Bram, een man van 43, was altijd al de kalme, ingetogen figuur geweest, een contrast met de soms chaotische wereld om hem heen. Hij werkte als medewerker bij een klantenservice, een baan die hij waardeerde vanwege de eenvoudige routine en het gevoel van voldoening dat hij kreeg door mensen te helpen.
Bram was zeker geen vrouwenmagneet, in tegendeel. Hij was niet uitzonderlijk knap, zijn postuur eerder gemiddeld dan opvallend. Zijn donkere haar begon te dunnen en hij had een licht buikje die hij probeerde te verbergen onder oversized overhemden. Zijn bril gaf hem een bedachtzaam uiterlijk, maar had ook iets kwetsbaars.
In liefdeszaken had Bram tot nu toe veel pech gehad. Zijn relaties waren meestal kortstondig en op de een of andere manier altijd ingewikkeld en onbevredigend geëindigd. Zijn laatste relatie, met een vrouw die hij had ontmoet op zijn werk, was abrupt geëindigd toen ze een andere man ontmoette. Hij werd keihard aan de kant gezet. Het had hem diep gekwetst en hem achtergelaten met een pijnlijk gevoel van onzekerheid. Kon hij ooit nog verliefd worden op een vrouw zonder gekwetst te worden? Daar kwam bij, Bram was onervaren en voelde zich vaak ongemakkelijk in het bijzijn van vrouwen. Hij wist nooit precies wat hij moest zeggen of doen, bang om iets stoms te zeggen of een verkeerde indruk te wekken. Hij was de man die op feestjes altijd aan de achteraf of aan de zijlijn stond, een stille ingetogen waarnemer in plaats van een actieve deelnemer.
Ondanks zijn tegenslagen op het liefdespad bleef Bram echter hoopvol. Hij geloofde dat er ergens een vrouw moest zijn die zijn eigenaardigheden zou waarderen en hem zou accepteren zoals hij was: een wat eenzame introverte man. Hij besloot niet thuis af te wachten, maar het geluk wat meer op te zoeken. Hij had goede verhalen gehoord en gelezen over Pattaya. Het was uiteindelijk ook dit geloof dat hem naar Pattaya bracht, op zoek naar avontuur, romantiek en hopelijk liefde.
Pattaya
Pattaya, een stad die nooit slaapt, Bram ging op stap tijdens zijn eerste nacht. Via de boulevard van Beachroad wandelde hij naar Walking Street. Eenmaal daar was hij direct onder de indruk van het schouwspel wat zich daar voltrok. De kleurrijke neonreclames, doordringende muziek en de vele feestgangers zorgde voor een uitgelaten sfeer. Na wat heen en weer geloop viel zijn oog op een nachtclub. Het werd zijn eerste bestemming: ‘The Diamond’, een nachtclub die bekend stond om zijn beeldschone Gogo girls. In deze club werkte Joy, een prachtige, jonge en slanke Thaise vrouw van 28 jaar. Ze danste zoals je van een Gogo girl mag verwachten. Haar lichaam bewoog zich als een sierlijke, ongetemde wind, verlicht door neonlampen en gevuld met de hoop van vele bewonderende mannenblikken.
(Redactionele bronvermelding: joyfull / Shutterstock.com)
In de club heerste een zwoele sfeer. De muziek was opzwepend, de geuren van parfums en drank mengden zich tot een bedwelmende cocktail. Joy, danste niet alleen goed, ze was ook nog eens mooier dan alle anderen. Haar huid glinsterde in het neonlicht en haar lichaam bewoog zich op het ritme van de muziek op een manier die Bram’s adem wegnam. Joy was een raadsel, verleidelijk en wild. Achter haar sterke uitstraling leek een kwetsbaarheid te schuilen die Bram intrigeerde. Hij werd aangetrokken door haar ongebreidelde energie, haar exotische uitstraling. Bram kon zijn ogen niet meer van Joy afhouden.
Joy
In de daaropvolgende nachten bezocht Bram de club herhaaldelijk. Elke avond danste Joy, hypnotiserend, haar lichaam zich bewegend op manieren die Bram zowel in verwarring brachten als fascineerden. Hij verlangde ernaar haar aan te raken, om te voelen hoe haar zachte lichtbruine huid aanvoelde onder zijn vingers. Bram keerde nacht na nacht terug naar de club, geobsedeerd door Joy. Ze danste bijna elke avond, maar soms was ze er ook niet, hetgeen Bram niet begreep. Als ze er wel was lachte ze naar Bram die ze inmiddels wel herkende als een vaste gast. Zijn verlangen naar haar groeide met de minuut, een oplaaiend vuur dat in hem brandde.
