Durian, een bestseller in Pattaya
Nu het volop zomer is in Thailand, is er een overvloedig aanbod aan fruit en dat tegen zeer schappelijke prijzen. Hier in Pattaya op de markt van Wat Chaimongkol in Pattaya Zuid en de grote fruitmarkt Rattanakorn Thepprasit vindt u rijpe mango’s, mangosteen, zalacca, longkong, lychees, bananen en watermeloenen voor een prijs tussen de 40 en 100 Baht per kilo.
De absolute bestseller op dit moment is de Durian, een vrucht waarvan je houdt of het haat. Zowel op de markt als op straat in een pick-up worden grote hoeveelheden Durian verkocht.
De geur van Durian is “uniek”. In veel openbare plaatsen, is het verbruik verboden, omdat de geur zo sterk is, zeg maar stinkt. De textuur is als van custard vla en het smaakt naar amandel.
Kenners en liefhebbers beweren dat Durian kan helpen om cholesterol te verlagen omdat het polyfenolen en vezels bevat. Bovendien bevat Durian nogal wat antioxidanten zodat het eten van Durian in de juiste porties goed is voor de gezondheid. Hart- en vaatziekten, kanker en andere kwalen zouden kunnen worden voorkomen. Durian is een zeer goede bron van voedingsstoffen maar ze zijn ook rijk aan calorieën en koolhydraten. Een Durian kan wel 885 tot 1500 calorieën bevatten, dus eet het met mate.
Ongetwijfeld is de situatie elders in Thailand niet anders, volop fruit dus. Hoe dan ook of u nu Durian eet of andere vruchten, zeker nu de prijzen erg laag zijn, fruit moet elke dag!
Bron: Pattaya Mail
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Ik heb ze hier nog niet gezien.
Ik koop ze trouwens alleen nog maar gepeld bij de BigC.
Op de markt zijn ze maar zelden rijp.
Ze staan er wel ethousiast op te kloppen en te luisteren, maar het resultaat is er niet naar.
Ruud het klopt wel wat je zegt, de oorzaak is van het te vroeg plukken van zowel de durian als jackfruit met het gevolg dat niet lekkere vruchten op de markt en langs de weg verkocht worden.Het was een paar jaar terug seizoen vrucht nu wordt het zo gauw mogelijk verkocht. Daarbij komt ook nog eens dat er meer streken wordt verbouwd met het gevolg dat de ene streek betere vruchten heeft dan andere. Het is echt wel verschil in durian dan heb ik het niet over te vroeg geplukte vruchten.
De kunst is de goede verkopers te vinden.
Durian vind ik niet bepaald lekker…. maar wat ik niet wist, is dat Jackfruit ook wel eens Thai Durian genoemd wordt. Die is uitermate lekker en zoet en ziet van buiten ook bijna als een echte Durian uit. Een grote stekelige vrucht.
https://www.quora.com/What-is-the-difference-between-durian-and-jackfruit
Bedankt voor de link, dat is inderdaad zeer duidelijk. Ooit heb ik Durian geproefd, lange tijd geleden in Indonesië. De mensen die mij lieten proeven hebben zich een ons gelachen toen ze mijn gezicht zagen. En zelfs nu nog ril ik al bij de gedachte aan die vrucht. Echter gek genoeg heb ik al eens “Durian-ijs” gegeten en dat smaakte best goed.
Jackfruit lijkt er een beetje qua uiterlijk op, maar als je de twee naast elkaar houdt, dan weet je welke wat is.
Bovendien lees ik net op het net dat de Jackfruit – die van Zuid-India afkomstig is, vele malen groter dan Durian (uit Maleisië) is. De schil van Durian is met pieken of doornen bezaaid (Duri in het Maleis betekent doorn).
Bij het openen van de Durian krijg je mooie segementen met vruchtvlees dat in kleur kan veranderen. Jackfruit daarentegen is een hutspot van vruchten die in slijmachtige draden gebed zijn…
Dit is allemaal te lezen op de volgende website: http://www.yearofthedurian.com/2013/01/mystery-durian-2.html
In ieder geval, bedankt voor het artikel Gringo. Blijft bij mij nog de vraag: wat is de voedingswaarde van deze vruchten?
