Muziek uit Isaan: Luk Thung
BNK Maritime Photographer / Shutterstock.com
Wat zeker opvalt als je TV kijkt in Thailand is de soms typische Isaanse muziek. Een beetje klagend lijkt het wel. De muziekstijl die ik bedoel, is ‘Luk Thung‘ en komt van het Thaise pleng Luk Thung. Vrij vertaald betekent het: ‘lied van een kind van de velden’. De liedjes gaan over de ontberingen van de armen op het Thaise platteland (Isaan). Het tempo is laag en zang gaat gepaard met veel vibrato. Naast de muziek is ook de expressieve traditionele dans typerend voor deze stijl.
Luk Thung, ofwel “lied van het platteland” in het Thai, is een populaire muziekstijl in Thailand die diep geworteld is in de rurale cultuur van het land. Deze muziekvorm ontstond in de jaren 60 van de 20e eeuw en weerspiegelt het dagelijkse leven, de liefdes, het verdriet en de dromen van de Thaise plattelandsbevolking. De teksten zijn vaak poëtisch en behandelen thema’s zoals nostalgie naar het thuisland, de schoonheid van het plattelandsleven, en persoonlijke relaties, terwijl ze ook sociale en politieke issues kunnen adresseren.
Luk Thung combineert traditionele Thaise muziekinstrumenten zoals de khaen (een soort bamboe mondorgel) en de phin (een luitachtig snaarinstrument) met westerse invloeden van jazz, rock en later zelfs hip-hop. Dit resulteert in een unieke, melodieuze en vaak emotioneel geladen klank.
Enkele van de meest beroemde Luk Thung-artiesten zijn:
- Pumpuang Duangjan – Zij staat bekend als de “koningin van Luk Thung” en was beroemd om haar krachtige stem en moderne interpretatie van de stijl, waarbij ze pop en elektronische muziek integreerde.
- Suraphol Sombatcharoen – Vaak beschouwd als de “koning van Luk Thung”, speelde hij een cruciale rol in de vroege ontwikkeling van het genre en was geliefd om zijn diepgaande lyriek en charismatische uitvoeringen.
- Tai Orathai – Een van de hedendaagse sterren van Luk Thung, bekend om haar heldere, expressieve stem en moderne benadering van de stijl.
- Jintara Poonlarp – Bekend om haar krachtige stem en de vaardigheid om zowel traditionele als moderne Luk Thung-nummers te vertolken, heeft ze een brede fanbase opgebouwd.
Luk Thung is niet alleen een muziekgenre, maar ook een cultureel symbool dat de emotionele en sociale realiteit van het Thaise platteland tot uitdrukking brengt en nog steeds een grote invloed heeft op de Thaise samenleving.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen19 november 2024Minister van Volksgezondheid kondigt maatregelen aan tegen alcoholgebruik tijdens Nieuwjaar 2025
Thailand algemeen19 november 2024Goudkoorts: stijgende baht-prijzen trekken investeerders aan
Thailand met kinderen19 november 2024Bangkok tip: SEA LIFE Bangkok Ocean World (video)
Bezienswaardigheden19 november 2024Siriraj Medical Museum in Bangkok (video)
Gaat dergelijke liedjes niet vaak over verloren liefde of dat er een man vandoor of vreemd gaat?
Prachtig, die weemoed en melancholie die in haar stem doorklinkt.
Heerlijk die thaise muziek, versta er geen bal van maar ik vind het gewoon lekker klinken. Ook soms als de mannen en vrouwen soms heel lieflijk aan het babbelen zijn klinkt dat ook soms vrolijk en zacht.
P.G. meestal gaan die dergelijke liedjes inderdaad over het vreemd gaan. Zingt de man dan is de vrouw de loeder en als de vrouw zingt is dat dan de man.
Weet het echt niet of dit zo is, vraag altijd aan me vriendin waarover ze zingen en krijg meestal dit bovengenoemd antwoord.waarbij ze dan ook nog maar even opnoemt dat de mooiste liedjes uit de isaan komen. Het zal wel, kan dat niet weerleggen.
