Drakenfruit ofwel Pitahaya
Een paar weken geleden kocht mijn vrouw Dragon Fruit (Pitahaya) en het lag een paar dagen op het aanrecht. Nou drink ik graag smoothies en toen ik er weer zin in had, wilde ik de vrucht gebruiken en zocht via Pinterest op wat ik zoal met de combinatie van banaan, ananas en drakenfruit kon maken. Het resultaat was een heerlijke frisdrank, boordevol met vitamines, mineralen, voedingsstoffen en antioxidanten.
Vorige week combineerde ik deze met ananas, overrijpe bananen en ijsblokjes (worden gecrushed in de mixer) en gisteren een simpele combinatie van Drakenfruit, overrijpe Banaan en yoghurt.
Nou wilde ik eerst opschrijven wat er in Drakenfruit zit, maar eigenlijk kan iedereen dat gemakkelijk op internet via Google en Wikipedia vinden.
Wat mij persoonlijk opviel, was dat dit nou niet echt een “Thais” fruit is, maar van oorsprong uit Mexico en Midden-Amerika komt. Er zijn drie varianten algemeen bekend: een met een gele schil en van binnen wit vruchtvlees met zwarte pitjes, dezelfde met een rode schil en een variant (die ik graag gebruik): rode schil met van binnen een rode tot paars gekleurd vruchtvlees. Deze is ook meteen de gezondste vanwege de antioxidanten.
Dit zijn de zeven gezondheidsvoordelen ervan:
- Rijk aan voedingsstoffen.
- Kan helpen bij het bestrijden van chronische ziekten.
- Boordevol vezels.
- Bevordert een gezonde darm.
- Versterkt je immuunsysteem.
- Kan een laag ijzergehalte verhogen.
- Goede bron van magnesium.
Buiten dit is de vrucht ook caloriearm.
Ik persoonlijk vind dit soort dranken beter dan elke frisdrank of fruitsap uit een verpakking. Zeker als je niet zo graag fruit eet, zoals ik, is dit een manier om toch die belangrijke voedingsstoffen die fruit bieden naar binnen te krijgen.
Over deze blogger
-
Ik ben in 1957 in Kerkrade geboren en leefde daar tot mijn 21ste bij mijn ouders thuis. Mijn interesse om ooit de wereld te bereizen had ik al vanaf jonge leeftijd, en op mijn 22ste vloog ik voor de eerste keer naar Azië. Het zouden slechts twee maanden worden, maar uiteindelijk bleef ik er zes.
Daarna heb ik in Leiderdorp op de Vakschool voor het Reisbureau Bedrijf een opleiding gevolgd. Deze was van korte duur, maar heel intensief. Een van mijn leraren zei toen dat zij mij geschikt vond om als steward te werken en dat ik dat eens zou moeten proberen. Dat deed ik, en zo kwam ik bij Lufthansa terecht, waar ik in plaats van twee jaar ervaring op te doen, uiteindelijk nog dertig jaar bleef tot mijn 55ste.
Dat is nu twaalf jaar geleden. Na mijn verjaardag heb ik geen dag meer gewacht. Ik zei mijn toenmalige vrouw gedag en vertrok met één koffer naar Thailand (al heb ik dat hele jaar iedere maand koffers met persoonlijke spullen naar Thailand laten komen).
Mijn huidige vrouw en ik kennen elkaar bijna dertien jaar en we wonen sinds 2013 in een klein huisje tussen de ananasvelden, iets ten zuiden van Hua Hin. We zijn officieel inwoners van Pran Buri.
Ik heb ook hobby’s: fotografie (3D- en panoramafoto’s), alles wat met Virtual Reality te maken heeft, en ik kijk graag goede films. Hoewel ik geen talenknobbel heb, beheers ik naast Nederlands het Duits en Engels goed, en kan ik me verstaanbaar maken in Braziliaans-Portugees en zelfs in het Frans. Daarnaast heb ik lange tijd Japans geleerd en nu Thais.
