Paul’s Dagboek (deel 2)
Paul van der Hijden klom voor de tweede keer in de pen. Over Paul’s buik, Thaise kapsels en de politieagent die zijn rondjes rijdt.
Thais houden niet van regen
Mijn Thaise vrienden vertonen vaak lichamelijke klachten bij de wisselingen van de seizoenen. Verkoudheden zijn aan de orde van de dag. De minder sterken nemen zelfs een dag verlof hetgeen hier een dag zonder inkomen betekent. Thais houden dan ook niet van regen. Ik verdenk ze er wel eens van dat ze van krantenpapier zijn.
Een vriend van me zei dat ze er niet van houden in verband met hun kapsel. Inderdaad, je ziet de meest fantastische kapsels bij Thaise vrouwen en mannen van alle leeftijden tot een jaar of dertig. En die ontstaan pas na uren föhnen en bussen haarlak. Maar dan ben je ook echt de imitatie van die hier geliefde Koreaanse zanger(es). Er is zelfs een kapsel dat Tood Pet heet: eendenkont en verdomd….
Op de fiets door Bangkok
Sinds een paar jaar heb ik een fiets hier in Bangkok. De halve wereld verklaarde me voor gek, maar ik lach erom: ik ben de enige die beweegt! Al het blik staat vast in de file. Vast gekleefde auto’s letterlijk: rot tit. Mijn stalen ros is een grote geelgekleurde. De kleur roept bij veel Thais nogal eens connecties op met de hoogst geëerde man in dit land, maar ik verzeker u dat deze kleur me bij aankoop gewoon het leukste leek, zonder enige bijbedoeling.
Gewapend met een stoere helm ( “U mag hiermee maar 1 keer vallen”) trap ik de 28 versnellingen door de zon, maar het liefst aan de schaduwkant van de weg. Inmiddels heb ik ook ervaren dat het heel gewoon, zelfs gewenst is dat je zo nu en dan het trottoir oprijdt om daar evenwijdig met de rijbaan je weg te vervolgen. En alles zonder doping.
Safety first
Iedere nieuwbouw heeft met grote letters (vaak wit op groen) Safety First als aanbeveling voor westerse lezers bij de ingang van de werf staan. Het is te hopen dat het ook in het Thais geldt voor de werknemers. Een groot bord met pictogrammen leert dat bijvoorbeeld helmen en dichte schoenen geboden zijn.
Maar hoe staat het met de veiligheid in mijn buurt? Gelukkig is ook daarvoor gezorgd. Her en der in de straten hangen platte rode brievenbusjes met een open deurtje aan betonnen palen. Daarin zit een schriftje en zo nu en dan rijdt een agent van politie zijn rondje en geeft in het boekje aan dat hij deze plek heeft bezocht.
Alles in orde! Zijn superieur kan dan controleren dat deze Thaise bewakingsdienst zijn rondje gemaakt heeft en alles safe is. Het is een geruststellende gedachte dat de Thais en ik elkaar hierin begrijpen.
Word ik een fatsoensrakker?
In een niet zo lang verleden liepen getrouwde dames die al een kind hadden, zonder shirt door dit land. Dat was gebruik en gold alleen voor deze groep vrouwen. Onder meer door de komst van westerse bezoekers in die tijd leerden de Thais dat dit gedrag als aanstootgevend werd beschouwd. Om als Thailand aan de westerse norm van beschaving te voldoen, werd het shirtloos rondlopen voor dames verboden.
Vandaag de dag zie ik vaak westerse mensen zeer schaars gekleed door stad en land lopen, zich niets aantrekkend van gebruiken of beschaafdheid van het land waar ze te gast zijn. Of word ik nou de fatsoensrakker die ik niet wil zijn?
Rondjes lopen in het Lumpinipark
Er kunnen wat kilootjes rond de navel vanaf, vindt mijn internist. Dus veel bewegen. Oef! Toen ik hier twintig jaar geleden voor het eerst kwam was een aankomend buikje alleen maar een teken van welstand. De Chinese Thais vonden het wel op hun religieuze voorman lijken. Geen reden dus om er actief wat aan te doen.