Nee hoor, durian en jackfruit zijn 2 absoluut verschillende vruchten. Neem eens de proef op de som em koop van beide enkele parten. Eerst goed kijken met je ogen, ruiken met je neus, en proeven met alle smaakpapillen die je mond rijk is. Dan pas oordelen. Doerian wint het van mij, absoluut! Een heerlijke zachtzoete vanille smaak die smelt in je mond. Gelukkig dat over smaak niet te twisten valt.
Oh ja, en nog een tip: heb je bij toeval een onrijp wat hard aanvoelend vruchtdeel doerian te pakken, berg ‘m dan op in een gesloten plastic box in de koelkast. De volgende dag boterzacht!
Ook bij t.v uitzendingen in Europa heb ik vaak gehoord dat ze deze twee vruchten qua naam door elkaar halen.
De jackfruit wordt in Thailand Canoon genoemd,en heeft een totaal ander vruchtvlees om van de smaak en reuk nog maar te zwijgen.
De canoon vindt ik persoonlijk lekkerder,en is meestal ook van prijs duidelijk te onderscheiden van de durian.
Dat de canoon door de Thais ook Thai durian genoemd wordt,heb ik in het Noorden van Thailand nog nooit gehoord.
De doerian en de jackfruit worden van farangs vaak verwisseld,terwijl ze in smaak,en vorm duidelijk te onderscheiden zijn. Bij de Thai is de jackfruit bekent onder de naam,canoen,en zal van geen enkele Thai verwisseld worden met een doerian.
Niet mee het hotel in nemen, want dan krijg je een boete.
Ik schrok wel even van die 885 tot 1500 Kcal per durian, maar na enig speurwerk kan het wel een beetje gerelativeerd worden.
Laten we eens uitgaan van een durian van 2 kilo.
Daarvan is ongeveer 35% eetbaar, zeg 800 gram.
Als ik dan uitga van 1200 Kcal, kom ik op 150 Kcal per 100 gram. En daar hoef je niet echt van te schrikken.
Ter illustratie: 100 gram sandwich spread is 185 Kcal, 100 gram smeerkaas is 249 Kcal, 100 gram bierworst is 460 Kcal, 100 gram patat (zonder) 456 Kcal.
Dus mijn zegen hebt u!
Het lijkt me trouwens ook niet de bedoeling om in je eentje zo’n hele durian leeg te eten, mocht je dat überhaupt al binnen kunnen houden. Ik ga beslist eens proeven, het is er nog nooit van gekomen.
Mijn toenmalige vriendin had ze uit eigen tuin , kreeg deze vrucht ook regelmatig te eten evenals de groene en gele manco’s die ook geplukt werden van eigen bomen die ook nog eens een verzamelplaats waren om miereneitjes te oogsten.
Miereneitjes gingen mij voorbij maar voor de rest was het een tijd van vitamientjes consumeren……
Klopt , maar kreeg ze ook niet aangeboden , het was schijnbaar zo een lekkernij dat delen voor hun geen optie was…haha..
ik heb durian leren eten en waarderen. En nu zeker omdat ik een durian tuin heb met 250 bomen. Men zegt dat het stinkt,Ik vind van niet .eens men aan de geur gewoon is ,gaat het zoet binnen. 25 jaar geleden moest ik er ook niks van weten. Maar ik zag de familie en vrienden het altijd zo smaakvol op eten , en het verleide me om ook eens te proeven. sindsdien eet ik het graag.Het liefts eet ik de mongtong durian de duurste maar voor mij de beste van smaak. Er word voor buitenlanders ook een 6 daagse durian tocht georganiseerd,waarbij men langs gaat om verschillende durianfarms en restaurants te bezoeken.
Van de durian alleen kan men overleven omdat het alle vitaminen en proteinen bezit die een menselijk lichaam nodig heeft.
Als ik moet kiezen tussen de geur van durian of die van spruiten ,schorseneren,gebakken varkensdarmen,haring enz dan kies ik voor durian.
Durian is in het zuiden van Thailand een stuk goedkoper dan bv in de Isan. Vanmorgen in Non Sa-at (isan) 120 thb per kilo op de lokale markt.