Sinsot, betalen om met je grote liefde te trouwen
Stel je wordt verliefd op een beeldschone Thaise vrouw. In dit verhaal noemen we haar Lek. Na een paar romantische vakanties en kennis gemaakt te hebben met je aanstaande schoonfamilie in Isaan, trek je de stoute schoenen aan en vraagt haar ten huwelijk. Leuk zal je denken, maar dan begint het gedonder. Je moet namelijk met haar ouders onderhandelen over een Sinsot. Een wat…? Sinsot, wat is dat nou weer? Ehhh, stel je voor dat haar ouders haar ontvoerd zouden hebben en jij moet haar vrijkopen, zoiets dus. Snap je?
Wil je het wat romantischer benaderen dan zou je het een bruidsschat kunnen noemen. Mocht je denken een goede beurt te maken met een kameel, drie geiten, twee schapen en zes kippen, dan heb je pech. Daarmee lukt het niet om je aanstaande schoonhouders blij mee te maken. Nee, ze willen harde valuta zien. Dollars, euro’s of goud is prima. Thaise baht mag trouwens ook.
Waarom dit alles? Simpel het is een Thaise traditie. En aangezien de meeste tradities geld kosten, maar deze traditie geld oplevert, houden de Thai hem graag in ere.
Vrouwtje kopen?
Inmiddels heb jij aan je knappe en veel jongere Lek gevraagd of het niet anders kan, want je aanstaande vrouw ‘kopen’ van haar ouders is ook geen goed verhaal waarmee je bij je vrienden in Zierikzee aan kan komen. Maar zelfs lieve Lek houdt voet bij stuk, wil je haar over de drempel tillen dan moet je eerst zelf even ‘getild’ worden. Gelukkig zegt lekkere Lek tegen je, er is wel over te onderhandelen en als je dat een beetje slim doet praat je er zo wat Bahtjes van af. Aha, daar knap je dan weer van op want van die Ford Fiësta heb je zonder moeite 500 euro’s afgepingeld plus een gratis kleine beurt en een setje vloermatten.
Wat een gedoe!
Toch ben je nog niet helemaal overtuigd en je vraagt Lek om het jou toch eens haarfijn uit te leggen. Want je zit met zoveel vragen. Zoals hoe zit het met statiegeld en garantie? Stel dat Lek niet bevalt of er na een paar jaar al net zo uitziet als je aanstaande schoonmoeder, krijg je dan nog wat terug van die Sinsot?
De sensuele Lek kruipt nog eens lekker dicht tegen je aan en begint in Thai Engels, “love you long time” aan je uit te leggen wat het gedoe van die Sinsot nou betekent.
Status mag wat kosten
Het betalen van een Sinsot, verteld Lek, is een oude Thaise traditie waarbij de man geld geeft aan de ouders van de bruid. Tijdens de ceremonie wordt het geld netjes uitgestald zodat familie,vrienden, buren en dorpsgenoten kunnen zien dat jij de financiële middelen hebt om goed voor je vrouw te zorgen. Dat is goed voor de status van je nieuwe vrouw en ook voor de status van je schoonfamilie. En omdat status nu eenmaal erg belangrijk is in Thailand wil Lek niet dat je met je Zeeuwse zuinigheid op de proppen komt.
“Maar hoeveel moet ik betalen dan?” je probeert er niet wanhopig bij te kijken en je vraagt terloops of er ook een Thaise DSB bank in de buurt is. Je had die Ford Fiesta ook al op afbetaling dus Lek kan daar wel bij, denk je bij jezelf. Ondertussen verteld Lek vrolijk verder: “Dat is een kwestie van een bod doen. De familie doet een openingsbod en de man doet een tegenbod enzovoorts. En dat is nog niet alles er moet ook nog worden onderhandeld over de bestemming van het geld na de huwelijksceremonie
De lucht klaart op als Lek je ook verteld dat meestal het grootste deel van de Sinsot na de ceromonie zal worden teruggegeven. Eigenlijk is het dus een grote poppenkast denk je bij jezelf, in Thailand kan je nou eenmaal van alles verwachten.
Walking ATM Machine
Helaas voor jou zorgt Lek ook weer voor donkere wolken als ze zegt dat er geen regels zijn over wat en hoeveel er precies wordt teruggegeven. Als je pech hebt en je schoonfamilie wil ook wel eens ervaren hoe het is om een relatie te hebben met een “Walking ATM machine” dan krijg je alleen een vriendelijk Wai terug. Pa kan dan weer een flinke voorraad Mekhong en Lao Khao inslaan, broertje koopt een nieuwe bromfiets, Ma schaft zich een leuke “yellow” collier aan en van de overgebleven Sinsot centjes gaat ze wat kaarten met vriendinnen.
Tot zover het verhaal van de verliefde farang en Lek.
De traditie van de Sinsot heeft ook nog een andere kant. Het laat zien dat de man in staat is om te onderhandelen en voor zijn vrouw kan zorgen. Een geslaagde onderhandeling betekent ook dat de man kan samenwerken met zijn nieuwe familie. Het wordt gezien als een belangrijke start van een lang en gelukkig huwelijk. Een mislukte Sinsot onderhandeling kan leiden tot gezichtsverlies en verbittering en zal negatieve gevolgen kunnen hebben voor de relatie met de schoonfamilie.
Moeten Thaise mannen ook een Sinsot betalen?
Hoewel veel westerse mannen denken dat de Sinsot slechts een manier is om wat geld uit de zakken te kloppen van een farang, is dat niet juist.
De traditie rondom de Sinsot begint wel langzaam te vervagen, steeds meer Thaise mannen betalen geen Sinsot.
Desondanks zijn er ook genoeg Thaise mannen die wel degelijk een flink bedrag betalen om een vrouw te kunnen huwen. Er wordt zelfs jaren gespaard of geld geleend om de Sinsot te kunnen betalen. Ook hierbij zijn de regels, zoals zo vaak in Thailand, niet duidelijk. Sommige Thaise mannen betalen wel en andere weer niet.
De hoogte van de Sinsot
Je raad het al, ook omtrent de hoogte van de Sinsot zijn geen duidelijke regels. Het is gewoon een kwestie van onderhandelen. Daarbij spelen de afkomst, achtergrond en omstandigheden van de vrouw een belangrijke rol. Een goed opgeleide knappe jonge vrouw uit een welgestelde familie, kan de hoofdprijs betekenen. Een Sinsot van twee miljoen baht is dan geen uitzondering.
Voor vrouwen uit de lagere klasse worden soms ook nog flinke bedragen gevraagd, zeker indien ze mooi zijn en nog maagd. Het komt zelfs voor dat Thaise vrouwen zelf sparen voor een Sinsot. Dit om te voorkomen dat ze haar grote liefde niet kan trouwen omdat hij te weinig geld heeft.
Indien je zou spreken over een gemiddelde, dan is een bedrag tot 100.000 baht de norm. Hiervan gaat ongeveer de helft weer terug naar de man na de ceremonie.
