Een artikel dat nog geschreven moet worden

Internet is een interactief medium. Vandaag gaan we eens testen of dat ook geldt voor Thailandblog. In deze posting vindt u een fraai tableau van luk thung artiesten. Het verhaal erbij moet nog geschreven worden. Door wie? Ja, door u lezer.

In Bangkok Post van 20 maart stond een artikel over het cd-label R-Siam. Bijgaande illustratie toont enkelen van de 90 solo-artiesten en groepen die bij het label zijn ondergebracht. Nou kan ik dat artikel wel samenvatten, maar het lijkt me deze keer veel leuker als de lezers van Thailandblog het verhaal schrijven. Dus reageer en vertel wie uw favoriete artiest of groep is en waarom. Of vertel over een concert dat u van hem/haar/de groep hebt bijgewoond. Zo gaan alle reacties samen een verhaal vormen.

Mijn favoriet is Jintara Poonlarp, linksboven met rood rokje en schalkse lach. Ik mag haar graag beluisteren. Jintara heeft een keer de tsunami bezongen. Let wel: ze zingt tsunamí en niet tsunámi. Een aangrijpend lied, alhoewel ik niet weet wat ze precies zingt.

Omdat ik dit een beetje mager beginnetje van ons gezamenlijke verhaal vind, vroeg ik Hans Geleijnse om een goed begin te maken.

Hans Geleijnse schrijft:
Nee maar, tussen al die hittepetitten die ik van hun tv-gezicht herken ontdek ik Jintara Poonlarb, de Thaise versie van de Zangeres Zonder Naam en meeslepende vertolkster van een tearjerker over het zieleleed van een mia noi. Jintara is zonder al te veel visuele haarscheuren de veertig gepasseerd en uit de Isaan afkomstig. Je moet ervan houden, maar haar muziek klinkt in elk geval meer Thais/Aziatisch dan veel westers kloonmateriaal uit de R.Siam-stal.

De Thaise popcultuur is westers georiënteerd, zowel in kledij als muziek en over de invloed van die cultuur op maatschappelijke ontwikkelingen hoeft sinds de geboorte van Rock & Roll niet meer te worden getwijfeld.  Het moment dat touwtrekken over Thaise cultuur op een Thailandblog definitief bijgezet kan worden als nostalgisch tijdverdrijf van ouwe lullen nadert onafwendbaar.

Misschien is de trend naar mainstream Thailand jaren geleden ingezet met Tata ‘sexy naughty bitchy’ Young, een kruising tussen Madonna en Britney Spears. Op elk op lokale podia gegeven concert zie je vandaag de dag haar erfgenamen optreden, enthousiast aangehoord door vader, moeder en hun schoolgaande kinderen. Wat vermoedelijk wel heel Thais blijft is de soundmix: keihard, geen middentonen, veel schril hoog en dreunend laag.

Ik houd van het originele, maar vind ook boeiend wat uit de cultuurmixer komt. En waarschijnlijk omdat ook ik een ouwe lul ben is mijn Thaise favoriet Sek Loso, een man die net als Cliff Richard er met iedere voorbije dag jeugdiger uitziet. Een geweldig musicus en – dat schept een band – de media en de fans bezighoudt met een ongetwijfeld dramatisch eindigend leven in het teken van seks, drugs and rock&roll.

Rik schrijft:
Tja favorieten heb ik niet echt. Mag graag luisteren naar pai pongsatorn, buaphan, bao wee (derde video), Tai Oratai, Jintara maar bijvoorbeeld ook naar Deep O Sea (vierde video). Als ik lekker aan het rommelen ben in het huis met deze muziek op de achtergrond gewoon heerlijk! We hebben best wel veel van deze muziek en dat is vooral handig tijdens feestjes; dan kunnen de dames helemaal los met de karaoke. haha.

Tino Kuis schrijft:
Thaise muziek mag mij zelden bekoren. Ik vind het al gauw saai en eentonig, ook omdat ik de woorden, vaak Isaans, niet versta. Ik ken maar twee uitzonderingen: Carabao en Phumphuang Duangchan.

Carabao (‘die oude hippie’, Dick) is een exponent van het genre ‘Pheua Chiwit’, het ‘levenslied’. Eenvoudige muziek, herkenbare onderwerpen, maatschappij-kritisch maar niet sentimenteel. Beroemd werd zijn lied ‘Made in Thailand’. (‘Thailand is het mooiste land ter wereld, alles is hier goed, maar als we naar de winkel gaan kopen we het liefst Japans’). Ik werd erg geroerd door zijn lied ‘Mae Sai’ over het lot van een bargirl (‘klein vogeltje in een kooi’): video 5.

Phumphuang Duangchan wordt de ‘koningin van de Luk Thung’ genoemd. Iedereen kent haar nog, ook de jeugd, hoewel zij in 1992 op dertigjarige leeftijd overleed. Haar crematie in Suphanburi werd door honderdduizend mensen en door prinses Siridhorn bezocht.

‘Luk Thung’,Loe:k Thoeng, letterlijk ‘kinderen van de (rijst)velden’ gaat over het dorpsleven maar vanaf de zeventiger jaren van de vorige eeuw steeds meer over de ervaringen van de velen die voor een beter bestaan naar de grote stad trokken. De liedjes gaan over het afscheid van het dorp, de hoge verwachtingen, de vele teleurstellingen, de uitbuiting, de strijd om het bestaan en vooral over het heimwee naar het geboortedorp en de verre geliefde (‘houdt hij nog van me of heeft hij een ander?’). Phumphuang maakte het allemaal zelf mee en ze zingt over haar eigen ervaringen, dat maakt het zo beklemmend. Een tekst (uit het lied ‘ik probeer mijn geluk’):

Zo arm als een luis, ik riskeer mijn geluk
Duttend in de bus, probeert een man mij te versieren
Hij belooft me een goeie baan, betast me overal
Ten goede of ten kwade, ik volg mijn gesternte
Wat zal komen, komt. Ik riskeer mijn geluk.

Een ander lied:
Ik mis de rijstvelden echt
Vraag jij je ook af wanneer je weer thuis komt?
Ik kwam naar de stad om een ster te worden
Het is moeilijk maar ik overleef het wel

Ik bid iedere dag dat ik beroemd mag worden
Dan keer ik huiswaarts
En zing voor hun bewondering.

Ik was eens op zo’n openluchtconcert waar liedjes van Phumphuang werden gezongen. Waar de toeschouwers eerst lachten, joelden, praatten en klapten, vielen ze nu stil en luisterden aandachtig en betrokken. Dit was ook hun leven. Zie video 6.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=NidCHfmQCUY&feature=share&list=PLCEEE491261F8A9C1[/youtube]

[youtube]http://youtu.be/OhhnjcA2xEY[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=j7anlj8izk8[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=TARnc2MYLjs[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=GC_KxGDprbE[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=OBnZ7GpvweU[/youtube]

Over deze blogger

Redactie

Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Nieuws uit Thailand28 november 2024Lagere elektriciteitstarieven brengen verlichting voor Thaise gezinnen en bedrijven
• Nieuws uit Thailand28 november 2024Nieuwe banen voor ouderen versterken Thaise economie en samenleving
• Eilanden28 november 2024Koh Phangan, natuurlijke schoonheid en een oase van rust (video)
• Eilanden28 november 2024Prachtig Phuket (video)