Nadat hij met enkele Nederlanders had gesproken begreep hij inmiddels hoe het werkte in Pattaya, hij kon haar vrijkopen met een barfine om dan samen met haar plezier te maken.
Op een avond, na zich wat moed ingedronken te hebben, nam hij de stap en betaalde de barfine voor Joy. Ze besloten om ergens anders wat te gaan drinken op Beachroad en lieten de drank rijkelijk vloeien. Voor Bram was nodig om de spanning wat te verminderen, want hij was nerveus voor wat hem die nacht te wachten stond. Toen na ongeveer een uur Joy aanbood om naar zijn hotel te gaan, rekende hij snel af en liepen ze hand in hand naar zijn hotel. Bram zag andere mannen kijken naar Joy die zelfs als ze liep veel sensualiteit uitstraalde.
Sensuele nacht
Joy was geroutineerd en lief voor Bram die ze moest helpen om de nodige stappen te zetten. De nacht was gevuld met sensuele aanrakingen, verlegen kussen en aarzelende ontdekkingen. Ze verleidde hem met haar ervaren handen, liet hem kreunen van verlangen. Het was een nacht van erotische spanning die voor Bram de zevend hemel betekende.
Na deze nacht volgde er nog twee nachten, echter de vakantie van Bram naderde zijn einde. En wat je mag verwachten gebeurde ook. Bram werd hopeloos verliefd op Joy. Hij had nooit eerder dergelijke passie gevoeld, een brandend verlangen dat zijn hele wezen verlichtte. Zijn gedachten waren voortdurend bij Joy – de geur van haar huid, de smaak van haar lippen, de sensuele rondingen van haar lichaam.
Overdag als de nachtclub gesloten was liep hij radeloos over Beachroad en Secondroad, ging voor de zoveelste keer shoppen in Central. Hij was onrustig, hij kon alleen maar aan Joy denken en vervloekte de tijd die zo langzaam voorbij kroop.
De liefde verklaren
Omdat hij wist dat zijn vakantie er bijna op zat besloot hij om Joy de laatste avond op te zoeken in de nachtclub en haar zijn liefde verklaren. Hij zou al zijn diepe gevoelens voor haar uitspreken en vragen of zij een relatie konden beginnen.
Nadat hij die avond Joy over zijn liefde voor haar had verteld wachtte hij in spanning haar reactie af. Helaas zag Joy hem anders. Ze hield van Bram zei ze, maar niet op dezelfde manier. Voor haar was hun tijd samen gewoon een deel van haar werk, een manier om de kost te verdienen. Een relatie was voor Joy geen optie, ze vond haar werk leuk en ze vertelde Bram dat ze ook met ander mannen naar bed ging. Ze brak zijn hart met haar eerlijkheid, met haar weigering om zijn gevoelens te beantwoorden.
“Je bent speciaal, Bram,” zei ze zachtjes, haar ogen vol medeleven. “Maar ik kan je niet geven wat je zoekt. Voor mij is dit gewoon mijn werk.”
Brams hart brak, hij kreeg het benauwd. Hij rekende snel af en vluchtte de nachtclub uit, eenmaal buiten ademde hij diep. En hij liep in stevige pas terug naar zijn hotel, in de wetenschap niet eens gedag gezegd te hebben tegen Joy.
Die laatste nacht kon hij de slaap niet vatten en staarde naar het plafond. Hij was verward en verdrietig, toch was er een vorm van acceptatie in zijn pijn. Hij had liefgehad, intens en ongeremd, en die ervaring zou hij altijd bij zich dragen. De herinnering aan Joy, aan de passie die ze hadden gedeeld in de neonverlichte nachten van Pattaya, zou voor altijd in zijn hart gegrift staan.
De volgende dag op Suvarnabhumi airport stapte Bram in het KLM-toestel op weg naar Amsterdam. Hij slikte de brok in zijn keel weg en voelde een warme traan over zijn wang rollen.
Vanaf nu was Joy alleen nog maar een zoete herinnering…
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand – probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral veel – dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Foto’s, daar doe ik niet aan. Ik sta er altijd lelijk op, terwijl ik toch weet dat Brad Pitt erbij verbleekt. Het zal wel aan de fotograaf liggen, denk ik dan maar.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur21 december 2024‘Een liefde sterker is dan elke uitdaging’
Cultuur19 december 2024‘Van droom naar realiteit’
Cultuur17 december 2024‘Harde woorden over liefde, macht en geld’
Cultuur15 december 2024‘De adem van de Chao Phraya’
Een vervelende ervaring voor Bram maar ik waardeer de eerlijkheid en openheid van Joy. Zij had ook een spelletje met hem kunnen gaan spelen en hem financieel helemaal kunnen uitkleden.
