Oog in oog met 52 skeletten

In de kleine plaats Ban Kok Mai Den, behorend tot het Nakhon Sawan Phayuha Khiri district, hebben archeologen in 2009 zeer belangrijke opgravingen gedaan. Gevonden bronzen gereedschappen tonen aan dat 2500 jaar geleden hier mensen woonden. De plaats ontstond geleidelijk na de zogenaamde Dvaravati-periode, een verzameling van kleine koninkrijkjes van het Mon volk. (6e -11e eeuw)

De toenmalige bewoners waren nog onbekend met het Boeddhisme en hielden er bepaalde rituelen op na. Zo werd onder meer gebeden voor regen waarvan vondsten zoals bronzen beeldjes en zelfs in verschillende kleuren vervaardigde rozenkransen nu nog getuigen. Een bij de opgraving gevonden beeld met een lengte van 50 centimeter stelt een naakte man voor.

Soortgelijke objecten worden bij sommige Aziatische culturen bij ceremonies gebruikt als smeekbede tot de Goden om regen op de akkers neer te laten dalen. In de prehistorie was het plaatsje Ban Kok Mai Den en het bekken rondom de Chao Phraya rivier volgens de archeologen belangrijk voor de handel in ijzer. Vele eeuwen later nam rond 1800 suiker die taak over.

Ban Poth Pisai

Op bezoek bij een landgenoot in het plaatsje Ban Poth Pisai, ongeveer 30 kilometer noordelijk van Nakon Sawan en dus in dezelfde streek, mocht ik een soortgelijke opgraving van zeer nabij gadeslaan.

Via een smal pad kom ik met mijn begeleider en zijn Thaise vriendin, die in deze omgeving is opgegroeid, midden tussen de omgeploegde akkers terecht bij een simpele overkapping en een houten hutje.

Ik kan mijn ogen nauwelijks geloven als ik vlak voor me naar de blootgelegde resten van een oude nederzetting kijk. Mijn ogen dwarrelen over de blootgelegde gangen waarvandaan maar liefst 52 skeletten mij wezenloos aanstaren. Ik kan ze bijna aanraken zo dichtbij is het allemaal. Opvallend zijn een aantal nog in perfecte staat verkerende gebitten.

Een eenvoudig afdakje moet deze toch zeer bijzondere en historisch waardevolle vondst tegen weersinvloeden van buitenaf beschermen. In de nabijheid is constant een bewaker aanwezig die moet toezien dat de overblijfselen van verre voorvaderen met rust worden gelaten. In velden noch wegen is in dit ver van de bewoonde wereld gelegen stukje historie iemand te bekennen.

Op luttele meters afstand is een onderkomen geplaatst voor de bewaker en onder een ander schamel afdakje hangen een aantal door weer en wind aangetaste en nauwelijks nog te onderscheiden foto’s met afbeeldingen van de werkzaamheden tijdens de opgraving. Veel kan de toezichthoudende man mij helaas niet vertellen. Het enige dat mij ter ore komt is dat de Franse acteur Alain Delon er blijkbaar poolshoogte is komen nemen en dat belangrijke vondsten naar een museum in Bangkok zijn overgebracht. Welk museum? Ja daar vraag je iets.

Opslagplaats bij de Wat

Volgens Moon, mijn Thaise begeleidster, is bij de plaatselijke Wat wel nog het een en ander te zien. Als we daar arriveren en zij het een en ander aan de daar aanwezige monnik vraagt worden een paar rolluiken ophoog gehesen. En warempel ontvouwt zich daar voor mijn ogen een kleine tentoonstelling van de vele gevonden voorwerpen. Gelukkig liggen de veelal aardewerk gebruiksvoorwerpen, religieuze voorstellingen en gereedschap daar goed en veilig in vitrines opgeborgen.

Helaas kan zelfs deze monnik via mijn Thaise tolk nauwelijks iets vertellen omtrent het hoe en wat van de bijzondere ontdekking die deze dag aan mij voorbij is getrokken. Vreemd heel vreemd, bekeken door mijn Westerse bril.