Verveelt u zich al in deze “Blijf Thuis” periode?
Dezer dagen krijg ik van vrienden en kennissen In Nederland en Thailand nogal eens de vraag of ik mij al verveel in deze periode waarin je geacht wordt zoveel mogelijk thuis te blijven om de spreiding van het coronavirus tegen te gaan.
Het thuiszitten is nog maar net begonnen en mijn antwoord is dan ook nog steeds: “Nee, nog niet, maar over een poosje zou de verveling best kunnen toeslaan.”
Berusting
Eigenlijk verveel ik mij nooit. Ik ben gepensioneerd, woon in een groot huis in Naklua met mijn lieve vrouw, waar wij beiden zo onze eigen dagelijkse bezigheden en liefhebberijen hebben. Het grote huis geeft ons de mogelijkheid om niet heel de dag op elkaars lip te hoeven zitten, waardoor de tijd dat we wel samen zijn om bijvoorbeeld wat te drinken op ons terras in waarde stijgt. Natuurlijk missen we wel leuke dingen tijdens ons “huisarrest” en kunnen we niet alle maatregelen zo waarderen, maar we berusten er in. Ik ben het eens met onze koning Willem Alexander, die eerder deze week in een persontmoeting zei: “Later kunnen we discussiëren over de genomen maatregelen, nu volgen we de regels.”
Geen verveling
Ik heb vooralsnog helemaal geen tijd voor verveling. Naast de beslommeringen van alledag zoals mijn aandeel in het huishouden, boodschappen doen, schrijven voor Thailandblog volg ik de ontwikkelingen van de coronaviruscrisis op de voet. Ik lees alles wat er over geschreven wordt, niet alleen de kille cijfers van het aantal geïnfecteerde mensen en de droevige verhalen over de mensen, die zijn overleden, maar ook de vele informatieve artikelen over andere aspecten in de zorgverlening, diepgaande studies over het coronavirus zelf, de economische ellende, die ons gaat treffen, de grootscheepse actie om gestrande Nederlanders uit het buitenland terug te brengen naar hun huis en familie en nog veel meer.
Wel verveling
Toch is er de mogelijkheid, dat men genoeg krijgt van kranten, tijdschriften en boeken lezen, films kijken. Natuurlijk kun je in en rondom het huis gaan klussen of in de tuin gaan wroeten, de bouwmarkten en tuincentra schijnen al heel goede zaken te doen. Maar het is wellicht ook het goede moment om eens te denken over een bezigheid waarvoor men onder normale omstandigheden niet zou piekeren. Op internet worden van alle kanten nieuwe hobby’s voorgesteld. Misschien wilde u altijd al uw verborgen talenten in de schilderkunst aanspreken, of met klei leuke voorwerpen maken, dan is het nu het ideale moment. Van de andere hobby’s, die ik zag voorbijkomen noem ik een taalcursus – natuurlijk, nu gaan we eindelijk Thais leren -, een cursus pokeren, schaken, yoga, (Thais) koken, origami, grote legpuzzels maken of nog een ander handwerk gaan beheersen. Keuze genoeg!
Tenslotte
Voor mijzelf heb ik dat allemaal niet nodig. Ik heb bezigheden genoeg en bovendien kan ik altijd terugvallen op mijn grootste hobby, namelijk Niets Doen. Ik ben daar heel goed in, ik kan uren rustig op een stoel op mijn terras zitten, met een sigaar in de mond, glas bier in de hand en mijmeren over verleden, heden en toekomst. Veel van mijn verhaaltjes op Thailandblog krijgen dan gestalte. Het uitwerken daarna op de computer is dan meestal zo gepiept.
Ik ben benieuwd hoe het de bloglezers vergaat met de invulling van hun extra vrije tijd.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Rayong30 november 2024Rayong, een uurtje of twee!
Eten en drinken29 november 2024Hoe de scherpe kant van de Thaise keuken te vermijden?
Eten en drinken25 november 2024Rijstebrij
Het enige verschil is dat ik thuis werk, maar ik moet nog steeds om de dag langs werk om spullen op te halen en af te gooien. Die extra vrije tijd is dus om de dag 2×15 minuten. Die gebruik ik om even in de tuin te zitten. Was het maar waar dat ik uren extra tijd had, dan kon ik boeken gaan lezen, stukjes tikken of met een drankje lekker ontspannen ‘niets’ doen.
Met de verveling valt het wel mee hier in Udon.
Genoeg te doen in huis en in de groenten/bloementuin.
Ik vind het meer jammer voor de kinderen dat we er niet op uit kunnen trekken.
Vooral bij deze temperaturen mis je de zwembaden en gezellige avonden in UD town.
We hebben nog 6 weken tot de scholen weer beginnen dus we houden hoop.
