Moody’s, de bekende Amerikaanse kredietbeoordelaar, wind er geen doekjes om als het om de voorspellingen voor de Thaise economie gaat: van alle Asean-landen zijn Thailand’s economische vooruitzichten het zwakst.
De concurrentiepositie van de Thaise export loopt terug en de binnenlandse bestedingen zijn mager. Het enige positieve is een groei in het eerste kwartaal van 3,9 procent. Het BBP groeide met 2,6% in het laatste kwartaal van vorig jaar.
Thailand heeft veel last van de dalende grondstoffenprijzen, die drukken het inkomen uit landbouw en agrarische producten. De regionale vraag is zwak omdat er in de regio vooral sprake is van exportgerichte industrieën.
De productie van electronica en harde-schijven blijft dalen, de auto-industrie wordt geconfronteerd met stevige regionale concurrentie als gevolg van de relatief sterke baht. Japanse fabrikanten verplaatsen de autoproductie naar buurland Indonesië, waar het zakendoen aantrekkelijker is gemaakt.
De kosten van productie is in Thailand hoger dan in de buurlanden, er is een gebrek aan innovatie en strakke regelgevingen belemmeren nieuwe investeringen in de ooit zo bruisende elektronica sector.
De renteverlaging van de Thaise centrale bank zou de binnenlandse consumptie moeten stimuleren, maar doet dat niet en de gemiddelde schulden per huishouding is gestegen tot meer dan 85% van het BBP, zo laat Moody’s weten.
Hoewel de Thaise overheid is begonnen met het verzwakken van de Thaise Baht om de concurrentiepositie van de export te verbeteren, moeten ook de structurele problemen worden aangepakt om buitenlandse investeringen te stimuleren.
Bron: Bangkok Post – http://goo.gl/qa2PdP
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Vastgoedsector in zwaar weer: Thaise markt zoekt herstel in 2025
Nieuws uit Thailand21 december 2024Thailand voert strijd tegen luchtvervuiling met innovatieve maatregelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Kabinet verhoogt kinderbijslag als steun voor gezinnen
Gezondheid21 december 2024Matige wijnconsumptie verlaagt risico op hart- en vaatziekten volgens nieuwe studie
Tel bij het bovenstaande artikel de teruglopende inkomsten van het toerisme bij op, wat voor oorzaak het ook heeft en het beeld is compleet.
Zoals bekend spenderen onder andere de Russische toeristen door de economische redenen veel minder of komen minder in Thailand. Robbert
Hoi Robbert,
Volgens de laatste cijfers is er stormloop van Chinezen naar Thailand. De eerste 3 maanden was er een verdubbeling
Jan 2015 560K tegen 357K (2014) en Russen -/- 125K
Feb 2015 793K tegen 360K Russen -/- 130K
Mrt 2015 680K tegen 320K Russen -/- 124K
In het kort de eerste 3 maanden 996.000 meer Chinezen en 379.000 Russen
En volgens de betrouwbare bronnen besteden de Chinezen meer.
Met een bevolking van 1,3 miljard Chinezen kunnen er nog heel veel gaan komen. Nihao
http://www.tourism.go.th/home/details/11/221/24246
Ruud
Het 2e gedeelte van de laatste zin geeft goed aan wat er in Thailand m.i. ook moet gebeuren. Voordeel op dit moment is wel idat ik denk dat de Bath meer en meer onder druk komt te staan en we binnenkort meer Bath’s voor onze Euro zullen krijgen.
Ik deel de mening van Moody’s !
De Thaise economie is veel te afhankelijk van de auto-industrie van buitenlandse merken. Hierdoor hebben ze geen vat op hun eigen economische ontwikkelingen.
De agrarische sector waar ruim 40% van de bevolking in werkt, maakt slecht 10% van BBP uit.
Differentiatie in de industriële sector en coöperatie in de agrarische sector zijn pure noodzaak wil Thailand een evenwichtige economie op termijn gaan krijgen.
Het aangaan van schulden voor de bouw voor een onrendabele hoge snelheidslijn en andere onrendabele projecten zullen de procentuele schuldenlast van het land verhogen en hierdoor ontstaat wellicht een verzwakking van de Thaise baht.
Nu maar hopen dat de Euro het hoofd boven water gaat houden.
