Is de Thaise bevolking werkelijk apathisch en volgzaam?
In ieder land worden geschiedenisboekjes voor de scholen gekuist, vroeger meer dan nu, maar in Thailand neemt dat bizarre vormen aan. Alle smetten worden zorgvuldig weggepoetst. Wat overblijft is een lofzang op de zegetocht van het Thaise volk, immer steunend op de drie pijlers van koning, natie en godsdienst. Alle vijanden, buitenlandse en binnenlandse, worden uiteindelijk verslagen. Harmonie, respect en loyaliteit worden hersteld.
Ideologie
Dat dit een ideologie van bovenaf is en niet op enige werkelijkheid is gestoeld en dient om de bestaande machten te handhaven, zal duidelijk zijn. Er is altijd goed voor het volk gezorgd en zij die dit ontkennen moeten wel slechte en duistere bedoelingen hebben, zo redeneert (en redeneerde) de elite en de staat heeft dan de plicht opborrelde gevoelens van onterechte ontevredenheid, aangewakkerd door buitenlandse krachten, de kop in te drukken. En als de opstandelingen al geen kwade zaken in de zin hebben is het toch minstens onwetendheid. Dat het volk zich niet altijd bij deze opvattingen neerlegt heeft de geschiedenis bewezen.
Rooskleurig beeld
Dat rooskleurige beeld van een ideale band tussen leiders en volk begint bij Sukhothai, midden dertiende eeuw. De beroemde Ramkhamhaeng inscriptie (ongeveer 1280) op een zuil die door koning Mongkut werd ontdekt (en waar sommigen slechteriken de echtheid van betwisten) zegt het volgende:
“… …het land Sukhothai bloeit.. er is vis in het water en rijst in de velden…De heer heft geen belastingen….Als iemand sterft erft alleen zijn zoon…iemand met grieven hoeft maar de bel te luiden boven de poort en de heer zal rechtspreken…”
En zo meer. Een idyllisch land. Dan komen we bij Ayuttaya en zijn heldhaftige strijd tegen de Birmezen, uiteindelijk gewonnen door koning Taaksin (niet te verwarren met Thaksin), het afweren van de koloniale machten in de 19e eeuw, de weldaden van Rama V, en de schenking van een constitutie door koning Rama VII aan het Thaise volk. Geloven de kinderen op school dat allemaal? Ik zou er niet mijn hand voor in het vuur willen steken, misschien zien ze het als een sprookje.
Opstanden in Thailand in de 20e eeuw
Laat ik dan een paar zaken noteren die afbreuk doen aan dit fraaie beeld. De vaak bloedige opvolgingsstrijd om de troon in Ayutthaya laat ik even buiten beschouwing. Ik beperk me tot de sociale en politieke oproeren in de 20e eeuw en nog iets.
- Een opstand in Isaan in 1902.
- De revolutie van 1932, waar het absolute koningschap werd omgezet in een constitutioneel koningschap.
- De strijd voor democratie en tegen de dictatuur van veldmaarschalk Thanom, zijn zoon kolonel Narong en Narong’s schoonvader generaal Praphas (‘de Drie Tirannen’) in 1973.
- De boerenopstand in Chiang Mai in 1974, toen 46 boerenleiders werden vermoord.
- De uiterst bloederige onderdrukking van de vrijheid in 1976, met honderden doden vooral op de Thammasaat universiteit (foto homepagina, foto rechts).
- De daarop volgende (communistische) opstandingshaarden in het noorden en in de Isaan tot 1981.
- Demonstratie in 1992 tijdens de strijd tegen de dictator, generaal Suchinda (Black May) met honderden doden als gevolg toen het leger met scherp schoot op demonstranten.
- Songkraan Opstand in 2010.
Dat is toch iedere 12 jaar een (soms geslaagde) poging tot een sociale en/of politieke omwenteling.
Conclusie
Wat wil ik met dit alles zeggen? Dat het vaak opgeroepen beeld van een apathische en gedwee Thaise bevolking, vaderlijk geleid door een welwillende elite, onjuist is. Dit officieel gepropageerde beeld is ook door veel buitenlanders overgenomen.
Ik durf de stelling aan dat Thailand in de 20e eeuw meer opstanden en onrust heeft gekend dan menig ander land. We kunnen ons afvragen waarom het tot nu toe niet is gelukt een echte democratie en sociale rechtvaardigheid in Thailand tot stand te brengen. Maar aan pogingen daartoe heeft het niet ontbroken, dat is zeker.
