Weten is eten
Wat is een Thai zonder eten en drinken? Het humeur van een Thai daalt met zijn bloedsuikerspiegel. Dat kan een van de redenen zijn dat we vrijwel overal in dit land onze maag kunnen vullen.
De etablissementen variëren van eenvoudige eetstalletjes langs de weg tot exclusieve restaurants à la lebua (met een kleine l) op de top van State Tower. Buiten dineren op ruim 200 meter boven het Bangkokse gewoel is een belevenis, maar de prijzen zijn dan ook navenant hoog en spijs en drank hebben weinig met Thailand te maken. Een aanrader dus, maar alleen als u wordt uitgenodigd.
Geef mij maar de gewone Thaise keuken, al ontkomt ook deze niet aan westerse (lees Amerikaanse) invloeden. De Thaise smaak ‘verzoet’. Dat heeft tot gevolg dat de suikerpot vaak ruimhartig over de hap gaat. De ene helft van de Thai verkoopt eten aan de andere helft. Dat is met name aan den lijve te ondervinden in de vele ‘foodcourts’. Vrijwel elk winkelcentrum kent een of meer van deze Thaise ‘cafetaria’s’, waar honderden hongerige gasten zich met wat coupons voor een grijpstuiver te goed doen aan de meest uiteenlopende lekkernijen. De kwaliteit is doorgaans goed.
Op straat is het ook smakelijk eten, al moeten we dan verkeerslawaai en uitlaatgassen op de koop toe nemen. Enkele restaurants en stalletjes zijn voorzien van een schild met de tekst :’ Clean food, good taste’, maar mijn ervaring leert dat schild en bijbehorend schort ook op de ‘fake’-markt te koop zijn. Maar waar kun je tot in de vroege uurtjes nog een noedelsoepje eten?
Minpuntje is dat koks en kokkinnen in Thailand vaak niet luisteren naar wat de klant wil, en spijs en drank volkomen op de automatische piloot bereiden. Het verzoek ‘geen suiker’ of ‘niet pittig’ wordt met een knik in ontvangst genomen en vervolgens straal genegeerd. Waarop de kok gegarandeerd de schotel terugkrijgt om deze opnieuw in de steigers te zetten.
De lijst met restaurants in Thailand waar ik in de loop der jaren voortreffelijk heb gegeten, is te lang voor deze blog. Bovendien hebben met name de eetstalletjes de neiging om uit de grond te schieten als paddestoelen om vervolgens weer even snel te verdwijnen. De aanleiding laat naar zich raden, al is gebrek aan zakelijk inzicht en/of marketing vaak van doorslaggevend belang.
Wie geheel Thailand al aan een nader onderzoek heeft onderworpen, adviseer ik eens de trip te maken naar Ban Had Lek, het grensplaatsje waar het puntje van de olifantslurf eindigt en Cambodja begint. Zogezegd ‘achter’ de stad Trat.
De rit erheen is op zich al een belevenis. In het dorpje Ban Had Lek verbreedt de tweebaans weg zich tot maar liefst zes banen, die eindigen bij de Cambodjaanse grens, een hek. Aan gene zijde ligt alleen een zandpad.
Halverwege de tocht vindt u Ban Cheun met het gelijknamige beach resort. Laat hier uw vorstelijke maaltijd onder de bomen en aan het strand serveren. Het is een onvergetelijke combinatie van natuur en eetcultuur. En doe de groeten aan Joseph en Payear. Eerstgenoemde vult zijn dagen met het verschalken van vis. Die u vervolgens kakelvers op uw bord krijgt…
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler
Voor wie het Nederlandse eten echt mist
https://goo.gl/yk4ytE
Als een Thai niet eet of praat, is die ernstig ziek!!!! 555
Een Thai zonder eten en drinken is een dooie Thai. Een Nederlander zonder eten en drinken is een dooie Nederlander.
Dat je in Thailand overal kunt eten (heerlijk is dat) komt omdat het klimaal daarvoor geschikt is, de ingredienten goedkoop zijn en de overheadkosten laag. Een maaltijd aan een wrakkig formica tafeltje en wiebelig krukje is goedkoper en makkelijker dan thuis eten bereiden, en even lekker of zelfs lekkerder.
