreven sport of massage.
Als jouw mededeling van dat Radboud ziekenhuis klopt mogen ze wel een verdieping vrij maken gezien het aantal mensen, Nederlanders die naar Thailand op vakantie gaan en daar een ziekenhuis bezoeken voor letsel vanwege vakantie pret, en sommige ook weer in Nederland een ziekenhuis nodig hebben.
Kan allemaal wel een regel zijn [geweest], maar ik had mijn lange broek aangetrokken en vertrokken.
Wereldvreemd verhaal.