Tonijn in Thailand
De International Union of Conservation of Nature (IUCN) heeft een alarmerend rapport uitgebracht waarin te lezen valt, dat veel tonijnsoorten met uitsterven worden bedreigd. Het rapport kreeg internationale aandacht, ook van de Nederlandse pers.
Vrijwel alle populaties van de blauwvintonijn – de ongekroonde koning onder de tonijn – staan volgens het rapport op instorten. En de kans op herstel is minimaal, want blauwvintonijnen leven lang en planten zich pas op latere leeftijd voort. Blauwvintonijn is nu al een peperdure delicatesse die voornamelijk door Japanners wordt opgekocht en gegeten.
Met de grootoogtonijn, geelvintonijn en witte tonijn, de soorten die in de blikjes zitten en meestal tussen onze slaatjes en sandwiches belanden, gaat het iets beter, maar ook deze vissen nemen wereldwijd in aantal af.
Visserij in Thailand
Een goede reden om eens te kijken naar de visverwerkende bedrijven in Thailand en de Thaise visserij naar tonijn. De visverwerkende industrie is geconcentreerd in de provincie Samut Sakhon ten zuidwesten van Bangkok. De sector wordt beheerst door een achttal grote bedrijven en daarnaast zijn er nog een aantal kleinere firma’s actief. Thailand is nog steeds de grootste exporteur ter wereld van ingeblikt tonijn met een marktaandeel van ca. 30%. Export heeft voornamelijk plaats naar Canada en Amerika, maar ook een deel gaat naar Europese landen.
Eind tachtiger jaren werkte ik voor een machinefabriek gespecialiseerd in apparatuur en machines voor viswerking. In Nederland was bijv. Ouwehand in Katwijk één van onze grote afnemers. Ik was verantwoordelijk voor de export en in die functie heb ik toen ook een marktonderzoek in Thailand gedaan. Ik heb toen twee bedrijven bezocht en als ik daar aan terugdenk, dan zie ik immense bedrijfshallen met honderden werknemers, die de vis handmatig schoonmaken, in stukken snijden en in inblikken. De verwerking is zeer arbeidsintensief. De stank uit die hallen is haast ondraaglijk, want airco is er niet en de Nederlandse uitdrukking “je kunt er van de vloer eten” is zeker niet van toepassing. Investeren in deels geautomatiseerde productielijnen kreeg geen enkele kans, want arbeidskosten waren te laag om dat te rechtvaardigen.
Illegale arbeiders
Uit verschillende rapporten blijkt, dat er tot op heden in die industrie niet veel veranderd is. Er werken momenteel ca. 100.000 mensen 10 à 12 uur per dag voor een minimumuurtarief. Veel Thais, die in deze sector een baan hadden hebben hun heil elders gezocht (betere omstandigheden, betere betaling), waardoor nu circa de helft van de werknemers uit buitenlanders (Birma en Cambodja) bestaat. De meeste zijn illegaal en werken zonder een officiële werkvergunning.
De visverwerkende industrie in Thailand kent een aantal bedreigingen, die de toekomst onzeker maken. In de eerste plaats is dat de loonkosten. Sinds de jaren zeventig toen de industrie een opmars begon is de economie van Thailand enorm gegroeid en daarmee stijgen ook de loonkosten. Thailand is met het minimumloon allang niet meer de goedkoopste en men ziet dan ook dat andere landen – Indonesië en Somalië worden genoemd – stukje bij beetje aan het Thaise marktaandeel knabbelen.
Tonijnvangst
Een andere bedreiging is de aanvoer van tonijn. Thailand heeft zelf maar een zeer beperkte tonijnvangst en voor de industrie worden jaarlijks grote hoeveelheden geïmporteerd. Een laatste cijfer, dat ik gevonden heb was uit 2008 toen er tussen 800.000 – 900.000 ton tonijn wordt ingevoerd uit de grootste tonijnproducenten Taiwan en Japan. De bulk van de tonijnvangst komt uit de Pacific Ocean, waar in 2006 nog 2.3 miljoen ton tonijn (ca. 2/3 van de totale wereldvangst) werd gevangen. Ook de Indische Oceaan is een belangrijke leverancier met 20%.
Het rapport van de IUCN is niet het enige in zijn soort. Al jarenlang wordt er door de grote producenten Japan, Taiwan, Indonesië, de Filippijnen en Korea gepraat over vangstbeperkingen. Er zijn talloze rapporten geschreven, maar tot op heden zonder resultaat. Toch zal dat er van komen en zal de aanvoer naar Thailand in gevaar komen.
Nog een bedreiging is de steeds scherpere voorschriften betreffende hygiënische werkomstandigheden en eisen over de herkomst van de tonijn. Nu kan het nog gebeuren, dat een Filippijnse visser op een boot met Spaanse eigenaar en geregistreerd in Belize tonijn vangt in de Indische Oceaan alvorens het in Thailand wordt verwerkt en naar Europa uitgevoerd. Amerika en Canada zijn nog steeds de grootste afnemers van Thailand, maar landen als Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en nog een aantal zijn om deze reden al afgehaakt.