Ik heb wel te doen met de bejaarden. Zo kan ik niet langs mijn hoogbejaarde oma, niet langs (bejaarde) vrienden. Mijn leeftijdsgenoten redden zich voorlopig wel met internet. Maar vooral voor de oudjes is het denk ik een stuk lastiger nu een en ander niet mag. Geen bezoek, geen hangen aan de bar , klaverjastafel of de bingo. Oh en de ouders met schoolgaande kinderen, die hebben het juist extra druk in huis neem ik aan. En maar hopen dat nen een partner heeft waar men zonder problemen uren in dezelfde ruimte kan verblijven…
Ikzelf ga denk pas wat merken als normaal de terrasjes open zouden gaan en ik straks niet lekker een biertje kan pakken met vrienden. Museum bezoek zal ook was lastiger worden. Maar voor nu is het prima thuis te doen zo alleen. Al is alleen ook maar alleen, dus laat het geen maanden duren.
Nou, Rob V., hier is dan zo’n bejaarde die zich niet verveelt door dit virus en de hele dag zijn post doorneemt en stukjes schrijft voor een internetmedium. Bezoek ben ik toch al niet gewend als kinderloze man en verder ben ik op maximale rust gesteld. Zolang de koffiepot en de koelkast gevuld zijn ben ik een tevreden baasje en de winkels bezorgen alles wat ik nodig heb keurig aan huis. Nee, ik mis niets.
Ik pak zo geen virus op! Hoewel, morgen, tja, ik moet dan naar de post, met mondlap, en daarna kruip ik de veiligheid van mijn woonst weer in. Tot Sint Juttemis, indien nodig. Hier geen drama hoor!
Ik werk normaal 5 dagen per week op een universiteit in Bangkok maar die is gesloten, in principe tot 13 april.
In plaats van les in het leslokaal is het onderwijs nu volledig online gegaan. Daarvoor zijn verschillende mogelijkheden waarvoor we vlak voor de sluiting een snel-training hebben gekregen.
De meeste leraren kozen voor een methode waarin de lessen (veelal eenrichtingsverkeer) nu via een kanaal (youtube, google) worden uitgezonden en de studenten vanaf hun device moeten inloggen. Om drie redenen heb ik daarvoor niet gekozen:
1. mijn klassen zijn nogal groot (26 studenten) zodat ik niet op mijn computerscherm kan zien of iedereen wel bij de les is;
2. deze methode staat of valt niet met de techniek maar met de motivatie en volwassenheid van de studenten. Daar heb ik bij de meerderheid van mijn studenten twijfels over. (Een van mijn collega’s klaagde daar al over)
3. ik werkte al met e-learning als een van de weinige docenten waar ik al het onderwijsmateriaal plaatste zodat ik niets hoef te copieren. Ook de studenten kunnen daar hun opdrachten digitaal inleveren.
Dat heb ik uitgebreid. Per week schrijf ik nu een toelichting op de slides en een paar dagen later geef ik hen een ‘schriftelijke overhoring’ (niet met kennis vragen maar vragen die meten of ze het begrepen hebben) die ze een aantal dagen later digitaal moeten inleveren.
Dit betekent niet alleen thuiswerken maar ook meer werk dan wanneer ik de lessen gewoon in het leslokaal zou geven met een examen of opdracht als afsluiting. Het is nu nog rustig maar vanaf deze week krijg ik 40 overhoringen per week te beoordelen, moet voor de cursussen wekelijks instructies schrijven en schriftelijke overhoringen maken. Vervelen: daar heb ik helemaal geen tijd voor.
Overigens verwacht en hoop ik dat deze corona crisis zal leiden tot een grondige discussie over het nut van online leren naast de alom bekende conventionele lesmethoden.
Geen verveling op het platteland
Wonend op het platteland vlak bij de grens met Cambodja vervelen we ons tot nu toe nog niet. Ons huis met twee verdiepingen, vier slaapkamers en 2 badkamers biedt ons naast de dagelijkse huishoudelijke klussen ook nog diverse uitdagingen waar we tot nu toe nog niet aan toegekomen waren of geen zin in hadden.
Daarnaast hebben we de handen vol aan onze legkippen en eenden. Verder vragen onze 6 honden ook de nodige aandacht.
De kinderen van 14 en 12 jaar hebben nu grote vakantie. Leuke en verrassende dat zij nu samen met ons de hele dag thuis zijn, is dat we alle dagelijjse bezigheden thuis met z’n vieren verdelen en daardoor of meer tijd hebben om samen dingen te doen of je juist lekker even kunt terug trekken. Dingen die we samen doen zijn bijvoorbeeld het uitzoeken van recepten en koken maar ook samen sporten op ons erf (volleybal, tafeltennis, badminton en fitness. Voor de nodige afkoeling hebben we een groot opblaasbaar zwembad geplaatst.
Beste Gringo,
Ja voor mensen die nog werken, en vooral in het toerisme ziet de komende tijd er natuurlijk niet zo mooi, en onzeker uit.