Factoren die de waarde van een vrouw bepalen zijn:
- opleiding
- carrière
- afkomst
- maagdelijkheid
- uiterlijk
- wel of niet gescheiden
- wel of geen kinderen
Het zal niet snel voorkomen dat een Thaise man een Sinsot zal betalen voor een bargirl. Een bargirl heeft iedere vorm van status en respect verloren. Maar ook Thai hebben “boter op hun hoofd” en als ze veel geld heeft verdiend of een farang aan de haak heeft geslagen kan ze weer wat respect terugwinnen.
Moeten westerse mannen een Sinsot betalen?
Je zou kunnen zeggen, waarom moet de man zich aanpassen aan een Thaise traditie en waarom de vrouw niet aan de westerse traditie?
Het beste is om te zoeken naar een compromis die voor alle partijen acceptabel is. In de praktijk is een farang sneller geneigd zich aan te passen aan de Thaise traditie dan andersom. Als je bereid bent om een Sinsot te betalen zal de onderhandeling wel een belangrijke functie hebben. Teleurstellingen en gezichtsverlies zijn dan geen goede start van je huwelijk.
Toch moet je wel realistisch zijn en ook een standpunt durven innemen. Als je aanstaande een achtergrond heeft in de seksindustrie, is een hoge Sinsot absoluut belachelijk. Je loopt dan het risico alle respect bij de Thai in je omgeving te verliezen en achter je rug te worden uitgelachen. Dat is helaas de harde werkelijkheid.
Hoe de onderhandelingen over een Sinsot verlopen, geeft jou ook een goed inzicht in de bedoelingen van je “nieuwe” familie. Redelijke eisen, afzien van een Sinsot of het grootste gedeelte teruggeven is een positief teken. Je schoonfamilie zit dan niet blind achter je geld aan en het geluk van de dochter staat centraal.
Zelfs als het om een traditioneel ingestelde familie gaat die wel over een Sinsot willen onderhandelen, betekent dit niet dat het per definitie aasgieren zijn. Het gaat er dan met name om hoe soepel de onderhandelingen verlopen en of ze redelijke eisen stellen. Je mag dan ook aannemen dat het beschaafde mensen zijn.
Je moet daarentegen wel echt op je hoede zijn als ze onredelijke bedragen eisen en niet willen onderhandelen. Wanneer ze extra gewicht aan de onderhandelingen willen hangen door met argumenten te komen dat andere mannen dat wel willen betalen en je het anders maar moet bekijken, dan is het foute boel. Het is waarschijnlijk het begin van een relatie met een hebzuchtige schoonfamilie die je zal proberen uit te knijpen als een citroen.
Je staat dan voor een duivels dilemma. De rol van de familie kan je huwelijkse geluk behoorlijk in de weg staan. Reken er niet op dat zij partij kiest voor jou. De familiebanden en de loyaliteit naar haar ouders is zo groot dat jij daar niet tussen komt. Een dubieuze schoonfamilie betekent vrijwel altijd de ondergang van vele gemengde huwelijken in Thailand.
Als je het gevoel hebt dat de familie van je verloofde alleen geïnteresseerd is in je geld, dan is het wellicht beter om er niet aan te beginnen en je geluk elders te zoeken.
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand – probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral veel – dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Foto’s, daar doe ik niet aan. Ik sta er altijd lelijk op, terwijl ik toch weet dat Brad Pitt erbij verbleekt. Het zal wel aan de fotograaf liggen, denk ik dan maar.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur30 december 2024‘Geen feestdagen voor Thanawat’
Cultuur28 december 2024‘Chiang Mai laat je adem stokken in schoonheid en kwetsbaarheid’
Cultuur27 december 2024‘Drie weken Hua Hin veranderde Herman’s perspectief en zijn toekomst’
Cultuur25 december 2024‘Een onverwachte hereniging’
Goed, volledig verhaal. Ik betaalde 25 jaar geleden 30.000 baht als sinsod. Dan even over de betekenis van sinsod, met een paar Thaise woordjes, sorry moderator
Ik dacht vroeger altijd dat het สิ้นโสด was. Sin soot. Sin met een dalende toon (einde) en soot (vrijgezel) met een lage toon, en dat betekent dus ‘einde vrijgezellenbestaan’. Grappig.
Maar het is สินสอด, sin soht, sin met een stijgende toon (geld, bezit) en soht, ook met een lage toon en een lange -oh- klank als in ‘god’. En dat betekent ‘er in stoppen’, samen ‘er geld in stoppen’. En dat is wat er gebeurt.
Is dit niet een wat achterhaald verhaal, één van die mythes die maar al te vaak – en te graag – in stand worden gehouden in farang-kringen?
Bij mij is dit nooit zelfs ook maar ter sprake gekomen, netzomin als bij vele andere ‘gemengde’ stellen in mijn kennissenkring.
Nee Cornelis, dit is geen mythe wat je misschien graag zou willen.
En jouw stelling dat bij veel andere gemengde koppels een sinsot NOOIT ter sprake is gekomen, sorry maar daar geloof ik niets van. Ik heb een totaal andere ervaring, aan al mijn Farang vrienden werd er steevast een sinsot gevraagd. Sommigen onder hen hebben er geen betaald, anderen dan weer wel (ik dus ook).
Binnenkort huwt mijn Thaise neef met zijn Thaise vriendin. Hij is volop aan het sparen om ook zijn bijdrage te kunnen leveren aan zijn toekomstige schoonouders. Dit alles om aan de zogenaamde ‘mythe’ te kunnen voldoen.
Mythes zijn het zeker niet Cornelis.
De traditie van sinsot is er echt wel, neemt niet weg dat er echt wel hoge waarderingscijfers gegeven worden aan dames die daar niet voor in aanmerking komen.
Het gaat van honderdduizenden Bahtjes tot nul.
De meeste buitenlanders gaan een relatie aan met een tweedehandsje met bagage vaak.
Lees al getrouwd geweest en kinderen uit die relatie. Sinsot voor het gezichtsverlies, inleveren die hap naderhand, ook het goud.
En zo kan je de waarde inschatten van het Sinsot bedrag.
Wil je heel vriendelijk blijven, de meeste buitenlanders kunnen het wel af met enkele tienduizenden bahtjes en dan zijn ze begripvol en hebben de Fam. in hun binnenzak.
Bij ‘moderne’ ouders is het gratis en ben je gelijk moeders lieveling.
Bij een jonge maagdelijk uitziende dame met een handvol diploma’s gaat dat niet lukken.
Ik kreeg een Thais medaillon van haar moeder toen ze de Nederlandse trouwpapieren zag van een monnik uit Nakhon Pathom met een toespraak dat ik honderd mogen worden.
Heb ze in 20 jaar 5 keer gezien.
Ik heb wel eens gehoord dat de verwachting die toekomstige schoonouders van een Sinsod hebben, ook een vergoeding is van de opleidingskosten die ze in hun dochter geinvesteerd hebben.
Wij zien het als een plicht dat we onze kinderen,die we uiteindelijk zelf ook in de wereld gezet hebben, dat we daarom deze ook alles mogelijke aan onderwijs bieden.
Na deze opleiding hopen we dat ze een goede en vooral zelfstandige toekomst hebben,waarbij ze tenminste hun eigen leven goed bekostigen kunnen.
