De melksector in Thailand (1)
In mijn verhaal “Zuivel in Thailand” van maart jl. vertelde ik al iets over de melkproductie in Thailand, dit keer wat uitgebreider en wel hoofdzakelijk over de melkveehouderijen.
In dit deel algemene informatie en enige cijfers over die melksector, in het tweede deel vat ik een onderzoek samen, die een Wageningse student als afstudeerproject heeft gebruikt en tenslotte in deel drie twee leuke interviews met Thaise melkveehouders.
Thailand heeft niet echt een traditie in melkproductie, zo’n 30 à 40 jaar geleden werden er wel melkkoeien gehouden op kleinschalige boerderijen, maar de consumptie van zuivelproducten was toch zeer afhankelijk van import (vooral uit Australië en Nieuw-Zeeland. De Thaise overheid steunde de ontwikkeling van de melksector wel en dat kwam vooral tot uiting in het uitgebreide schoolmelkprogramma, dat in 1983 werd gestart. Zes miljoen Thaise schoolkinderen krijgen gedurende het schooljaar elke dag “een glas melk”, oorspronkelijk gebaseerd op (geïmporteerde) melkpoeder, maar allengs werd dit vervangen door verse melk.
Dit succesvolle programma, maar ook inkomensverbetering, de verstedelijking en bevolkingsgroei hebben de consumentenvraag naar melk(producten) doen stijgen. Thailand heeft ingezien, dat de sector niet alleen moet worden uitgebreid, maar ook heel veel verbeteringen en meer expertise vergt. De explosieve stijging van de melkpoederprijs op de wereldmarkt in 2007 benadrukte nog eens hoe zeer ook Thailand afhankelijk is van dure importen.
De melkproductie in Thailand is op dit moment ca. 750.000 tons per jaar met een veestapel van ruim 400.000 koeien. Het aantal melkveehouderijen wordt geschat op 22.000, waarvan 40% minder dan 10 stuks vee heeft, 30% beschikt over 20 melkkoeien en dan de resterende 30% heeft meer dan 20 koeien. De melksector is lange tijd beschermd geweest door hoge importtarieven, prijsafspraken en subsidies, maar het staat nu onder druk van de WTO, die vrije handel verordonneert. De uitdaging voor Thailand ligt dus in de concurrentie aan te gaan met buitenlandse melkproducten door een lagere kostprijs en de sector te verduurzamen vanuit een economisch, sociale en milieuvriendelijk oogpunt.
Nederland ondersteunt al enkele decennia allerlei kleinschalige projecten in verbetering van de zuivelketens in Azië en ook in Thailand zijn “wij” actief. Sinds enkele jaren heeft de Universiteit van Wageningen zich opgeworpen als de motor van de verduurzaming en verbetering van de melksector in Thailand.
Begin 2010 is er een projectgroep gevormd onder leiding van Ir. Bram Wouters van de WUR (Wageningen University and Research), waaraan verder deelnemen Kasetsart University, Surananee University, Thai Livestock Department, Thai Bovine Practioners Club en Foremost (de FrieslandCampina zuivelfabriek). De Nederlandse overheid, die veel projecten financiert, wordt vertegenwoordigd door de Landbouwraad van de Ambassade.
Aandachtspunten voor deze projectgroep zijn:
- Verbetering van de melkkwaliteit
- Verlaging van de kostprijs, waardoor meer concurrerend met importproducten.
- Verbetering van hygiënische omstandigheden op de melkveehouderij.
- Verhoging van melkproductie per koe.
Thailand is voor deskundigen interessant, omdat het regionaal al als beste melkland geldt. De melkproductie per koe is ongeveer 3.000 liter per jaar, aanzienlijk minder dan het gemiddelde van 8.400 liter per jaar in Europa, maar toch ook veel hoger dan in omringende landen.
Thailand is nog voor iets meer dan 50% van de consumentenvraag afhankelijk van import, terwijl dat voor andere landen in de regio ruim 75% is met als dieptepunt de Filippijnen, waar de locale melkproductie slechts 5% van de vraag dekt.
