‘Kansloos koloniaal in Pattaya’
Thailand, lang geleden.
Samen met vrouw Oy een restaurant bezoekend, gelegen in het bruisende Pattaya aan zee.
Terwijl ik ernstige pogingen doe ‘man van de wereld’ uit te hangen door het bodempje wijn te proeven dat de Thaise serveerster net voor me ingeschonken heeft, vraagt vrouwlief me waarom ik niet gewoon een heel glas neem.
Doe ik toch thuis ook?
Gelukkig verstaat de tafeldame geen steenkolen-Nederlands en kan ik dus gewoon doorgaan met mijn ritueel van voorzichtig nippen, bedenkelijk kijken en net doen alsof ik weet van welke Franse Rhône-oever dit Australische druivensap afkomstig is.
Eega, die al menig kurk vroegtijdig terugpropte in de fles teneinde mij niet al wankelende terug te moeten begeleiden richting hotel, duikt weer in de menukaart.
Haar aandeel in het komende en stomende caloriën-gevecht zal dan ook geheel bestaan uit het wegwerken van flink wat zeevruchten, lurken aan een glas ijsgekoeld vruchtensap, en misprijzende blikken werpen op zowel mijn voedselkeuze alsook inname van verderfelijk vocht.
Iets verderop aan een andere tafel zit een oudere witbebaarde farang tegenover een klein Thais meisje.
Het kind behoort toe aan een Thaise dame die zojuist met haar farang-vriend naar het buffet is gelopen, haar dochter zolang achterlatend onder de hoede van opa.
Deze, aan zijn uiterlijk te zien de vader van de farang, buigt zich naar het meiske toe en zegt dan op blaartrekkend luide toon: ‘you are a lucky girl!’
Het kind kijkt hem aan alsof ze water ziet branden, en heeft er waarschijnlijk geen woord van verstaan. Waarop opa decibel het nog maar een keer herhaalt om het goed tot haar door te laten dringen.
Wederom op scheepshoorn-volume, wat bij mij de indruk wekt dat hij vroeger iets teveel in dreunende disco’s heeft rondgehangen, loerend naar belipstickte deernes en nu als dank daarvoor stierstarnakel doof is.
Het meisje staart hem licht verwilderd aan, en kijkt dan om naar het buffet of haar moeder nog niet in aantocht is. Zodat ze misschien een vertaling kan krijgen van hetgeen deze buitenlandse sinterklaas tegen haar jeugdige brein roeptoetert.
Ikzelf heb wel een idee waar de oude op doelt, en het staat me niet aan.
Zelfs vrouw Oy, een graad in de Engelse taal bezittend gelijkstaand aan het op de honderd meter Olympische vlinderslag aankomen met een vervalst diploma watertrappen, begrijpt waar het over gaat.
Ook zij is not amused.
Dan wordt het arme kind gered door de gong, als een kelner bij hun tafel arriveert en de oude misthoorn een ongeopende fles wijn voorhoudt ter zijner goedkeuring.
Die niet komt, want meteen schalt het over berg en dal dat ‘we always have our own wine’ oftwel, bewaar dit spul voor het plebs, wij zijn speciaal.
Deze zin, hoogst verontwaardigd gebracht en gepaard gaande met wijdse gebaren, doet vermoeden dat hij zichzelf hiervoor ook al flink aan zijn ‘own wine’ heeft gelaafd.
Waarop de kelner onverrichterzake terugkeert met de afgewezen geste.
Na deze ontluisterende vertoning waarschijnlijk alle keukenkastjes opentrekkend op zoek naar een paar passende oordoppen, of de chefkok verzoekend om een niet al te bot mes, dit ter eigener aderlating.
Dit alles aanziend kan ik voor de moeder van het lieve kind maar één ding hopen, namelijk dat ze in de toekomst volledig verschoond mag blijven van bezoekjes van schoonpa, én dat zijn tenenkrommende koloniale genen niet zijn overgestapt op haar metgezel.
Later die avond echter, terug in onze hotelkamer, wat ervaringen rijker en Thaise pegels armer, blijkt d’aloude Hollandschen VOC-geest ook hier nog rond te waren en kan ik het gewoon niet laten.
En voeg vrouw Oy, (op luide omroepers-toon, daarbij vrolijk schouderklopjes ontvangend van de ingenomen spiritualiën), iets toe wat in mijn ogen uiterst geestig is.
Dat het daarbij aanbeveling verdient de toehoorster eerst de fles met restwijn uit handen te nemen, en tevens haar exacte locatie te bepalen teneinde een goed heenkomen te kunnen zoeken, blijkt vervolgens een niet onbelangrijk detail.
Nu kostte deze onachtzaamheid mij namelijk ernstig ongemak aan een niet nader te noemen lichaamsdeel.
Na het daar onzachtzinnig proberen in te brengen van een Thais-Australische flessenhals door de pal achter mij staande ‘Lucky Girl’.
Over deze blogger
-
Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.
Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.
Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand30 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (242)
Cultuur10 december 2024Rooksignalen van oompje Mango
Cultuur22 november 2024Tropenkolder
Cultuur14 november 2024‘Drie dagen van bezoeking’
‘Stierstarnakel’ nog wel, Lieven. Je levert dus ook nog een bijdrage aan nieuwe woordjes in onze taal! Dat getuigt van jeugdig elan.
