Eten, een nationale obsessie in Thailand

Bij ons ligt ook minimaal 20 kg in de vooraadkast. 1 keer toen we opbezoek waren bij haar ouders. reden we echt in de midel of nowhere op een moder wegentje 1 huisje wat verkochten ze daar noedelsoep.

Dat eten belangrijk is heb ik wel gemerkt, wie kan er nu nee zeggen tegen een lekker maaltje of versnapering? Een ware obsessie echter, nee dat niet. Uiteraard hadden we wel altijd een goede voorraad rijst in huis, eens in de zoveel tijd een 20kg zaak lange korrel rijst afkomstig uit Thailand of een van de buurlanden. Het belangrijkste was dat de rijst een lange korrel had en hom-mali achtig. Als het aan mij lag ging de rijstkoker bijna elke dag aan, mijn lief vond het niet erg om een paar dagen zonder rijst te doen. Patat, pizza, pasta of een Koreaanse barbecue stond hoog op haar lijstje. Of zag ze liever mij in de keuken staan dan zichzelf?

In de praktijk was het toch 4 dagen per week rijst, waarvan 3 dagen Thai en een dag met bijvoorbeeld Indonesisch op tafel. Als ze aan het koken ging dan moest ik me als de donder ook melden in de keuken, enkele ferme passen van onze bankstel verwijderd, om te assisteren met het voorbereiden van de ingrediënten. Het topje van pepertjes verwijderen, het fijn stampen van knoflook en pepertjes etc. Ohwee als op de bank bleef plakken, dan stond ze met een venijnige grimas me aan te staren terwijl ze in een hand de pokpok (vijzel) dreigend omhoog hield gevolgd door de woorden “Rob doe de knoflook met de pokpok of ik pokpok jou”. Al dan niet gevolgd door de vijzel met een speels slaande beweging riching mijn hoofd te maken. 555 Dolle pret.

Mijn lief zag er bij mij en haarzelf graag wat kilootjes bij maar ondanks de volle borden is dat nooit gelukt. de koelkast zat altijd geheel vol met ingrediënten en restjes, waarvan helaas een te groot deel in de prullenbak belanden omdat het oneetbaar was geworden. Er moest immers voldoende keuze zijn, vooral als er gasten kwamen. Want stel je nu voor als hapje, snack of gerecht A, B en C niet bevallen? Hetzelfde met drinken, er moest keuze zijn, teveel keuze waardoor het onmogelijk was alles bijtijds te consumeren. Zonde maar ik kon er wel om lachen, dan maakte ik een vrolijk dansje voor de koelkast, deed de deur open gevolgd door een “mhen mhen (maak)” ofwel “stink stink (veel)” en ik na een kleine balletvoorstelling de bedorven waar in de vuilisbak kieperde terwijl een “oi” (โอย) kreet slaakte en liet weten dat ik beter mijn mond kon houden… 555 Prachtig..