In het tweede deel komt de thesis van Herjan Bekamp aan de orde, die hiermee in Wageningen afstudeerde en zich nu Msc. (vroeger Ir.) mag noemen.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Hallo,
wij hebben in deze buurt veel Thaise boeren met een paar koeien of zoals geschreven enkele met een aantal boven de twintig.
Wat mij het meeste opvalt is de smaak van de melk. Koop regelmatig een liter of twee bij mijn buurman. Dat die smaak anders is dan in Nederland is duidelijk; er is hier bijna geen fatsoenlijk weiland te zien. De koeien lopen en staan veelal in de modder. Ze hebben te weinig ruimte en daardoor wordt alles vertrapt. Een tijdje geleden heb ik een foto gemaakt van zwart bonte die wat meer vrijheid hadden aan de groene voet van een heuvelrug, maar dat is een uitzondering. Het blijft nog steeds behelpen voor de boer in Thailand.
John D. Kruse
Ja volgens mij ligt er een wereld open voor de melkkoe boeren hier alleen hoe ze het aan moeten pakken zal de grote vraag zijn.
Hallo, van modder geen melk dat is duidelijk, maar van (vers) groen gras wel!
John D. Kruse
Ex boer , in Canada waar ik nu nog woon ,
denk ik wel wat ervaring opgedaan over al deze jaren
gelukkig wat succes gehad ook en geniet can een goede oude dag,
m,n nu jaarlykse overwintering breng ik door in Thailand
m,n intresse gaat ook daar uit hoe daar geboerd word.
ik weet nu ook ondertussen dat de melkhoudery daar maar zo -zo is
zuivel productie zoals wy kennen is daar praktisch onmogelyk is my wel snel
heel duidelyk geworden… echt te heet daar !
ook heb ik een paar emigranten gesproken die melkkoeien houden ,
over productie zwyg ik dan maar ,
beslist niet waard om te noemen
koeien die top productie leveren heb ik in Thailand nog niet gezien.
ik geloof zal heel moeilyk zyn om deze hier ooit te zien,
want simpel top producers geef je het allerbeste voedsel immers
in Thailand waar is dit top voedsel ?
om even te noemen ;een koe hier produceert p.dag 40 50 ltr.
Holstein -Frisian type.
een melk bedryf vandaag de dag van behoorlyke omvang hier brengt de koeien
niet meer in de melk inrichting de dieren gaan voor melkafname op hun eigen gevoelens in de melkparlour stappen rustig in de afname aparatuur alles keurig geregistreerd p. comp. systeem neemt de extra vitaminen en al de rest ,in de tussentyd in een geprogrameerd systeem.
ook wel intressant om even te noemen, in de USA komen bedryven voor met een bestand van 8- 10.000 melkkoeien.de melk word weggepomt naar de grote steden
Los Angeles o.a.de boer zit meer aan z,n comp. dan de dat hy de beesten ziet.
heeft ook z,n eigen veearts, Mexicanen doen het echte werk.
samen vattend het is een geheel andere wereld in Azie veelal veel te warm Holstein Frisian koeien kunen daar eenmaal niet tegen deze hitte is ook voor de mens wel eens teveel.
Interessant verhaal Jo, maar je begrijpt toch wel, dat een bedrijfsvoering zoals door jou omschreven voor Thailand nog heel, heel ver weg is.
Moeten ze dan hier maar stoppen met de melkveehouderij? Nee, natuurlijk niet! Melk is een basisvoedingsproduct, kinderen groeien er mee op door de vele voedingsstoffen in melk. De vraag naar melkproducten stijgt, ook in Thailand, en dan is het logisch, dat daaruit een melkveesector uit ontstaat.
Nu nog met een hele reeks minpunten, maar door ervaring, opleiding wil ook Thailand die sector op een hoger nivo zien te krijgen. Prima, toch?