Bij mij om de hoek zitten 5 restaurants op een rij (geen toerisme) waar vaak thai een feeestje geven, veelal met een karaoke installatie. Altijd gezellig en als de dames goed zingen krijgen ze geld van de aanwezigen tijdens het optreden. Als ik als farang dan ook nog wat geef is het gelijk gejoel en ben ik aan de beurt.
Zing dan maar sinterklaas kapoentje, heb helaas geen talent
Het geheel wordt digitaal meestal begeleid door een promotie filmpje. Kijk daar naar en u begrijpt de tekst. Arme boeren jongen wordt verliefd op arm meisje. Meisje kiest voor man met auto en geld en huilen geblazen. Je hoort het aan de muziek! Gejammer! Troost vindt de jongeman dan maar al te vaak in de Lao Khao. Of: hartverscheurende heimwee van een Isaanse bouwvakker naar zijn dorpje in de Isaan. Zijn arme ouders voor wie hij zich in Bangkok het schompes werkt komen ook even in beeld natuurlijk! Natuurlijk is er een vrouwelijke variant. Vreemdgaande mannen. Mannen die hun met een buik laten zitten enz
Echte tranentrekkers. Als ik eens sentimenteel wordt door overmatig drankgebruik, wat regelmatig voorkomt, spreekt het me wel aan!
af en toe lekkere muziek om naar te luisteren even weg dromen van dit landtje
Eerste jaar dacht ik he geinige muziek, leuk sfeertje, tweede jaar ach nu ken ik het wel, van af het derde jaar “beetje te veel van het goede” omdat het nooit iets anders is. In de Isaan is het moeilijk ook maar een plek te vinden waar niet de hele avond deze muziek jengelt.
Vooral in de dorpen waar de “karaoke” het enige vermaak is, houdt het niet op en liefst zo hard mogelijk. Het zal wel net zoiets zijn als het volkslied in de Jordaan of de Fado in Portugal.
Na 6 jaar maakt het me niet vrolijker in elk geval, soms weet ik niet hoe snel ik weg moet komen, niet in het minst door de stand van de volume knop.
Het verbaasd me altijd dat elke zich zelf respecterende tempel, op belangrijke feestdagen ook zon podium opbouwt met minstens vig=f schaars geklede danseressen en enkele zangeressen van deze muziek. Samen met de nodige lao kao (van buiten het terrein) succes verzekerd.
Als ik heel eerlijk ben moet in toegeven dat we zelf ook al menig feestje in onze tuin/straat gevierd hebben met zo’n dansgroepje en bedoelde muziek. De beste manier om de gasten op gang te krijgen. Dus altijd een beetje dubbel gevoel. Mensen die het voor de eerste keer meemaken zullen beslist enthousiast zijn.
Haha dat gevoel heb ik nou ook. In het begin leuk… maar naarmate de tijd vorderde verschrikkelijk. en nu: Ik kan die klaagzang niet meer aanhoren en loop inderdaad weg of trek de stekker eruit. Allemaal van hetzelfde soort muziek.
Wat mij altijd blijft verbazen waarom de mensen altijd zo indringend anderen willen laten meegenieten van hun lawaai / muziek? Ook als de stereo zachter staat kunnen ze er nog van genieten en met elkaar praten. Maar nee, de hele straat moet het horen en zelf kunnen ze geen woord meer uitbrengen in de buurt van hun huis want niemand verstaat hun meer. En dus gaan ze verder op bij de buren maar staan ouwehoeren.
Muziek is in Nederland naast mijn werk mijn grote passie geweest en ik heb het op redelijk hoog niveau mogen uitvoeren als dirigent/arrangeur/toetsenist van koren, variërend van gospel tot het gehele moderne spectrum.