Thais zijn niet dociel en volgzaam. Ze schikken zich lang niet altijd in een hiërarchische maatschappijstructuur zoals de officiële cultuur dat voorschrijft. De Thai verlangt evenzeer naar werkelijke zeggenschap, vrijheid en sociale rechtvaardigheid als elk ander volk. En de geschiedenis bewijst dat zij daarvoor al veel offers hebben gebracht. En ik verwacht dat er nog meer offers zullen volgen voordat het Thaise volk krijgt waar ze recht op heeft.
Bij de illustratie: Geschiedenisboekje uit de derde klas lagere school. Thaise geschiedenisboekjes beschrijven de Thaise geschiedenis als een lange zegetocht waarin alle buitenlandse en binnenlandse vijanden na een heldhaftige strijd worden verslagen. Koningen met opgeheven zwaard op een paard of olifant is een geliefde illustratie. Pijnlijke momenten uit de geschiedenis worden vermeden of in het zegenrijke licht geplaatst. Zo wordt gezegd dat in 1932 koning Rama VII genadelijk een Grondwet aan het volk schonk, terwijl in werkelijkheid de koning min of meer werd gedwongen de Grondwet aan te nemen.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
Het noemen van een groot aantal opstanden wil voor mij nog niet zeggen dat de stelling is bewezen. Kijk maar eens naar de foto’s: op de eerste staat een vrouw gedwee zonder verzet af te wachten hoe iemand aanzet haar schedel in te slaan met een op een stoel lijkende voorwerp- een grote menigte lijdzaam toekijkend. Op de tweede foto een groot aantal slachtoffers op een hoop, en weer een grote menigte toeschouwers zonder enige aandrang tot protest of verzet. Ik heb van de ZOA-regio het beeld dat men de grote, sterke leider zal volgen, zoals veruit menig eeuw is gedaan. En natuurlijk wordt dat in geschiedschrijving omgezet. En natuurlijk was er in de voorbije eeuwen, en zeker in de laatse decennia gewelddadig verzet. Die werd de kop ingedrukt. Door de heersende machthebbers. Toegelaten door hun overgrote volgzame bevolking. In die zin is men lijdzaam toekijkend en dociel. De geschiedenis van de regio heeft ook laten zien dat naties in staat zijn elkaar gruwelijke wreedheden aan te doen. In die zin heeft men idem “grote” leiders gevolgd. En zelfs onder dat soort omstandigheden blijft men ondergaan. Uiteraard is ook een groots verlangen naar sociale gerechtigheid, gelijkheid, zeggingschap. Maar de invulling daarvan is toch een andere dan conform het Westers model. Kijk maar eens hoe het Chinese model werd vorm gegeven.
De beide foto’s zijn genomen op 6 oktober 1976 op het terrein van de Thammasaat Universiteit. De opstandige studenten werden die dag aangevallen door rechtse groepen als de Village Scouts en de Red Gaurs, geholpen door de militairen. 6 oktober, hog toela in het Thais, is een dag die vele oudere Thais zich nog herinneren. De eerste foto laat een student zien opgeknoopt in een boom die vervolgens nog eens geslagen wordt. De andere foto laat studenten zien bewaakt door een soldaat. Jouw interpretatie van de omstanders is, denk ik , niet juist. Het zijn mi mensen die deelnemen aan het doden en de martelingen. Het was een lynch partij. Op deze link nog meer gruwelijke foto’s van die dag.
http://www.prachatai3.info/english/node/2814
Beste KhunRudolf jij verwacht schijnbaar dat de mensen zich bewapenen en optrekken naar Bangkok om de regering omver te werpen.Je praat over het Westerse model maar hoeveel mensen lieten zich in Europa in de twintigste eeuw gedwee naar de schlachtbank voeren tijdens oorlogen en opstanden,terwijl hele bevolkingen toekeken.
Ik ben het helemaal eens met de stelling van Tino,ik denk dat de meeste mensen in Thailand heus wel veranderingen willen echter zij hebben ook families en kinderen om voor te zorgen en kunnen het risico niet nemen om in opstand te komen.
Naar mijn idee zal het een langzaam proces worden dat tot veranderingen lijdt te beginnen bij de jeugd.
