‘Ernstige onlusten in Pattaya’

Nog even en dan is het weer Songkran in Thailand. Sommigen zien er naar uit en anderen zien er als een berg tegen op. Hoewel de lengte van het feest per plaats in Thailand kan verschillen spant Pattaya de kroon.

Songkran wordt in Pattaya namelijk niet slechts van 13 tot en met 15 april gevierd, maar officieel van 13 t/m 19 april en feitelijk begint het twee dagen eerder al een beetje. Dat is alles bij elkaar dus geen drie maar negen dagen.  

Op deze website staat wat uitgebreidere informatie over de betekenis van Songkran voor Pattaya: www.inpattaya.org/songkran-pattaya-2015-wan-lai-pattaya-guide

Fransamsterdam maakte een verslag van het Songkranfeest in Pattaya in 2011, dat kan je hieronder lezen.

‘Ernstige onlusten in Pattaya’

Gisteren is, zoals al enige tijd werd gevreesd, in geheel Thailand de Songkran uitgebroken. Oorspronkelijk duurde dit van 13 tot en met 15 april, maar dat is nu eigenlijk alleen nog in Bangkok het geval. In de rest van het land is de duur veelal uitgebreid tot 5 dagen. De laatste twee dagen heten dan Wan Lai. Zo ook natuurlijk in Pattaya, alleen vinden ze dat hier nog niet genoeg, dus beginnen ze op 18 april vrolijk aan het 2 dagen durende Pattaya Songkran Festival. En eigenlijk vinden er in Pattaya vanaf 11 april al regelmatig schermutselingen en inleidende beschietingen plaats. Daarmee komt de totale duur in Pattaya op 7 tot 9 dagen.

Ik heb te doen met toeristen die op de dertiende nietsvermoedend en ongetraind bij de gevechtshandelingen betrokken raken. Velen geven zich direct over en drinken een biertje, waarbij ze dan hoopvol vragen of het de laatste dag is. Als je dan vertelt dat er nog zes dagen volgen wordt er al snel gedreigd met desertie.

Vooralsnog zijn er door de rebellerende partijen geen eisen gesteld, naar verluidt om tactische redenen. Immers, een eventuele onverhoopte inwilliging daarvan zou nopen tot een vroegtijdig einde van de strijd, en daar zit men nou net niet op te wachten.
Het is een ware Guerilla-oorlog, met man tegen man (c.q. vrouw) gevechten op iedere hoek van de straat. De strijdende groeperingen zijn te onderscheiden in statische eenheden, voornamelijk opererend vanuit Beer-Bars, en mobiele brigades, die zich per pick-up truck door de stad begeven. Bij gelegenheid van een passerend Baht-busje met over het algemeen weerloze toeristen worden de krachten gebundeld. Winkelcentra worden als minder geschikt ervaren, ze zijn per auto lastig toegankelijk en de enige tanks die ze hier hebben zijn watertanks, net als in Nederland. Daar rijd je geen winkelcentrum mee binnen. Die watertanks komen overigens goed uit, want de munitie bestaat geheel uit water.

Zo staan er bij de Wonderful 2 Bar vijf manshoge watertonnen, die voortdurend bijgevuld worden. Om de effectiviteit te verhogen worden telkens grote blokken ijs in de tonnen gegooid, zodat de temperatuur van het water net boven de nul graden ligt. Aparte trucks met megablokken ijs rijden af en aan en voor een kleine bijdrage in de wedde van 100 Baht wordt er een stuk van 60x30x30 cm voor je afgehakt. De bewapening is zeer divers. De kleinsten lopen rond met een emmertje zoals wij vroeger meenamen naar het strand, de felgekleurde (half-)automatische wapens met oppompsysteem zijn zeer geliefd bij de jeugd tot een jaar of 14 en de grote jongens (tot 88) doen het met een PVC buis van 60 cm lengte en een doorsnee van 4 1/2 inch, die uitgaat van hetzelfde principe als de injectiespuit. Bij de dames is erg in trek een handwapen met aan de voorzijde van de loop een klein parapluutje ter zelfbescherming. Erg elegant mag ik wel zeggen.

Alvorens toe te mogen treden tot een peloton wordt men ritueel gedoopt, dat wil zeggen dat je gezicht wordt ingesmeerd en je T-Shirt bij de nek naar achteren wordt getrokken. Dan wordt er een emmer water in de ontstane opening gegoten. En neemt u van mij maar aan, of het nou 32 klein nulletje C is of niet, water van net boven nul is echt ijskoud. Vervolgens koop je een wapen naar keuze, daar doen ze hier niet moeilijk over. Ook in een zorgvuldige selectieprocedure is voorzien, er wordt een diepgaand psychologisch onderzoek ingesteld en zonodig wordt je heropgevoed. Dat gaat als volgt: Men stelt een vraag in de trant van: “Gaan we ze er flink van langs geven?” en als je daar voldoende enthousiast op reageert ben je geslaagd. Mocht er ook maar lichte twijfel zijn dan word je hoofd, alvorens men de vraag nogmaals stelt, enige tijd ondergedompeld in zo’n ton met ijswater, en dan piep je wel anders. De meeste komen hier wel doorheen en dienstweigeraars heb ik nog niet waargenomen.

Tegen een uur of drie begint het verkeer op Second Road langzaam vast te lopen, hetgeen niet in het voordeel is van de toeristen in de Baht-busjes, die dan wel een erg makkelijk doelwit worden. Maar mocht je überhaupt de illusie hebben droog van A naar B te komen, vergeet dat maar, dus het maakt allemaal toch niet veel uit. Het domste wat je kunt doen is je neutraal opstellen, je wordt dan uiteindelijk net zo drijfnat, maar je hebt een stuk minder lol. De partijen zijn een dagelijks bestand van zonsondergang tot zonsopkomst overeengekomen en de indruk is dat dit redelijk wordt nageleefd.

Het aantal doden in het hele land zal naar verwachting ook dit jaar weer ongeveer 600 bedragen, terwijl het aantal gewonden doorgaans tussen de 30.000 en 40.000 ligt. Het gaat hierbij voornamelijk om slachtoffers ten gevolge van logistieke operaties (lees: verkeersongevallen).

Enerzijds doen mensen vaak een paar passen opzij om aan een waterstraal te ontsnappen, waarna zij op de onverwacht ingenomen locatie door een auto worden platgereden, anderzijds viert men e.e.a. vaak in familiekring, waarna er ’s avonds flink nagepimpeld wordt en de – lange – autorit naar huis fataal wordt.

U bent gewaarschuwd!