Sjaak in Thailand: Een verhaal over verval
Een Nederlandse nachtmerrie in het paradijs.
Sjaak. Een naam die ooit synoniem stond voor vakantie, zon en exotische avonturen. Nu is het een naam die geassocieerd wordt met verdriet, verslaving en ellende. Zijn verhaal is een tragisch voorbeeld van hoe een droomvakantie kan omslaan in een nachtmerrie.
Sjaak, ooit een gelukkige toerist in Thailand, verloor zijn hart aan een Thaise vrouw en besloot te blijven. Hij bouwde een leven op, en een gezin stichtte. Maar de idylle duurde niet lang. Het paradijs veranderde in een hel toen de alcohol zijn greep op Sjaak versterkte. De vrolijke, avontuurlijke man die hij ooit was, maakte plaats voor een bitter, agressief persoon.
De scheiding van zijn Thaise vrouw was het begin van het einde. Zonder zijn gezin en zonder een doel in het leven, stortte Sjaak zich volledig op de drank.
Sjaak zat op zijn vertrouwde barkruk, het glas bier in zijn hand. Het was zijn vaste plek, zijn toevluchtsoord. De barman kende zijn bestelling al uit zijn hoofd en glimlachte meewarig. Vroeger was Sjaak een succesvol zakenman, altijd omringd door mensen. Nu was hij alleen, verzonken in zijn eigen wereld.
De alcohol was ooit zijn beste vriend geweest, een trouwe metgezel die hem hielp om de stress van het dagelijks leven te vergeten. Maar nu was hij meer een vijand geworden, een monster dat hem langzaam van binnenuit verscheurde. De drank had zijn relaties verwoest, zijn gezondheid aangetast en zijn zelfrespect in de grond geboord.
De straten van zijn eens zo geliefde dorp werden zijn nieuwe thuis. Dronken en verward zwierf hij rond, tot grote ergernis van de lokale bevolking. Hij hield het flesje in zijn hand, een laatste herinnering aan alles wat hij had verloren. Met een diepe zucht draaide hij de dop los en leegde de inhoud in zijn mond. Terwijl de vloeistof zijn keel brandde, dacht hij aan zijn moeder, aan zijn ex-vrouw, aan alle kansen die hij had laten liggen.
De vreedzame sfeer werd verstoord, de vriendelijke glimlachen maakten plaats voor fronsende wenkbrauwen.
Het probleem werd zo groot dat zelfs de Thaise immigratiediensten zich ermee gingen bemoeien. Sjaak, die ooit een geliefde gast was, werd nu gezien als een lastpost. De autoriteiten waarschuwden hem herhaaldelijk, maar Sjaak leek niet te willen luisteren. Zijn verslaving had hem in zijn greep.
Onverwachte controle: Sjaak wordt tijdens een controle aangehouden omdat zijn papieren niet in orde zijn, zegt men. Misschien is zijn visum verlopen, of heeft hij ooit een kleine overtreding begaan.
Iemand heeft de immigratiepolitie getipt over Sjaaks vermoedelijke illegale verblijf? Dit kan een ex-vriend zijn, een jaloerse kennis, of zelfs iemand die hem zomaar wil schaden.
Sjaak zat in een kleine, donkere kamer. Hij had de telefoon in zijn hand, zijn vinger zweefde boven het toetsenbord. Hij had dit al eerder geprobeerd, maar was altijd weer afgehaakt. Nu voelde het echter anders. Hij was aan het einde van zijn Latijn en had bijna niemand anders meer om naar toe te gaan. Met een diepe zucht drukte hij op de knop.
De laatste kans benutten, er moest toch ergens nog een echte vriend zijn?
Flashback: Een onschuldige jeugd.
Sjaak keek naar buiten, naar de dichte tralies die hem van de wereld scheidden. Zijn gedachten dwaalden af naar een tijd waarin hij nog een onbezorgd kind was. Hij zag zichzelf weer rennen over de velden achter zijn ouderlijk huis, de wind door zijn haar. Zijn vader, een vriendelijke man met een warm hart, leerde hem hoe hij moest vissen. Zijn moeder bakte de lekkerste taarten.
Maar er was een schaduwzijde aan zijn jeugd. Zijn vader had een drankprobleem. Sjaak herinnerde zich de ruzies, de stiltes, en de geur van alcohol die vaak in huis hing. Hij had geprobeerd zijn vader te helpen, maar zonder resultaat. Het was alsof hij tegen een muur aan liep.
Op een avond, toen Sjaak ongeveer twaalf jaar oud was, kwam zijn vader dronken thuis. Er ontstond een heftige ruzie tussen zijn ouders. Sjaak kroop onder zijn bed en hield zijn adem in. Hij was bang. Heel erg bang. Toen hij later die nacht wakker werd, was zijn vader weg. Zijn moeder zat huilend op de bank. Sjaak knuffelde haar stevig vast en beloofde haar dat hij altijd voor haar zou zorgen.
Sjaak dacht verder terug aan zijn jeugd, aan een tijd waarin de toekomst vol belofte was. Hij had alles toch voor het grijpen gehad, een goede baan, een mooie vrouw, een huis aan zee. Maar dan was er iets gebeurd, iets wat zijn leven volledig had ontwricht. Misschien was het een ontslag, een scheiding, of een combinatie van beide. Wat het ook was, het had een onuitwisbare stempel op hem gedrukt.
De fluorescerende lampen in de cel flikkerden onheilspellend, werpend een hard licht op de betonnen muren. Sjaak zat op een houten bankje, zijn rug tegen de koude muur geleund. De deur klapte dicht achter een nieuwe gevangene, een jonge vrouw die huilend ineenkromp in een hoek. Het geluid van haar snikken deed iets met Sjaak. Hij had het gevoel dat hij alleen was in een wereld vol vreemden.
De immigratiebeambten waren meedogenloos geweest. Geen tijd voor smeekbeden, geen ruimte voor excuses. Ze hadden hem als vee behandeld, hem van de ene cel naar de andere gesleept. Het besef dat hij binnenkort naar Nederland zou worden teruggestuurd, drong steeds dieper door. Een land waar hij geen toekomst meer zag, waar hij alleen maar negatieve herinneringen had.
De tijd verstreek in een eindeloze sleur. Het eten was smakeloos, de slaap onrustig. Sjaak herbeleefde steeds weer de momenten die tot zijn arrestatie hadden geleid. Hij zag zichzelf in de spiegel, een uitgeputte man met rode ogen en een bleke huid. Wie was hij geworden?
Sjaak ligt nu in een ziekenhuisbed, aangesloten aan allerlei apparaten. Hij denkt terug aan zijn betere jaren, zijn dromen en de kansen die hij heeft laten liggen. Hij beseft dat hij zijn leven zo goed als volledig heeft verknoeid.
Hoewel de aandacht van zijn Thaise ex en zijn oude vriend hoop op nieuwe kansen geeft.
Morgen moet die het zelf doen met gelukkig hun steun.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Korte verhalen5 januari 2025Spookrijden op een fiets
Cultuur3 januari 2025Sjaak in Thailand: Een verhaal over verval
Cultuur1 januari 2025Boer zoekt vrouw op z’n Thais
Cultuur23 december 2024Anna en haar tijdloze liefde