In Thailand waar vele ouders het niet zo breed hebben,en vaak krom moeten liggen dat ze hun dochter überhaupt een goede opleiding bieden kunnen, is de verwachting dat ze later zelf ook nog profit hebben van deze investering misschien een geheel andere.
Een toekomstige bruidegom zou zonder enige vergoeding van een Sinsod,nu in eens daarvan kunnen profiteren, waar hun met hun investering,in stille zelf meegerekend hebben.
In onze cultuur waar onze welstand een geheel andere is,is later meestal niemand op financiële hulp van hun dochter aangewezen, vandaar dat ik denk dat daar de Sinsod gedachte mee te maken zal hebben,maar misschien dat iemand daar een andere verklaring voor heeft. IK VOLG!!!!
Ps. Ik heb geluk gehad en moest de Sinsod alleen maar geven voor het oog van de feestgangers,en heb dit later allemaal weer terug gekregen. (Nu schiet ik alleen bij ,als ik zelf zie dat het nodig is, maar zelf bedelen of vragen doet gelukkig niemand.
Dat de ouders van een dochter een vergoeding van de opleidingskosten of een compensatie voor de opvoeding zouden moeten krijgen in de vorm van een sǐnsò:t is natuurlijk een kul argument. Want waarom geldt dat dan niet voor een zoon? Leiden en voeden zoons zichzelf op?
Dit gebruik stamt uit feodale tijden waarin vrouwen min of meer koopwaar waren. Aan de andere kant: ik heb gemerkt dat Thailand nog steeds met een been in het feodalisme staat.
Hoewel ik het niet van plan was heb ook ik mij 9 jaar geleden laten overhalen om een sǐnsò:t van ฿ 50k te betalen – het woord betalen alleen al – voor mijn vorige vriendin van 40 met een zoon van 12 bij een onofficiële huwelijksceremonie (‘trouwen voor boeddha’). Van dat geld heb ik geen sàtaang teruggezien.
Dat ga ik dus absoluut niet meer doen, want ik ben voor gelijkwaardigheid van man en vrouw en daar past een bruidsschat/sǐnsò:t dus niet bij.
Als men dan toch staat op het betalen van sǐnsò:t zullen ze waarschijnlijk schrikken, want ik weet zeker dat mijn opleiding en opvoeding meer heeft gekost dan die van de meeste Thai. Mijn bruid zou dus hoogstwaarschijnlijk mijn ouders moeten compenseren.
En ‘DE’ Thaise cultuur/traditie bestaat niet.
Ik heb jaren geleden het boekje Thailand Fever gekocht (https://thailandfever.com/). Daarin staat ook veel over de sinsod geschreven. Daarin staat ook o.a. dat de prijs afhangt van de leeftijd van de dochter, of ze al of niet getrouwd is geweest (en dan al een sinsod betaald was) en of ze kinderen heeft. Hoe meer een dochter “verbruikt” is, hoe lager de sinsod.
Maar er zijn Thaise families die graag gebruik maken van de onwetendheid van de buitenlandse man en vragen zelfs bij een vierde huwelijk van dochterlief een hoge sinsod.
Ik heb destijds 20.000 baht gegeven. Misschien weinig, maar mijn vrouw viel in de categorie: gescheiden, twee kinderen en niet meer de jongste, dit volledig met acceptatie van mijn eigen vrouw. Toen de vader eerst 200.000 baht eiste, had ze daarna een jaar lang niet meer met hem gesproken.!
Ben blij hier te lezen dat ik niet de enige ben die destijds een sinsod betaald heeft. Als ik sommigen moet geloven dan zou ik moeten beschaamd zijn omdat ik beetgenomen werd door mijn Thaise familie.
Sinsod is nog steeds een veel voorkomende traditie en is nog lang niet uitgestorven. Ik draag de Thaise cultuur hoog in het vaandel. Ik heb respect voor de normen en waarden van de Thaise bevolking. Dat is ook de reden dat mijn vrouw heel veel respect voor me heeft. Als je telkens weer je rug keert naar alles wat de Thaise cultuur betreft dan moet je niet in Thailand komen wonen of huwen met een Thaise dame.
Ben ook in contact met een vrouw in Chiang Mai.
Werkt tijdens de dag voor een bedrijf dat motoronderdelen verkoopt maar weet niet wat ze ’s avonds doet. Heeft 3 kinderen, heeft ouders, ze is wel lief en, belangrijk, vraagt geen centen. Nu wil ik komend jaar terug naar haar om haar beter te leren kennen, ik werk niet meer dus het kan voor langere tijd en/of meerdere keren per jaar.
Maar sinsot ? Mogen de ouders vergeten.
Karl
Ik heb me in al die ruim 25 jaren dat ik Thailand ken en met Thaise mensen omga, ben ik me verre van financiële toestanden gaan houden. Want wat gebeurde? Enkele voorbeelden: in het eerste jaar kwam via mijn vrouw een verzoek van een zus om 100K baht te lenen om een bedrijfje op te starten. Dat geld ging naar andere zaken en ik heb toen dat bedrag teruggeëist en gekregen. Tijdens een vakantie een jaar later ging heel de familie met busjes een weekend naar Rayong en moest ik mee, want werd me duidelijk: de rekening zou op mijn bordje terecht komen. Ik vond dat nogal achterbaks handelen en ik ben niet meegegaan. Toen we besloten dat mijn aanstaande vrouw definitief naar Nederland zou komen wilde de familie dat we zouden huwen en er moest een sinsod komen. Heb ik geweigerd. Wel heb ik de ouders op eigen initiatief wat geld toegestopt omdat zij dit jarenlang maandelijks deed van haar loon. Vervolgens stuurden we 2x per jaar een klein bedrag door. Een later verzoek van een andere zus om mee te betalen aan deelname van haar oudste zoon aan een internationale school heb ik eveneens geweigerd. Gaandeweg werd het de familie duidelijk dat ik niet gebruikt kon gaan worden voor het inwilligen van onvervulde wensen, en is de verhouding met hen er enkel beter op geworden. Ik heb me nooit iets aangetrokken van verholen kritiek van hun kant en altijd mijn vrouw gezegd dat ik geen relatie wilde op basis van de inhoud van mijn portemonnee. We wonen nu in Chiangmai, een mooi huis met toebehoren, mijn vrouw heeft in Nederland er hard voor gewerkt, iedereen in welkom, maar wij bepalen er hoe er geleefd wordt, want dat principe hebben we voortdurend hoog gehouden: leven en laten leven met zo min mogelijke bemoeienis door en van anderen. Tot slot: mijn dochter is met een rijke jongen getrouwd. Ik heb het nooit in mijn hoofd gehaald hem of zijn ouders om een bedrag op mijn rekening te storten.
Ik heb nooit sinsod betaald en er is ook nooit over gesproken. Mijn vrouw was officeel gescheiden van een Thaise man. Dat huwelijk, op sterke aandrang va haar ouders, was geen succes.
Dat de sinsod nooit aan de orde is gekomen is niet zo raar in ons geval. Wij zijn gaan samewonen in mijn appartement en enkele jaren later officieel maar in het geheim getrouwd. Niet om de sinsod te omzeilen maar om andere redenen.
Maar wat is nu een normaal bedrag om als Sinsod te betalen?
Dat staat in het artikel, kwestie van lezen.
