Een verlaten Karen dorp na de aanval
Opnieuw waren etnische groepen wonend in het grensgebied van Myanmar en Thailand gedwongen het conflict te ontvluchten en te lopen naar de Thaise grens. Maar de Staat Thailand duwde ze terug. Het fotoverhaal dat je hier ziet herinnert ons er aan dat deze mensen slachtoffers zijn in een conflict maar dat hun doden nooit werden geteld. Een oud verhaal in een nieuw jasje. Het lijden waar de daders niets om geven en dat de wereld niet wil zien. Is 70 jaar niet lang genoeg voor dit soort leven en al die doden?
In het zuidoosten van Myanmar langs de Thaise kust nabij de regio’s Mae Sariang en Sop Moei in de provincie Mae Hong Son ligt de Mutraw provincie in de Karen State. Dit was het eerste gebied waar het leger van Myanmar Karen dorpen, de middelen van bestaan en iedereen met een wapen genadeloos bombardeerde en beschoot.
Dat was de reden dat meer dan 10.000 burgers alles moesten vergeten en in alle richtingen moesten vluchten, angstig en in paniek. Mensen probeerden elkaar uit de huizen te halen om levens te redden. Toen vluchtten ze zonder te weten waarheen.
Dit is de Karen in het grensgebied herhaaldelijk overkomen. Enkele ouderen onder hen hadden voorspeld dat hun kinderen dit niet meer zouden meemaken. En toch kwamen die nacht de bommen naar beneden, de een na de ander.
‘Hoe vaak moeten wij nog vluchten? Wanneer kunnen wij, de Karen, in vrede leven?’ Zij willen vrede en rust en leven als gewone mensen. Zal dit ooit uitkomen in een land waarin de staat jouw vijand is?
De foto’s van het oorlogsgeweld zijn gemaakt in Mae Sariang en Sop Moei in de provincie Mae Hong Son en je kunt ze zien op de site: https://you-me-we-us.com/story/lives-and-losses-left-unrecorded
Bron: https://you-me-we-us.com/story-view Vertaling en bewerking Erik Kuijpers. Het artikel is ingekort.
Tekst en foto’s van Mevrouw Saiporn Atsaneechantra voor het ‘Center of Ethnic Studies and Development (CESD)’, Faculty of Social Sciences, Chiang Mai University.
Over deze blogger
- Bouwjaar 1946. Kreeg de bijnaam 'Lopende belastingalmanak' en heeft 36 jaar in dat vak gewerkt. Op zijn 55e naar Thailand verhuisd. Invaliditeit dwong hem van zijn gezin in Nongkhai naar huisje met thuiszorg en scootmobiel in Súdwest-Fryslân.
Lees hier de laatste artikelen
Belasting Thailand15 november 2024Belasting: Navordering in Thailand
Belasting Thailand7 november 2024Thailand belastingen: Verplichte registratie en aangifteplicht
Belasting Nederland29 oktober 2024Belasting 2024: Belast Thailand de verkoop van mijn huis in Nederland?
Belasting Thailand22 oktober 2024Een video van Siam Legal over belastingen
Ik waardeer het zeer dat je de problemen van de minderheden in deze regio onder de aandacht brengt. Thailand geeft de stateloze mensen en minderheden ook niet wat ze verdienen, maar de militairen van Myanmar zijn nog veel verschrikkelijker. Ik hoop dat de andere landen volledig stoppen met de militairen in Myanmar te steunen en de regering in ballingschap gaan erkennen. Hopelijk zal een toekomstige regering alle mensen gelijk en goed behandelen. Laten we allen bewust zijn van wat er zo dichtbij gebeurd en daar waar mogelijk iets doen aan verbetering.
Wij hebben al ruim 9 jaar zonder uitzondering Karen Birmezen in dienst gehad in de huishouding en hulp op de markt. Honderdduizenden Karen verdienen de kost in Thailand. Velen onder nare omstandigheden. Ik heb dit soort verhalen uit eerste hand en leef met ze mee. De ouderen en achtergebleven Karen zijn niet te benijden.
De recente coup door het leger en de reacties erop hebben we mogen aanschouwen. Vooral de reactie (o.a., het vetorecht) van het communistische regime van China en Rusland houdt het in stand. De mensen worden aan hun lot overgelaten en moeten het kennelijk zelf maar uitzoeken. Financiële zaken (o.a., de one belt road en Casino’s) en vriendjespolitiek liggen hier mede aan ten grondslag. Het is te hopen dat deze groep coupplegers ooit nog berecht wordt voor hun misdaden.
In 2015 heeft Thailand de werkvergunningen (voor illegalen) aangepast en heeft de Roze ID kaart zijn intrede gedaan. Was iets positiefs ten opzichte van vele Karen werkzaam in Thailand. De motivatie is hierbij tweeledig, eigen (land) belang en het belang van het individu. Jammer genoeg ging het maar op voor een bepaald deel van de werkende Birmezen, vanwege tussentijds overleg Birma en Thai instanties omtrent van belang zijnde gegevens verzameling en het niet kunnen verkrijgen hiervan. Aan de kant van de Birmese autoriteit was het qua administratie een zooitje. Ons huishoudelijk personeel kreeg bij vernieuwing paspoort er een verstrekt met de personalia van iemand anders. Wel zat er een papier bij to whom this may concern (voor diegene die dit aangaat) dat de persoon in het paspoort anders was genaamd. namelijk…… Ja zo kan het dus ook en het werd gelukkig wel geaccepteerd door de immigratiepolitie. Wat jaren later werd er een nieuwe Roze ID kaart verstrekt ter vervanging, met tien jaar geldigheid en een werkvergunning op de achterzijde voor twee jaar.