‘Zorg dat je er bij komt’ (in Thailand)
Dit was de wervingsslogan waardoor ik begin jaren zestig van de vorige eeuw in dienst trad van de Nederlandse Koninklijke Marine. Zes jaar heb ik gediend, dat vond ik wel genoeg. Die zes jaar in een belangrijke periode van mijn leven hebben voor altijd een positieve stempel gedrukt op mijn verdere leven.
Nu, 50 jaar later denk ik nog vaak aan die periode en alles wat er over de Marine gezegd, geschreven of getoond wordt heeft nog altijd mijn belangstelling. Kan er gelukkig af en toe ook zelf over praten met mijn oude dienstmakker en nu ook blogschrijver Hans. Bovendien komt mijn inmiddels zeer goede vriend Rob, nog steeds in dienst als sergeant, regelmatig naar Pattaya.
Met Rob kan ik lekker bomen over ons dienstvak, de verbindingsdienst. Het vak Radiotelegrafist (en daarmee morse-berichten) bestaat niet meer maar Rob heeft de overgang van het “oude” vak naar het nieuwe, waar alles via computers en satellieten wordt geregeld, allemaal meegemaakt. Een ware verbindingsman dus die binnenkort een functie krijgt op het NAVO-hoofdkwartier in België.
Sorry, ik dwaal af want daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Dit verhaal gaat over mijn zoon Lukin. Hij is nu 14 jaar oud, een uitstekende leerling (welke vader zegt dat niet?) en heeft al een poosje te kennen gegeven dat hij bij de Royal Thai Navy wil werken. Niet als een matroos eerste klas zoals ik, niet als onderofficier zoals Rob, maar als een heuse officier. Zo!
Via zijn school en een vader van één van zijn schoolvrienden, die als hoge officier in Sattahip werkt, zijn er al wat oriënterende gesprekken geweest. Het gaat eerlijk gezegd wel een beetje langs mij heen want alles gebeurt natuurlijk in de Thaise taal. Ik vond het nodig om zelf maar eens mijn licht op te steken op internet om te zien hoe de route naar officier er uit ziet. Wikipedia heeft er een pagina aan gewijd, waar in feite de tekst staat die de Royal Thai Naval Academy op Facebook heeft gezet. De website van die Academie werkt niet dus moet ik het voorlopig doen met die summiere informatie op Wikipedia/Facebook.
Jonge Thais die op de Academie willen studeren zullen eerst een toelatingsexamen moeten doen. Daarna volgt een 3 jaars-opleiding op de Armed Forces Preparatory School in Korat een opleiding voor cadetten van zowel Marine, Leger, Luchtmacht en Politie. Als die opleiding succesvol verloopt gaat de marine cadet naar de Royal Thai Naval Academy in Samut Prakan met een aansluitend jaar in Sattahip. Als dit allemaal naar wens verloopt wordt de cadet bevorderd tot “Ensign” (onderluitenant). Bij deze bevordering hoort de officierszwaard dat door de Koning persoonlijk wordt overhandigd. Zijn carrière bij de Royal Thai Navy kan beginnen.
Helaas mis ik gegevens als aan welke eisen moet worden voldaan om het toelatingsexamen te mogen doen en op welke leeftijd. Ben ook wel benieuwd wat kosten zullen zijn en of het van belang is dat zijn moeder een langdurige relatie (niet getrouwd) heeft met een buitenlander (ik dus). Weliswaar uit een bevriende natie, maar toch!
Daar komen we allemaal nog wel achter maar ik zou het wel op prijs stellen als er bloglezers zijn die door eigen ervaring of dat van anderen mij al vast wat meer zouden kunnen vertellen.
Het is een mooie ontwikkeling, ik ben er wel trots op dat hij vooralsnog voor de Marine heeft gekozen.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
‘Zorg dat je erbij komt’, maar ook ‘Join the navy and see the world’ waren de slagzinnen die ook mij begin zestiger jaren als 16-jarige bij de Koninklijke Marine brachten. Zes jaren en zes maanden in een, zoals je terecht zegt, belangrijke fase van het leven, hebben ook voor mij een zeer positieve invloed gehad op de rest van mijn bestaan. Ik kan me dan ook wel wat voorstellen bij de vaderlijke trots op zijn keuze die hoe dan ook een goede basis zal vormen voor zijn verdere leven.