Niks. Een farang is al de hoofdprijs. We zijn in nederland getrouwd. Vindt mijn vrouw ook genoeg. Met een farang gaat het eenmaal anders. Ben ik vanaf het begin duidelijk over geweest. Maar we helpen wel af en toe omdat we het geld er voor hebben.
Is het betalen van een sinsod ook geen vorm van helpen misschien?
Ik heb eenmalig mijn sinsod betaald, het bedrag werd netjes onderhandeld. De duidelijke afspraak hierbij was dat we verder geen enkele financiële steun zouden geven. Dit werd zonder morren aanvaard. Na vele jaren hebben we nog steeds de perfecte verstandhouding.
Natuurlijk kun je helpen. Zo veel en zo lang je maar wilt. Hebben wij ook een poos gedaan, en nog steeds steunen we enkele Thaise mensen, en niet alleen in de schoonfamilie, financieel. hang dat sinsod-idee principieel aan de wilgen, en maak de schoonfamilie duidelijk dat je niet gediend bent van op te dringen conventies. Ik heb het stellige idee dat veel farangmannen geen ‘neen’ durven te zeggen, en het betalen van een sinsod rationaliseren. Bij voorbeeld door te zeggen dat het vorm van helpen is.
Ik heb wel een mooie sinsod betaald en daar heb ik geen spijt van. Als je huwt met een Thaise dame weet je dat je HUN tradities en gebruiken het best respecteert.
De Thaise bevolking heeft heel wat meer tradities dan enkel de sinsod. Als je je daar telkens gaat tegen verzetten dan is dit een gebrek aan respect voor hun culturele waarden.
Sinsod heeft trouwens niets te maken met de Farang. Ook tussen de niet gemengde huwelijken in Thailand is dit nog steeds een algemeen gebruik. En kijkt men nog wat verder dan Thailand alleen dan zijn bruidsschatten en aanverwante gewoontes in heel wat andere landen nog steeds schering en inslag.
Ik stel me soms de vraag als sommige Farang onder ons niet beter zouden wegblijven uit Thailand. Zowat alles wordt in vraag gesteld, erger zelfs, sommigen kijken neer op de Thai in het algemeen. En als geld ter sprake komt zijn ze te gierig om een cent uit te geven. Maar om te pronken met een mooie jonge dame daar staan ze dan wel op de eerste rij.
Mijn indruk is dat het in Thailand juist géén algemeen gebruik (meer) is. En waarom zou je je aan alles waarvan je denkt – of ten aanzien waarvan je wordt wijsgemaakt – dat het een traditie is, moeten conformeren? Is er niet zoiets als een eigen identiteit waarvan je toch mag hopen dat Thai die ook respecteren?
Dus dé oplossing is zich niets aantrekken van de identiteit van je partner. We leven nu eenmaal in een egoïstische maatschappij, ik heb mijn persoonlijk gebruiken en mijn Thaise echtgenote heeft de hare.
Als je deze weg wilt bewandelen dan geef ik de kans van slagen van jullie huwelijk weinig succes. Koppig blijven vasthouden aan je eigen identiteit is niet erg netjes. Ik zie deze houding regelmatig bij heel wat Farang (velen voelen zich dan ook oppermachtig omdat ze het financieel goed hebben). Dan zijn ze verwonderd dat hun dame gefrustreerd rondloopt met de gekende gevolgen.
Een belachelijke conclusie trek je uit mijn woorden. Lees ze nog eens, zou ik je adviseren.
Dat heeft er allemaal niets mee te maken. Een eigen identiteit staat of valt niet met sinsod. Dat is wel wat sommige farangmannen er van maken. Ik heb nooit sinsod betaald, heb een zeer gelukkig huwelijk, schoonfamilie en ik gaan respectvol met elkaar om. Zij weten dat zij jegens mij geen financiële verwachtingen kunnen koesteren. Maar als vanaf het begin die verwachting inlost, moet je er niet versteld van staan als jouw vrouw met familie meedoet en -praat. Op een vraag aan haar of sinsod nog steeds “geldig” is, zal zij aldus volmondig met een “ja” antwoorden.
Zoals Cornelis ook al schrijft is sinsod achterhaald en niet van toepassing of alleen maar om de buitenlander te plukken. Vele Thais en vele Thaise stellen ken ik en moet echt zoeken naar degene die officieel getrouwd zijn, pas als er een overheidsfunctie of goede baan in het bedrijfsleven bij betrokken is dan huwt men officieel en komt de sinsod naar voeren. Sinsod voor man nr. 2 tot nummer zoveel is voor Thais onbestaanbaar dus waarom een buitenlander zou moeten betalen, men maakt misbruik van de onwetendheid want de Thais betalen echt niet voor een 2e huwelijk, laat staan als er reeds kinderen zijn want dan is het uitzonderlijk dat dat een Thaise man een relatie aangaat, bang dat hij is dat hij mag betalen voor andermans kind(eren.
Sinsod is wat de buitenlander wordt aangepraat. En een officieel huwelijk wordt steeds zeldzamer in Thailand, men leeft gewoon samen zonder plichtplegingen zoals sinsod. Verdiep je in de Thaise samenleving en dan zie je dit meer en meer en vooral in de grote steden.
De discussie gaat over het betalen van een sinsod als je wilt huwen met je geliefde.
Dat het aantal officiële huwelijke in dalende lijn zijn doet hier niets terzake. Dit is trouwens niet alleen de tendens in Thailand maar ook in ons eigen land.
Ik ben even ten rade gegaan bij mijn Thaise echtgenote. Zij beweert dat een sinsod nog steeds goed ingeburgerd is.
Trouwens: je spreekt jezelf wat tegen. Enerzijds stel je dat een sinsod achterhaald is. Wat later zeg je dan weer dat heel wat koppels niet meer officieel willen huwen zonder plichtplegingen als een sinsod.
dan is het uitzonderlijk dat dat een Thaise man een relatie aangaat, bang dat hij is dat hij mag betalen voor andermans kind(eren” (citaat)
Dat zijn voor het merendeel mannen die kinderen hebben bij een vorige vrouw en daarvoor ook niet betalen. (omdat zij daamee ook niet officieel getrouwd waren). Maar het zijn wel dezelfde mannen (uit je vorige reactie) die die de boodschappen dragen,achter de kinderwagen lopen en afwassen?????? Geloof je het zelf?
Verdiep je in de Thaise samenleving.
Nou haal je zaken door elkaar, mijn eerdere door jou uit het verband gehaalde tekst gaat over deelname van mannen aan het gezinsleven.Hier gaat het over aangaan van relaties en sinsod. Maak het voor de lezers niet verwarrend.
Maar geef eens antwoord op mijn vraag: zijn dat dezelfde mannen of niet?
Veranwoordelijk/modern als het gaat om het huishouden en zorgen voor kinderen maar onverantwoordelijk/ouderwets en niet zorgen voor kinderen die je vrouw al heeft?