Ik ben geen kroegganger en ben ’s avonds het liefst gewoon thuis. Na dertig jaar over de wereld gezworven te hebben, is Thailand mijn thuishaven geworden.
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken24 november 2024Lekker recept voor de Limburgse gebakken pastei
Leven in Thailand10 november 2024Thais leren verrijkt mijn leven en verbindt me dieper met Thailand
In memoriam22 juni 2024In memoriam: Lizzy uit Hua Hin
Leven in Thailand11 januari 2024Je maakt van alles mee in Thailand: Een onvergetelijke ontdekkingsreis en van naïviteit naar avontuur in Azie
Ik ken het als Kaewmangkor, met een stille R, (แก้วมังกร).
En dan alleen de variant met rode schil, wit met zwarte pitjes.
Goed om te horen dat het gezond is, want de smaak is niet zo overweldigend als veel ander Thais fruit.
Je hebt me trouwens wel het laatste duwtje gegeven om een blender aan te schaffen, dank daarvoor.
Ja dat is de Thaise naam, hè?
Draak in het Thais is มังกร en dat spreek je uit als mangkorn
Dat verheugt me. ik heb vorig jaar een goede aangeschaft en gebruik hem vaak. misschien niet nodig, maar toch even een raad. je hebt mixers waarmee je fruit of groente klein kunt snijden. dat zijn die met de bredere houders. de mixer voor drankjes is er een waarmee je alles tot pulp kunt malen. die is uitgerust met een slankere, hogere houder en een vast mes dat sterk genoeg is om ijs te vermalen.
Ik ken de verschillende modellen. Zie ze regelmatig in straatstalletjes.
Bij bigC zijn ze in soorten en maten te bewonderen.
En te koop natuurlijk.
Net als de ananas en de chili pepertjes die ook uit Zuid of Midden Amerika komen en hier gebracht zijn indertijd door Portugese scheeplui.
Maar maak dat een Thai maar wijs dat die loeihete pepertjes waar ze hier allemaal zo gek op zijn eigenlijk helemaal niet Thais van oorsprong zijn…
Klopt het wat je zegt, dat de dragon fruit door de Portugezen hier in Thailand zijn gebracht?
Als ik kijk naar wat voor soort handel de Portugezen in Zuidoost Azië hebben gedaan, denk aan Phuket en Malakka, dan is het voornamelijk rubber en zaken die gedroogd kunnen worden zoals specerijen.
Fruit en dragon fruit is meer van de laatste paar 100 jaar denk ik. De Fransen hebben het in de 19de eeuw naar Vietnam gebracht en ik denk dat door het toerisme (smoothies) en het gezonde imago van de fruit het verbouwen van dragon fruit pas in de 20ste eeuw commercieel aantrekkelijk is geworden in Thailand en o.a. de Filipijnen
Juist omdat dragonfruit een niet al te sterke smaak heeft, heb ik de rode variant mooi kunnen gebruiken om er een rosébier mee te maken. Het is ietsje duurder dan een variant gebaseerd op aarbeien/kersen/bessen, maar een stuk origineler en exotischer. En dragonfruit is ‘gewoon’ te krijgen in NL.
Mijn Thaise echtgenote kan bevestigen dat ze Dragon Fruit voor het eerst leerde kennen toen ze met mij naar Vietnam ging in 1987 en dat dit fruit toen in Thailand onbekend was.
We hebben ook wel n stuk of 10 planten / precies n soort cactus staan. Ondersteund op een oud groot fietswiel. De gewone rode met wit vruchtvlees en ook die met roze vruchtvlees. Vind het ook enorm lekker als ze koud uit de koelkast komen. De ‘planten’ moeten redelijk wat bij bemest worden en tijdens de groei van de vruchten gewoon om de paar dagen goed water geven. Super om ze gewoon even uit de tuin te plukken, op de plaatselijke markt kan je ze ook wel spotgoedkoop kopen, dacht van 3kg voor 100bath.