Songkran, het Thaise nieuwjaar, is een feest van water en welwillendheid, van reiniging en vreugde. Elk jaar, rond half april, transformeren de straten van Thailand in rivieren van vreugde, waar jong en oud, Thai en buitenlander, elkaar ontmoeten in een speels watergevecht dat de ziel verfrist en oude zorgen wegspoelt.
In het hartje van Chiang Mai, waar de oude stadsmuren nog steeds de geheimen van het verleden fluisteren, beginnen de festiviteiten bij zonsopgang. Monniken in saffraangele gewaden lopen plechtig door de straten, terwijl ze bedachtzaam hun bedelnap vullen. Het respectvolle water gieten over de handen van de ouderen is een serene handeling die de zegen van de ouderen vraagt en het pad voor het nieuwe jaar zuivert.
Terwijl de ochtend vordert, verandert de kalme sereniteit in een uitbundige explosie van energie. Muziek vibreert door de lucht. Jongeren, gewapend met kleurrijke waterpistolen en emmers, verschansen zich achter geïmproviseerde barricades. De geur van zoet, kleverig mango sticky rice vermengt zich met de frisse, koele spetters water. Stalletjes langs de wegen verkopen bloemenslingers en traditioneel Thais eten, hun kleuren fel tegen de helderblauwe lucht.
Het water, essentieel in deze festiviteiten, symboliseert reiniging. Het wegspoelen van het stof van het voorbije jaar en het verwelkomen van het nieuwe met een schone lei. Toeristen en locals lachen als een, de barrières van taal en cultuur weggespoeld met elke vriendelijke plons.
In Bangkok, waar de moderne metropool de tradities omarmt, worden de straten afgezet voor verkeer en veranderen ze in stromen van feestvierders. Silom, normaal een bastion van zaken en commercie, wordt een watergevechtarena. Het BTS-skytrain platform biedt een uniek zicht op de vrolijkheid beneden, waar iedereen van veiligheidsagenten tot straatverkopers deelneemt aan het feest.
Naast het speelse gedoe, is Songkran ook een tijd voor introspectie en spirituele vernieuwing. Veel Thai bezoeken tempels om te bidden en zand te storten, waarmee ze symbolisch de tempel herstellen van al het zand dat gedurende het jaar door de voeten van bezoekers is weggenomen. De serene tempelgronden, vaak versierd met kleurrijke lantaarns en vlaggetjes, bieden een stille tegenhanger tot de wilde watergevechten buiten.
Terwijl de zon ondergaat en de laatste waterdruppels op de hete straatstenen verdampen, keert de rust langzaam terug. Families en vrienden verzamelen zich voor uitgebreide maaltijden, delen hun ervaringen van de dag en lachen om de natte, maar blije gezichten. De geest van Songkran, met zijn unieke mengeling van respect, vrolijkheid en gemeenschapsgevoel, weerspiegelt de essentie van de Thaise cultuur.
Terwijl ik dit verhaal vertel vanuit een klein café, met de laatste restjes water nog op mijn huid, voel ik de diepe connectie met dit prachtige land en zijn mensen. Ik wens iedereen, dichtbij en ver weg, een gelukkig en gezegend Thais nieuwjaar. Moge het water van Songkran uw leven zuiveren en u vreugde en vernieuwing brengen, net zoals het hier in Thailand doet. Sawadee Pi Mai!
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand – probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral veel – dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Foto’s, daar doe ik niet aan. Ik sta er altijd lelijk op, terwijl ik toch weet dat Brad Pitt erbij verbleekt. Het zal wel aan de fotograaf liggen, denk ik dan maar.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur19 december 2024‘Van droom naar realiteit’
Cultuur17 december 2024‘Harde woorden over liefde, macht en geld’
Cultuur15 december 2024‘De adem van de Chao Phraya’
Cultuur14 december 2024‘Gevangen in een strijd tussen overleven en opgeven’
Zo is het! Dat is Songkraan! Sawadie pie mai!
Sawadie pie mai!
Dank voor dit aardige verhaal; een prima omschrijving van wat Songkran is en inhoudt.
Mooi achtergrond verhaal over Songkran
Een paar jaar geleden in het geboortedorp van mijn vrouw SongKran mee gevierd , het ritueel dat onze kinderen en kleinkinderen ons ritueel eer betoonden en om vergiffenis van zonden vroegen, onze handen besprenkelden met water, waarop wij de kinderen onze goedkeuring en zegen gaven dat heeft diepe indruk gemaakt op mij.
Uiteraard werd er later gefeest en werden we nat gespoten.
Maar de ware intentie van SongKran , het ritueel tussen kinderen, kleinkinderen , ouders en groot ouders is heel mooi.
Sawadee Pi Mai
Gr. Arno
Ik heb zelf het gevoel dat songkran steeds meer op een feest gaat lijken wat blijheid vrijheid moet uitstralen om de zware dingen te vergeten. Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar ik zie toch een veranderend patroon in BKK. D
Dag 2 is de “familiedag” en in Bangkok Post stond nog een opiniestuk hierover.https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/2775893/thai-families-no-longer-fit-a-mould
Steeds meer mensen in BKK die hun leven wat waard vinden gaan in de lange schoolvakanties ( okt. en maart/apr) in de provincies op familiebezoek zodat de generaties elkaar nog even in levende lijve zien. Scheelt filetijd en als er eindelijk doorgescheurd kan worden ook ongelukken tijdens de hoogtijdagen van roekeloos rijgedrag.
In de toekomst kan het in BKK haast niet anders dat generatie 1-3 er allemaal geboren zijn en dat een massale uittocht tijdens feestdagen zo maar over kan zijn. Dat kan dan weer een hoop onnodige doden en verdriet schelen.
Tradities kan je wel vast willen blijven houden maar de tijdsgeest bepaalt de richting naar verandering. Zelfs in het conservatieve TH.