Mag niet chatten beste Chris. Misschien praat je over een andere groep mannen namenlijk 1 groep die trouw en verantwoordelijk deelnemen aan het gezin. En een andere groep die zelfstandigheid en moderniteit nastreven en niets met sinsod te maken wil hebben; misschien ook wel redeneren dat ze actief meehelpen en hun financiële bijdrage tijden het huwelijk leveren en dan niet nog een keer extra willen betalen voor wat, ja voor wat eigenlijk. En dat laatste zie je in sommige reacties terugkomen want waarom zou er juist niet door de vrouw een sinsod betaald dienen te worden want vaak is de man degene welke het meeste geld het gezin inbrengt. Nog een keer extra betalen voor de vrouw, nou daar bedanken velen voor. Komt nog een keer bij dat velen jongeren, tot misschien wel de leeftijd van rond de 30 jaar – 40 jaar, helemaal geen geld of weinig hebben en er niets voor voelen schulden hiervoor te maken en bijvoorbeeld liever een auto financieren. Een financiële reden dus om geen sinsod te betalen.
Kan alleen spreken over mijn eigen omgeving (sakon Nakhon) en hier is sinsot de normaalste zaak van de wereld. Dat dit allang achterhaald is wat door sommigen hier beweerd wordt is dus pertinent niet waar. Het kan best zo zijn dat in sommige streken dit verwaterd is, maar bestaat dus nog wel degelijk. Dan klinkt het mij persoonlijk nogal arrogant om hier te roepen dat andere lezers zich eens moesten verdiepen in de Thaise samenleving.
Ja beste Raymond, de sociale ontwikkeling van de maatschappij begint in de grotere steden en pas later komen de buitenplaatsen aan de beurt. Tot 50 jaar geleden was het in Nederland gebruikelijk voor de vrouw om tijdens haar jonge jaren zelf de uitzet en inrichting van het huis bij elkaar te sprokkelen benodigd als ze ging trouwen. Nou beide, trouwen en uitzet, zijn al niet meer nodig en zo zie je maar dat gewoontes veranderen, ook in Thailand. Hoeveel ongetrouwde stellen met kinderen ik hier in Thailand wel niet tegenkom, samen met andere relatievormen, ben er zelf een goed voorbeeld van.
Dat dingen in de loop der tijd veranderen begrijpt iedereen wel, maar jij (Ger-Korat) stelde in jouw commentaar dat sinsot een achterhaalde zaak is die alleen nog maar gebruikt wordt om de buitenlander te plukken en voor de rest niet meer van toepassing is. Dat zijn je eigen woorden. Hierop meld ik alleen maar dat sinsot in mijn omgeving en bij familie verspreid over Thailand nog steeds zeer gebruikelijk is. Daarbij meld je ook nog eens dat anderen zich eens zouden moeten verdiepen in de Thaise samenleving, wat nogal belerend overkomt. Misschien een tip voor jouwzelf?
Klopt Ger,
er was zelfs een spaar project voor handdoeken en dergelijke.
Ik kan even niet op de naam komen maar weet dat veel jonge vrouwen hier aan mee gedaan hebben.
Ben blij Raymond dat ik niet de enige ben met dit standpunt.
Ik veronderstel dat Ger-Korat, als ik zie hoe actief hij is op ons blog, zichzelf toch wat had ingelicht betreffende de materie vooraleer dergelijke uitspraken te doen. Het is niet omdat je zelf geen Sinsod wil of moet betalen dat dit de algemene regel is.
Dergelijke gebruiken ‘verdwijnen’ niet zomaar. En een Farang die slaafs een Sinsod ophoest enkel uit onwetendheid, daar geloof ik helemaal niet in.
Nou Jacques, ieder zijn leven en mijn leven draait om Thais en ik spreek geen buitenlanders welke in Thailand wonen maar alleen Thais. Zoals in mijn 1e reactie aangaf ken nog al wat Thais en heb al 30 jaar Thailand ervaring en ik ga niet bij 1 Thaise echtgenote te rade want die heb ik niet maar wel veel andere Thais, en dat dag in dag uit. Daarom is mijn bril een beetje Thais gekleurd en denk ik iets meer te weten hoe de dagelijkse werkelijkheid in elkaar steekt.
Aan mij is niets gevraagd en mijn vrouw heeft hogere studies gedaan heeft geen kinderen is zeker niet lelijk en verdient meer als ik resultaat geen sin sod
Op 10 jaar tijd heb nog niemand van de familie moeten helpen En heb nu al veel huwelijken gezien en gebeurt zelden met sin sod of het komt dat ik niet in is aan woon of het noorden en het is niet dat mijn familie rijk is waren vroeger nog rijsboeren
Het is een oude traditie die nog erg levendig is in Thailand.
Afgezien van deze traditie is het pronken met geld en bezitingen met veel uiterlijk vertoon zo wie zo erg populair.
Dagelijks op de Thaise TV wordt breed uitgemeten hoeveel geld , een bepaald persoon wel niet heeft of besteed heeft.
Wanneer de sinsod alleen een vergoeding aan de ouders zou zijn , waarom moet het zo breed uitgemeten worden naar de bezoekers toe.
Het geld wordt letterlijk ten toon gespreid op tafel , zodat een ieder zich kan verbazen over de grote hoeveelheid geld.
In India betaalt de vrouw de sinsod aan de familie van de man.
De man gaat immers zorgen dat de vrouw en kinderen een prima leven gaan krijgen.
Daar is ook iets voor te zeggen.
Afgezien dat wij ons aanpassen aan de Thaise tradities , zou je ook kunnen zeggen: de vrouw , huwt met een Europese man dus laat haar en de familie dan de Europese tradities volgen.
Aan ieder de keus hoe men hier mee omgaat.
Thailand is een groot land en vele tradities van noord tot zuid.
Van moderner dan ’thuis’ tot super traditioneel.
Het kan verkeren dus met andere woorden, tussen stad en dorp.
Ben zelf in Nederland getrouwd met mijn Thaise vrouw die al van de Sinsod lijst was afgevoerd.
Weduwe en kinderen en net de veertig gepasseerd in die dagen.
Had voor mij niet gehoeven trouwen, maar goed samenwonen was net iets te modern voor haar.
Op, zeker in het begin, suggesties na dat er ergens in de fam. een kleine bijdrage verlangt was is de behoefte aan geld mij nooit opgedrongen.
De kinderen daarentegen hadden die indruk wel, hoewel het leeuwendeel al in staat was om dat zelf te verdienen.
Beter van een stad als van een dorp begrijpen ze hier ook.
Wees redelijk lijk mij, hier trouwen betekend je knip open trekken voor die bruiloft.
Uitleggen dat je [toekomstige] vrouw een beter leven gaat krijgen als met een Thai zou verlichtend kunnen werken of de sturing daarvan door haar.
Helaas vergeten vele buitenlanders nog wel eens dat het hier goedkoper leven is, maar ook niet gratis.
Een goed kopieerapparaat doet wonderen en goud lever je de volgende dag weer in.
Dat je nieuwe schoonvader mensen uitnodigt in Thailand die je nooit gezien heb en ook nooit meer zal zien, ach Who cares [5555]
Als die buitenlanders zo slim zouden zijn om niet te huwen en of geen vaste relaties aan te gaan dan is het leven hier niet helemaal niet gratis maar toch heel betaalbaar.