Inmiddels met voortschrijdend inzicht over de gezondheidszorg mag er echt wat aan gebeuren. Overal in de stad zijn grote ketens in fitness. Zoveel zelfs dat er ook al weer failliet gaan. Is dat dan weer een reden om er maar niets aan te doen?
Ik woon gelukkig in de buurt van het Lupinipark en heb daar ook maandenlang mijn rondjes gelopen. Niet gerend, maar stevig gelopen. Het deed niks, noch in kilo’s noch in omvang. En ik weet best waaraan het ligt: Zalige kazen, het goede leven en het heerlijk helder gevoel dat ik me ze laat smaken, iets te vaak.
Beste thailandbloggers,
De smaak te pakken gekregen na het lezen van Paul’s Dagboek? Of schrijf je net als Gerrie nieuwsbrieven naar je achterban (zie Gerrie’s Dagboek)? Thailandblog nodigt je (expats, toeristen en potentiële toeristen) uit ook in de pen te klimmen. Dat kan in de vorm van een Dagboek met korte verhaaltjes of in de vorm van een Weekdagboek. Omvang circa 700 woorden.
Overwin je schroom en stuur je schrijfsels op naar het redactieadres. Wij beoordelen of ze geschikt zijn voor publicatie. Maar we zijn heel coulant. Het hoeft geen proza te zijn dat in aanmerking komt voor de jaarlijkse Librisprijs. Zolang het maar geen wartaal is.
Net als bij de krant, behouden we het recht voor je bijdrage te weigeren c.q. in te korten (en eventuele spelfouten halen we er gratis uit).Wie durft?
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen13 november 2024Thais kabinet steunt kleine ondernemers en woningkopers met leningen tegen lage rente
Thailand algemeen13 november 2024Strengere veiligheidsmaatregelen rond Full Moon Party i.v.m. Israëlische toeristen
Huizen kijken13 november 2024Huizen kijken in Thailand (23)
Eten en drinken13 november 2024Toeristen opgepast: Negen Thaise gerechten die garant staan voor een flinke diarree!
Ik weet wat fietsen betekend in Bangkok.1992 voor het eerst op vakantie in Thailand met mijn eigen fiets.Eerst van don muang airport langs de snelweg naar Bangkok en dan met angst de kruisingen passeren.Aangekomen in Bangkok wist ik niet wat ik meemaakte.Dat was eens maar nooit meer.Ben inmiddels 71,dus ik stap in Thailand nooit meer op een fiets,doe alles lopend of op een honda wave.
Toen ik oktober 2005 naar Thailand emigreerde samen met mijn Thaise vrouw
was de verwachting na mijn pensioen dat alles hetzelfde was als mijn vele
bezoeken en vakantie,s in dat land. Niks was minder waar.
Mijn vrouw, inmiddels gewend aan de Nederlandse cultuur moest weer wennen
aan de buurman en buurvrouw en de bus chauffeur die elke morgen en ook later
op de dag begroeten met goede morgen buurvrouw en goede morgen mevrouw.
In de supermarkt. Goede morgen en een prettige dag verder.
Hier kan je goed met je buren omgaan. Als je een dag daarvoor een heel gezellige
party heb gehad rijden ze je hier je de volgende dag voorbij of dat ze nooit gezien
hebben. Ik heb er geen problemen mee. Ik leef mijn eigen leven. Ik heb aan die Thai
nog nooit een hap rijst gevraagt. De cultuur hier is nou eenmaal zo.
Wel vaak geholpen met hun problemen en toch blijkt wel dat er enige dankbaarheid
bestaat. Verder zijn wij hier gelukkig. Je moet maar denken dat je het beste kan
aanpassen als je hun cultuur begrijpt. Dat betekend A- Sociaal gedrag.
Wij doen er niet aan mee. Wij zijn niet zo opgevoed.
De zon schijnt veel. De temperatuur is heel lekker.
Alles rustig aan. Veel stof en milieuvervuiling.
Toch rustig naar de laatste levens-fase.
Je geniet van het leven, maar je kan niet alles hebben.
Voor de meeste expats is er geen weg meer terug.
J.jordaan.
Heel leuk beschreven Paul, heb er van genoten!
