In memoriam: Lizzy uit Hua Hin

Lizzy uit Hua Hin is niet meer.

Afgelopen maandag kreeg mijn vrouw bericht van de zus van Lizzy dat zij met spoed in het ziekenhuis was opgenomen. We hoorden niets meer totdat ik op Facebook van een Duitse kennis van mij een link kreeg waar haar overlijden al was verkondigd.

Ik heb haar een aantal jaren met haar nieuwsbrieven geholpen, toen ze na een herseninfarct het niet meer alleen aan kon. Dit deed ik tot kort voor Covid uitbrak, in totaal zo’n twee jaar. Lizzy kwam van oorsprong uit Indonesië, groeide in Kerkrade op (daar kom ik ook vandaan), verhuisde eerst naar Duitsland, vervolgens naar Zwitserland en toen met haar toenmalige man naar Thailand.

Haar huwelijk liep mis en in Thailand gingen de twee uit elkaar. Lizzy stortte zich hier op liefdadigheidsfeesten en was in Hua Hin bekend. Ze kleedde zich graag opvallend, verfde haar haar in diverse kleuren en had altijd twee verschillende schoenen aan.

Doordat we allebei van dezelfde stad kwamen en ook allebei Nederlands en Duits kunnen spreken verliepen onze gesprekken soms wel grappig door een mengelmoes van beide talen te gebruiken.

In de laatste maanden van dit jaar zag ik haar vaak in Market Village. Het maakte niet uit welke dag wij kwamen, rond het middaguur kwamen we Lizzy tegen. Ze was niet altijd even gemakkelijk in omgang, was ook tamelijk veeleisend toen we samen werkten, wat uiteindelijk ook mij deed besluiten om met die samenwerking te stoppen, zodra ze een vervanger had gevonden. Ze is 77 geworden.

Volgens mij ligt haar lichaam op het ogenblik in het Hua Hin hospital, maar omdat haar ex-man de zaken regelt en hij niet veel te kennen geeft, weet ik nog niet wanneer en waar de crematie plaatsvindt. De as zal in de komende dagen dan op zee uitgestrooid worden.

R.I.P. Lizzy…. je bent voor velen een icoon in Hua Hin geweest, ik zal het missen je niet meer tegen te komen.

Over deze blogger

Sjaak S

Ik ben in 1957 in Kerkrade geboren en leefde daar tot mijn 21ste bij mijn ouders thuis. Mijn interesse om ooit de wereld te bereizen had ik al vanaf jonge leeftijd, en op mijn 22ste vloog ik voor de eerste keer naar Azië. Het zouden slechts twee maanden worden, maar uiteindelijk bleef ik er zes.

Daarna heb ik in Leiderdorp op de Vakschool voor het Reisbureau Bedrijf een opleiding gevolgd. Deze was van korte duur, maar heel intensief. Een van mijn leraren zei toen dat zij mij geschikt vond om als steward te werken en dat ik dat eens zou moeten proberen. Dat deed ik, en zo kwam ik bij Lufthansa terecht, waar ik in plaats van twee jaar ervaring op te doen, uiteindelijk nog dertig jaar bleef tot mijn 55ste.

Dat is nu twaalf jaar geleden. Na mijn verjaardag heb ik geen dag meer gewacht. Ik zei mijn toenmalige vrouw gedag en vertrok met één koffer naar Thailand (al heb ik dat hele jaar iedere maand koffers met persoonlijke spullen naar Thailand laten komen).

Mijn huidige vrouw en ik kennen elkaar bijna dertien jaar en we wonen sinds 2013 in een klein huisje tussen de ananasvelden, iets ten zuiden van Hua Hin. We zijn officieel inwoners van Pran Buri.

Ik heb ook hobby’s: fotografie (3D- en panoramafoto’s), alles wat met Virtual Reality te maken heeft, en ik kijk graag goede films. Hoewel ik geen talenknobbel heb, beheers ik naast Nederlands het Duits en Engels goed, en kan ik me verstaanbaar maken in Braziliaans-Portugees en zelfs in het Frans. Daarnaast heb ik lange tijd Japans geleerd en nu Thais.

Ik ben geen kroegganger en ben ’s avonds het liefst gewoon thuis. Na dertig jaar over de wereld gezworven te hebben, is Thailand mijn thuishaven geworden.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand10 november 2024Thais leren verrijkt mijn leven en verbindt me dieper met Thailand
• In memoriam22 juni 2024In memoriam: Lizzy uit Hua Hin
• Leven in Thailand11 januari 2024Je maakt van alles mee in Thailand: Een onvergetelijke ontdekkingsreis en van naïviteit naar avontuur in Azie
• Eten en drinken24 oktober 2023Drakenfruit ofwel Pitahaya