Ben het helemaal niet eens met wat in het stuk staat en de reacties erop. Ik woon met mijn vrouw in Isaan, Nong Han om precies te zijn, zo’n 35 km van Udon Thani. Ik enkel praten over hoe het er hier aan toe gaat. Er is geen orde, geen planning, ook niet in eten. Ik moet zelf altijd zeggen aan mijn vrouw : wat eten we vanavond? Als ik dat niet doe, moet zij rond 17 u nog gauw gauw iets uit de diepvries nemen, keihard dus en dan trachten er wat eetbaars van te maken. Wij, Westerlingen, plannen alles, wij doen boodschappen , ineens voor een hele week, we schrijven alles wat we nodig hebben op een briefje op, en ik loop door de supermarkt met dat briefje als leidraad. Thai doen dat niet, op uitzondering van mijn vrouw dan, die ik dit heb aangeleerd, en tot mijn vreugde merk is vaak dat ze me daarin volgt; Anders was het van : oh geen eieren meer, gauw de brommer op en 12 eieren gaan kopen, of oh geen groenten meer, gauw gauw rennen naar de markt… Waar ik absoluut niet tegen kan is dat Thai ’s morgens vroeg al beginnen met koken, vaak Isaan food dat uren in het rond stinkt. Ik blijf dan maar uit de keuken, tot het zootje klaar is, en dan begint mijn vrouw dat goedje op te eten. Ik heb mijn ontbijt al lekker binnen dan, Vlaams ontbijt dus, lekker brood met kaas, charcuterie, eentje met jam, soms een gebakken eitje met spekblokjes. Ik heb nog nooit iets werkelijk lekkers gezien dat mijn vrouw aan een kraampje kocht. Het opgehemel van het Thaise eten door Khun Peter, begrijp ik niet, niet met de beste wil van de wereld. Misschien is het in Bangkok beter dan in Isaan straten, als Udon, Khon Kaen, Sakhon Nakhon, Nong Khai, voor mij is alles één klerezooi waar ik vies van ben. En dit nog over de eetgewoontes : Thai eten, kleine stukjes, nu en dan, terwijl wij gewoon zijn onze maaltijd direct op te eten. Als wij verzadigd zijn, zijn zij pas bezig. En hoe goed ik zelf ook kan koken, niemand van mijn familie hier, schoonmoeder, schoonbroer, schoonzus, hun grote kinderen, en de dochter van mijn vrouw, heeft ooit al 1 keer interesse getoont in het lekkere eten dat ik heb klaargemaakt. Enkel mijn vrouw geniet van mijn schotels. Zelfs als ik de lekkerste spagetti, zo eenvoudig te bereiden, serveer, weigeren zij er zelfs van te proeven, precies of het is vuilnis. Voor mijn spagetti betaal je in een Italiaans restaurant 450 bath voor een schotel. Een lekker frietje met zelfgemaakte mayonnaise, de beste meest malse steak die ik kan vinden, en een salade met verschillende ingrediënten, daar halen ze hun neus voor op. Maar ik moet wél hun rommel eten uit respect…. nou ja, niet alles is rommel, hoor. Mijn vrouw kookt aardig, Thais met een westerse slag. The best of both worlds .Maar geen enthousiasme bij deze jongen, zoals bij Khun Peter, verre van .

Verbazingwekkend inderdaad hoeveel ‘maaltijden’ Thai op een dag eten. Ben al een paar weken in Pattaya, maar ze eten minimaal 5 keer op een dag. Als er wordt gestapt dan gaat een 6e keer ook nog makkelijk mee naar huis.

Nu staat er ook een bord met Noodle Soup voor me, maar heb dus absoluut geen honger.. Reken maar dat ik ’t wel op moet eten, het wordt desnoods in mn mond gepropt, haha

Ik doe regelmatig aan intermittent fasting. En bezoek bijna jaarlijks een detox resort.
Mijn schoonfamilie en omgeving begrijpen daar echt helemaal niets van. Betalen om niet te eten? Hahaha. Maar veel westerse mensen lachen me daarom ook wel uit. Maar ik trek me er weinig van aan en trek mijn eigen plan.
Men weet over het algemeen dan weer wel van de oudere generaties waar sommige verse kruiden goed voor of tegen kunnen zijn. Ik eet graag mee met de hele familie op een matje op de grond. Maar vervang de kleefrijst vaak voor een blaadje sla. Daar wordt dan wel weer respectvol mee omgegaan of rekening mee gehouden, omdat ze zich over het algemeen al verbazen over dat ik dat allemaal lust en ook lekker vind. In NL staat de voorraad kast vol met Aziatische dingen die lang bewaard kunnen worden, maar uiteindelijk toch weer weggegooid moeten worden. Het is natuurlijk ook voor een groot deel ingegeven door slechtere tijden die voor velen niet eens zo heel lang geleden zijn.

Dat eten extreem belangrijk is wordt o.a. aangetoond door het maken van een foto of video van een nog kauwende persoon. Mijn Thaise vriendin laat mij vaak filmpjes zien van Thaise vrouwen, niet zelden vet van het eten. Deze vrouwen filmen zo ongeveer alles. Zittend met of zonder echtgenoot thuis of in een restaurant en vliegtuig. Er is er zelfs een, die geloof het of niet, per maaltijd 30 red chili toevoegt. Voor haar Brabantse echtgenoot warmt zij dan wel een kant en klare maaltijd met wat worst op. Vet eten daar houden zij van!
Vanwege corona hebben mijn vriendin en ik elkaar al ruim een jaar niet meer fysiek gezien. Als wij skypen vraagt zij mij toch minimaal 3 keer per week, wat ik ga eten. Als ik in Khonkaen ben, kookt zij soms zelfs westers, met aardappelen en broccoli bijvoorbeeld. In Nederland kookt zij vaak een mix van Westers en Thais.