Silom Road in Bangkok
Silom in Bangkok (Craig S. Schuler / Shutterstock.com)
Silom Road, in het hart van Bangkok, is een belangrijke straat voor de zakenwereld en kent een rijke historie.
Ach, hoe vaak zal ik er niet gelopen hebben in al die jaren, dat ik in Bangkok kwam? Ik logeerde in het begin meestal in Dusit Thani, de grand dame van Silom Road, op het kruispunt van Rama IV en liep in mijn vrije uren vaak door deze bruisende straat, waar je de sfeer van Bangkok zo goed kunt proeven.
Ik heb er heel wat voetstappen achtergelaten, ja, ook naar Patpong, maar toch ook wel vaak liep ik de hele straat uit richting Chao Phraya om daar op het terras van één van de luxueuze hotels iets te drinken en te genieten van het zicht op de varende drukte op het water. Silom Road is niet echt een toeristische attractie, maar het leven van straatverkopers, (fast food)restaurants, juweliers, kledingzaken, banken, enz. vibreert daar als nergens anders in de hoofdstad van Thailand. Belangrijker nog is dat Silom Road en omgeving tegenwoordig talrijke (financiële) internationale ondernemingen huisvest, waardoor het ook wel de “Wall Street van Thailand” wordt genoemd.
Als je door Silom Road slentert, is het nauwelijks voor te stellen, dat deze betonjungle, waar in het begin vanaf Sala Daeng de skytrain ook niet fraai oogt, ruim 150 jaar geleden niets meer was dan een gebied van rijstvelden, groentetuinen en boomgaarden. Silom Road werd in 1861 aangelegd, nadat vele buitenlandse residenten bij koning Rama IV hadden geklaagd over het gebrek aan wegen in het gebied, met name om de buitenlanders een mogelijkheid te geven ’s avonds een ontspannende wandeling te maken.
Silom
Oorspronkelijk was Silom Road een kanaal (Khlong Silom) van 2 kilometer lang en 12 meter breed, dat in 1858 werd gegraven. De naam Silom Road komt van een windmolen in het gebied (silom = windmolen), die water putte uit de gracht voor het uitgestrekte landbouwgebied. Die windmolen was gebouwd door een buitenlander, waarschijnlijk een Hollander. Het kanaal was vooral bedoeld om vee te vervoeren naar de markt in Sala Daeng en de straat zelf werd vrijwel gelijktijdig aangelegd. Het heette toen nog niet Silom Road, maar werd Thanon Kwang (verbindingsweg) genoemd, omdat het de wijk Charoeng Krung en Thanon Trong (later Rama IV) met elkaar verbond.
In die tijd waren er nabij Charoeng Krung en Rama IV slechts enkele buurten met huizen, waar voornamelijk westerlingen, Chinezen en Indiërs woonden. In het gebied werd niet alleen rijst verbouwd, maar ook mango’s, uien, bananen, Chinese kool, suikerriet en betelnoten. Het was in feite een buitengebied van Bangkok waar op een gegeven ogenblik Thaise edellieden en hoge ambtenaren het oog op lieten vallen als een idyllische plek om te wonen, weg van het drukke stadscentrum. Langzamerhand trok het gebied meer en meer woonhuizen. Op de plek waar nu Dusit Thani is, stond ook een landhuis van een voorname Thaise edelman. .
Vanaf 1887 kreeg Silom Road er twee parallelwegen bij, Sathorn (1888) en Suriwongse (1893), beide genoemd naar voorname heren, die de aanleg van die wegen financierden. Er werd ook een tramlijn aangelegd door Silom Road, die liep van Charoen Krung naar Pratunam en ook kwam er later de Nai Lert buslijn.
Patpong in Silom (Tupungato / Shutterstock.com)
Hoewel er vanaf 1912 al enkele ondernemingen in Silom Road gevestigd waren, groeide de zakelijke activiteit snel na 1945 en kwamen er steeds meer ondernemingen in de straat en omgeving. In 1950 werd Patpong Road (wie kent het niet?) aangelegd als verbindingsweg tussen Silom en Suriwongse. De tramlijn werd opgeheven en in 1965 werd het kanaal gedempt om plaats te maken voor het groeiende wegverkeer.
Zoals gezegd, Silom is een bruisende straat met allerlei commerciële activiteiten. In het begin het foeilelijke beton van de skytrain, maar als dat naar links afbuigt, opent zich een prachtige route om te wandelen. Ik herinner mij één wandeling nog bijzonder goed. Ik was niet met vakantie, dus ik maakte die wandeling in lange broek, schoenen en overhemd. Na 10 minuten was ik kletsnat van het zweet door de hoge vochtigheidsgraad, maar niets kon mij weerhouden.