(Fout: Je reactie is te kort. Als je een reactie achterlaat moet je wel wat te vertellen hebben.) zo lang genoeg? 🙁
‘Word ik een fatsoensrakker of word ik de fatsoensrakker die ik niet wil zijn?’ Begrijp dat het retorisch bedoeld is maar het klinkt ook alsof het zo verkeerd is dat te zijn want blijf het uitermate ontfatsoenlijk vinden wanneer farang zeer schaars gekleed gaan door stad en land lopend zich niets aantrekkend van gebruiken of beschaafdheid van het land waar ze te gast zijn.
Kortom laat mij maar een fatsoensrakker gevonden worden, het zij zo.
PS. Leuk je dagboek te lezen. 🙂
Dat rode brievenbusje is naar mijn eigen ervaring van de politie .
Eerst krijg je een heel naar geval waarna de politie met een voorstel komt zoals in mijn herinering 6 maal per dag de boel in de gaten te houden voor 1000.-Thb ben je de koopman .
Deze bevestigen dat door hun handtekening in dat boekje te zetten om welke tijd zij zijn geweest .
Leuke bijverdienste toch ,thee met een koekje .
Achter oom agent die intussen aan de thee zit komt dan linke loetje en slaat zijn slag met iets wat niet mag .
In het donker komt de agent meestal niet om zijn mia noi te beschermen tegen ongewenste indringers die hij op het spoor was gekomen door een verpakking van Durex maat XXXL.
Leuke verhaaltjes, ik zie hier de bewakers ook steeds naar elektriciteitspalen rijden en daar iets doen maar zelfs mijn vrouw wist niet wat ze daar dan doen.
De veiligheid qua bewaking is dan wel voormekaar maar de electriciteit aan de straatverlichting totaal niet. Ook snap ik niet dat thai over het mooie wandelpad hier in het park durven te fietsen terwijl het er druk is met wandelaars die willen bewegen.
Wij hadden vroeger ook een kapsel dat kippenkont heette, opgeschoren achterhoofd was dat.Mij valt op dat thai zodra ze ergens een spiegel zien uitgebreid puisten gaan staan knijpen, zelfs in restaurants of achter de bar! Ik moet dan altijd op mijn tong bijten om er geen grapjes over te gaan maken. Kijk ook eens bij de huidklinieken in de duurdere malls, daar zitten ook zeer veel thaise mannen om behandeld te worden terwijl gezondere voeding de oplossing zou zijn.
In de schaduw rijden doet iedere thai, tegen het verkeer in maakt dan niets uit. Verkeersregels zijn er niet lijkt het wel en met een politie die toch niets doet kom je er prima mee weg. Ook zie ik wel eens bussen rijden die ontzettend scheef hangen omdat iedereen in de schaduw wil zitten. Als je voor een rood stoplicht staat in de volle zon tussen de uitlaatgassen dan rijden veel thais gewoon door rood. Stel je voor dat je bruin wordt! Dat kan natuurlijk niet.
Tookie,
Is het niet sterk overdreven om te-schtijven, dat U ook wel eens bussen ziet rijden die
ontzettend scheef hangen, om dat iedereen in de schaduw wil zitten. Hoe moet ik mij dat voorstellen? Kruipen dan die mensen die in de zon zouden moeten zitten, bij die anderen op
schoot?
Dat zijn bussen die half vol zitten Tjamuk. Dan gaat iedereen in de schaduw zitten, zo moet je je dat voorstellen. Dat doen ze ook bij boten trouwens en dan bedoel ik kleine veerboten zoals die vroeger (20 jaar geleden) naar phi phi gingen.
Je reageert op Tjamuk, ik neem aan dat dat op mij moet zijn.
Tookie, alle bussen hier in Thailand hebben zo wel links als rechts gordijntjes voor de ramen
zodat alle inzittende geen last van de zon hebben. Ga regelmatig met de bus van Thoeng
naar Chiangrai, zo doende weet ik dat. Het openbare-vervoer in Thailand is zeer goedkoop.
Ook kun je overal in en uitstappen, door je duim op testeken.
Paul mag wat mij betreft een derde, vierde, vijfde, zesde, zevende, achtste, negende, etc. keer in de pen klimmen. (lang genoeg zo? ja lang genoeg zo)