Te laat?
Dan zelf maar meer tonijn vissen? Tonijn komt voor in de Golf van Thailand en de Andaman Zee, maar de vangst door Thaise vissers is zeer beperkt. Het ontbreekt de Thaise vissersboten aan goede visapparatuur, kennis van diepzeevisserij en men is niet in staat de vis adequaat op te sporen. Over de werkomstandigheden aan boord van Thaise vissersschepen valt een heleboel aan te merken, laat ik volstaan met te zeggen, dat dat bar en boos is.
Het Thaise Ministerie van Visserij heeft wel een programma aangekondigd om de Thaise vangst naar tonijn te stimuleren, maar ik denk, dat het daarvoor al te laat is.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
In Nederland zijn er misschien vangst quota’s. en allerlei andere belachelijke regeltjes.
om verbod op import. HIER NIET
Ik zal er zeker de bleufin tuna niet voor van het menu halen,
daar is hij vel te lekker voor.
Mijn bleufin tuna komt uit zuid Australië en word gecertificeerd in Japan voordat hij naar Thailand komt.
De kosten voor een visje van 20 kg zijn ongeveer 25000 baht VUIL. Je hebt er ongeveer 9 kg afval aan, wat bruikbaar is voor een mooie vis fond.
Dan heb je nog het veel vettere buik gedeelte die je niet als tuna filet steak of sashimi kunt verkopen. Dit bijv kun je. als tuna steak op een sandwich kunt doen. of een mooie paté van maken
De echt vette delen kun je uitbakken tot bacon bits heerlijk op een salade of door de sourcream voor op een toastje het over gebleven vet is prima geschikt om een tuna mayo van te maken. zo blijft er dus ongeveer 9 kg echt mooie tonijn filet over..
en heb je in principe weinig verlies aan zo’n vis.
mvg.
Bart
Goed gedocumenteerd artikel Gringo. Mijn complimenten. Een kennis van mij zegt wel eens gekscherend “je kunt bij mij van de vloer eten, er ligt genoeg”. Aan Bart wil ik vragen waar zijn restaurant is gevestigd. Wil die Bleufin tuna wel eens bij je komen eten.
Ik begrijp heel goed, dat Bart de Blauwvin niet van het menu wil halen, maar er komt natuurlijk een moment dat hij er vanzelf van verdwijnt. En daarna komt weer een andere soort. Nu we het toch over vis in blik hebben. Gringo, weet jij waarom er in Thailand tien soorten sardientjes in tomatensaus in de schappen liggen voor pak hem beet tussen de 13 en de 20 Bhat, en nergens sardientjes in olie, tenzij af en toe bij Foodland voor meer dan 50 Bhat. Ik kan mij niet voorstellen dat tomatensaus vier keer zo duur is als olie. Maar ja dat weet je in Thailand nooit. Naturel yoghurt is altijd duurder dan yoghurt met suiker en fruit erin. Dat komt natuurlijk omdat het zeer bewerkelijk is om die suiker en dat fruit eruit te halen. En een voordeel dubbelpak is duurder dan twee losse pakken. In het begin trapte ik daar nog wel eens in, maar nu niet meer. Vooral Tesco en Tops hebben daar een handje van. Van die sardientjes wil ik meer weten.
de bleufin tuna die was lekker die heb ik by de Manhattans restaurant gegeten, zou me niet verbazen als die door Bart was gemaakt. Zou zonde zijn als die verdwijnt
Joseph, mijn restaurant is in Pattaya op de thrapaya road richting Jomtien genaamd Manhattans maar je moet wel snel zijn hij vliegt als zoete broodjes over de toonbank. we zijn zondags gesloten
Vanavond heerlijk gegeten in Manhattan met mijn vrouw. De Bourgondische Limburger Bart Munsters is daar de Chef Executive (zeg maar chef kok), die eerder reageerde op het verhaal over de tonijn.
Als voorgerecht nam ik vanzelfsprekend de tonijn en wel als sashimi. Prachtig uitgesneden (door Bart zelf), mooi opgediend en het was verrukkelijk, de sashimi smolt op de tong. Onvergetelijk! Kostte wel wat, 550 Baht, maar het was de prijs alleszins waard.
Ik was er voor de eerste keer en ik beveel het iedereen van harte aan voor een voortreffelijk diner met een mooi glas wijn (hoezo alcoholverbod?)
Bedankt, Gringo,
Leuk dat je er was.
Restaurants met gesloten deuren mogen dus op boeddha dagen Alcohol verschenken.
voor de liefhebbers heb ik dus ook allerlei Nederlandse in vloeden op de kaart,