De zoon van mijn thaise vrouw is ook 14 jaar en wil in het thaise leger. Graag word ik ook op de hoogte gehouden over dit onderwerp. Wat zijn de voorwaarden en de eisen om aan de opleiding te beginnen en hoe hoog zijn de (jaarlijkse) kosten?
Opmerkelijk dat er kennelijk nogal wat ex-marinemensen uiteindelijk besloten hebben zich in Thailand te vestigen.
Ook ik heb zes jaren – van 1961 – 1967 – als telegrafist en vob’er (vliegtuigonderzeebootbestrijder) gewerkt bij de Koninklijke Marine.
Jammer genoeg heeft mijn zoon geen marinevirus opgelopen, hij voelt er niets voor.
Maar het is per slot van rekening zijn leven, dus ook zijn keuze(s).
Ook ik kan niet anders zeggen, dan dat ik op die periode in mijn toen nog jonge jaren nog altijd met plezier terugkijk.
Dat is ook mijn dienstperiode geweest, “erkuda” zegt mij niets, neem even contact op via E-mail, [email protected]
Ha ha Hans, mooie reactie, beetje negatief, maar ik ken jouw geschiedenis, dus wel begrijpelijk. Toch zeg je zelf, dat je in die 6 jaar veel geleerd en gezien hebt en zo ervaar ik dat ook.
Lukin is trouwens niet door mij besmet met het marinevirus, hoor, want ik laat hem wel foto’s zien, maar heb hem nog nooit geadviseerd om bij de marine te gaan.
Hij mag van mij inderdaad voor elk ander vak kiezen, zolang hij hij maar geen journalist wordt!.
Hallo Albert/Hans,
Leuk om te horen dat Lukin deze richting kiest.
Natuurlijk kun je trots zijn op hem, maar dat was je sowieso al.
De cultuur in de Thaïse marine zal zeker verschillen met onze huidige marine hier in Nederland.
De “dril-kant” en superhierarchie heerst (al lang) niet meer hier bij onze Krijgsmacht en in het bijzonder de Koninklijke Marine, terwijl dat bij de Thaïse marine nog wel zal voorkomen.
Op jonge leeftijd, zeker in de jaren 60, bij de marine gaan veranderd wel degelijk je leven.
Over het algemeen in positieve zin.
Of je er dan na 6 jaar, 10 jaar of zoals ik na 28 jaar nog steeds dienst van uitmaakt doet er niet toe.
De mening van Hans deel ik dan ook niet. Zelfstandigheid en kritisch denken leer je juist bij de marine.
Op jonge leeftijd, ver van moeders bed al voor je zelf moeten zorgen en opkomen, maakt je sterker.
En inderdaad, die pet past niet iedereen.
Een “echt” vak leren doe je immers ook bij de marine. Ook daar lopen artsen, leraren, techneuten etc rond. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven nog geen mode-ontwerper tegen te zijn gekomen.
Uiteraard sinds mijn indiensttreding 28 jaar geleden veel moeten missen. Verjaardagen, enkele bruiloften van familie/vrienden.
Wat ik er voor terug heb gekregen kan mijns inziens daar niet tegen op.
Zolang Lukin zijn eigen keuzes maakt en daar maar gelukkig mee is.
groeten uit een zonnig Den Helder (binnenkort NATO HQ België).
Dat je na zoveel jaren in Thailand met zo’n onwerkelijke reactie komt, verbaast mij niet echt, maar ik vind het wel jammer. Bedenk eens dit: Lukin komt een straatarme familie uit een zo mogelijk nog armer dorp in de Isaan. Overleven is hun hele leven het devies geweest, niet weten hoe aan geld te komen (want geen werk) om morgen weer te kunnen eten. Lees mijn verhaal “Meisje uit de Isaan”er nog maar eens op na.
