VOC in Thailand

Phra Phutthabat

Het is al weer een aantal jaren geleden, dat de Nederlandse ambassade ter gelegenheid van het vijftigjarig regeringsjubileum van koning Bhumibol Adulyadej een boek op de markt bracht over een reis die een Nederlandse V.O.C. kapitein in 1737 maakte, op uitnodiging van de toenmalige koning.

De hoofdstad van Thailand was toen Ayutthia en de koning, Borommakot, maakte jaarlijks een pelgrimage naar een tempel in de provincie Saraburi. De koning vroeg Theodorus Jacobus van den Heuvel die tocht met hem mee te maken en deze kapitein hield een uitvoerig dagboek bij.

Een Thaise historicus, die jaren in Nederland studeerde, vond dit boekje in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag en zo kwam de bal aan het rollen. Het boekwerk is werkelijk schitterend. Naast de Oudnederlandse tekst een Engelse vertaling, die overigens gemakkelijker leest dan het Oudnederlands. Veel foto’s en kaarten maken het een aantrekkelijk geheel.

Ik besluit naar Saraburi te gaan om de Prae Phutthabat, zo heet de tempel, te bekijken. Halfacht zit ik in een taxi naar het busstation. Tien uur ben ik in Bangkok. Elf uur vertrekt de bus naar Saraburi. Dertig kilometer voor Saraburi breekt er een gigantische regenbui los, maar optimist als ik ben, zie ik het al snel weer lichter worden in het Noorden, waar we heen moeten.

Cristi Popescu / Shutterstock.com

In de stad Saraburi blijkt na veel informeren, dat ik een bus naar Lopburi moeten hebben. Die zou langs de betreffende tempel moeten rijden. En zo is het ook. Dertig kilometer van Saraburi en twintig voor Lopburi stap ik uit. Ik neem een tuktuk naar de tempel, enige minuten verder. Het is inderdaad een beauty. Bij de ingang zit een mistroostige dikke monnik, die onmiddellijk in actie komt, wanneer er mensen aan komen. Hij besprenkelt iedereen met gewijd water. Nu kan niets meer mis gaan.

De zon breekt door. Het hoofdgebouw ziet er gloednieuw en kleurig uit. Binnen bevindt zich uitsluitend een ruimte met de beroemde voetafdruk van Boeddha. Rondom dit gebouw staan veel oudere gebouwtjes met Boeddhabeelden. En die oudere gebouwen vind ik eigenlijk mooier. Na een uur heb ik het wel gezien, maar op het laatst bedenk ik nog even om het geheel heen te lopen en daar zie ik ineens de mooiste foto uit het boek. Ik neem dezelfde foto. Voldaan reis ik verder.