Suikerriet, voor de boeren minder zoet
Naast de productie van rijst is suikerriet een zeer belangrijk product voor de Thaise economie. De ongeveer vijftig suikerfabrieken genereren een jaaromzet van meer dan vijfhonderdduizend miljoen baht. De suikerindustrie vertoont nog steeds groei en werd enkele jaren geleden door de regering in het zogenaamde “Thai kitchen of the World” programma opgenomen.
Behalve een belangrijk exportproduct is deze landbouwactiviteit ook zeer belangrijk voor de werkgelegenheid. Het lijkt bijna onwaar, maar ongeveer anderhalf miljoen mensen zijn in Thailand direct of indirect erbij betrokken.
De wereldspelers op de zeer concurrerende suikermarkt zijn behalve Thailand ook landen als Brazilië, Australië en Zuid Afrika., die hun lokale markt, althans volgens de Thaise suikerheren, aardig afschermen. Thailand is na Brazilië de tweede grootste suikerexporteur ter wereld en bereikte het afgelopen jaar de hoogste productie suikerriet aller tijden.
Suikerriet kan ook gebruikt worden voor de productie van ethanol, een equivalent voor benzine. Op een aantal plaatsen in Thailand zijn stations waar deze groene brandstof verkrijgbaar is.
Suikerriet plantage
Het grote probleem bij veel Thaise boeren is het gebrek aan financiële middelen, simpel gezegd ze hebben nauwelijks geld. En dat is een van de redenen waarom de suikerriet verwerkende industrie hen te hulp is geschoten. De boer stelt zijn land ter beschikking, de fabriek zorgt voor de aanplant en de oogst, en de boer voor bemesting en onderhoud. Dat proces duurt ruim een jaar, want dat is de periode die verstrijkt tussen aanplant en oogst. Dat de fabrieken de boeren aardig in hun macht hebben is een logisch gevolg. Maar wat wil je als boer wanneer je niet over de benodigde machinerieën, noch over geld beschikt om daarin te investeren.
Suikerrietfabriek
Ruanpol Enterprises is een van de suikerrietverwerkende fabrieken in de omgeving van Nakhon Sawan en gelegen in de plaats Ruanpol waaraan ook de naamgeving van de fabriek is afgeleid. De verwerking van het suikerriet gaat 24 uur per dag continue door. Op het bedrijfsterrein naast de eigenlijke fabriek staan tientallen met suikerriet beladen grote vrachtwagens wachtend op hun beurt om gelost te worden. Erg efficiënt komt het allemaal niet over en planning is zo te oordelen ver te zoeken. De lading per vrachtwagen bedraagt tussen de twintig en vijfentwintig ton aan suikerriet. De gemiddelde prijs die de boer per ton ontvangt ligt tussen de 3000 en 3500 baht.
Suikerzoet
Door overproductie staan de prijzen voor suiker tot op heden onder druk en ontvangt de boer steeds minder voor zijn product. De stevige greep van de suikerverwerkende industrie op de boer draagt er bepaalt ook niet toe bij dat op korte termijn betere beloningen in zicht komen. Dat met name de mensen die in de landbouwsector werkzaam zijn in grote getale tot de zogenaamde Red Shirts gerekend mogen worden laat zich verklaren.
Prijsverhogingen
Het ziet er echter naar uit dat er wellicht ook voor de suikerboer enige verandering gaat komen. Volgens de bekende grote Zwitserse, in Lausanne gevestigde, broker in suiker Kingsman SA zal op de wereldmarkt een tekort aan suiker gaan ontstaan vanwege het uitzonderlijk koude weer in China en grote wateroverlast in Australië, de derde grootmacht op suikergebied. De wereldgrootste suikerexporteur Brazilië kampt voor het derde achtereenvolgende jaar met droogte en Rusland wil geen prijsindicatie afgeven. Op de beurs in New York bereikte de ruwe suikerprijs begin februari 2011 het hoogste niveau sinds 1980 terwijl geraffineerde witte suiker op de beurs in Londen het laatste half jaar met maar liefst 40 procent steeg. De wereld suikervoorraad is tot een minimum gedaald en enige landen kampen reeds met tekorten, aldus broker Kingsman.
