Nederlands eten in Thailand (1)

Deze serie artikelen over Nederlands eten in Thailand zijn ooit geschreven door Jan Dekker. Jan is in mei 2014 in Thailand overleden aan een longontsteking. De redactie heeft besloten om ter nagedachtenis aan Jan zijn artikelen te herplaatsen.

Velen van ons wonen in Thailand en anderen hebben wellicht het voornemen om hier te gaan wonen. En dat is niet voor niets. De enorme vrijheid, het goedkope leven, de temperatuur en voor velen ook het Thaise eten. We zijn er dol op.

Toch heb ik regelmatig behoefte aan die ouderwetse Nederlandse maaltijd. Lekker vertrouwd en eigenlijk, op zijn tijd, best wel lekker. In deze column probeer ik uit te vinden wat je hier in Thailand kunt kopen om een echte Nederlandse maaltijd te maken. Ik mik er af en toe een recept bij, koken is mijn ultieme hobby, ik kan iets maken van niks.

Niet in de laatste plaats omdat het koken, vooral het basis koken mij met de paplepel is ingegoten. Mijn grootmoeder, van moeders zijde, en haar man, mijn opa dus, waren allebei fantastische voedselbereiders.  Vooral de boerenzult gemaakt door mijn opa staat mij nog heel erg na in gedachten.

Mijn moeder was ook een heel goeie kok. Wij hadden het redelijk breed thuis, zowel mijn vader als mijn moeder werkte, moeders aan huis. Noppen en stoppen. Tilburg was destijds een industriestad met veel wolindustrie. De geweven stukken hadden knopen en andere fouten zoals gebroken kettingen (ketting en inslag, weet u nog?) en die moesten hersteld worden. Nou mijn moeder was een van die dames die dat deed.

Stamppot en spruitjes

We zitten nu in de wintertijd, in Nederland dus ook stamppotten en spruitjes. Kan dat in Thailand? Ja dus. Een dikke maand geleden was ik in Chiang Mai, we gaan daar een keer per zoveel maanden naar toe met steevast een bezoek aan Rimping. Bij voorkeur een zaak waar ze behoorlijk wat ‘Farang’-voedsel hebben.

Ik trof daar, tot mijn grote vreugde, zowel witlof als spruitjes aan! Deze zomer had ik wat familie op bezoek en die hadden dat voor mij uit Nederland meegenomen. Nu kan ik het hier dus Vers in Thailand kopen, dacht ik.

Zowel witlof als spruitjes zijn allebei typische wintergroenten, alhoewel vooral witlof, toen ik zo’n tien jaar geleden nog in Nederland was, in het hele jaar verkrijgbaar was. Soms ook spruitjes maar ‘die moeten de vorst erover hebben’ om goed te smaken. Dat werd dan wel eens geïmiteerd door ze een paar uur in het vriesvak te leggen.

De witlof. Wat mij opviel van zowel de witlof uit Nederland als de geïmporteerde uit Australië was dat ik de heerlijke bittere smaak miste. Ik vond hem laf terwijl ik een witlofsalade absoluut niet te versmaden vindt.

Mijn witlofsalade

Snijd de witlof in hele dunne ringen. Ik ga er van uit dat alles schoon is. Ook in het vervolg. Snijd een ui, ik prefereer de rode variant, ook fijn, in ringen of halve ringen. Schep dat door elkaar met een paar lepels mayonaise. Zelf gebruik ik de Real Mayo van Kraft die hier in Thailand uitgebreid verkrijgbaar is. Die is tenminste niet zo zoet. Natuurlijk kun je ook je eigen mayonaise maken, wat helemaal niet zo moeilijk is, maar daarover later meer.

Nou dat is de basis.

Je kunt er dan nog aan toevoegen:

• In blokjes gesneden zure appel.
• Een paar gesneden Cornichons (kleine augurkjes)
• Of wat rozijnen
• Of…. Wat je ook maar lekker vindt.

Mijn spruitjes

Spruitjes kun je op een aantal manieren klaarmaken. Laten we het heel basaal nemen.

Behalve rauw met een lekker dipje kun je ze ook koken. Dit kan, volgens mij, op drie verschillende manieren. Laat ik voorop stellen dat je de spruitjes altijd toevoegt aan reeds kokend water waar wat zout naar smaak is toegevoegd.

• Je kookt ze tien minuten. Ze zijn dan nauwelijks gaar, een heerlijke beet en afgemaakt met een beetje peper en vooral nootmuskaat, een heerlijkheid.
• Je kookt ze vijftien tot twintig minuten. Ze zijn dan half gaar maar hebben nog steeds een behoorlijke beet en je kunt ze afmaken door een klein klontje boter toe te voegen en wat nootmuskaat. Dit zijn de spruitjes die je meestal aantreft in restaurants.
• Je kunt ze een uur koken, ze zijn dan zacht als snot, de spruitjeslucht drijft je tegemoet en het enige wat je ermee kunt doen is een heel vervelende stamppot maken.

Dat was het voor deze week. Ik hoop dat u het leuk vindt. Volgende week meer.