Ja, is waar in Thailand. Ik kan mij wel herinneren, dat in de 50er jaren de geschiedenisboekjes bij ons er niet anders uitzagen. Éen en al glorierijk vaderland.
Kritiek ver te zoeken. We hoeven misschien alleen een paar jaartjes nog te wachten, voor men hier de geschiedenisboekjes ook iets aanpast.
Ik verwelkom op het Thailand blog een serie waar deze acht revoltes wat uitgebreider aan de orde gesteld worden.
Ik wacht al jaren op massademonstraties waar beter onderwijs voor iedereen geeist wordt, of een miljoen mensen op de been tegen het door en door corrupte systeem, of tegen de inkomensongelijkheid en ga zo maar door. Zie ik niet gebeuren.
Inderdaad mijnheer Verhoef, dat wordt lang wachten, dus toch dociel en volgzaam. Maar ook gebrek aan ideologie, charisma en leiderschap, zoals b.v. Ho Chi Min die invulde, spelen een rol. Het onvermogen om in Zuid Thailand een goede oplossing te creeren waardoor er vrede in dat gebied komt heeft ook hiermee te maken. Lekker laten doorzeuren, een mensenleven is weing waard in deze cultuur. Corruptie en verschillen tussen rijk en arm, houden zo!
Maar Thailand had een idelogisch gedreven en charismatisch leider! Een echte leider als Ho Chi Min! Wil je dat hij terugkeert? Geef mij maar zijn jongere zus.
Ah, en daar hebben we weer de cultuur! Een mensenleven is weinig waard in deze cultuur, zeg je? Ik dacht altijd dat Thailand een Boeddhistische cultuur heeft waar het leven heilig is, je mag eigenlijk nog geen mug doodslaan. Nu weet ik beter. Zat ik er toch weer naast wat de cultuur betreft. Bedankt voor je mening.
je zou net zo goed kunnen zeggen, dat veel van die opstanden niet zozeer door democratische motieven zijn veroorzaakt, maar door dezelfde wens als die van de elite: een (groter) deel van de koek. Of was het soms niet het onterfde deel van de elite die tot opstand overging?
Als je het heel cynisch bekijkt, dan blijft geldzucht de meest bepalende factor.
Maar zoals altijd heb ik veel waardering voor ieder die een andere kijk wil presenteren en daarmee blijk geeft tenminste te willen nadenken.
Sorry Tino,
Ik bedoelde natuurlijk “Een mensenleven telt niet in dit land” en sinds er in Myanmar door Bhoeddisten moslims in brand gestoken worden heb ik ook niet veel respect meer voor de niet muggen doodslaande Bhoeddistische cultuur. Volgens wikipedia is de opstand in de Isarn in 1902 onstaan door de land hervormingen die de adel op achterstand zette en deze de arme boertjes voor hun karretje hebben gespannen. M.a.w. “Niets nieuws onder tropenzon”
De volgende keer dat ik een crematie bezoek zal ik ter troosting van de nabestaanden jouw opmerking citeren ‘Treur niet, want een mensenleven telt niet in dit land’.
Wat Myanmar betreft heb je gelijk. Ik beweerde altijd dat het Boeddhisme een vredelievende religie was, maar daar zie je hoe geloof en bijgeloof vernietigend kunnen werken.
Het is erg verleidelijk alles mooier voor te stellen dan het is (let op alle reclame foto’s en filmpjes, gemaakt 25 jaar geleden)
Onlangs las ik een nieuw geschiedenis boek: A History of Phuket and the surrounding area, Door Colin McKay. Dat geeft nog eens een beter enreeler beeld van veel zaken!
Opstand of geen opstand? Dat is een terechte en belangrijke vraag. Het moet natuurlijk om een grote groep mensen gaan maar ik denk dat het doel van de demonstraties belangrijker is. De officiele eisen van de roodhemden waren ontbinding van het parlement en nieuwe verkiezingen. De speeches van de roodhemdleiders gingen veel verder, ‘omwenteling’, macht aan de ‘roden’. Op spandoeken stond ‘weg met de elite’. De leuzen van de demonstranten kan ik niet herhalen want dan krijg ik artikel 112 aan m’n broek. Het was meer een bezetting en er was extreem geweld, ook in het Noorden en het Noord-Oosten. Het was een heel brede beweging met verregaande eisen op politiek en sociaal gebied. Bijna een opstand mag van mij ook.
