Een bar is geen restaurant: de Brass Monkey Bar in Pattaya

Dat de eetclub niet altijd de gemakkelijkste weg kiest en niet uitsluitend eenvoudig te bereiken restaurants ter bespreking uitkiest, moge duidelijk worden uit onze laatste keuze: de Brass Monkey Bar.

Een zaak ver in het land, aan de “andere” kant van Sukhumvit. Openbaar vervoer is daar niet. Dus gebruiken we, gezien onze beperkte middelen, een pick-up truck van een bevriende Thai. De leiding van onze eetclub moet in de laadbak plaats nemen, terwijl de ouderen een zitplaats voorin wordt toebedeeld.

De eetclub bestaat uit mensen en mensen maken soms fouten. Dat merken we bij binnenkomst in bovengenoemde zaak, die eigenlijk geen restaurant blijkt te zijn. De naam had ons moeten waarschuwen, maar we gingen af op diverse positieve berichten en die berichten zijn
waarschijnlijk juist, maar niet voor de eetclub.

Ons gezelschap wordt hartelijk ontvangen door een schare vriendelijke meisjes, die ons zeer gemengde gezelschap onmiddellijk naar vrije plaatsen aan de bar wil begeleiden. Dat is niet de bedoeling, we willen wat eten, stellen wij. Gelukkig zijn er ook wat tafels, die aaneengeschoven ruimte bieden voor zeven man (M/V). We bestellen een klein flesje SangSom, maar dat is alleen in grote flessen aanwezig. We mogen gelukkig even naar 7-Eleven. We vragen de menukaart en die komt.

Omdat we allemaal een keuze willen maken, vragen we naar meer menukaarten, maar helaas, het is een uniek exemplaar. Geen probleem, we zien dat er bitterballen zijn en daarom bestellen we drie porties van zes ballen als voorgerecht zodat we alle tijd hebben om een hoofdgerecht te kiezen.

De menukaart bestaat eigenlijk alleen uit Nederlandse snacks. Bitterballen, kroketten, patat, gehaktballen, enzovoorts. Iets groter is een schnitzel. De bitterballen komen, althans twee porties. Ze zijn niet van Joma, maar smaken toch goed. We hebben inmiddels onze bestellingen op een papier genoteerd en geven dat papiertje aan één van de meisjes. Voor onze Thaise chauffeur blijken er geen Thaise schotels te zijn, maar gelukkig kan hij zich aanpassen aan onze smaak.

Je zou denken dat er moed voor nodig is om kilometers naar het oosten een grote Nederlandse zaak te beginnen, maar die moed wordt kennelijk beloond, want er komen regelmatig mensen binnen. Veel mannen alleen, maar ook echtparen. En niet om gebruik te maken van de drie pooltafels achterin de zaak, maar gewoon om gezellig iets te drinken.

Eén van ons wordt als eerste bediend en zij krijgt wat ze bestelde. We kijken nieuwsgierig toe en aan haar gezicht is af te lezen dat het goed smaakt. Na geruime tijd komen er twee borden met kipsaté. Bij het woord borden denkt je al snel aan ronde vormen met een doorsnede van dertig centimeter, maar het kan ook anders. Vierkante borden met een zijde van vijftig centimeter, vol met het bestelde gerecht en de daarbij behorende entourage als patat en salade. Tomatensaus, mosterd en mayonaise staat in grote tubes op tafel.

Eén van ons krijgt een bord met gevarieerde ballen. Vooral de bamiballetjes vallen goed in de smaak. Het is even wachten, maar dan komt er een groot vierkant bord met een schnitzel aan de overzijde van onze tafels. Die hadden de chauffeur en ik ook besteld, maar toch duurt het nog even voor wij mogen aanvallen. De schnitzel bevalt goed, maar het geheel is te veel voor een man die wanhopige pogingen doet weer wat kilo‟s kwijt te raken.

De Thai eet braaf zijn bord leeg, zij het dat zijn interesse vooral naar zijn mobiele telefoon gaat. Dit wonder van techniek bezit een antenne en ontvangt hiermee via Thaise televisie de voetbalwedstrijd Thailand-Maleisië. Thailand wint met 2-1.

De eetclub heeft tot taak restaurants te bespreken en voelt zich derhalve niet geroepen om een bar met een cijfer te belonen. Als onze lezers echter alleen of met een gezelschap naar een gezellig ingerichte Nederlandse bar willen om te praten, om wedstrijden op televisie te zien of om poolbiljart te spelen en als zij naast de drank Nederlandse snacks willen nuttigen, dan is dit de zaak: de Brass Monkey Bar aan soi 53 van Sukhumvit, even ten noorden van Pattaya Klang.

Na de spoorbaan is het nog een paar kilometer en dan opletten. Tegenover Vientiane Restaurant links zie je rechts een vierkant uithangbord met de naam in gebroken wit op een achtergrond van net iets anders gebroken wit.