‘Zwarte haren’

Het haar van Aom ligt uitgewaaierd op het witte kussen. Ze heeft lang, dik, dicht, zacht haar en het is een zwarte poel van duisternis. Het is de vlucht van een rivier in zijn bedding.

Ik lig er met mijn neus en mond en eigenlijk mijn hele aangezicht in te duiken en naar lucht te happen. Misschien vergeet ik te ademen en kom ik nooit meer boven. Maar neen, ik ruik de geur van haar haren, haar hoofd, haar zweet en haar shampoo.

Wandelende meisjes en shampoo of zachte-huidproducten, dat is altijd leuk op Sukhumvit. Je slingert je door de dichte massa mensen heen met een Thai lady aan je zij en op een moment ziet ze een 7-Eleven. Dat is zoiets als een kleine Spar bij ons en in dezelfde kleuren groen en wit. Hier heb je ze om de vijftig meter. Waarom zij precies die 7-Eleven kiest, is al een raadsel en ik wil het niet ontraadselen, want ik kom nergens.

Waarom – waarom niet? Hoe langer ik hier in Thailand ben, hoe minder ik die vraag stel. Ik krijg stilaan de verlichtende gedachte dat ik dood kan gaan, vanaf het ogenblik dat ik de vraag ‘waarom?’ niet meer stel. Dan ben je aan alle lijden voorbij, zegt de Boeddha. De Thai worden er ook kregelig van en denken bij zichzelf: Waarom vraagt hij dat – de zaken zijn zoals ze zijn!

Eén en al bekoorlijkheid en jij volgt

Zij stapt, sierlijk en bevallig, de trappen van de shop voor je op, kort rokje, kort jurkje, spaarzame hotpants, één en al bekoorlijkheid en jij volgt. Zo’n walk, speciaal voor jou alleen, dat krijg je zelfs niet tijdens een show op een Parijse catwalk van de duurste modellen. Wat een luxe en een weelde en een weldaad en een rijkdom voor een man die krijgt wat hij zich voorgenomen had.

Andere weldaad is dat je weet dat je in zo’n 7-Eleven weinig geld kwijt zult raken, het is er goedkoop en zeker als je de Thaise prijzen ziet. Zij wandelt sierlijk tussen de rekken door, wat doelloos en oh ja, daar plots staan de schoonheidsproducten. Ze neemt hier iets vast, daar iets uit, schroeft iets los, ruikt eraan, laat jou ruiken en dan zet ze de flacons ongeïnteresseerd terug.

‘Oh, nee, Aom, je gaat ongelukkig worden als je die nachtcrème niet neemt.’ Zo’n reflex krijg je dan als man en je zegt het ook luidop en daarbij: ‘You’ll be happy with this?’ Waarop zij heel speels en guitig naar je kijkt, met zoiets van ‘Verdien ik dat niet van je?’

Goed, je hebt de strijd verloren, alleen nog even twee halve liter plat water, en weg naar de kassa. Het is niet alleen zalf voor de body, maar ook zalf voor de ziel, zij – en ook jij – krijgt er een warm gevoel van. Het is een beetje of zij je in haar lichamelijkheid betrekt, heel intiem. Bij ons gaan de meeste vrouwen dat wel alleen kopen, veronderstel ik.

Ik probeer te zwemmen, te overleven

Ik lig nog altijd diep weggedoken in de zwarte haren van Aom en probeer te zwemmen, te overleven. Het zijn rivieren van satijn en zijde. We liggen lepeltjes. Mijn geslacht ligt precies in de smalle gleuf van haar billen en mijn rechterhand houdt haar geslacht vast en voelt die gleuf. Mijn genaaide elleboog rust op haar heup. Mijn linkerhand ligt gestrengeld in haar linkerhand. Ik probeer stil te blijven liggen, want zij ligt ook onbeweeglijk, om mij te teasen. Ze heeft een volle bruine huid. In mijn handen is ze één en al huid en vormen en lichaam en vrouw. Ik geniet.

Ik probeer niet te denken: ‘Waarom niet? Waarom zou dit niet kunnen?’ Daar heb je weer dat waarom! Ik leg mijn verstand stil. Ik zeg luidop: Ik heb recht op mijn eigen geluk.

Mijn handen fladderen alweer rond, over haar, ze kunnen niet stil blijven liggen. Ik streel haar schouders en hals en steek mijn vingers onder haar haren. Daar alleen is een klein beetje zweet, ik dacht dat Thai nooit zweetten. Ik draai cirkels rond haar diepgedoken navel en over het stulpje van haar buik.

Ze is tweeëntwintig en zegt dat ze zich veilig bij me voelt. Dan draait ze zich om, op haar rechterheup, ze legt haar handen in mijn nek, ik de mijne op haar borsten. We liggen lange tijd naar elkaar te kijken, ik in haar ogen en zij in de mijne. Die van haar zijn onpeilbaar diep. Ik zie paradijzen. Wat ziet zij in de mijne? Een leven dat al voor een groot deel is voorbijgetrokken?

‘No!’ zegt ze dan, alsof ze mijn gedachten raadt. ‘You not too old for me. I like. I like you, we-wy much, you sweet.’

Ik weet dat ze het op dit ogenblik meent. We vallen zonder nadenken in slaap.