Maar ja het is blijkbaar aan weinigen gegeven om aan die roep om zich te settelen te weerstaan. Wie daar wel in slaagt is verlost van de meeste perikelen die je hier kan tegenkomen en geniet in dit land vooral van de lusten maar niet van de lasten.
Onderzoek in veel landen wijst uit dat mensen in een duurzame relatie gezonder zijn, gelukkiger zijn, zich minder eenzaam voelen en langer leven.
En mensen die scheiden zijn ook veel gelukkiger juist na de scheiding.
Het is maar waar je voor kiest. Het is allicht het proberen waard.
En waarom zou je niet kunnen genieten van de lusten en niet van lasten als je getrouwd bent of een relatie hebt?
Ik doe het alvast en vind Thailand ook heel betaalbaar.
Mijn vrouw en ik zijn ruim 7 jaar geleden getrouwd in Nederland wel te verstaan. Wij zijn niet getrouwd in Thailand omdat wij in Nederland wonen en geen plannen hebben om te gaan emigreren naar Thailand. Trouwen in Thailand heeft dan ook geen meerwaarde het zou een bruiloft voor de bhune zijn zonde en het maakt voor de relatie geen verschil. Mijn vrouw en ik zijn het daar samen volledig eens over. Toen mijn vrouw indertijd (toen we in Thailand waren) dat we gingen trouwen begon mijn toen aanstaande schoonmoeder verlekkerd kijken en ik spreek geen Thais maar ik hoorde duidelijk het woord “Sinsot”. Ik had Zij had niet begrepen dat we in Nederland zouden trouwen en niet in Thailand, mijn vrouw heeft het zo gelaten. In onze cultuur zouden we op een andere manier reageren als je dochter zou vertellen dat je ging trouwen maar hier was het geld dus Sinsot. Dat ging dus even niet door mede door die reactie. Verder moet iedereen zelf weten hoe hij er mee omgaat hoor geen advies of afwijzing van mij.
Het bestaat nog wel en is afhankelijk van een aantal voorwaarden die in het artikel genoemd worden.
Bij de steenrijken zie ik het niet snel verdwijnen, die pronken graag.
Het geld wordt inderdaad vaak direct teruggegeven, waarbij bij ons een briefje van 1000 ontbrak. Zo wordt je toch weer gepakt,
Onze zoon, de bruidegom stond op fouileren wat ik had de nummers genoteerd. Heb ik afgeraden.
Een aanwezige politieambtenaar had dit echter voor de helft op zich willen nemen.
Deze schoonfamilie hebben we gelukkig nooit meer gezien.
Nummers van de bankbriefjes van de Sin Soht voordien noteren, mensen willen fouilleren … want er ontbreekt 1000 Baht en voelen zich gepakt.
Moet een leuk feestje zijn geweest. Ambiance verzekerd.
Man, man, man…. je leest op TB toch nogal wat hoor.
Inderdaad Ronny, ik sta soms versteld wat je hier allemaal leest.
Het ergste vind ik dan dat diegene die absoluut tegen de traditie van een sinsod zijn dit als HUN waarheid willen bestempelen. Ze blijven volharden dat het sinsod gebruik zo goed als uitgestorven is en enkel bedoeld is om het geld van de farang afhandig te maken.
Moet ik dan medelijden hebben met al onze landgenoten die netjes de Thaise traditie gevolgd hebben door de gevraagde Sinsod te betalen? Ik denk dat die laatste wel eens in de meerderheid zijn.
Maar goed, wat ik hier ondertussen al geleerd heb is dat, wanneer het om centen gaat, sommigen wel heel ver gaan om hun gelijk te halen/krijgen. Blijkbaar blijft geld een gevoelige kwestie.
Je eigen principes inroepen is ook de makkelijkste manier om iets te ontlopen en je hoeft ook geen excuses uit te vinden. “Dat is tegen mijn principes” en je bent klaar.
Als het over gemengde Thaise huwelijken gaat lees ik toch dikwijls nogal wat “ik” standpunten.
Ik heb beslist, mijn regels, zoals ik bepaal, mijn principes, mijn geld dus mijn wetten….
En ik dacht dat als je trouwt je met 2 bent.
Iemand schreef “Geen Sin Soht. Een farang is al de hoofdprijs.”
Ik vraag me in bepaalde gevallen wel eens af of dat dan wel zo is….
Nu ze doen maar. Het laat me eigenlijk koud wat een ander zijn “principes” zijn. Ik hoef er niet mee te leven.
Sin Soht uitgestorven? Alvast niet hier in Kanchanaburi.
Enkele maanden terug is de buurjongen gehuwd. 90 000 Baht Sin Soht.
Eerste huwelijk voor beide en (nog) geen kinderen. Beide midden 30. Zij geeft les, hij is militair.
Normaal gaan ze een mooie toekomst tegemoet.
Het geld van de Sin Soht hebben de schoonouders teruggegeven.
Eigenlijk net zoals bij mij in 2004 toen ik trouwde. Eerste huwelijk van mijn vrouw en ook het mijne. Geen kinderen.
En natuurlijk is een huwelijksplechtigheid een show die opgevoerd wordt. Wat is daar mis mee?
Ik heb er zelfs 2 gedaan. In Thailand en in België overgedaan. So what?
Om een voorbeeld te geven.
2004 was het Euro geld pas 2 jaar ingevoerd en dus allemaal vrij nieuw. Dat bracht haar zusters op het idee om een Sin Soht in Euro’s uit te spreiden op een rond goudkleurig dienblad. Met verschillende waarden 500, 200, 100 etc…. want dat toonde mooier.
Heb ik gedaan. Wat maak mij dat nu uit als dat hun tevreden stemt.
Na de plechtigheid alles netjes terug gekregen. Waren zelfs niet gekreukt…
Nummers van de biljetten heb ik echter niet gecontroleerd want was ik vergeten op te schrijven 😉
Beste Ronny,
Mooie en terechte uitspraken!
Het laat me eigenlijk koud wat een ander zijn “principes” zijn. Ik hoef er niet mee te leven.
Het triestige is wel dat de dames ermee moeten leven.
Ik ben niet verwonderd dat heel wat onder hen hun huwelijk met hun Farang na een tijdje beklagen.
Zoals ik al eerder in een eerdere reactie zei :
“Iemand schreef “Geen Sin Soht. Een farang is al de hoofdprijs.”
Ik vraag me in bepaalde gevallen wel eens af of dat dan wel zo is…”
Ik vind het hilarisch dat bepaalde lezers onder ons pertinent TEGEN de Sinsod traditie zijn terwijl ze aan de andere kant in hun eigen land tienduizenden euro’s zouden spenderen aan een huwelijk met alle pracht en praal.
Ik ben (opnieuw) gehuwd in Thailand en onze bruiloft was, in vergelijking met een feest in mijn thuisland, spotgpoedkoop. Zelfs met de gevraagde Sinsod erbij, heb ik maar een fractie betaald van wat een Europees huwelijk zou kosten. En wees gerust, de gasten hebben goed gegeten en gefeest hoor.
uw vrouw een betere toekomst geven en een sinot betalen no way
Misschien krijg jij wel de mooiste toekomst ooit. Op je oude dag goed verzorgd worden door een liefdevolle jongere echtgenote.