Na jouw prachtig artikel over de toers van mijn vrouw. http://www.gidsbussaya.nl heeft zij heel veel positieve reakties gekregen, en ook vele toers mogen doen.
Voor haar en haar vele collega,s in het toerisme word het een onzekere tijd, laten we met zijn allen hopen dat het niet te lang gaat duren, en dat er dan weer vele toeristen naar ons mooie Thailand zullen komen, en alle die hier van afhankelijk zijn weer aan het werk kunnen
Hartelijke groeten Paul
een mooi verhaal ,
het moeten thuis blijven is natuurlijk niet leuk,
maar wat als je vijf jaar thuis moet zitten en altijd verstopt word ik als Joods jongetje zat vijf jaar verstopt en ja ook met heel veel angst koud en haast geen eten en je familie die voor 85 % is weggevoerd naar de gaskamers dit is pijn en ja deze virus is oorlog en als iedereen doet wat hij doen moet en elkaar steunt dan valt de ellende een ietsje beter uit respect en help elkaar.! wees niet zelfzuchtig .
Na bijna 9 jaar Thailand heb ik me nog nooit een dag verveeld en als ik alle dingen zou moeten gaan doen die nog graag zou willen doen moet ik minstens 120 jaar oud worden.
Ja, een van mijn liefhebberijen is nu tijdelijk weggevallen, want reizen en kamperen zit er even niet in.
Gelukkig zijn er thuis nog genoeg andere dingen waarmee ik me ook graag bezig houd.
Lekker in de tuin bezig zijn, activiteiten in en om de vijver en …. mijn modeltreinen.
In 2014 heb ik in mijn tuin een klein huisje (16m2) laten bouwen om daar mijn modelspoorbaan te bouwen.
Zo gauw ik daar binnenstap ben ik in mijn eigen wereld waar ik heer en meester ben over alles wat er gebeurd. Echt een leuke hobby die nooit verveeld en er altijd wat te doen is. Gelukkig zijn al mijn miniatuur mensjes gezond want een ziekenhuis op schaal heb ik niet. Zolang iedereen zich daar aan mijn regels houdt zal dat ook niet nodig zijn.
Beste Gringo,
Vervelen? Neen hoegenaamd niet, Je weet welke hobby ik beoefen: radio-zendamateurisme. Voor ons zijn het nu hoogdagen betreffende het maken van contacten via de radio op de korte golf. Ik stel het volgende vast: de trafiek overdag is hier met 60% gestegen. Dit komt grotendeels door het feit dat vele zendamateurs, zowat over ter wereld, noodgedwongen thuis zitten. Daar de meeste zendamateurs mensen zijn met een hogere opleiding zijn er in deze groep weinig werklozen en dus overdag aan het werk. Nu er in deze groep veel thuis zijn vallen ook zij terug op hun hobby. Overdag had ik meestal contact met al oudere zendamateurs, gepensioneerden… dat maakte dat ik veel dezelfde mensen op de radio ontmoette. Nu ligt dat wel anders en heb ik veel nieuwe contacten, vooral uit Europa en de USA. Ondanks het feit dat er, volgens de cijfers (voor wat ze waard zijn), in Rusland weinig Corona infecties zijn zie ik zowel de activiteit vanuit zowel Asiatisch- als Europees Rusland sterk toenemen.
Daar we nu ook hier in Thailand beter niet buiten komen geeft het de kans om ook eens andere modes, zoals digitale modes waar ik eigenlijk, als telegrafist, een hekel aan had, eens uit te testen…. dus hobbywerk met hopen aan de winkel.
Vroeger, in Belgenland was ik steeds blij als er eens dagen met regen waren…. gaf me een goede reden om gewoon gans de dag in de radioshack te vertoeven…. nu hebben we elke een reden om dit te doen: het veilig te houden…..
Och, zoveel is er voor mij niet veranderd. Maar natuurlijk geen bezoek uit Nederland, de voetbalcompetitie ligt stil en er zijn zelfs geen trainingen. En ook geen restaurantbezoek meer maar dat deden we toch al niet vaak. We hebben gelukkig een groot terrein en we krijgen nog steeds af en toe bezoek. En op de fiets kan ik ook nog naar de atletiekbaan want daar is ‘s-morgens vroeg toch bijna nooit iemand aanwezig. En wat eten betreft: mijn vrouw laat de eierboer zijn producten brengen (geen tekorten hier gelukkig) en de slager bezorgt ook op verzoek. Groente en fruit uit eigen tuin en vis uit de vijver. En anders kunnen we altijd nog een beroep doen op MAKRO, TOPS en Big-C. Volgens mijn vrouw bezorgen die allemaal nog.
Geen verveling hier, ik lag zelfs weken achter met het lezen van de verhalen op Thailandblog. Eindelijk ingehaald.