‘Een avontuur of een ontdekkingstocht naar zichzelf’
Bangkok lijkt een stad die leeft en ademt. De dikke, warme lucht hangt als een deken over de stad, gevuld met rook, kruiden en tropische geuren. Voor een jonge backpacker begint hier zijn avontuur, omringd door de chaos en energie die alleen Bangkok kan bieden. Alles lijkt in beweging: de mensen, de kleuren en zelfs de geluiden. Zijn zware rugzak valt nauwelijks op in de stroom van indrukken. Het voelt alsof hij in een levend schilderij stapt, waarin elke straat een nieuw verhaal vertelt.
Khao San Road is een explosie van cultuur en activiteit. Straatverkopers bieden alles aan, van gegrilde insecten tot verse tropische vruchten. Toeristen, straatartiesten en locals mengen zich in een bruisende menigte. Een oude vrouw met een kraampje vol amuletten trekt zijn aandacht. Haar gezicht, gegroefd door de tijd, straalt een kalmte uit te midden van de chaos. Hij blijft staan, gefascineerd door de verhalen die deze plek lijkt te fluisteren. Khao San Road voelt als een microkosmos, waar traditie en moderniteit samenkomen.
De stad laat zich niet vangen in vaste patronen. In een tuk-tuk reist hij door smalle straten naar gouden tempels, waar serene Boeddha’s glimlachen met een tijdloze wijsheid. De oevers van de Chao Phraya-rivier weerspiegelen het dagelijkse leven: bootjes vol handelaren, kinderen die spelen, en de stad die nooit stilstaat. Op een markt proeft hij tom kha soep, en een vriendelijke verkoopster vertelt hoe dit gerecht generaties heeft verwarmd. Elk gerecht, elke smaak, voelt als een stukje geschiedenis dat tot leven komt.
In een park ontmoet hij een oudere man die hem welkom heet met een glimlach. “Je bent een farang, een vreemdeling, maar hier bepalen mensen de grenzen, niet de kaarten,” zegt de man. Ze praten over de stad en de geschiedenis. De man vertelt over een koning die zijn rijk uitbreidde uit liefde voor een vogel. Dit soort ontmoetingen geven hem een nieuw perspectief: het gaat niet alleen om de plekken die je bezoekt, maar vooral om de mensen die je ontmoet.
In het noorden, in Chiang Mai, ontmoet hij reizigers met unieke verhalen. Een Australische vrouw verzamelt schelpen alsof ze heilig zijn, terwijl een Duitse schilder kleuren uit de aarde haalt om zijn ervaringen vast te leggen. Deze gesprekken laten hem zien hoe iedereen op zijn eigen manier betekenis geeft aan het reizen. Het gevoel van verbondenheid, zelfs met vreemden, maakt een diepe indruk op hem. Het is alsof elke ontmoeting een nieuwe laag toevoegt aan zijn reis.
Op een stoffige weg op het platteland verandert een klein moment zijn kijk op reizen. Een oude man biedt hem zonder woorden een lotuswortel aan. Het gebaar is eenvoudig, maar voelt als een diep symbolisch moment. De wortel, koel en stevig, lijkt een verbinding te vormen tussen hem en de aarde. Dit moment leert hem dat reizen niet alleen gaat om wat je ziet, maar ook om hoe je deel uitmaakt van iets groters.
Tijdens zijn reis schrijft hij flarden van gedachten op in een notitieboekje: “De wereld beweegt, maar mijn verlangen blijft stil.” Deze woorden weerspiegelen hoe de reis hem heeft veranderd. Het gaat niet alleen om de plekken die hij bezocht heeft, maar om hoe hij zichzelf beter heeft leren kennen door de mensen en ervaringen die hij onderweg tegenkwam.
Wanneer hij Thailand verlaat, voelt het alsof dit slechts het begin is van iets groters. De herinneringen aan de tempels, de markten en de mensen blijven bij hem. Deze reis heeft zijn blik verruimd en een verlangen aangewakkerd om meer te ontdekken. Thailand was niet alleen een bestemming, maar een startpunt voor een leven vol verhalen en nieuwe perspectieven…
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand – probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral veel – dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Foto’s, daar doe ik niet aan. Ik sta er altijd lelijk op, terwijl ik toch weet dat Brad Pitt erbij verbleekt. Het zal wel aan de fotograaf liggen, denk ik dan maar.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur15 december 2024‘De adem van de Chao Phraya’
Cultuur14 december 2024‘Gevangen in een strijd tussen overleven en opgeven’
Cultuur12 december 2024‘Een avontuur of een ontdekkingstocht naar zichzelf’
Cultuur10 december 2024‘Strandverkoper in een wereld waar dromen verbleken en de horizon weinig belooft’