Het heeft dus niets met biologie of cultuur te maken maar is gewoon een verstandige economische en culinaire keuze..
Maar je hebt gelijk wat negeren van verzoeken van de klant betreft. Dat pik ik ook niet..
Een Nederlander kan makkelijk meerdere dagen niet praten over eten en drinken, sterker nog ik praat er nooit over, Ik zie wel op de dag zelf. Een Thai kan dat totaal niet. Als je net de laatste hap achter de kiezen hebt zijn ze al bezig met het nadenken over het eten van morgen. Ik vind wat dat betreft dat er een wezenlijk verschil is tussen onze culturen, hoewel ik ook hierbij de kanttekening moet maken dat het in de jaren 50-60 in Nederland niet anders was dan nu in Thailand.
Is er eigenlijk wel zo veel verschil tussen het eetgedrag van de Thai en de Nederlander?
Ook een Nederlander eet op een dag veel meer dan hij of zij beseft: Buiten de 3 of 2 of 1 maaltijden per dag, ( ja, personen die slechts 1x per dag een volledige maaltijd tot zich nemen zijn er ook….ik bijvoorbeeld ), zijn er de talloze tussendoortjes op een dag: kroketje, patatje, gebakken visje, broodje haring, stukje fruit en ga zo maar door.
Dus wat is een Nederlander zonder eten en drinken…….?
Ja, er is verschil. Vandaag ben ik eerst met een Thaise dame gaan ontbijten bij de Sportsman.
Zij neemt dan een Thais gerecht dat toch voldoende moet zijn voor iemand van 42 kilo.
Na het ontbijt nog een kopje koffie in de bar, 50 meter verderop.
Na een kwartier moet ze even naar het postkantoor voor enveloppen.
Komt ze terug, met enveloppen èn twee zakjes eten. Wij hebben op zo’n moment echt geen honger en al zouden we honger hebben, dan vinden we het onbeleefd om een kwartier na het nuttigen van een aangeboden maaltijd schaamteloos zelf in te slaan en verder te schransen.
Maar this is Thailand. Not same same, but different.
https://photos.app.goo.gl/LNSEcJBg3cNMfKVS2
.
Inderdaad Tino en Rob. De simpele verklaring is het klimaat, kosten etc. In Spanje tref je ook meer eet/drink gelegenheden. Thailand gaat nog wat verder, is niet alleen eem kosten ding maar ook regels omtrent hygiëne. Maar ook in Thailand zal lastiger worden, al was het maar om de 9 tot 5 banen en dan kun je niet zo maar meermaals per dag van je werkplek weg lopen om ergens anders te eten of snacken.
Uiteindelijk houden we allemaal van eten en drinken. Geniet er lekker van. En de kok? Ik heb eigenlijk nooit speciale wensen dat iets met extra veel of weinig van dit of dat moet. De kok laat ik lekker zijn ding doen. Meestal bevalt dat prima en zo niet dan probeer ik de volgende keer wat anders. Of ergens anders.
Het is grappig hoe smaken kunnen verschillen.
Wij wonen sinds 10jaar in Trat, en gaan in weekends meestal naar het strand ergens langs de weg naar Had Lek.
Zo komen wij ook vaak in Ban Cheun, maar zowel mijn vrouw als ik vinden het eten echt niet lekker daar. Veel te duur, veel te zout en vaak niet vers genoeg
Klopt ook wel, als je ziet hoe ze het vervoeren vanaf de markt – vaak zonder of met weinig ijs, want ijs kost geld.
Wel een prachtig uitzicht op Koh Kood, en de allerliefste bediening.
Tegenwoordig nemen we, net als andere Thaise gezinnen, zelf de ingredienten en de houtskoolbrander mee. Geeft mijn vrouw iets te doen, en ons gezin het lekkerste eten!
Ligt er zeker aan dan waar. In phuket kochten we vis, deden dit in koelbox (moest naar Satun) en werd overladen met ijs !
noppes nada betalen, service.
Wat ik erbarmelijk vind, is in supermarkten ligt het vlees vrij voor grijpen in smeltend ijs. En niet alleen het vlees, maar ook de vis. Dat zou beter kunnen.