Of heb je liever dat ze je wegstoppen in een verzorgingstehuis vol met jammerende leeftijdsgenoten? Ik weet wel waar ik de voorkeur aan geef (en daar betaal ik graag een sinsot voor).
Inderdaad Koen, wij geven onze echtgenote in veel gevallen een beter leven maar daar krijg je heel wat voor terug.
Een huwelijk is niet alleen nemen. De reactie van Alfons hierboven spreekt boekdelen. Ik stel me de vraag als hij zijn straffe uitspraak ook durft te zeggen aan zijn dame.
Als je jezelf telkens weer in de kijker wil zetten door te stellen dat je het financieel beter hebt en alsmaar neerkijkt op je echtgenote dan zal er van echte liefde en genegenheid op het eind niet veel meer overblijven.
We mogen in onze handjes wrijven dat ons wiegje in een welvarend land stond. Ik ben ook trots dat mijn Thaise echtgenote dankzij mij een beter leven heeft maar daar staan geen eisen tegenover.
Als je er niet tegen kunt dat je eega mee ‘profiteert’ van je eigen ‘rijkdom’ dan blijf je beter alleen. Er zijn genoeg gevallen gekend waar de farang erop los leeft en zijn echtgenote berooid achter blijft als hij komt te sterven.
6 jaar geleden ben ik eerst in NL getrouwd met mijn Thaise vrouw. 1,5 maand later hebben we in TH een Boeddhistische huwelijk gedaan. Sinsot was 300.000 bath, de gehele familie en kennissen waren onder de indruk. Prachtige dag met toeters en bellen. ’s avonds nog een apart feest gegeven in een luxe hotel voor genodigden. (Met uitleg dat een extra kado niet gewenst is).Al met al een prachtige dag. Overigens heb ik de volledige sinsot terug gekregen.
Voor al onze roeptoeters die de sinsot traditie maar niets vinden heb ik misschien een ander voorstel.
Laat die sinsot eens afhangen van de ’toestand’ van de Farang. Hoe ouder en lelijker hoe meer die mag betalen voor het huwen van een mooie jongere vrouw.
Ik lees hier dat men, hoe meer de vrouw ‘verbruikt’ is, hoe minder men wil betalen. Toch wel straffe uitspraken. Kijk misschien eens rond met welke Farang een vrouw soms gehuwd is. Velen zijn soms zelf meerdere malen gescheiden hebben kinderen maar vinden een gescheiden dame maar niets. Ik krijg rillingen om zoiets te lezen.
Cornelis, jouw rillingen ben ik al jaren voorbij. En die rillingen heb je niet alleen; er zijn gelukkig ook mannen die meer van het leven verwachten dan een knap, jong smoeltje en goed in bed.
Maar DE man is nu eenmaal zo, en niet alleen diep in zijn hart als onvervuld verlangen. Het zijn onze genen en het is de historie uit een paternalistische, bevoogdende, wereld. En dat laat een groep maar al te graag zien.
‘Hun enig recht is het aanrecht’ was het toch eeuwen lang; ja, en een dikke buik dragen. Dat zit er nog steeds in bij veel mannen, ook bij Thaise mannen hoor. En Thaise vrouwen die in veel gevallen een chronisch lege portemonnee hebben gaan daarop jagen. En maken die mannen blij met ‘handsome man’ hoe hij er ook uit ziet. Neem het ze eens kwalijk?
Groupie, pitspoes, ‘heerlijke vrouwtjes’ zei iemand in dit blog notabene. Spreekt daar respect uit? Nee, het enige dat daaruit spreekt is het spreekwoord dat die mannen aanhangen: ‘Wie de benen spreidt spreidt gezelligheid’.
Tja, en dan maar klagen als hun relatie strandt en de centjes en het huis weg zijn…. Eigen schuld dikke bult hoor!
Snuggere opmerking Cornelis!
Ik stel me soms ook de vraag “hoe is die farang in Godsnaam aan zijn vrouw geraakt”. Die zijn zeker niet samen voor zijn blauwe ogen. Maar wie weet, was ze wel blind voor zijn sinsot 😉
Ik heb geen Sinsod betaald. Ik was 52, zij 46. Ze vroeg er niet naar, maar toen ik erover sprak wou ze dit wel. Ze had geen eis qua bedrag. Na twee weken aandringen sprak ze over 200.000 Bath. Ik schrok toch van dit bedrag, maar ze zei dat het “up to you” was. Ze zei ook dat haar ouders dit wellicht dezelfde dag zouden teruggeven.
Ik zei haar dat ik de traditie begreep en zei haar dat dit bij mij/ons overkwam als je echtgenote afkopen.
“Ik wil je niet (af)kopen, ik wil met je huwen. Je bent geen koopwaar.”
Ik zei haar dat ik wilde dat ze mij huwde om liefde en niet om geld.
We hebben er toch wel enkele weken over gedaan om tot een vergelijk te komen : ik zou geen Sinsod betalen. We zijn gehuwd in 2017.
Ik moet wel toegeven dat ik toch Sinsod zou betaald hebben mocht dit een struikelblok geweest zijn.
Na alle eerste kerstdag festiviteiten de drukte even achter me latend en vanwege onze emigratie zo af en toe Thailandblog doorlezend ter voorbereiding. Het hele sinsod-verhaal doorgelezen hebbende kan ik het enkel eens zijn met wat Tambon zegt op 30 september 2022 om 04:28: “Natuurlijk kun je helpen. Zo veel en zo lang je maar wilt. (…..) Ik heb het stellige idee dat veel farangmannen geen ‘neen’ durven te zeggen, en het betalen van een sinsod rationaliseren. Bij voorbeeld door te zeggen dat het vorm van helpen is.”
Misschien is de tijd rijp voor al diegene die zo hardnekkig tegen een sinsot zijn om naast de ‘#MeToo’ een eigen beweging ‘#OnlyMe’ op te richten.
Diezelfde mensen staan eerste in de rij om de vreemdelingen in eigen land te veroordelen omdat ze een bedreiging vormen voor onze identiteit. Maar de normen en waarden van de Thai zijn dan weer niet belangrijk.
En dit alles zullen we dan maar plaatsen onder de noemer dat iedereen een eigen mening mag hebben.
Spijtig hoor.
Bob, jij generaliseert nu. En je reageert alsof je de mensen die hierop reageren allemaal persoonlijk kent.
Sinsot heeft als alles meerdere kanten. Traditie vooral, en compensatie voor de ‘investering’ in je kind, maar er is ook een moderne Thaise kant die geen steek geeft om sinsot zelf maar alleen gezichtsverlies in de gemeenschap wil voorkomen. Is de eerste helft arm en de tweede rijk? Het lijkt er soms wat op.
Ik vind dat je dit samen met aanstaande partner en haar/zijn familie moet uitzoeken. Uitpolderen, noem het maar zo. En dan goed bedenken wat je gaat doen als de familie WEL sinsot wil en het niet gaat teruggeven. Dan krijg je de moeilijke keus tussen jouw gevoelens voor haar/hem en jouw portemonnee. En dan wil ik wel eens zien wat men kiest…
Hij zegt toch “voor al diegene” … waar generaliseert hij dan?