Nee, suiker is voor de boer minder zoet dan je zou mogen verwachten van een wereldspeler. Je kunt je afvragen of de geschetste tekorten op de wereldmarkt de komende tijd wat meer inkomsten voor de boeren gaan verschaffen. Ik waag het te betwijfelen.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Thailand tips10 november 2024Thaton – Chiangrai; geen gemakkelijke keuze
Thailand tips1 november 2024Bang Krachao, de groene long van Bangkok
Bezienswaardigheden12 oktober 2024Mijn pareltje in Bangkok
Bangkok17 september 2024Wandelen door Chinatown
Ik heb altijd gedacht dat Cuba een van de grootste producenten was van rietsuiker. Als ik naar het dorre suikerriet op de foto kijk, schiet mij het advies van een Cubaanse boer te binnen dat het riet zo vers mogelijk verwerkt dient te worden om verlies aan suikersap te beperken.
hans bos
kijk maar is op http://nl.wikipedia.org/wiki/suikerrietplantage, geloof dat je gelijk hebt
staat erg goed artikel op ter aanvulling van joseph
Ik snap het niet want ik had vanmorgen al een behoorlijk aanvullend reactie gegeven maar die zie ik niet terug
alhoewel ik dacht dat je gelijk stelt het artikel van http://nl.wikipedia.org/wiki/suikerriet het toch weer anders. Cuba was de grootste producent ten tijde van het russische communisme, zij hadden vaste prijzen en afnamecontracten. na de val van het communisme is de produktie aldaar ingestort.
Zo zie je maar 2 artikelen van wikipedia met wisselende gegevens
Wikipedia is niet altijd even betrouwbaar. Zover mogelijk kijk ik altijd ook nog even op de duitse of engelse versie.
Gisteren nog op een fout gestuit over het Tagalog (Filipijnse taal).
Het Tagalog is hetzelfde als het Filipijns. Op wiki staat het er anders.
Officiëel is de voertaal op de Filipijnen Filipijns. Deze naam is een paar decennia terug gegeven aan het Tagalog. De Pinoy zelf zeggen nog steeds dat ze Tagalog spreken.
Vergelijk: De officiële voertaal in Spanje is Spaans. Spaans is echter dezelfde taal als het Castiliaans, zoals het oorspronkelijk werd genoemd.
@ Hans, die aanvullende reactie is niet aangekomen. Ik heb ook nog even bij spam gekeken, zat ook niets bij….
Peter
Snap niet waar dat is misgegaan, maar ter aanvulling over suikerriet kunnen de lezers daar terecht. Suikerriet en en palmolie als 1e generatie voor de bio benzine, hebben al grote delen van ons wereldbol schade toegebracht aan de natuur. en dus ook thailand helaas.
De groene rakkers hebben dat indertijd bedacht………
Het gaat op de hele wereld niet erom dat er niet voldoende geproduceerd kan worden aan voedsel maar dat de de prijzen van voedsel nog veel verder zullen stijgen, (ik had dat ook met indexcijfers uitgezocht), door speculatie en verspilling van landbouw gronden voor bio brandstof. De onrust in de Arabische landen is mede daardoor ontstaan. De voedselprijzen zijn daar omhoog geschoten en de arme bevolking kan het eenvoudig niet betalen. In Nederland klagen we wel eens over de dure prijzen in de winkels maar verhoudingsgewijs gemeten naar het loon geven wij maar een fractie uit aan voedsel ten opzichte van de gewone arbeiderthai. en dan is Thailand relatief nog niet eens een erg arm land, en ook nog is het geluk hebben dat er nog wat fruit groeit en regen valt zo links en rechts, wat veelal in die zandbaklanden niet het geval is.
Mochten er lezers geinteresserd zijn in dit fenoneem bio brandstof kunnen ze ook naar het volgende adres gaan. http://nl.wikipedia.org./wiki/biobrandstof
Ik heb het is een keer aan mijn vriendin gevraagd waarom ze bij die afgebadderde huizen niet eens een keer een pot verf er tegen aan gooien, verbluffend simpel antwoord.