Toen ik bijna aan het eind van Silom Road was, begon het wat te spetteren en ik vond dat wel lekker verfrissend. Vrij snel daarna echter ging het spetteren over in een fikse regenbui. Ik was al nat en nu werd het zweet weggespoeld door het hemelwater. Totaal nat, geen droge draad meer aan mijn lijf, liep ik in de stromende regen terug naar het hotel. Heerlijk!
Met dank aan Leonard Le Blanc voor tekstdelen uit zijn artikel in Pattaya Trader
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Rayong30 november 2024Rayong, een uurtje of twee!
Eten en drinken29 november 2024Hoe de scherpe kant van de Thaise keuken te vermijden?
Eten en drinken25 november 2024Rijstebrij
Voor mij ook een oude bekende…maar deze geschiedenis kende ik nog niet. Ik kwam vroeger het allereerst in de Silom Road bij Silom Village – typisch voor toeristen, maar er was een winkel, waar veel van mijn collega’s en ook van andere airlines zeer goede kopieën van tassen (Tod’s) konden kopen en ook horloges.
Wij verbleven vroeger altijd in het Central Plaza Sala Daeng. Later, bij een renovatie, mochten we in het Dusit Thani verblijven. Dat was leuk, Pat Pong was dan niet zo ver.
Daarna veranderden we nog een paar keer van hotel, telkens weer terug komend in het Central Plaza. Echter nu al sinds een jaar of vier – vijf ondergebracht in het Pullman Hotel – ook aan de Silom Road, dicht in de buurt van Silom Village.
Van daar uit kun je relatief goed met de Skytrain overal heen komen.
Echter, nu ik in Thailand woon, kom ik daar bijna niet meer. Hooguit, wanneer ik een oud collega wil ontmoeten.
wat misshien weinigen weten is dat Patpong I en Patpong II privé-eigendom is.
Net zoals Muang Thong Thani waar de Impact tentoonstellingshallen zijn, ook ¨privedomein is. er wonen daar een 100 000 mensen. Is eigendom van Bangkok land, het heeft zijn eigen security, De wegen die van uitstekende kwaliteit zijn ook door Bangkok Land aangelegd in eigen beheer.
Zo zijn er nog steden of wijken(geen mooban) die privébezit zijn
Sfeervol artikel voor mij, vermits Silom Road ook voor mij de eerste straat was waarmee ik te maken had toen ik Thailand (nochtans als backpacker) voor het eerst bezocht in 1981.
Doet me wel iets!!
Speciaal voor Gringo. Mijn eerste jaren, zo’n 45 jaar geleden bracht ik mijn vakanties in Bangkok door in het Narai Hotel aan de Silom Road. Het aardige van dit hotel was dat het een ronddraaiend restaurant had bovenop het dak, Mooi uitzicht, maar daar gaat het niet om. Bij het binnenkomen stond een prachtige doos sigaren tentoongesteld. Dus maakte ik na het dessert kenbaar dat een sigaar mij goed zou doen. Dit behoorde niet tot het werkterrein van de ober. Er kwam een dame, die hiervoor speciaal in dienst was, met de eerder gesignaleerde doos. Ik maakte mijn keus voor een forse Cubaan en de dame deed de rest. Ze knipte het mondstuk af en schroeide de sigaar aan en doopte tenslotte het mondstuk in een glaasje cognac. Zo chic heb ik het nooit meer meegemaakt, Ik betwijfel overigens of cognac het genot van een sigaar ten goede komt. Ongetwijfeld waren de sigaren die ik bij me had (van Hajenius) goedkoper.
Hallo Dick, ja Silom road met het Narai Hotel, echt grandioos en zowel dat hotel als Hajenius blijven voor mij onlosmakelijk verbonden met Bangkok en Amsterdam.
Erg leuk om zo’n verhaal te lezen, doet mijn kleine hartje goed. Thailand zit daar voor altijd en eeuwig in verankerd.
Voor mij is Silom road vooral de straat waar ’s nachts, als de go-go bars sloten alle dames, met of zonder klanten, neerstreken, om de hoek bij Patpong, om te eten, terwijl er altijd een concert was van tienduizenden kwetterende mussen die massaal op de electriciteitsdraden waren neergestreken. Ik heb het over zo’n 40 jaar geleden, dus het is alleen maar nostalgie natuurlijk. Vervlogen tijden, maar mooie herinneringen.