Ik begrijp wel ergens zijn standpunt. Velen (dus ook velen niet …) trekken zich niets aan van Thaise tradities, denken enkel aan zichzelf en houden geen rekening met hun echtgenote. Dat lees je duidelijk in een aantal reacties.
Ikke ikke ikke, je kent het wel zeker?
Ik zou van al die zelfverzekerde farang wel eens willen zien in hoeverre hun dame echt gelukkig is, laat staan als ze nog samen zouden zijn.
Die opmerking over een #Onlyme slaat helemaal nergens, en slaat de discussie dood. Zij die geen sinsod willen betalen hebben er hun argumenten bij. Zij die wel betalen doen dat in de wetenschap dat ze het betaalde bedrag (gedeeltelijk) terugkrijgen. Zij die sinsod traditie noemen zijn niet overtuigend. Tradities zijn veranderlijk. Een heel foute traditie is dat ouders hun dochters op pad sturen, al is het uit armoede. Moreel verwerpelijk. Je leest nogal hoe chagrijnig zij kunnen reageren als blijkt dat de farang-echtgenoot geen ATM bij zich draagt. Vreemd is ook het betoog dat ouders hun investering in opleiding terugbetaald moeten hebben. Lijkt mij niet, want de meeste vrouwen uit de Isaan hebben geen tot weinig opleiding genoten. Ik blijf bij wat @Tambon eerder opmerkte: de vraag om geld durft de man niet te pareren en vervolgens verzint hij allerlei (drog)redenen om zijn gedrag goed te praten. In de psychologie rationalisatie genoemd. Een afweermechanisme.
Het is eigenlijk tegen mijn zin om hierop te antwoorden maar het is sterker dan mezelf.
Het is de grootste onzin dat men er van uitgaat dat na het betalen van een sinsot men dit zou terug krijgen. Als je dit beweert, dan ken je niets van Thailand, hun tradities en gewoontes. Een sinsot wordt onderhandeld, met als tussenpersoon je toekomstige echtgenote. Wanneer er een overeenkomst is wordt het bedrag integraal overhandigd aan de ouders. Niet meer en niet minder. Dit is de NORMALE gang van zaken.
Je gaat me niet horen vertellen dat de sinsot naderhand nooit wordt terug gegeven maar dit gebeurt in alle stilte om geen gezichtsverlies te lijden. Maar dit is eerder uitzondering dan regel.
Wat ik nog straffer vind is dat je blijft hameren op het feit dat de personen die netjes hun sinsot betaald hebben en dit hier verdedigen, dit doen om hun gedrag goed te praten. Ik denk dat er hier veel wat blogger nu in hun haren krabben, mezelf inclusief.
Draai je redenering dan maar om. Het anti-sinsot groepje trapt er hier ook maar op los om toch maar HUN gelijk in de verf te zetten. Ik sta open voor ieders mening, ik heb evenwel mijn eigen visie, maar ga niet steeds natrappen door te zeggen dat anderen verkeerd zijn. Iedereen mag een mening hebben of niet?
En tradities, nee die verander je niet zomaar. Iets wat al vele jaren bestaat en nog steeds ingeburgerd is kan je niet met een veeg van tafel vegen.
Als je toch zo zelfzeker bent van je standpunt dan mag je me graag eens wat feiten tonen. Meningen hebben weinig waarde, harde cijfers interesseren me meer.
Hoezo, wordt er verondersteld dat je het bedrag van een Sinsod terug krijgt van je schoonouders? Dit is het eerste dat ik hier van hoor.
Zal straks eens een woordje praten met mijn echtgenote. Geloof dat eigenlijk niet.
Theo, nee niet terugkrijgen. Maar er wordt wel regelmatig afgesproken dat de sinsot wordt getoond aan de bruiloftsgasten en dan naar de bruidegom terug gaat. De ‘schenking’ is alleen voor de familie-bühne. Het is dan niet gegeven en teruggekregen maar gewoon voor de show uitgeleend.
Mijn vrouw heeft twee zonen. De jongste is getrouwd en de oudste is nu 32 en had een jaar of twee geleden een Thaise leren kennen, die al bij de eerste ontmoeting met ons het woord Sinsod liet vallen. Ze wist dat de man van zijn moeder een Farang was, dus zag ze al $$ tekens in de lucht. Ik geloof het ging om 100.000 Baht en of wij die maar even zouden ophoesten.
Dat was dus voor heel lange tijd de laatste keer dat mijn vrouw met haar sprak. Een tijdje praatte de zoon ook niet meer met moeder. Maar dat is nu alles voorbij. De “liefde” is uit en hij is weer vrijgezel. Dus geen Sinsod.
Hij werkt nu in Korea. Kreeg mijn vrouw wel deze week een schrik toen hij over een vriendin begon en over Sinsod…. maar hij maakte slechts een grap…. mijn vrouw had de schrik in de benen. Niet weer!!!
In ieder geval heeft mijn vrouw al duidelijk gemaakt: wij betalen voor niemand Sinsod. Dat moet hij maar zelf regelen. En hij zou stom zijn als hij het deed.
Sinsot wordt betaalt voor een ‘maagd’. Dus niet voor iemand die al eens getrouwd is geweest of al kinderen heeft. Dan alleen voor de show en krijg je het later terug.
Arme betalen zo’n 50.000. Maar normaal toch wel 150.000 baht. In hogere kringen zo’n 400.000 tot miljoenen.
Wij zijn zelf alleen in nederland getrouwd en ik heb dus nooit een sinsot betaald, maar had al eens een brommer en een hand trekkertje voor ze gekocht dus misschien hadden ze genoeg vertrouwen in me.
Want dat is het, huwelijken stranden hier vaak en dan blijft de vrouw niet met lege zakken achter. Stok achter de deur.
Maar als de schoonfamilie echt straatarm is willen ze de rijke farang ook wel eens laten betalen. Helemaal als het een kniert is. Want veel mensen zijn hier in thailand echt straat en straatarm. En kan ik ze geen ongelijk geven.
Steeds minder mensen zijn arm in Thailand. In tegenstelling tot BE/NL waar steeds meer mensen de armoedegrens naderen of onder die grens terecht komen. Thailand heeft volgens de Wereldbank grote sprongen voorwaarts gemaakt. Hetgeen niet wil zeggen dat er mensen zijn die (straat)arm. Maar in Thailand bedriegt schijn nogal. Veel “arme” mensen bezitten flinke lappen grond. Onlangs verscheen op Thailandblog nog een artikel over mensen die te Bangkok werken en vrijwillig in slums wonen terwijl ze thuis zeer welvarend zijn. https://www.adb.org/where-we-work/thailand/poverty#:~:text=Poverty%20Data%3A%20Thailand&text=In%20Thailand%2C%206.3%25%20of%20the,died%20before%20their%205th%20birthday.
Steeds meer?
‘In 2015 leefde volgens het Centraal Plan Bureau (CPB) 6,3% van de mensen in armoede. In 2023 is dit getal gedaald naar 4,8%. De verwachting is dat het in 2024 gelijk blijft’
https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2023/12/19/voortgang-aanpak-geldzorgen-armoede-en-schulden#:~:text=toch%20niet%20rondkomen.”-,Armoedecijfers,het%20in%202024%20gelijk%20blijft.