My teerack very simple
1 you first need food and wather
2 thenn products to take care for your body
3 cloths en shoes
4 gasoline
5 etc
10 oh we have money enough now to make the house nice
Listen my teerack most thai people, are happy the have 1 and 2, and maybe 3 and 4 also, you understand.?
Yes my teerack, i do now understand.
Dit wou ik maar als aanvulling geven dat de eerste basisbehoeften eten en drinken voor ieder mens en dier cruciaal zijn en als de mens en dier dat niet meer kan bemachtigen hij alles zal doen om dit wel te krijgen. dat heet overleven
Het ligt er wel aan waar je woont.
Energie kan belangrijk worden wanneer je het gebruikt ter verwarming.
Dan stijgt het wat mij betreft naar de 2e positie.
Bij de aardbeving en tsunami in Japan eerder dit jaar werd ook mijn bedrijf getroffen.
Ik woon en werk gewoon in NL. Het personeelsblad had een stuk in het Engels over de gevolgen en de aanpak na de ramp.
Sinds de ramp is de productie stil komen te liggen
Men was erg blij met de “relief supplies” want daarmee kon men weer aan het werk.
Ik had toch een heel andere betekenis van “relief supplies” Meer een beetje in dat staatje wat Hans noemde. Met de aanvulling van een warm en droog dak boven je hoofd.
Ik vraag mij af of die prijs van 3.000 tot 3.500 baht per ton wel klopt? Wij kregen vorig jaar 1.000 baht per ton. Wij zijn dan weliswaar onafhankelijk en leveren aan een tussenhandelaar, maar dat kan volgens mij niet zoveel in prijs uitmaken. Ik heb altijd begrepen dat een suikerrietboer 15 tot 20.000 baht per rai verdient en dat een rai gemiddeld 20 tot 25 ton suikerriet oplevert. Bij een goede aanplant, kan er wel 2 a 3 jaar geoogst worden. Misschien dat dit iets met het prijsverschil van doen heeft.
Bacchus, ik heb die prijs vernomen van een lokale suikerboer. Jij bent kenner en zult het ongetwijfeld weten. Wellicht kun je eens een verhaal schrijven over jouw bevindingen en uit de doeken doen hoe het nu exact zit met het suikerriet. Moet dat dor zijn of veel verser zoals Hans Bos in zijn reactie schrijft.
@Joseph Jongen
Een zeer interessante post. Bedankt. Ik woon midden in een gebied waar veel suikerriet wordt verbouwd. Bij het oogsten verwijderen de “goede” boeren het blad van de stengels. De “slechte” boeren steken de alles in de fik zodat het blad verbrand en alleen de stengels overblijven. Vaak bouwen arme mensen schamele hutjes aan de rand van deze gigantische suikerriet velden en die verbranden dan gewoon mee. Niemand die ze daarvoor compenseert. Verder is de enorme luchtvervuiling van deze branden zelfs op luchtfoto’s te zien. Het tij is gelukkig aan het keren omdat boeren die “verbrand” suikerriet aanleveren daarvoor minder ontvangen.
Pujai, het verbranden van de suikerrietvelden heeft niets met goede of slechte boeren te maken, maar alles met het kappen. Normaal wordt tijdens het kappen eerst het dorre blad verwijderd door 2 of 3 keer met het kapmes langs de stengel te gaan, dit hoeft niet meer als het veld uitgebrand is. Je zult begrijpen dat dit makkelijker en sneller werkt. Daarnaast ook minder last van ongedierte. De “kappers” krijgen ook minder uitbetaald bij een uitgebrand veld. In het verleden ontvingen zij een soort stukloon, 1 of 2 baht per 5 gekapte stammen, bij een uitgebrand veld was dat de helft.
Suikerriet moet dor zijn. Jonge scheuten bevatten weinig sappen en suikers. Je moet suikerriet zien als een rijpe vrucht; en jonge vrucht bevat weinig sap, terwijl een overrijpe vrucht vaak druipt van het sap. Dit werkt net zo bij suikerriet; de droge, dorre stammen bevatten meer sap en suiker.