De Isaanmuziek doet mij pijn aan de oren. De genoemde en getoonde zangeres beschikt gelukkig over een mooie stem, maar wat ik hier in de Isaan zelf hoor grenst echt aan krijsen. En elke nummer is hetzelfde als het vorige (en het volgende) Vaak is het (vanwege het bamboe fuitinstrument waarvan ik de naam niet ken) maar in één en hetzelfde akkoord met een steeds repeterend basloopje. Die bas zet men dan ook zo hard dat die als niersteenvergruizer kan worden gebruikt. Mijn buurman, ongeveer 500 meter van mij verwijderd, produceert zoveel volume dat ik meer dan eens op mijn terras 83 decibel meet. En dat is echt veel hoor. “Dit is Thailand” is dan de reactie als ik vraag of het wat minder kan. Ik ken Thailand gelukkig ook heel anders en ik geniet van de rest dan ook met volle teugen.
Ik denk dat het ook “onbekend maakt onbemind” is. Alles op de tv en de radio is Thai en er wordt alleen maar Isaanmuziek ten gehore gebracht.
Als de karaoke begint vlucht ik. Maar over smaak valt niet te twisten en ieder zijn meug. Maar……… graag een beetje zachter 🙂
Prachtige muziek , Luuk Thoong en Morlam , ook Morlao ; niet genoeg van te krijgen !
Dankzij Youtube bijna iedere avond luisteren en kijken naar Tai Orathai, Leaw Ajareeya Bussaba, Mangpor, Earn the Star , Banyen, etc. met hun sierlijke dansgroepen en – niet te vergeten – helaas wijlen Pompuang Duangjan , dé inspiratrice van de Luuk Thoong.
Ben nooit in Thailand geweest , heb wel veel Thaise kennissen.
Heerlijke muziek die ik na al die jaren nog steeds mooi vind.
Ik kom nu al een jaar of 10 in Tailand en geniet er iedere keer weer van…
Over een weekje of 4 ga ik weer naartoe om er mijn schatje te bezoeken.
Zoals elk land op deze aardbol heeft Thailand zijn voor-en nadelen.
Wat ik altijd het meeste mis als ik in Thailand ben is “fatsoenlijke” muziek, overal waar je komt hoor je deze Thaise klaagmuziek, voor een tijdje heb ik daar niet veel moeite mee, maar als ik er wat langer ben moet ik echt af en toe wat anders horen, dus vlucht ik de bars in, om er daar iedere keer weer achter te komen dat het daar ook niet veel beter is, overal hetzelfde… Queen, ACDC,Scorpions en meer van die ouwelullemuziek, als je wat modernere muziek wil, zijn er verder voornamelijk bars en disco’s waar men allen maar R&B en nog erger Hiphop draait…zucht… (u merkt het…u heeft hier te maken met een muzikale fijnproever.) Als ik wat dansbaars wil is Insomnia in pattaya vrij aardig, maar verder kan ik in niks vinden wat ik een beetje leuk vind.
Als er heir op dit forum mensen rondzwerven die tips hebben hoor ik dat graag!
Wat ik zoek is eigenlijk een plaats waar men iets draait in de richting van wat je op Studio Brussel hoort…
Als sinds m’n geboorte hoor ik deze muziek, op zich niet vreemd. Want ga dan ook al vanaf deze periode naar ’t land van m’n vader&moeder. Maar deze muzieksoort is me altijd bijgebleven, bij wie niet trouwens.. Het is die melancholische klank met mooie achtergrondmuziek. Denk aan die jengelende gitaar, of die vibrato. Ik blijf het geweldig vinden. Vraag ik aan m’n neefjes en nichtjes uit BKK wat ze ervan vinden, dan antwoorden ze steevast dat ze het plattelandmuziek vinden. Maar de tekst gaat vrijwel altijd over de liefde, en klinkt na te lang luisteren wel erg op mekaar. Wat mij betreft kunnen we enigszins de vergelijking met pure Hollandse volksmuziek, oftewel smartlappen/ schlager muziek.
Geweldige zangeres, mooie stem. en zelf mag ze er ook wel zijn, wonderschoon.
