Vers fruit in Thailand
In Thailand worden de mensen verwend met een grote keuze aan fruit. Sommige fruitsoorten zijn bekend zoals de banaan, sinaasappel, kokosnoten, kiwi en de durian.
Deze laatste is absoluut niet over het hoofd te zien vanwege de grootte. Olifanten zijn er dol op en rollen de durian eerst in bladeren op om ze vervolgens met een poot kapot te trappen zonder zich te verwonden aan de scherpe buitenkant.
De banaan bestaat uit een groot aantal soorten, die soms hun eigen bewerking krijgen om te eten. Kluay-Nam wa, กล้วยน้ำว้า is de bekendste soort. De kleine bananen, กล้วยน้ำว้า worden vaak naar de tempel gebracht.
Wie echter in Thailand komt, krijgt ook minder bekende fruitsoorten te zien. Een blikvanger is de Gelmecon, แก้วมังกร, dragon fruit. Een mooie rode kleur aan de buitenzijde bedekt met geelgroene schubben. Oorspronkelijk komt deze uit Zuid-Amerika en Mexico en is de vrucht van enkele cactus soorten. De bloemen groeien ’s nachts. Het vruchtvlees is grijsachtig met kleine, zwarte pitjes daarin. Dit zijn de zaadjes van de vrucht. Dit fruit is rijk aan vezels en antioxidanten. Opengewerkt is deze op de afbeelding bovenaan te zien.
Durian (MIA Studio / Shutterstock.com)
Daaronder staat de harige Gno, เงาะ rambutan afgebeeld, die niet direct uitnodigend overkomt. Wie echter zo’n vrucht beetpakt, voelt tot zijn verrassing dat deze zacht aanvoelt en niet stekelig is. Rambut betekent “haar”. De vrucht is gemakkelijk te openen en te eten. De ramboetan boom wordt 25 meter hoog en komt in heel zuid-oost Azië voor.
Rechtsonder is een donkere aubergineachtige kleur van de Mangkut, มังคุด mangosteen waar te nemen. De boom draagt pas na 15 jaar vrucht. De tanninerijke schil van de vrucht wordt wel gebruikt voor de leerlooierij en als medicijn tegen dysenterie. Door deze over de middenlijn open te snijden, ontdekt men binnenin witte partjes vruchtvlees. Een frisse sappige vrucht, die zich heerlijk laat weg eten. De laatste linksonder is de Lum yai, ลำใย longan een gemakkelijk te pellen vruchtje met witachtig bijna doorzichtig vruchtvlees. Echter de pit is groot ten opzichte van het vruchtvlees. Deze is rijk aan saponine en wordt gebruikt om shampoo te maken. Deze vrucht heeft iets weg van de Lin-jee, ลิ้นจี่ leechee, die in een rood “jasje” verpakt zit en minder zoet is. Deze is zeer populair in Thailand. Ze groeien beiden in trossen. Deze twee vruchtsoorten komen ingeblikt op siroopsap voor in de winkels. Smakelijk voor nagerechten.
Bron: Wikipedia, e.a.
– Herplaatst ter nagedachtenis aan Lodewijk Lagemaat † 24 februari 2021 –
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken28 november 2024Vers fruit in Thailand
Ambachten30 september 2024The Sanctuary of Truth Pattaya (video)
Bezienswaardigheden26 augustus 2024Thi Lo Su, de hoogste waterval in Thailand
Bezienswaardigheden4 augustus 2024Chinese tempels in Bangkok
Barst van het fruit, probeer elke keer weer nieuw te vinden.
Laatste keer was de vrucht van de Palmyra palm, lekker zoet. Maakt men ook sapjes van en kan goed fermenteren, waardoor een wat bittere alcoholische drank ontstaat.
Maar ook de Noinha (noni) vrucht is lekker,ook zoet. Zuurzak (soursop) is ook lekker, beetje zoetzuur.
Mijn eerste keer was in de Phil, maar ze zijn er ook in Thailand.
Natuurlijk jackfruit, stevig lekker zoet vlees. Rose apple (niet zo geweldig, vind ik).
Fruit moet voor mij toch wel meestal sappig en zoet zijn.
Lampada (mocht ik het goed geschreven hebben), lijkt een beetje op de Durian.
Mango , mmmmmm. Hoewel mijn Thaise vrouw deze liever onrijper heeft om te eten, heeft ze wel met meer vruchten, zij houdt van crunchy. Minder rijp , minder suiker.
De pitten van de Jackfruit zijn ook te eten. Mijn vrouw kookt ze en dan te eten. Natuurlijk ook geprobeerd, maar is een gort droge meelbal dan met weinig smaak. Zou misschien beter zijn als bindmiddel.
Maar ik probeer ze alle uit. Zie ik voor mij, nieuw soort, kopen en eten. Kan tegen vallen. Zoals farang, yup het is een fruit soort.
Maar alles voor mij meestal try & error, echter gaat een kuikentje in een ei mij bij voorbaat te ver.
Van de mangosteen zou je dus ook de schil moeten eten, daar dit vele goede stoffen bevat, en je zelfs zou afvallen !
Veel van het verse fruit in Thailand is niet van origine Thais. Dat weten velen intussen, maar waar komt het vandaan? Een mooie website in het Nederlands stelt 23 lekkerste tropische vruchten voor… https://www.wereldgast.nl/top-10/top-23-van-lekkerste-tropische-vruchten/
Niet dat het wat uitmaakt, als je ze hier in Thailand krijgt, des te beter… maar toch leuk te weten.
De laatste die ik heb leren kennen is Lamoet oftewel Sapodilla. Heerlijk zoet.
Heerlijk allemaal jaren van genoten, niet alleen van het heerlijke fruit, het mooie land, en de fijne mensen
Inderdaad, er is heel veel lekker fruit in Thailand. Maar dan de durian. Dat is cultus. Gedurende het seizoen, dat zojuist is afgelopen, verkoopt mijn partner durians aan collega’s. Dat gaat per kilo. Een beetje durian weegt tussen de 2 en 3 kilo. Zo’n 80% van de durian is schil en niet te eten. Ze koopt ze bij een teler in Prachin Buri en verkoopt ze voor 80 a 90 baht per kilo. Dus voor dat beetje vruchtvlees betaalt men al gauw 225 baht. Dat is 6 euro. Daarbij komt dat het vruchtvlees vrij droog is en geen bijzondere smaak heeft. Maar ze gaan als zoete broodjes de deur uit. Durians kopen is status onder de thaien.