Ik heb het woord ‘starnakel’ ingevoerd bij mijn Meneer van Dale en het blijkt straalbezopen te betekenen. En bij jou betekent het doof. Ik wist niet dat je van een fles slechte Fleur de Matrasse doof kunt worden; wel van andere activiteiten zoals ooit Meneer Pastoor in de klas kwam vertellen heel lang geleden… En je kreeg er ook pijn in je rug van…
Hoop dat jouw zitonderdeel de penetratie heeft overleefd… Nee, foto hoeft niet. Echt niet…
Beste Erik,
heb het gezegde ooit ergens gelezen en wist niet beter of het bestond al, betreffende doofheid. Maar starnakel is blijkbaar een soort voorvoegsel, dus kan het ook voor andere doeleinden worden gebruikt.
Als ik mij goed herinner was de wijn bij deze gelegenheid trouwens prima, mits oraal ingenomen.
Mijn dank voor je reactie,
groet Lieven.
Met “Fleur de matrasse” wordt in Vlaanderen slechte tabak bedoelt….
RonnyLatYa, dan moet ik de fles maar opschalen naar Château Migraine…
Klopt beste Ronny. En slechte wijn: Chateau Migraine..
Voor de echte fijnproever: Château Migraine, appellation Aspirine contrôlée.
Top amusement dat tot in de diepste regionen penetreert.
Prachtig, ja!
Héérlijk, Lieven, je schrijfstijl! Het is telkens weer genieten van je teksten!
U heeft een unieke manier van schrijven met veel humor, zelfspot en creatief taalgebruik. Een bijzonder talent, daar mag u trots op zijn.
Beste Farang Kee Nok,
dank voor het mooie compliment, maar vlak jezelf ook niet uit.
Want je eigen nieuwste verhaal hieronder is beslist ook niet zonder talent tot stand gekomen, en jij weet het serieuze verhalende plaatje ( gaat mij nooit lukken ) op Thailandblog wat mij betreft prachtig in te vullen.
Je schrijfstijl doet me enigszins aan die van Alphonse Wijnants denken, die hier ook menig pareltje over Thailand achterliet.
Vriendelijke groet,
Lieven.
Nou, ik vind mezelf toch niet echt achterlijk, maar ik weet nu niet wat er “fout” gezegd werd en waarom dat meisje “lucky” is. Is het omdat ze een farang als vader heeft? Ze is blijkbaar half farang, half Thai, dus je zou ook kunnen zeggen dat ze pech heeft als haar vader er niet meer voor wil zorgen. Of niet soms? En waarom wordt dit als “koloniaal” beschouwd?
Hier wordt eigenlijk beweerd dat iemand die half Thais is “geluk” moet hebben. Is dat niet racisme? Ik heb net gelezen dat in de VS iemand met zelfs maar één zwarte voorouder als zwart wordt gezien. Je moet om als blanke gezien te worden “puur” zijn… We hadden toch lange tijd geleden iemand die daar een voorstander van was, of niet? Wat een vreemde denkwijze.
Jammer, jammer hoeveel vooroordelen je kan hebben op basis van een enkele zin. Zou zeggen , besteedt je tijd in Zeeland aan nuttiger dingen
Pim
Sjaak S, de reis van de Beagle is nagedaan, al weer wat jaren geleden, op de clipper Stad Amsterdam, en uit DNA-testen tijdens die rondreis is gebleken dat iedereen wel wat sporen van de eerste mens in het DNA heeft. In de visie van Amerikanen zijn ook wij dus ‘zwart’; daarentegen vraag ik me wel eens af of Amerikanen geen tic hebben…
Ik denk dat jij in bovenstaand artikel van Lieven meer kwaad ziet dan er in staat. Bij mij wekt het een brede glimlach op.
Beste Sjaak,
of het kind nu wel of niet half-Thais was ( dat laatste waarschijnlijk niet gezien enkele uiterlijke kenmerken, maar voordat je mij soms van racisme beschuldigd hou ik deze kenmerken maar voor me ) maakt voor het verhaal natuurlijk niet zoveel uit.
Tevens staat nergens te lezen dat de farang de vader van het kind is of ‘er niet meer voor zou willen zorgen’.
Ik was bij het insturen al enigszins bevreesd dat er iemand het toetsenbord zou beroeren om het geheel uit zijn verband te rukken en zo een ‘bepaald’ zijspoor op te duwen, wat tegenwoordig zo in de mode is.
Aan jou die twijfelachtige eer.
Ik kan dan ook alleen maar hopen dat je toch enig plezier hebt beleefd aan het lezen van mijn verhaaltje, ( dat is namelijk altijd mijn uitgangspunt bij het insturen van deze schrijfsels ) al kan ik dat uit je reactie nergens opmaken, hetgeen me zou spijten want dan heb ik mijn doel gemist.
Het allerbeste en vriendelijke groet,
Lieven.
Netjes opgelost die kleine wrijving, Lieven, en zal maar eindigen met de woorden, Zo kan het ook.
Sjaak, als je verhalen van Lieven regelmatig leest, weet je toch wel dat er niets ‘vervelends’ achter hoeft te zoeken. Erg ver gezocht deze reactie, valt me een beetje tegen van je.