Voor de stammen van de uitgebrande velden ontvangen de boeren inderdaad minder. Dit heeft weer te maken met het sap/suiker gehalte dat bij afgebrande stammen lager ligt. Ik weet eigenlijk niet of ze dan minder ontvangen omdat het gewicht lager is of dat de kwaliteit minder is.
Over die hutjes hoef je je niet druk te maken, die bouwen ze vaak van lokaal gekapt joeka (eucalyptus) en bamboe als tijdelijke schuilplaats. Na de kap heeft die zijn dienst bewezen. In de bouw breken ze die hutjes weer af, hier latenze dat over aan moeder natuur of het inferno.
Rijstboeren switchen niet van rijst naar suikerriet. Je hebt rijstvelden en landbouwgrond. Op landbouwgrond roteren ze wel om verschraling van de grond tegen te gaan. Na een aantal jaren suikerriet wordt er wel eens overgegaan op meloen, mais of cassave, hoewel niet alle boeren dit doen door maar te blijven (kunst)mesten.
@Bacchus
Dan zijn we het toch een keer oneens maar dat moet kunnen. “Goede boeren” kappen goed, “slechte” boeren kappen fout. Zo simpel is het. De “slechte” boeren zorgen voor een afgrijselijke luchtvervuiling waardoor jonge kinderen en senioren hier veelvuldig in ziekenhuizen moeten worden opgenomen wegens problemen aan de luchtwegen. Tevens bevat deze smog veel pesticiden! Nog afgezien van de schade die ieder jaar wordt toegebracht aan flora en fauna.De zwarte sneeuw (hima dam) dwarrelt hier dan weken naar beneden en alles ligt dan ook onder een dike laag zwarte vlokken. En dat is nog maar het zichtbare gedeelte. De rest (die je niet ziet) maar wel inademt, bezorgt je weken lang geirriteerde luchtwegen en een nare hoest, met name omdat ik in de z.g.n. centrale laagvlakte van Thailand woon waar deze smog lang blijft hangen Ik heb daar in een eerdere post reeds over bericht.
Volg de volgende links voor meer informatie:
http://www.nicaliving.com/node/14493
http://ehp03.niehs.nih.gov/article/fetchArticle.action?articleURI=info:doi/10.1289/ehp.8485
Het zijn helaas niet altijd tijdelijke hutjes, of eigenlijk wel omdat ze eens verbranden. Ik heb diverse eigenaars jankend langs de weg zien staan omdat een plotseling draaiende wind er voor zorgde dat al hun bezittingen in rook en vuur opgingen.
Rijstboeren switchen niet van rijst naar suikerriet, daar heb je gelijk in.De initiele kosten,zoals het afgraven van de grond etc. zijn te duur. Mijn fout!
Resumerend, voor mij oogsten de “goede” boeren op een verantwoorde wijze en houden ze rekening het met milieu en hun eigen mensen, de “slechte” boeren zouden een mega bekeuring moeten krijgen. Gelukkig is hier een dergelijk proces al gestart en vertellen veel “goede” boeren mij dat fabrieken binnen enkele jaren alleen nog maar niet-verbrande (of misschien moet ik zeggen aangebrande suikerriet stengels) mogen accepteren.
Als je zo tegen goede boeren en slechte boeren aankijkt, heb je misschien wel gelijk. Als ze de boel in de fik steken, moet je inderdaad niet in de buurt zijn. Ze bespuiten hier alles met chemicalien die in het westen allang verboden zijn en dat komt inderdaad ook mee. Hier gebeurt dat gelukkig incidenteel, maar we hebben dan ook niet van die inmens grote suikerrietvelden in de omgeving. Het is hier allemaal een beetje gemengd.
Dat de fabrieken geen afgebrande suikerriet meer gaan accepteren is voor mij nieuw; het zou wel goed zijn. Zal eerst nog wel wat water door de Mekong moeten vloeien, ben ik bang.
@Joseph Jongen
Bacchus heeft gelijk. Vorig jaar was de prijs inderdaad rond de 1000 Baht per ton. Dit jaar naar verwachting hoger. Vaak betekent een behoorlijke prijsverhoging van het suikerriet dat rijstboeren weer switchen naar suikerriet en andersom als de trend weer verandert.