Blog Ambassadeur Kees Rade (15)

Laat ik deze blog beginnen met uit te leggen waarom deze pas nu verschijnt, en niet aan het einde van januari: ik zat in die periode in Nederland, waar ik de jaarlijkse ambassadeursconferentie bijwoonde.

Altijd een bomvolle week, waar alle Nederlandse ambassadeurs en consuls-generaal worden bijgepraat over de laatste ontwikkelingen in Nederland, en daar uiteraard ook de realiteit van de rest van de wereld tegenover stellen. Vele zittingen over allerlei onderwerpen, een bezoek aan de Koning en Koningin, de altijd weer dynamische ontmoeting met onze MP, gesprekken met vele andere ministers en Kamerleden. Ook veel netwerken uiteraard, met het bedrijfsleven, collega’s, het maatschappelijk middenveld enzovoort. Elk jaar weer is de sessie met Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, een van de absolute hoogtepunten. Met een stortvloed aan statistieken en grafieken liet hij ons wederom zien dat Nederlanders eigenlijk in een ontzettend plezierig en goed functionerend land wonen. Ja, er zijn veel uitdagingen, en nee, niet alles gaat de goede kant op, maar keer op keer blijkt uit gortdroge statistieken dat de Nederlanders tot de gelukkigste mensen op deze planeet behoren. Altijd goed om dingen weer een keer in perspectief te zien, zeker als dat zo overtuigend wordt gedaan door de volgens de Volkskrant meest invloedrijke Nederlander van het afgelopen jaar.

De opening van deze ambassadeursconferentie vond op een bijzondere locatie plaats: in het Nationaal Monument Oranjehotel in Scheveningen. Het Oranjehotel was de bijnaam voor de Scheveningse gevangenis tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar de Duitsers ruim 25.000 mensen gevangenhielden. Een diverse groep uit alle hoeken van Nederland die de Duitse wetten had overtreden: verzetsstrijders, maar ook Joden, Jehova’s getuigen, communisten en mensen die vanwege een economisch delict werden vastgezet. Het ministerie had voor deze plek gekozen omdat het dit jaar 75 jaar geleden is dat de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. Dit bijzondere gegeven zullen we ook hier in Thailand herdenken, op 4 mei, en met name op 15 augustus. Dan zal het immers 75 jaar geleden zijn dat er een einde kwam aan de Japanse bezetting van Nederlands-Indië, waarmee ook de oorlog voor het Koninkrijk der Nederlanden officieel ophield.
Een eerste activiteit in dit kader heeft al plaatsgevonden. Twee Nederlandse militairen hebben in januari een groot deel van het tracé van de beruchte Burma spoorlijn gelopen. Daarmee wilden ze met name bij jongere Nederlanders aandacht vragen voor deze donkere bladzijde van de geschiedenis, en voor de noodzaak om de vrijheid waar wij nu van genieten te koesteren en permanent te beschermen. Ik had het genoegen om op 14 januari met een paar collega’s ruim 10 kilometer mee te lopen, daarbij van boven gadegeslagen door hun drone. Een inspirerende ontmoeting.

Uiteraard kan het woord coronavirus niet ontbreken in deze blog, zeker omdat net bekend is geworden dat ook Nederland een eerste geval heeft. Wat de ambassade betreft zorgden met name de perikelen rond het cruiseschip de Westerdam voor de nodige reuring, om het zacht uit te drukken. Allereerst vanwege de pogingen die we samen met andere betrokken ambassades hebben ondernomen om het schip in Bangkok te laten aanmeren. Dat bleek echter al snel een kansloze zaak. Met de verrassende wending richting Sihanoukville begon een volgend hoofdstuk. Toen dat eenmaal duidelijk werd besloten we op stel en sprong samen met het crisisberaad in Den Haag, waar we dagelijks een videoconferentie mee hadden, om mijn plaatsvervanger en het waarnemend hoofd van onze consulaire afdeling naar Sihanoukville te sturen. Zij waren net op tijd ter plekke om samen met de Cambodjaanse PM Hun Sen de eerste passagiers te begroeten die aan wal gingen. Het feit dat de EU net had besloten om bepaalde handelsvoordelen voor Cambodja in te trekken wegens de gebrekkige democratie in dat land kon de pret niet drukken, de PM bood alle passagiers van dit onder Nederlandse vlag varende schip een bloem aan. Aan boord konden de ambassademedewerkers ook een spreekuur met de rest van de Nederlandse passagiers houden.

Groot was de schrik toen plotseling bleek dat een van de passagiers op doorreis naar huis in Kuala Lumpur ziek was geworden, en besmet bleek met het virus. De ontscheping van de passagiers werd meteen stopgezet, en de passagiers die al in een hotel in Phnom Penh zaten mochten niet verder reizen naar huis. Voor onze collega’s brak ook een moeilijk tijd aan. Wegens de strakke Thaise regels voor passagiers van de Westerdam en voor mensen die met die passagiers in aanraking waren gekomen besloten we om ze in afzondering te laten werken, buiten de ambassade. Het goede nieuws was dat geen enkele andere opvarende van de Westerdam besmet bleek, en dat geruchten de kop opstaken dat de positieve test in KL misschien toch niet helemaal goed was uitgevoerd. Gelukkig is het de HAL, met behulp van de geweldige inspanningen van onze twee Honorair Consuls in Cambodja gelukt alle Nederlanders weer veilig thuis te krijgen. Ik was graag zelf afgereisd naar Sihanoukville om hen te begroeten, maar vanwege eerdergenoemde Thaise maatregelen had ik ook dan twee weken in quarantaine gemoeten.

De afzondering van onze twee collega’s loopt dit weekend af, het zal goed zijn ze maandag weer in levenden lijve in de ambassade te begroeten!

Vriendelijke groeten,

Kees Rade