@Marco, svp mijn woorden niet uit hun verband trekken. Dat men optrekt naar Bkk gebeurt al menigmaal, hetgeen nmi niet wil zeggen dat deze beweging te scharen is onder de motieven zoals in het artikel verwoordt. Daar waar ik de woorden westers model gebruik verwijs ik naar het streven van een bevolking naar democratie, in te vullen als zelfbeschikking, vrijheid, gerechtigheid en vele verworvenheden meer.
Verder: in Oost-Azië en zeker in onze ZOA regio is het nog maar de vraag of van een (ontwikkeling naar een) democratie vlgs westers model sprake kan zijn. Zie de Grote Bovenbuur, maar zie zeker ook de wording van de nabuurlanden. De geschiedenis van de gehele regio heeft op volledige andere grondslagen plaatsgevonden. Dat houdt in dat het nog maar de vraag is of men een democratische ontwikkeling wil, of dat men het meer dan voldoende vindt dat er goed en rechtvaardig bestuur is, die in staat is de levenskwaliteit te waarborgen. Hoe dit bestuur tot stand komt, maakt dan niet uit. Mag gerust vanuit een sterke leider, een dominante ideologie, een autoritaire partijstructuur. Let wel: Aziatische mensen zijn meer nog dan Westerse mensen groepsmensen. Het Westen was dat ook, maar om allerlei reden geïndividualiseerd.
De Thaise (ZOA-) samenlevingsstructuur bestaat uit groepen en netwerken. Dat zie je in gezins- en familieverbanden, op school, tav vriendenclubs, op kantoren en bedrijven, in winkelcentra, op straat, in restaurants, etc etc etc. Daar waar de menigte zich in beweging zet, zwelt deze enkel nog aan. Dat doet de (nog immer bestaande) intrinsieke grote neiging zich te conformeren aan de groep(sdoelen) en aan het (vermeende formele of informele) leiderschap. Dat er minder fraaie zaken vereffend en verrekend worden, is een van de andere uitingen, maar verdere uitweiding is off-topic. Dat in de menigte (maar ook bij individuen) veel agressie schuilt, is een ander fenomeen, maar idem ter bespreking in dit kader niet aan de orde.
een paar opmerkingen:
1. Het is volgens mij niet zo interessant of Thailand het land is met de meeste opstanden in de 20-ste eeuw hoewel ik die stelling ook waag te betwijfelen. (andere landen: de strijd tegen de discriminatie van zwarten in de USA, de opstanden in Iran olv de ayatollahs, de opstand tegen de colonelsregiems in menig Zuid-Amerikaans land zoals Argentinie, de opstanden in Noord-Ierland, de opstanden in voorheen communistische landen als Polen, Joegoslavie en Rusland, de studentenopstanden in de jaren 70 in Europa).
2. belangrijker is de vraag waarom opstanden slagen of niet. Ik heb er geen studie gemaakt maar was wel onderdeel van de studentenopstanden in de jaren 70 in Nederland. Voor mezelf zijn er (achteraf bekeken) vier redenen voor het realiseren van de eisen van de beweging: a. er werd goed geanalyseerd wat er aan de hand was in de samenleving en de tegenpartij (de politieke elite) werd met deze data voortdurend geconfronteerd; b. de leiders van de beweging waren geloofwaardige gesprekspartners voor de tegenpartij; 3. de beweging was ideologisch van aard; 4. langzaam kwam de publike opinie op de hand van de ‘opstandelingen’.
Kijk naar de opstanden in Thailand en zie dat aan een aantal van deze voorwaarden niet voldaan wordt. Generaliserend:
– veel opstanden gaan over geld (demonstranten krijgen zelfs dagvergoedingen om te demonstreren);
– de analyse is niet goed of compleet, of ontbreekt zelfs;
– sommige leiders zijn niet geloofwaardig (je kunt toch moeilijk de elite bestrijden met een multimiljonair als leider die vervolgens de andere leiders ook miljonair maakt);
– de opstand was niet gericht op het mobiliseren van de publieke opinie (in en buiten Thailand).
Mischien is het toch interessant te weten of jij, Chris, de Thaise bevolking ook apatisch, volgzaam en dociel vindt? Dat hoor je namelijk vaak.
Ik zal je de belangrijkste reden noemen waarom opstanden in Thailand niet slaagden: repressie. De andere zaken die je noemde spelen natuurlijk ook mee.
We sluiten de reactiemogelijkheid.