Apen met een Grote A

Apen in alle soorten en maten. Waar kom je dan terecht als je uit passie een echt verschil wilt gaan maken? In wildlife rescue centers in Zuidoost Azië om daar als vrijwillig dierverzorger de handen uit de mouwen te steken.

Van apen tot krokodillen

Er zijn goede Wildlife Rescue Centers in Zuidoost Azië, die wilde dieren opvangen die zijn gered uit handen van smokkelaars, uit privehuizen, slechte dierentuinen en het toerisme – denk hierbij aan de orang-oetan boksgevechten, olifantenritjes en op de foto met een gibbon of baby orang-oetan op het strand of midden in de stad. De diversiteit in diersoorten in de rescue centers in Zuidoost Azië is enorm. Orang-oetans, sunbears, allerlei soorten makaken, gibbons, ontelbaar veel vogels en zelfs krokodillen. Bijna al deze dieren worden met uitsterven bedreigd.

Terug naar de natuur

De rescue centers vangen de dieren op, resocialiseren ze en proberen ze terug te zetten in hun natuurlijke leefomgeving. Dit is niet altijd even gemakkelijk. De ontbossing in Zuidoost Azië gaat in een rap tempo door, waardoor er voor veel geredde dieren geen plek terug is. De lokale bevolking moet nog veel geleerd worden over het belang van het bestaan van de dieren en het nut van hun natuurlijke leefomgeving. Ook zijn er veel dieren die niet meer terug kunnen naar de natuur omdat ze inmiddels gewend zijn aan mensen. Zet je ze terug in de natuur, dan gaan ze direct weer op zoek naar gebieden waar mensen wonen, omdat ze denken dat ze daar voedsel kunnen halen. Educatie van de plaatselijke bevolking en schoolkinderen is daarom ook een heel belangrijk onderdeel van het werk van veel rescue centers. Voor de dieren die niet meer terug kunnen naar hun natuurlijke leefomgeving wordt gezocht naar de opvangcentra waar de dieren oud mogen worden (zogenaamde sanctuaries).

The Wildlife Friends Foundation, Thailand (WFFT)

Een heel mooi voorbeeld hiervan is het Elephant Refuge Camp & Education Centre in Thailand, ongeveer 160 kilometer zuidwesten van Bangkok. Dit olifantenopvangkamp is onderdeel van The Wildlife Friends Foundation Thailand. WFFT runt op dit moment een volledig naar Internationale standaard uitgerust wilde dieren hospitaal, een 29 hectaren groot opvangcentrum voor wilde dieren zoals grote kat-achtige, apen, beren en ander wild, een opvangcentrum voor “gepensioneerde” olifanten, een rehabilitatie centrum voor gibbons, en een mobiel team van dierenartsen. WFFT is ook zeer actief bezig met onderzoek naar illegale handel in geheel Azië, in het bijzonder de handel in baby-olifantjes, tijgers en gibbon baby’s voor het toerisme, als wel de handel naar China.

Sinds dit jaar heeft WFFT ook het eerste opvangcentrum in Laos opgezet in samenwerking met Laos Zoo, het Laos Wildlife Rescue center.

Tasikoki Wildlife Rescue Center

In april 2015 ben ik op aanraden van Willie Smits, naar Noord Sulawesi gevlogen om een paar weken als vrijwillig dierverzorger in het Tasikoki Rescue Centre te werken. Willie Smits is van oorsprong bosbouwkundige maar woont in Indonesië waar hij zich fulltime inzet voor onder andere de orang-oetan. Ook vecht hij tegen de palmolie industrie, die een grote oorzaak is van de ontbossing van de eilanden van Indonesië.

Wille Smits bouwde het Tasikoki dierenopvangcentrum aan het eind van de jaren ’90, samen met enkele andere opvangcentra, om de illegale handel in wilde dieren in Indonesië te bestrijden.