Door mijn toedoen is de familie een paar treden op de maatschappelijke ladder gestegen, zowel financieel als sociaal. Mijn toedoen ja, daar ben ik trots op, maar sla mijzelf daarvoor niet op de borst. Ik heb er ook erg veel voldoening en levensgeluk voor teruggekregen. Lukin kan nu een behoorlijke schoolopleiding volgen, iets wat in het dorp onmogelijk zou zijn geweest. Misschien ligt er een toekomst voor hem in een loopbaan bij de Thaise marine. En ik moet hem nu van jou vertellen, dat hij kritisch moet nadenken, zich maatschappelijk breed moet orienteren, cultuur moet opsnuiven en tegen de stroom in moet durven gaan? Hou alsjeblieft op, gebruik je gezonde verstand!
En dan de termen, die je gebruikt! Kritisch nadenken, waarom moet hij kritisch nadenken? Ik kom uit het bedrijfsleven en daar stimuleert men mensen in positieve zin: initiatief tonen, goed luisteren, voorstellen doen, plannen maken, meedenken en meepraten. Opbouwend bezig zijn dus, het afbranden van iets of iemand is o zo gemakkelijk!
Tegen de stroom durven gaan? Dat doen de mensen in de Isaan al hun hele leven lang, niet om te protesteren, maar gewoon noodzakelijk om te overleven. Nu is “mijn” familie in wat rustiger vaarwater terecht gekomen. Mogen ze van jou nu even lekker blijven dobberen en genieten van hun iets betere welstand?
Ja, hij kiest voor de marine, daar krijgt hij een goede opleiding ontwikkelt zijn echte karakter, groeit in aanzien bij zijn familie en dorpsgenoten, kortom hij wordt een volwaardig lid van de Thaise gemeenschap. Hij wordt geen hangjongere zoals er zo velen zijn in zijn dorp en in de gehele Isaan. Wie kan daar iets tegen hebben?!
Hallo Bert
Leuk dat je zoon z’n zinnen heeft gezet op de Thaise Marine, zo vader, zo zoon kennelijk, alleen gaat hij maar direct voor de officiersstatus dn gelijk heeft hij, waarom zou je (zoals wij destijds) beginnen op een zolderkamer in de kazerne je marine-nummer in je kleding te naaien als het ook anders kan.
Vreemd dat je er niet zo gauw achter kunt komen wat de eisen zijn om voor die opleiding in aanmerking te komen. ook leuk dat je nog een goede kennis hebt die de transitie van “onze” communicatievorm van “punten en strepen” naar de huidige manier heeft meegemaakt. Gezien zijn rang van sergeant zal hij wel niet van onze leeftijd zijn? Ik was overigens onlangs op zoek naar het email adres van Pim Ripken die ons een aantal jaren gelden zo gastvrij onthaalde in Eemnes en kwam er toen achter dat hij (althans volgens de informatie die ik kreeg) overleden is. Was jou dat bekend? Ik schrok er wel van, weer iemand van onze generatie die plotseling verdwijnt. Aangezien ik ook geen contact meer heb met de andere deelnemers aan onze reunie van destijds weet ik ook niet hoe het met hen gesteld is. In feite heb ik alleen nog af en toe contact met jou. Ik heb er nog wel eens aan gedacht om radio-amateur te worden, vooral toen ik in Nieuw-Vennep woonde waar ik voldoende ruinte had voor een heel antennepark maar om de een of andere reden is dat er nooit van gekomen. Had natuurlijk wel met mijn drukke werk te maken, maar toch….Overigens is het niet eenvoudig om een zendlicentie te krijgen, je moet een aantal pittige examens afleggen en een echte opleiding hiervoor bestaat niet, je moet het met zelfstudie doen heb ik begrepen waarbij nogal veel kennis van electronica nodig is. Enfin, dit zijn wellicht de welbekende nostalgische oprispingen over een tijd die – zoals je zelf al schrijft – toch zeer belangrijk is geweest voor mijn latere doen en laten. Ik meen dat alleen een politieke partij