Ik heb ook wel diepvriesinstallaties gezien met dikke lagen ijs, waardoor de efficiency van de installatie daalt. Echter het is wel diep bevroren.
Ja eten is van vitaal belang, in belgie zeggen zij altijd een goed varken eet alles.
Wel ik ben er zo eentje, ik eet alles, ik weet niet wat ik niet mag, alles eet ik.
Het meest waar ik van hou, is de grootmoeders keuken, en dit in gelijk welk land.
Dus ik ben een cultuur varken.
Eten is natuurlijk een primaire levensbehoefte voor ieder mens. Oorspronkelijk bestonden de eetmomenten in Nederland uit ontbijt, lunch en diner met daar tussendoor een kleinigheidje bij de koffie of thee. Echter het “grazing” (= eten op het moment dat je er zin aan hebt) is ook in Nederland flink doorgedrongen. Dit heeft natuurlijk mede te maken met de 24 uurs economie en onze huidige welvaart.
Daarentegen denk ik dat het in Thailand zeker zo ver is dat niet eten op het moment dat je lichaam er om vraagt dit de gemoedsrust wel degelijk kan aantasten. Hierover wordt ook bericht in onderstaand topic.
https://www.thailandblog.nl/eten-drinken/chagrijnig-honger/
Van nabij maak ik dit ook mee met mijn vriendin. Hier had ik in het begin wel eens moeite mee.
Bij een dagje Amsterdam werd door mij altijd een mooi (romantisch) diner bij een fijn restaurant gepland.
1 tot 2 uur voor de reservering had mijn vriendin inmiddels weer een stevige trek (overigens werdt er gedurende de dag al regelmatig wat gegeten en heeft mijn vriendin met haar 50 kg zeker niet een overdadig figuur). Echter er moest direct iets genuttigd worden, om een humeur omslag te voorkomen.
Hierdoor kon eigenlijk het romantisch diner wel gecanceld worden want dan werd er weer zoveel genuttigd dat de trek inmiddels was opgelost. Dit toch een aantal keren meegemaakt en geleerd om maar mee te gaan met de flow en de timing wat meer aan te passen aan de eetgewoonten van haar.
Op onze reizen naar Thailand of bij de Thaise festivals in Amsterdam e.o. ga ik dan ook mee in de flow en eet dan met haar de hele dag door. Overigens voor mij geen straf. Dus niet plannen en eten wanneer het uitkomt is nu het credo en werkt uitstekend bij ons.
De schrijver van dit artikel is blijkbaar al heel lang niet meer bij Ban Cheun geweest. Vergeet het eten daar maar; gewoon rampzalig met de klemtoon op de eerste lettergreep. En Joseph en Payear hebben hun tijd helemaal gehad.
Goed om te weten dat we daar niet lekker kunnen eten ( dus weten daar is niet eten) .
Toen mijn vrouw nog werkte in BKK kookte ze nooit zelf altijd street food en weekend uit eten maar we wonen nu 14 jaar in KK ze heeft een kokscursus gedaan hier een beter kok kan ik niet hebben.
2 x warm eten per dag s,middags en s,avonds alleen als we gaan winkelen willen we nog wel eens gaan uit eten voor de rest doet mijn keuken princes hier alles . Hmmmmm AROY mak mak 55555
Dat schreev ik 2 jaar geleden ook al. We waren er overigens nog avgelopen jaar om iets te drinken, ik moet een paar x per jaar naar Cambodia, kom er dan langs.
Kreeg bij avrekenen 20 % te weinig geld terug. Bij reclameren zichtbaar in verlegenheid, maar ja, thai he, werd avgedaan met de woorden “childrenday today, more expensive”. Gigaleugen natuurlijk, ook mijn vrouw had hier nog nooit van gehoord.
Heb ze beloovd het op vacebook te zetten, dat het oplichters zijn.
Bij deze zijn jullie ook gewaarschuwd!!
Jasper, is bij jou de f kapot?
Heerlijk al dat eten, en ik hou ook wel van een maatje meer, het gaat de goede kant op in vergelijking met 10 jaar geleden 🙂