Daar komt ook nog bij dat ze maar doorgaan met bouwen. Zijn bij mij in het dorp weer bezig met een groot complex met bungalow’s. Weinig grond. Allemaal op elkaars lip en dan ook nog een vanaf prijs van 120000
Euro. Geen mens die dat koopt. Ook een Thai niet. Het zal er mee eindigen dat zo,n dorp onverkoopbaar is.
Ik heb voorbeelden van bungalo parken in mijn directe omgeving die na 6 jaar voor 60 % leegstaan.
Wie gaat daar wonen? Geen mens.
Waar? Bangsare en omgeving.
Cor van Kampen.
Het enige positieve is een groei in het eerste kwartaal van 3,9 procent. Het BBP groeide met 2,6% in het laatste kwartaal van vorig jaar.
Dat wordt in Europa bij lange na niet gehaald. Of ben ik gek?
Hallo Frans Nico
Je hebt gelijk, maar je moet het onderstaande in overweging nemen =>
Van 100 naar 110 groeien is eenvoudiger dan van 500 naar 550, maar het beide is 10%
Je kunt er vanuit gaan de het BBP van China de komende jaren ook gaat afvlakken, maar zij hebben de laatste 20 jaar een enorme stijging achter de rug.
Het grote risico voor Thailand is het feit dat het grotendeels buitenlandse ondernemingen in Thailand zijn en die verhuizen net zo gemakkelijk naar de Filipijnen of Indonesië, dus zijn zij afhankelijk van het beleid van de buitenlandse ondernemingen.
Een goede opzet van het toerisme zou mogelijkheden bieden.
Daarnaast zijn nog vele mogelijkheden, maar die kennen zij in Thailand nog niet en realiseren niet dat het enorm veel goedbetaalde (20.000 baht p,) werkgelegenheid zou opleveren.
Met dit laatste ben ik zelf doende maar dan gaat zeer langzaam. Wel erg goed voor het BBP.
Ruud, Jouw redenering gaat alleen op na een fors dalende economie, niet in stijgende economie. Neem bijvoorbeeld de economie van Spanje. Door de bankencrisis stortte de economie in. Maar het fundament van de economie bestaat grotendeels nog. Na herstel van de crisis heeft het land voldoende potentieel om er weer snel bovenop te komen. Je zal dan al snel een spurt omhoog zien met een bovengemiddelde groei. Maar die groei is ten opzichte van die lage ingestorte economie. Niet ten opzichte van de oorspronkelijke (hogere) economie.
Mijns inziens is daarvan in Thailand geen sprake. In een groeiende markt is de groei van de Thaise economie in vergelijking met Europa uitstekend. Wat in een economie belangrijk is, is dat de groei van de economie de bevolkinsaanwas aankan. Is dat niet het geval, dan loopt de economie feitelijk achteruit.
Een land als China heeft jaren een flinke bevolkingsaanwas gehad, ondanks de één kind-politiek. De economie moet dan ook met minimaal het percentage van de bevolkingsaanwas groeien om alle monden te voeden. Geholpen door de lage lonen in China en de vraag naar goedkope produkten uit het Westen, is het China goed gelukt zijn economie naar een hoger plan te tillen. Maar daar komt een keer een einde aan. Dat hebben we ook eerder gezien met Japan.
Zo’n 40 jaar geleden was Japan de voorloper van China. Het Westen werd ook overspoeld met goedkope produkten uit Japan. Maar die produkten waren niet bijster goed. Kijk maar naar de toen verkochte Japanse auto’s. Dat waren goedkope slechte kopieen van Europese auto’s. Japan heeft dat tijdig ingezien en is zelf gaan ontwikkelen. Nu produceert Japan uitstekende innovatieve produkten. Tegelijkertijd steeg het inkomen van de Japanse inkomens mee en werden de Japanse producten daardoor niets goedkoper dan Westerse producten. Al meer dan tien jaar zit Japan nu in het slob met een te dure munt en deflatie. Nu probeert Japan zijn economie een oppepper te geven door monetaire maatregelen. Maar dat zal weinig helpen. Japan zal zijn economie verder moeten hervormen, gericht op duurzaamheid.
Thailand zal ook moeten hervormen. In dat opzicht ben ik het volkomen met je eens. Daar doelt Moody’s ook op. Dat neemt niet weg dat de groei op dit moment nog mooi is. Maar we weten allemaal dat het snel kan veranderen. Daarom zal Thailand ook fundamenteel moeten hervormen naar een gevarieerde en flexibele economie. Het kan niet zo zijn dat Thailand afhankelijk is van voornamelijk toerisme. Het aanmoedigen van toerisme zet geen zoden aan de dijk als het politieke klimaat instabiel is.
