Trouwen op z’n Thais

Bij een Thaise traditionele trouwpartij is het meestal een goede bekende van de aanstaande bruidegom die aan de vader van de bruid voor zijn vriend om de hand van de dochter vraagt.

Als pappa toestemt beginnen de onderhandelingen over geld en eventuele andere goederen die als bruidschat – Sinsot – moet worden voldaan om met de vrouw van je dromen te mogen trouwen. In de ogen van Westerlingen is het nogal bizar en zal het menigeen tegen de borst stuiten, waardoor de onderhandelingen moeizaam kunnen verlopen.

Het gevraagde bedrag hangt ook een beetje af van de bekwaamheden van de aanstaande bruid, zoals haar opleiding, eventuele baan en status van de familie. Het bedrag dat de bruidegom uiteindelijk gaat betalen is bedoeld als dank voor de opvoeding en het onderwijs die de ouders en ook de naaste familie aan de bruid heeft meegegeven. De grote cultuurverschillen tussen Thai en Westerling zijn dikwijls oorzaak van veel misverstand. De Thaise familie is veelal de mening toegedaan dat alle buitenlanders rijk zijn en overvragen het bedrag dat mijnheer de Farang moet dokken schromelijk.

Uitnodigingen

Het aantal gasten dat je bij een Thais huwelijk mag verwachten lijkt een soort loterij en is vooraf moeilijk in te schatten. Genodigden komen vaak niet opdagen en ongenode gasten verschijnen op het bruiloftsfeest. Daarbij is het heel normaal dat genodigden hun kinderen meebrengen. Thaise mensen houden wel van een feestje en verschijnen gewoon onuitgenodigd op het feest.

Religieuze ceremonies

Op de avond voorafgaande aan de trouwdag staat een Boeddhistische ceremonie gepland. Tijdens deze plechtigheid laat het aanstaande bruidspaar aan de ouders van de bruid van hun genegenheid blijken.

De bruid zorgt voor geschenken voor ouders, familie, de ouderen uit het dorp en niet te vergeten, offergaven om de geesten gunstig te stemmen. Het aanstaande paar draagt gewone kleding. Monniken zitten daarbij op een rieten mat, met voor hen een glas en een fles water. Het bruidspaar neemt plaats bij een soort altaar dat vlakbij de hoofdmonnik staat. Een soort ‘heilig’ katoenen koord loopt via de hoofden van bruid en bruidegom over in de handen van de monnik, die daarbij gebeden uitspreekt.

Rond zes uur in de ochtend van de huwelijksdag komen de monniken weer opdagen en wordt er weer gebeden, waarbij de hoofdmonnik ‘heilig water’ over de aanwezigen uitstrooit. Het bruidspaar draagt bij deze plechtigheid mooie Thaise kledij en zit geknield naast elkaar. Hun hoofden zijn weer middels een koord met elkaar verbonden, waarbij het koord boven hun hoofden cirkelvormig uitwaaiert.

Met de handen gevouwen maken ze een ‘Wai’, oftewel Thaise groet. Vóór de monniken staan schalen met kleine bordjes. Als de gebeden ten einde zijn leggen de jonggehuwden op die schaaltjes voor iedere monnik een enveloppe met geld (omdat monniken geen geld mogen aanraken geeft de Thai een enveloppe). Als de plechtigheid ten einde is gaan de monniken eten en keren weer terug naar de tempel. Daarmee is de religieuze ceremonie ten einde. De dag na de huwelijksplechtigheid komen de monniken in de vroege ochtend naar het huis van het jonge stel om hen te zegenen.

Armlastig

Niet elk stel kan zich een uitgebreide bruiloft, of zelfs een huwelijk permitteren. Als een dergelijk minder daadkrachtig paar de nacht samen heeft doorgebracht zal de familie daags daarna overeenstemming trachten te bereiken over de financiële aspecten. Het paar wordt dan beschouwd als getrouwd zonder officiële trouwplechtigheid. De bruid noemt men dan ‘Chu Sao’. Het woord ‘Chu’ betekent letterlijk helpen of ondersteunen. De ‘jonggehuwden’ gaan daarna vroeg in de ochtend naar de tempel om een donatie te doen en brengen eten naar de monniken.

Overpeinzing

Ook in Nederland is er in een periode geweest dat het kerkelijk huwelijk bij sommige geloofsovertuigingen ver verheven stond boven het wettelijk huwelijk en wellicht is dat bij bepaalde gelovigen nog steeds het geval. De vele alleenstaande jonge Thaise vrouwen met kinderen zouden de ogen van zowel het Boeddhisme alsmede de regering moeten openen.Veel vrouwen betichten Thaise mannen van ontrouw. De op jonge leeftijd gesloten religieuze huwelijken en het ontbreken van een wettelijk huwelijk met de daarbij behorende sancties ten aanzien van het vaderschap lijken de oorzaak van alle kwaad.

Alimentatie is een begrip waar men in Thailand blijkbaar nog nimmer van heeft gehoord en het ontbreken van verantwoordelijkheid lijkt iets dat men blijkbaar heeft geaccepteerd. Traditie is niet verwerpelijk, maar verantwoordelijkheid is iets waar menige Thai blijkbaar voor terugdeinst. Voor het Boeddhisme én de regering is een dankbare taak weggelegd en voor de monniken zou het een mooie uitdaging kunnen betekenen.