Wat zielig voor Bram,maar heel misschien. heeft hij zich zelf veel ellende bespaart.
Hoezo zielig?
Bram heeft de tijd van zijn leven gehad, en ook nog eens het geluk dat hij niet in een onmogelijke relatie is terecht gekomen.
Een mooi geschreven verhaal. Is het nog niet gebeurd dan is de kans redelijk groot dat het ooit nog te gebeuren staat. Pattaya …leven in een fake world.
Bram is weer een ervaring rijker.
Wellicht gaat hij met zijn nieuw opgedane levens ervaring zijn volgende vakantie iets anders aanpakken.
Vrijgezelle vrouwen genoeg in Thailand.
Je kunt er niet omheen.
Hoe oud je ook bent, hoe lelijk je ook bent,
Dit is een zo herkenbaar verhaal. Zelf ook aardig gek geworden op een freelancer de laatste vakantie. Na 9 hele dagen met elkaar opgetrokken te hebben ben ik zeer onder de indruk van haar. Nu terug thuis, is het moeilijk dit los te laten. Zij is achter gebleven en gaat gewoon door met haar freelance leven doordat ze geen andere keus heeft. Wij hebben nog dagelijks contact en zij geeft aan dat ze ook gek op mij is en nog nooit zo gelukkig geweest is. Wil haar graag geloven, maar er zit toch een hoop nuchterheid in mij. Wat te doen, lig hier ook dagelijks aan te denken. Nu afgesproken om volgend jaar een maand samen te zijn om te kijken of het echte liefde is. Het is wel heel ingewikkeld, omdat ik weet dat ze in de tussentijd gewoon nog omgang heeft met andere mannen door haar noodzaak om geld. Ga ik mij nu in een onmogelijke relatie storten of moet ik nu al terugtrekken?? Zo ingewikkeld, omdat ik best wel ervaring heb met vrouwen uit Thailand en dit de eerste keer is dat ik mij echt zo verloren voel.
Osen,
Mij lijkt de beste methode om haar een beetje financieel te gaan steunen.
Dat geeft al blijkt vanuit jouw kant dat je een relatie zoekt en van uit jouw zijde het serieus is.
Veel van dit soort vouwen zoeken een betrouwbare partner.
De meeste hebben kinderen en hun ouders te onderhouden.
Sommige zijn gewoon op geld uit.
Ga volgend jaar met haar ook even langs haar familie.
Dat geeft al aan dat het voor haar ook serieus is.
Thaise dames onderling willen nog wel eens loslippig zijn over wat hun echte bedoelingen zijn.
je zou eens via een andere Thaise in Nederland per video verbinding laten vragen wat ze van plan is.
Ze krijgt dan ook een indruk van het leven in nederland en wellicht ook meer informatie over jouw.
veel succes.
Totaal verkeerd om te adviseren geld te sturen. Onzin! Osen heeft met die betreffende dame nog niet een anderhalve week opgetrokken. Denk jij dat zij die overige 50- en een halve week niet beroepshalve en beroepsmatig met andere mannen bezig is? Wat weet hij nou van haar? Hoezo met geld een relatie proberen te construeren? En waarom moet hij laten zien dat hij serieus is? Dat weet hij zelf nog niet eens. Daarbij: wegblijven bij de familie en niet propageren een eventuele schoonfamilie ter wille te zijn is het beste advies dat je geven kunt. Een Thaise vrouw die je aait en paait omdat ze een farang zoekt om haar familie te onderhouden is het meest funeste wat je maar tegen kunt komen. Dus: rustig aan doen, kop erbij houden, verstand gebruiken en handelen uit redelijkheid en nooit uit toegeeflijkheid om wat sympathiek over te komen. En deze nooit kopen.
Als je zoveel ervaring hebt dan weet je dat dit soort relaties is vragen om moeilijkheden.
Het is ook simpel want elke keer dat zij in moeilijkheden komt en jij komt niet over de brug met geld springt zij weer in het circuit. De meeste freelancers hebben al een aardig netwerk en verdienen een slordige 10.000 bht een dag. Zelf heb ik een jaar boven een bar gewoond en helpten de dames destijds met emails sturen naar de farang.sommige hadden 4 of 5 sponsoren die elke maand geld overmaakten. Daarnaast werden ze soms uitgekocht en kregen ze salaris bij de bar waar ze werkten.