Ik wilde graag weten waar dit lied over gaat en heb dus een van mijn Thaise vriendinnen gevraagd het in het Engels te vertalen. Ik vertaal het weer in het Nederlands:
“Heb je al gegeten? (groet). Wat ben je aan het doen? Ik mis je en daarom bel ik je. Je werkt ver weg en daarom bel ik je.
Werk je hard? Is je baas aardig voor je? Verdien je wat je had gedacht? Ik heb met je te doen nu je zo hard werkt om de kost te verdienen. Ik maak me zorgen om je gezondheid. En zo waardeer ik mijn telefoonkaart op om je te kunnen bellen en onze liefde op te waarderen Ik bel om je te troosten en je te vermaken. Heb je goed gegeten en heb je goed geslapen? Seeds dezelfde vragen omdat ik me zorgen maak. Ik maak me zorgen als je moe bent. Mijn geld is bijna op, ik hoop dat we elkaar weer zien en samen kunnen eten. Mijn geld is bijna op, we zien elkaar zeker weer en gaan samen eten”
Die loeg thoeng liedjes gaan vaak over scheiding: man of vrouw werkt in Bangkok en denk terug aan het dorp. Het zijn vaak kleine verhaaltjes net als deze.
Phumphuang schreef eens een liedje over de eerste keer toen ze in bus stapte naar Bangkok( 16 was ze) ” Ik stapte in de bus. Een man ging naast me zitten. Hij tastte mijn lichaam af Toen ik in Bangkok aan kwam…” enz.
Deze dame zie ik nu voor het eerst in mijn leven, en daar doe je me een groot plezier mee.
Ik heb namelijk als gewoonte om als we reizen in Thailand of in 1 van de vele mooie landen daar in de buurt om dan als ik ergens eens echt mooie muziek hoor om er dan achter te zien te komen waar ik een cd’tje kan bemachtigen.
Op die manier heb ik hier een vindt ik zelf prachtige muziek waar ik mooie herinneringen aan heb, en tevens kan gebruiken op mijn pc om films en video’s mee te begeleiden..
Jaren terug zaten we in een bus door de Isaan, geen idee meer waar, en de chauffeur draaide geweldige muziek, het landschap was fascinerend, de sfeer te gek, kortom het leven was mooi.
De muziek hebben we later met handen en voetenwerk in een muziekzaak weten te bemachtigen, zowel de verkoopster als wij lachen krom van het lachen. Toen ik vroeg wat voor muziek is dit, kwam ik er echter niet uit, uiteindelijk werd het betiteld als Ïsaan music”, nu weet ik dus dat het Pleng Luk Thung is, dat is ook wel weer mooi om te weten.
Dit nummer heb ik bijna stuk gedraaid, die sprong er echt uit.
Vandaag, jaren later, zie ik haar voor de eerste keer, thanks……..
Potverdorie nou moet ik weer janken, ik moet altijd janken als ik deze dame hoor of anderen die deze muziek vertolken.
Voor mij zit heel Thailand, althans wat het voor mij betekent in deze muziek, ik versta er geen woord van maar het raakt mij en dat telkenmale opnieuw.
Ooit heb ik naar aanleiding van een clip op tv eens een cd gekocht van deze dame, aangekomen in het hotel zittend op het terras met een biertje vroeg ik één van de personeelsleden om dit cd’tje op te zetten zodat ik lekker kon genieten met zicht op de ondergaande zon en al mijmerend; nou dat deed zij dus wel voor mij.
Maar wat dacht je wat, binnen een minuut stond de manager op het terras, wie het wel in zijn hoofd haalde om deze muziek op te zetten, nou dat kon dus helemaal niet, weg ermee. Westers moest het wezen dus gauw werd er één of andere onduidelijke jazz cd opgezet van een al even onduidelijke jazz pianist waar ik altijd zo zenuwachtig van word, jammer mijn beeld van een moment van mijmering bij de ondergaande zon wreed verstoord………….
Thai zouden verplicht moeten worden om om de paar nummers uit het zo hoog geschatte westen (hahahahahaha) verplicht een nummer uit hun eigen cultuur ten gehore te moeten brengen zoals van deze prachtige dame die mij telkenmale weer weet te raken………..