Datzelfde geldt voor de industrie. Het is prima dat veel buitenlandse bedrijven investeren in werkgelegenheid. Maar ook dan geldt dat in Thailand een politieke stabiliteit is. Pas als de militairen terug zijn naar waar zij horen en ondergeschikt zijn aan een democratisch gekozen bewind die recht doet aan alle inwoners, alsmede dat er verzoening komt tussen de verschillende bevolkingsgroepen, pas dan zal er ook politieke stabiliteit komen.
In het verhaal hierboven wordt genoemd dat de productie van electronica en harde-schijven blijft dalen, de auto-industrie wordt geconfronteerd met stevige regionale concurrentie als gevolg van de relatief sterke baht en dat Japanse fabrikanten de autoproductie naar buurland Indonesië verplaatsen, waar het zakendoen aantrekkelijker is gemaakt. Voorts zouden de kosten van productie in Thailand hoger dan in de buurlanden zijn en er een gebrek zijn aan innovatie en dat strakke regelgevingen nieuwe investeringen in de ooit zo bruisende elektronica sector belemmeren.
In werkelijkheid is dat niet zo. Het minimumloon in Thailand is zeer laag. Te weinig om van te leven en te hoog om dood te gaan. De werkelijke reden is de instabiele situatie in Thailand. Daar houden multinationals niet van. En masse zullen die gaan vertrekken met een gedesillusioneerd Thailand achter zich latende als er niet snel stabiliteit komt.
Mooi gezien Ruud, die 10% vergelijking en volkomen mee eens … mogelijk de groei uitdrukken op een “logaritmische” schaal in bv dB … daarmee schep je wel een werkelijk groeibeeld.
Wiskunde kan toch mooi zijn!!!
Lung addie
Als alles zo slecht gaat in Thailand met de economie , heb ik nog een korte vraag aan jullie mede webblokkers .
Overal waar ik om mij heen kijk wordt er tegen de klippen op gebouwd .
Appartements gebouwen , shops meer shops en nog meer huizen .
En sommige van die huizen hebben afmetingen om zeker u tegen te zeggen .
Ze worden niet gebouwd door een farang thai echtpaar of relatie oid .
Ik kan geen aannemer vinden daar ze allen vol in het werk zitten .
Daarom begrijp ik het hele verhaal hier boven niet .
Zelfs daar waar ik woon rijden er steeds meer in splinter nieuwe , meestal zwarte pickup bolides met alles der op en der an .
Bij ons in Pasang is een niet zo,n kleine auto geluidsinstallatie inbouw bedrijf .
Elke keer als ik er langs rij op mijn bike op weg naar de Tesco Lotus staat de shop vol met autoos en pickups voor inbouw van mega geluidsinstalaties .
Zie ik het soms verkeerd ???
Jan Beute .
Ja Jan, dat is wat ze noemen “schijn bedriegt”.
Er zijn genoeg voorbeelden van landen waar “tegen de klippen” is opgebouwd; Spanje bijvoorbeeld.
Dat bouwen gebeurd met geleend geld. Die auto’s worden gekocht met geleend geld. Die televisie wordt gekocht met geleend geld. Motobike idem dito. Rentepercentages van 15% etc.
Dat gaat goed zolang het goed gaat, maar eens zal er afgerekend moeten worden. Niet voor niks waarschuwt Moody’s voor de hoge schuldenlast in Thailand. 85% van het BBP. Dat betekent dat de Thais dus eigenlijk nauwelijks eigen bezittingen hebben. Oftewel ze hebben niks en iemand die niks heeft kan ook niets kopen.
Ik zou dus heel goed kijken wie er bij dat audio-bedrijfje staan. Die moet je dus geen geld gaan lenen!
Het betreft nationale schuld van de overheid, niet voor het individu. Die kan immers schuldenvrij zijn? Maar ja, als de overheid haar schuld niet meer kan voldoen, dan kan dat ook verstrekkende gevolgen hebben voor het individu. Die kan zijn baan kwijtraken of zijn bedrijf kan door wegvallende vraag failliet gaan. Mensen die voldoende eigen middelen hebben kunnen een crisis wel overleven.