Tasikoki vangt grotendeels dieren op die gered zijn uit de handen van smokkelaars. Noord Sulawesi is namelijk DE hotspot voor het smokkelen van exotische dieren vanuit heel Indonesië. Vanuit Noord Sulawesi gaan de dieren de ‘ markt’ op, via de Filipijnen, naar de rest van de wereld. Sommige dieren om als exotisch huisdier te dienen, anderen om als delicatesse of medicijn te eindigen.

Er is nog een hoop te doen

En daarom reis ik deze maand naar Bali om daar te werken in het kleinste wildlife rescue center van Indonesië, het Bali Wildlife Rescue Center. Hier zijn zo’n kleine 40 dieren opgevangen, voornamelijk gered van smokkel en privé-eigendom.

Maar ook mijn volgende reis staat al gepland. In het voorjaar van 2016 ga ik werken in het Phnom Tamao Wildlife Center in Cambodja. Bijzonder aan dit opvangcentrum is de opvang van wel 130 zon- en maanberen. Deze dieren hebben mijn hart gestolen tijdens mijn werk in Tasikoki. Habitatverlies door boskap gecombineerd met de populariteit van de beer in het toerisme en de entertainmentindustrie bedreigt de toekomst van deze prachtige dieren. In sommige Aziatische landen gelooft men daarnaast dat het gal van de beren kracht en viriliteit van mensen bevordert.

Berengal van zonberen, maanberen en bruine beren wordt in met name China en Vietnam verkocht als medicijn tegen onder andere koorts, lever- en oogklachten. De beren leven in hele kleine kooien op galboerderijen. Om de gal af te tappen wordt een permanent gat in de buik van de beer gemaakt. Hierdoor lopen de beren vaak infecties en ziektes op en lijden ze veel pijn. Het lijkt er op dat beren hierom zelfmoord proberen te plegen door zichzelf op hun buik te slaan. Om dit te voorkomen worden de beren doorgaans in een ijzeren harnas gestopt. Op deze manier kan bij een beer gemiddeld 20 jaar lang gal afgetapt worden. Geschat wordt dat er zo’n 12.000 beren in kooien in galboerderijen leven. De berengalindustrie is totaal overbodig – goedkope synthetische en plantaardige alternatieven voor berengal zijn al lang in overvloed beschikbaar. In een aantal Aziatische landen zijn de boerderijen nu verboden en worden de dieren overgebracht naar rescue centers.

In Vietnam en China zijn door Animal Asia grote rescue centers gericht op de opvang en verzorgen van deze beren. Ik ben er zelf nog niet geweest, maar ze staan zeker op mijn lijstje.: Het Vietnam Bear Rescue Centre, Tam Dao, Vietnam en The China Bear Rescue Centre, Chengdu, China.

Wat hoop ik te bereiken?

Veel van de dieren in de rescue centers worden met uitsterven bedreigd. De meeste dieren hebben wel voor hetere vuren gestaan dan mijn inzet kan vergoeden. Maar ik hoop dat ik met mijn werk iets bijdraag aan een iets betere wereld voor dier en natuur.

Op mijn website: www.rowenagoesape.nl wil ik mijn belevenissen met jullie delen. Dat zal ik niet altijd maar serieus zijn, er valt ook veel te lachen bij het redden en verzorgen van dieren 😉 en ik zou het geweldig vinden als jullie me willen helpen dit werk voort te zetten. Door regelmatig mijn website te bezoeken en mijn facebookpagina (www.facebook.com/rowenagoesape) te LIKE-en en te SHARE-en met jouw familie en vrienden en hen te vragen ook mijn pagina te LIKE-en.

Mijn avonturen als vrijwilliger in Tasikoki en achtergrondinformatie over het rescue center heb ik gebundeld in een reisverslag. Het is een ebook dat je gratis kunt downloaden op www.rowenagoesape.nl. Ben je niet zo’n lezer, kijk dan naar de geweldige foto’s in het verslag. Laat je mij ook even weten wat je ervan vindt? Ik kan alle feedback goed gebruiken!

Voor een iets betere wereld.