Boer zoekt vrouw op z’n Thais

Do you like this?Like

Like

16

16 people like this.

Please wait...

Beetje humoristische vertaling van, Boer zoekt vrouw op zijn Nederlands, vrij vertaalt naar Thaise zoektochten of toevallige ontmoetingen in Thailand.

Man ontmoet toevallig leuke vrouw en trapt binnen no-time in het verhaal van het gouden kooitje en haar vogeltje.
Iets wat natuurlijk een grapje is, een illusie, of vaak de keiharde waarheid, voor veel vogeltjes, veel meer als bladgoud op oud ijzer is het meestal niet en zo gauw je in de kooi bent als vogeltje, kom je er achter dat de binnenkant met loodmenie is geverfd, helaas zit de deur al op ‘slot’ totdat je helemaal gekortwiekt bent.
Ja, ze moeten je eerst nog even kortwieken, symbolisch dan natuurlijk, daarna mag het deurtje weer open, als men weet dat je niet meer kunt als fladderen.
Het vogeltje vliegt niet meer weg, want het denkt dat die dat niet meer kan, vliegen, en meestal is dat ook wel goed gedaan, het kortwieken, zodat ze onder een glijvlucht van vijfenveertig graden contact met de vaak zeer harde grond maken, lees de boze buitenwereld in Thailand, mochten ze denken dat ze het wel kunnen.

Soms zelfs in een nog scherpere hoek wat regelmatig een harde onaangename confrontatie met de echte boze buitenwereld kan zijn die volop uit organisme bestaat die volgens het schema, leven is overleven, werken, of een betere en de meer begrijpelijke opmerking, de een zijn dood is de ander zijn brood.
Veel gekortwiekte vogeltjes komen ook niet ver meer zonder het kooitje, in het grote buitenbos, aan te raden is dus in het kooitje te blijven, maar vogeltjes willen altijd vliegen, zo zijn ze al sinds de opkomst van de vogeltjes geprogrammeerd.

Gebonden door de veiligheid van het gouden kooitje met bladgoud aan de buitenkant, wat aan de binnenkant, zoals gezegd, vaak behandelt, is met loodmenie, fladdert men rustig in de rondte totdat toevallig twee bladgouden kooitjes elkaar treffen tijdens het ophangen aan de steunbalk op het terras van het gouden kooitje.
Dan zien de vogeltjes pas dat de binnenkant er anders uitziet als de buitenkant van de kooi bij heel veel vogeltjes.

Veel kooihouders hebben op gepaste wijze contact met elkaar omdat men graag op de hoogte blijft hoe men gekooide vogeltje toch hun stukje geluk wenst te geven, en twee weten er natuurlijk meer als een, volgens de opleiding tot kooihouder.
Zelfs als vogeltjes niet meer kunnen vliegen, maar alleen fladderen moeten ze af en toe wat frisse lucht opsnuiven en met hun vleugels wat vliegbewegingen kunnen doen, dus die combinatie wordt vaak toegepast.
Het is goed voor de algehele conditie van het vogeltje en de kooihouder doet dat ook met en reden, het vogeltje moet oud worden want de hele familie geniet van het mooie vogeltje.
Nou ja, mooi is misschien een beetje overdreven, het zijn voor de Thai haar begrippen gezonde vogeltjes die wat weer jaloezie geeft bij Thailanders die wel gouden kooitjes hebben, maar nog geen vogeltje gevangen hebben.
Een Thais vogeltje met veel kleuren, maar zo dun als wat geeft dat gevoel niet bij vele.
De vogeltjes hebben na verloop van tijd vaak weinig door, hoewel sommige als ze regelmatig aan de balk op het terras hangen en elkaar wat beter beginnen te begrijpen wel eens toe kwetteren dat ze weinig uit de kooi mogen en hoe vreemd het ook mogen zijn dat ze vanwege het weinige uitlaten niet echt meer kunnen vliegen, denken ze.

Regelmatig zijn er vogeltjes waar het kortwieken niet helemaal bij gelukt is.
Niet iedere kooihouder heeft daar de juiste talenten voor en kan het wel eens mislukken, of om dat het deurtje te vroeg opengaat of omdat ze dat zelf openzetten, zodat het vogeltje kan wegfladderen.
Ze pikken wel eens vogeltjes met hun puntige snavel en sommige hebben zelfs een zeer gemene snavel.
Ook kunnen vogeltjes na verloop van tijd te dun worden of op onverklaarbare wijze veel te dik, dan moet je als kooihouder je kansen afwegen en de knop doorhakken.
Vaak gaat dat bij vogeltje die goed gekortwiekt zijn gepaard met de ondergang richting harde bodem, of een van de andere kooihouders zonder vogeltje grijpt in en bied het vogeltje een andere kooi aan.
Soms vliegen ze ook weer spontaan hele grote afstanden omdat wonder boven wonder de wieken weer zijn aangegroeid.
Die blijven vaak de rest van hun leven rondfladderen en zitten af en toe eens aan de buitenkant van de met bladgoud geplakte kooien, de gekortwiekte vogeltjes te vertellen dat het in het bos erg mooi is en bijzonder leuk.
Vaak worden die weggejaagd door kooihouders die geen behoefte hebben aan zeer opstandige vogeltjes als ze de kooi schoonmaken, of toevallig uiteraard even voorbij lopen als de vogeltjes aan het kwetteren zijn.

Met regelmaat na verloop van goed gedrag mogen sommige vogeltjes wel eens naar de volière, dat is zeg maar een hele grote kooi waar de vogeltjes dan eens even met een heleboel andere vogeltjes mogen fladderen.
Vaak is dat een chaos van jewelste, allerlei soorten vogeltjes, die niet allemaal even groot zijn ook, dus ze botsen wel eens tegen elkaar op, wat kooihouders niet zo leuk vinden, tenslotte is het vogeltje de spil in ook hun leven geworden.
En kijken de vele kooihouders oplettend mee, ook diegene die nog in opleiding zijn of al volleerd kooihouder zijn.
Nou moet ik opmerken dat ook de kooihouders soms meerdere kooien daar hebben en er voorzichtig mee omgaan, tenslotte heb je maar twee handen, en zijn vele andere kooihouders daar meestal niet van gediend van dat geschouw met meerdere kooien.

Er vliegen daar ook nog veel jonge vogeltjes die eigenlijk total geen benul hebben dat er naast de volière ook nog kooien bestaan, laat staan kooihouders.
Aangezien die niet verder kijken als de lengte van de dag zeg maar, zijn dat vaak mooie vogeltjes voor veel jonge toekomstige kooihouders, het gebrek aan opleidingen tot kooihouder of volledig geroutineerd vogeltje maakt het de uitdaging waard aan beide kanten.
Voor de jonge kooihouders kan het wel eens een vieze knauw zijn als men het vogeltje in de kooi aan het lokken is en het vogeltje kan de kooi wel eens drie keer niets vinden.
Zeker die bewustwording zijn moeilijke tijden voor het vogeltje en de kooihouder.
Vaak komt het na wat acceptatie en veel oefenen wel goed maar soms ook niet.

Over deze blogger

william-Korat

Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur3 januari 2025Sjaak in Thailand: Een verhaal over verval
• Cultuur1 januari 2025Boer zoekt vrouw op z’n Thais
• Cultuur23 december 2024Anna en haar tijdloze liefde
• Leven in Thailand21 december 2024De winter in Thailand