Bedankt aan de poster dat u haar hier eens onder de aandacht heeft gebracht.
Ik had een gelijkaardige ervaring.
Mijn twee eerste Thailandreizen waren georganiseerd door het Zwitserse ‘Hotelplan’ . In 1983, tijdens mijn eerste rondreis in Centraal en Noord Thailand werd op de bus uitsluitend Thaise muziek gespeeld. Het was nieuw voor mij en ik vond het prachtig. Bij mijn terugkeer naar België had ik een 20tal audiocasettes met Thaise muziek gekocht.
In 1987, tijdens mijn 2de rondreis, nu door het zuiden, werd enkel westerse muziek gespeeld in de tourbus. Op mijn vraag waarom geen Thaise muziek gespeeld werd, kwam het korte antwoord van de westerse reisbegeleider dat de toeristen daar een voorkeur voor hadden. Het is mijn laatste georganiseerde reis geweest.
Nu woon ik 7 jaar in Thailand en beluister ik alleen Thaise muziek.
Opgegroeid met Nederlandse muziek, Indo rock, radio Veronica en radio luxenburg en vele andere vormen van muziek. Heb ik me ontwikkeld tot een muziekliefhebber die zich niks laat opdringen. Na een leven vol muziek ben ik van mening dat mijn muzikale ontwikkeling nog lang niet ten einde is. Vrienden daarentegen zijn vaak blijven hangen bij Ike en Tina Turner of Andre Hazes. Of zijn blijven steken in de blues.
Mijn interesse in de Thaise muziek werd opgewekt door de luk tung muziek. Een thaise vorm van onze smartlappen of de Engelse countrymuziek. Lekker in het gehoor liggende muziek.
Het begon allemaal met, de moeder van de Luk Tung, Puem Puang. Haar levens verhaal is een stimulans geweest voor veel van de toen destijds jongere generatie. Helaas is zij op jonge leeftijd en onder trieste omstandigheden gestorven. Jintara Poonlarp werd lange tijd gezien als haar opvolger. Haar stem was haast ongeëvenaard. Later heeft mijn ontwikkeling in de Thaise muziek zich uitgebreid tot andere artiesten waaronder ook die van de Thaise koning. Het consumeren van muziek is niet anders dan het consumeren van voedsel. Je begint met wat je lekker vindt en ontwikkeld jezelf door, door te groeien naar het consumeren van gezond en variabele voeding.
Stil staan in mijn ontwikkeling is geen optie, dat maakt voor mij het leven spannend.
Recent dook ik uit nieuwsgierigheid in de geschiedenis en herkomst van Luk Thung. Hierbij het resultaat: http://blog.glitterati.be/the-history-of-luk-thung/
tja,
Ongelofelijk dom om een liedje te blokkeren, gebruik het juist als promotion.
Deze Thai weten echt niet hoe sociale media werkt cq voor je kan laten werken.
Ik wist echt niet, dat er zulken domme mensen in Thailand zijn.
Dit liedje staat wel 10 keer op YiuTube, deze bv
https://www.youtube.com/watch?v=mor75Zk2P7M
Kin khaaw reu jang “Heb je al gegeten? heet het liedje, zie boven voor de tekst onder chaliow (naam van mijn ex).
leuk zo’n video maar voor de EU geblokkeerd ivm auteursrechten van de Thaise wet!
Dus alle video’s zijn niet te openen noch op you tube
Dus als iemand weet waar en hoe ik Isaan usic kan uploaden, hoor ik t graag
bvbdank, Rocky
17 j woon ik in Pattaya..kijk en luister veel naar thaise zang en muziek.
Dat word ik niet beu..maar ieder zijn smaak.
Ik speel zelf ook een beetje mondharmonika.
Volg ook zangwedstrijden op tv.
Als je wilt weten wat Thaise kinderen (en hun Hollandse overgrootvader) leuk vinden zoek dan eens op Youtube naar “nong-pim-fav”
Thaise blues……