als de PVV voorstander is van het herinvoeren van de dienstplicht. Dit om de jonge jongens (en meisjes, waarom niet?) een bepaalde vorm van discipline bij te brengen die ze thuis en op school duidelijk niet opdoen. Hoewel geen PVV stemmer ben ik daar helemaal voor maar uiteraard zijn onze linkse kameraden in de 2e kamer het daar niet mee eens, heeft te maken met het leger dus niet mee eens! De huidige landmacht moet het doen met nog wat overgebleven niet verkochte tanks, de luchtmacht met wat verouderde F16’s (voor zover nog operationeel te houden met onderdelen uit donorvliegtuigen) en de marine heeft nog wat fregatten en wat mijnenjagers. Maar ja, een leger hadden wij volgens onze onvolprezen EU adepten zoals Duisenberg en Zalm helemaal niet meer nodig, de EU zou er wel voor zorgen dat er nooit meer oorlog kwam, sterker nog, als we niet tot de EU (en natuurlijk de EURO) zouden toetreden zou kommer en kwel ons deel worden! Helaas pakt het wel een beetje anders uit, de huidige toestand in Ukraine en de Russische invloed hierop en ook de Russische probeersels om in onze territoriale wateren en luchtruim binnen te dringen voorspellen niet veel goeds. Te danken aan de slappe houding van zowel de EU als onze narionale regeringen, Nederland voorop! Maar gelukkig, redding is nabij: er gaat volhend jaar 100 miljoen extra naar defensie geloof ik, dat zal wel een voertuigje of bootje schelen! De extra verhoging naar ontwikkelingshulp is vele malen groter maar daar staat weer tegenover dat de gepensioneerden (dus ik ook) wat minder geld krijgen want e.e.a. moet natuurlijk wel betaald worden en aangezien wat linkse rakkers hebben bedacht dat “de ouderen” in ons landje relatief rijk zijn,…….Ach, laat ik maar stoppen met mijn gejammer maar ik moet je zeggen dat ik er niet vrolijk van word. Desalniettemin, ik wens je een fijne dag en tot wederhoren maar weer…..
Wim Feeleus
Moderator: graag reacties over Thailand en niet over Nederland.
Bert, je hebt je vehaal geschreven met wat voor die jongen in Thailand een goede toekomst zou zijn.
Dat is het belangrijkste. Je bent op 16 jarige leeftijd als vrijwilliger naar de marine gegaan.
Ik denk kwa leeftijd al weer 54 jaar geleden. Ik heb dezelfde leeftijd. Ik had in die tijd niet bij mijn ouders aan moeten komen met het verhaal om een beroepsmilitair te worden. Of het nou marine is of landmacht.
Ze hadden daar nooit toestemming voor gegeven. Dat geld natuurlijk voor andere ook die periode toestemming hebben gekregen om vrijwillig in militaire dienst te gaan.
Ik moest in dienst. Dienstplicht. Normaal in die tijd 18 maanden, maar omdat ik zo goed was (dat hete specialist) 24 maanden. Waar was ik zo goed in. Ik was sniper.
Ik zou mijn kind nooit toestemming geven om een beroep te kiezen wat uiteindelijk gemaakt is om
andere mensen voor wat voor reden dan ook te vermoorden.
Als je zoon dat wil en jij staat daar achter. Ik heb er geen probleem mee.
Cor.
Bedankt voor je reactie, dat je er niets op tegen hebt als onze zoon bij de Thaise marine gaat werken.
Er moet mij nog wel iets van mijn hart: ik vind het weerzinwekkend, dat je denkt, dat mensen in militaire dienst gaan met het idee van nu kan ik lekker andere mensen vermoorden. We praten nog altijd over Defensie (verdediging) en niet over Moordplanning.
Is er dan niemand die een zinnig antwoord kan geven op de vraagsteller. Sorry ik kan het niet laten maar men steld een vraag voor info en men begint over zijn leven te praten. Een zinnig antwoord zou de vraagsteller en diegene die er in is geinteresseerd veel vooruit helpen.