De dames hadden meer dan 100.000 bht per maand.
En dat was nog een barretje achteraf op de 3rd road.
Er zijn vast uitzonderingen maar met inmiddels 30 jarige ervaring zeg ik blijf er vanaf zolang er geld aan te pas moet komen.
Osen, Een dame die veel wisselende contacten heeft zal zich moeilijk kunnen hechten aan 1 persoon(aldus een psycholoog).
Als je het gevoel hebt verloren te zijn, dan moet je oppassen! Nooit handelen vanuit een zwaar gemoed. Kennelijk ben je verliefd geraakt tot over je oren. Handelen vanuit gemoedstoestanden levert altijd teleurstellingen. Je kunt namelijk jegens haar geen enkele verwachting koesteren. Onmogelijk! Laat daar eerste maar eens wat tijd over heen gaan. Ga ook niet denken dat je van haar houdt want dat kan niet. Die negen dagen dat jullie met elkaar optrokken kan daar nooit een basis toe gevormd hebben. Dat je je zo verloren voelt zegt iets over hoe jouw leven in Nederland eruit ziet! Dat zij zegt gek op jou te zijn, jou te missen en zeer gelukkig te zijn geweest die negen dagen: prima toch? Wat moet ze dan zeggen? Jij bent terug, zij is thuis, doet haar werk, haar keuze, niks noodzaak om geld. Dat heeft iedereen. Als je volgend jaar nog naar haar benieuwd bent kun je altijd nog afspraken daartoe maken. Ook nooit geld gaan sturen! Dat is absoluut vragen om problemen. Geld verandert elke relatie, en de verhoudingen worden direct scheef getrokken. Als zij jouw geld graag ontvangt zal zij nooit eerlijk en spontaan jou vertellen hoe zij jou ervaart: je bent immers sponsor geworden. In ruil daarvoor zal ze jou zeggen wat jij graag hoort. Wat is er op tegen om jouw nuchterheid weer te laten spreken?
Bedankt voor jullie advies! Ja, denk dat het vooral situatie hier in Nederland is waardoor ik zoveel voor haar voel. Zal het rustig aandoen en volgend jaar kijken of er meer in zit en ik vooral klaar ben voor een relatie met haar. Ja, zij heeft een kind, ouders plus een schuld aan bank dus dit krijg ik erbij. Geloof wel dat zij eerlijk is, maar zou ze ook van mij houden als ik haar niet support vanuit Nederland. tijd zal het leren
Wel als ik een raad zou kunnen geven aan Bram er zijn zoveel vrouwen in Thailand die een gewone job doen en niets liever zouden willen dan een eerlijke farang te leren kennen te beginnen in Central bv ik was daar een paar jaar geleden op vriendenbezoek met vrouw en dochter en door er alleen te flaneren werd ik gewoon aangesproken en zelf uitgenodigd om na haar jobtime een wandeling te maken langs het strand waar ik natuurlijk niet op ingegaan ben ,ook vorig jaar dochter/vrouw in de bioscoop in Bangkok was nog geen halfuur alleen of werd weer spontaan aangesproken door een leuke dame (verkoopster) zo moest ik ooit vrijgezel zijn zou ik er zeker op ingaan .
Ken een vriend die zijn dame uit het circuit heeft gekocht haar een kleine winkel in haar geboortestreek heeft gegeven evenals een leuk huisje op haar rai en omdat hij toen nog over en weer vloog was mevrouw toch weer stiekem naar Pats gegaan om er bij te verdienen …
Succes aan Bram gewenst
Patana,
Ook de freelancers gaan naar central, maken een wandeling langs het strand en gaan naar de bioscoop.
In principe zijn deze overal te vinden waar farangs komen.
Dit zijn de meer gewiekste dames , die weten dat ze in een bar als bar dame gezien worden en bij Central als winkelende keurige dame.
De vrouwtjes die een goed betaalde vaste baan hebben, zul je als Farang niet zo vaak treffen.
De meeste reacties gaan over het verhaal. Ik wil hier echter graag een groot compliment geven aan de auteur van dit prachtige verhaal: Farang Kee Nok. Jouw schrijfstijl is grandioos en je Nederlandse taalbeheersing is voortreffelijk. Ik hoop nog vele verhalen van je te mogen lezen!
hij is alweer met een nieuw verhaal bezig, hoorde ik, komt binnenkort op Thailandblog.