Dat zijn de uiterlijke kenmerken van een naderende zeepbel. Na het klappen van die zeepbel verdwijnen dit soort bedrijfjes als sneeuw voor de Thaise zon en zijn de huizen en appartementen onverkoopbaar geworden.
De oorzaak is vrijwel gelijk aan die in Spanje. De financiële sector denkt dat de waarde van onroerende zaken alleen maar kan stijgen, er van uitgaande dat de waarde nooit tot onder de kostprijs kan dalen. Dat dachten de mensen in Nederland 35 jaar geleden ook al. Maar als de vraag naar iets wegvalt is er geen bodemprijs meer.
Aannemers en projectontwikkelaars hebben doorgaans niet voldoende middelen om grote projecten voor te financieren. De banken zagen daar wel brood in omdat het risico op het instorten van de bouwmarkt nihil werd geacht. De liefde naar het grote geld werd net als de liefde voor een vrouw door een roze bril gezien. Maar de banken leenden dat geld ook weer op de kapitaalmarkt. Het verschil tussen het lenen en uitlenen was pure winst. Het nadeel daarvan is dat het eigen vermogen van de banken zienderogen daalt ten opzichte van het vreemde vermogen. Het gevolg daarvan is dat indien de schuldenaren niet meer aan hun verplichtingen kunnen voldoen, ook de banken als debiteuren de klos zijn. Spanje is daar het ultieme voorbeeld van. Om de gevolgen zoveel mogelijk te beperken wordt er kunst en vliegwerk toegepast om de schade zoveel mogelijk te beperken. De bankbalansen geven vaak een vertekent beeld omdat oninbare leningen niet werden afgeschreven. Goede voorbeelden zijn de banken in Nederland en Spanje.
In Thailand China denkt men kennelijk nog steeds dat het niet op kan. Tot dat de vraag naar onroerende zaken opdroogt. Dan zijn de rapen gaar. Een instortende bouwmarkt zal de financiële sector en de gehele economie met zich mee trekken.
Een week geleden heb ik nog een gesprek gehad met een bankier van de FGH-bank in Utrecht. We hebben het financiële beleid vanaf 1980 tot nu onder de loep genomen. Wat mij daarbij opviel is dat de veelal jonge bankiers geen financiële of economische crisis hebben meegemaakt, of alleen maar in hun kinderjaren. Het besef van de gevolgen van een crisis tot voor de huidige crisis in Europa is hen volkomen ontgaan. Het gevolg daarvan is een ad hoc-beleid. Een lange termijn visie ontbreekt of is nauwelijks aanwezig. Het is een soort overlevingsbeleid voor de korte termijn hetgeen het herstel van de economie juist vertraagt.
Ik hoop van harte dat Thailand dat bespaard blijft, maar ik heb zo mijn bedenkingen.
hoi jan
in thailand word veel geld geleend door de banken om economie draaiende te houden aan thai mensen.
Gevolg grote schuldenlast en de banken proberen thai baht in eerste instantie sterk te houden.
Er komt een zeepbelexplosie met dit soort dingen, voorbeelden usa en europa
er is maar 1 manier mensen moeten werken en dan draait de economie zodat mensen geld hebben om uit te geven
Dit laatste gaat bergafwaarts want geld stroomt niet snel genoeg dus ook thailand klapt in elkaar
succes
Misschien heeft de gemiddelde schuldenlast van 85 % van het BBP per huishouden er iets mee te maken Jan ?
Inderdaad. De schuldenlast van Nederland bedraagt 72 procent van het BBP, maar daar staat tegenover dat Nederland een veel grotere economie vertegenwoordigd dan Thailand. Neemt niet weg dat de nationale schuld in Nederland gemiddeld al € 21.700,- per hoofd van de bevolking is. In Thailand weegt een dergelijk percentage al zwaar, laat staan 85 procent. Alles hangt of staat met de productiviteit van een land. In Europa heeft Griekenland de grootste schuld en we weten allemaal waar dat toe leidt.
Misschien dat de Thaise overheid het ook eens aantrekkelijk zou kunnen maken voor veel buitenlanders om in het land een bedrijf op te richten?
Genoeg mogelijkheden, maar allen om zeep geholpen door ‘nationalistische protectionisme’…
Wel opvallend dat de productie van electronica blijft dalen. Wat voor electronica, vraag ik mij dan af? Dat harde schijven minder populair zijn, was te verwachten door de vlucht die tablets genomen hebben.
Maar in het hoeverre zit de huidige Thaise regering vooruitgang in de weg? Ook dat lijkt mij een goede vraag…
De economie van een land is een heel ingewikkelde materie en laat ik dus aan de specialisten over. Wat ik wel vaststel, uit genoeg voorbeelden die we in het verleden gezien hebben, is dat een te grote bevolkingsschuld niet echt gezond is. Er wordt een zeepbel geschapen en zoals ieder weet klapt een zeepbel meestal uiteen. Mooi voorbeeld: de Amerikaans immo-markt klapte een paar jaar geleden uit elkaar met een wereldwijde financiele crisis als gevolg.
Er wordt veel gespeculeerd, soms met goed, soms met slecht resultaat, de economie is afhankelijk van zoveel factoren dat de gewone sterveling er gewoon geen flauw benul van heeft hoe het werkelijk allemaal in elkaar zit. Soms kan een uitspraak van één of andere hooggeplaatste grote financiele gevolgen hebben en gebeurde er in werkelijkheid niets ….
Ik bekijk het op afstand en voor de rest… zien we wel … zelf enige flexibiliteit inbouwen is de boodschap.
lung addie
Na de vele wijze commentaren zal ik een groot gevaar voor de Thaise economie schetsen.
1 januari 2016 wordt de ASEAN Community van toepassing.
De Thaise regering denkt er het beste voor te staan, maar Moody’s denkt daar heel anders over.
Het grote gevaar voor Thailand is dat mensen uit de omringende landen, Filipijnen en Indonesië werk komen zoeken in Thailand. Deze werknemers zullen waarschijnlijk minder krijgen dan de 300 baht, maar veel ondernemers zullen voor hun werkzaamheden deze goedkopere krachten aantrekken.
Nu moeten ze nog een werkvergunning hebben.
Brunei en Singapore zullen weinig voordeel daarbij hebben en de andere landen hebben nauwelijks koopkracht dus wat is het voordeel voor Thailand?
Je kunt een westerse economie niet vergelijken met een Aziatische, dus ga geen Spaanse gebeurtenissen op Thailand los laten. Thailand is voor zijn economie teveel afhankelijk van China, Japan en USA. Zij zijn de grote afnemers en investeerders in Thailand.
Grote ondernemingen komen en vertrekken net zo gemakkelijk uit een land.
Ik heb fiducie in de huidige regering, maar er zijn nog veel creatieve geesten nodig om in dit land lijn te kunnen brengen. Maar Thaien zijn van nature optimistisch en hetgeen je niet ziet, weet je ook niet.
Struisvogelpolitiek.
Wellicht wordt Thailand het vakantieland van de Chinezen en Russen (deze laatste kunnen namelijk op korte termijn niet meer in Europa terecht) en kan de toeristenindustrie die nu ca. 10% van het BBP bedraagt groeien naar 20% in 10 jaar.
Er zijn legio mogelijkheden maar er moet wel geïnvesteerd worden en met name door de Thaien zelf.
Tot slot een onrendabele investering in de Hogesnelheidslijn van Bangkok naar Changmai.
De vorige regering had hiervan enkele cijfers losgelaten en daarop heb ik 1 jaar geleden een berekening gemaakt.
Als je de investering in 15 jaar afschrijft zijnde 13 miljard baht per jaar, betekent dat dat je jaarlijks 6,5 miljoen mensen (de helft van het inwonersaantal van Bangkok) moet vervoeren tegen een prijs van 2.000 baht. Dit betekent 17.000 mensen per dag het gehele traject. Dit zijn ca. 15 volle treinstellen per uur.
Zet daar de concurrentie Busrit 800 baht en Vliegtuig 1.500 baht tegenover dan is het in mijn ogen een “mission impossible” en dan zijn de dagelijkse uitvoeringskosten nog buiten beschouwing gelaten.
Deze HSL lijn zou beter van Bangkok naar Changrai => Myanmar => China zou een betere investering zijn of over Udont Thani => Laos => China
Ruud, de ASEAN Economic Community – AEC – houdt géén vrij verkeer van werknemers in. Slechts in een beperkt aantal beroepen en dan ook nog onder zware voorwaarden, o.a. met betrekking tot erkenning van diploma’s, wordt er enige ruimte geschapen.