Begrijp niet helemaal waar de discussie over gaat, de engelstalige website van de Thai Naval Academy was eerder op de dag gewoon in de lucht en nu ook.
Bij “enrollment” wordt duidelijk gezegd dat een van de voorwaarden tot toelating is dat beide ouders Thai moeten zijn van geboorte, dus het lijkt dat het joch iets anders moet bedenken.
http://www.rtna.ac.th/english/eng04.php
Joop
Ik heb de mooi uitgevoerde website van de Royal Thai Naval Academy ook gelezen en ook de betreffende eis gezien, dat beide ouders de Thaise nationaliteit moeten hebben. Daarmee leek het idee als een zeepbel uiteen te spatten. Toen mijn vrouw thuiskwam ontspan zich de volgende conversatie:
Ik: “Ik heb slechts nieuws voor je”
Zij: Oh ja, heb je een mia noi?
Ik: “Nee, het is veel erger, het gaat over Lukin, die bij de marine wil”
Zij: “Vertel, wat is er aan de hand?”
Ik: “Dat zal niet gaan, want beide ouders moeten Thai zijn!”
Zij: “Nou en, ik ben Thai”
Ik: “Ik zei beide ouders, dus papa en mama”
Zij: Ach, jij Farang, hebben we al naar geinformeerd. Er is geen Thaise papa, op het geboortebewijs sta alleen ik, zonder een vader dus. Komt allemaal goed”
Tja, het zou kunnen, dit is Thailand, nietwaar? We zullen zien!
Beste Gringo,
Dat komt goed hoor. De Thaise overheid houdt echt van bewijzen over ouderschap. Als je de natuurlijke vader niet bent, ben je dat niet. Pas op met je zoon echt te erkennen op papier (dat kan hier in dit land heel gemakkelijk) want dan ben je de vader natuurlijk wel.
Als er echt problemen komen, bel je mij maar.
Dan komen we dus toch weer bij de lezersvraag van Gylenthal afgelopen maand uit:
“Kan een Thais kind uit gemengd ouderschap geen loopbaan bij de staat krijgen?”
https://www.thailandblog.nl/lezersvraag/thais-kind-gemengd-ouderschap/
Nog steeds geen 100% antwoord helaas. Volgens de buitenwerking gestelde grondwet van 2007 zou het geen probleem moeten zijn (iedereen is gelijk, dient gelijk behandeld te worden). Volgens de Advocaat op TVF is het ook geen punt. Volgens de website van de strijdkrachten is het wel een probleem…
Laat je zoon dit doen,en van onder aan de ladder beginnen,is ook niet slecht,
Geniet van de tijd in je opleiding,en van je verdere doelstelling,
Veel suk6,
Groet oud marinier 2zm 1967/2 Han klare
Wat is er mis met een carriere bij de marine. indien nooit meegemaakt zal het niet aanspreken. Maar mode-ontwerper, nou dat lijkt mij weer niks. als die jongen avontuurlijk is aangelegd is: go for it ( en dan bedoel ik dus Navy)
via de KAO CHON KAI route een carriere opbouwen bij de Thaise defensie
Met een weemoedige glimlach lees ik de marineverhalen van de oud-maten. Als matroos 3, later 2 zm sd, heb ik een prettige diensttijd gehad. Een keer een bakkie; twee uur geweergymnastiek, Verbindingsschool Amsterdam. Reden? De veer in mijn pet was niet strak genoeg. Had ik aan zitten knoeien omdat ik dan voor “ouwe hap”kon doorgaan.
Woon als permanent resident in Thailand. Voel me hier senang.
Hartelijke groet.
Han.
Bedankt voor alle reacties. Ik had er als advies, zoals Joeri terecht opmerkte, niet veel aan.
De reacties waren niettemin meestal positief, want de meeste dienstmakkers waren best te spreken over hun ontwikkeling bij de Kon, Marine. Op een aantal heb ik al direct gereageerd, andere zal ik nog per E-mail beantwoorden.
Nogmaals, bedankt!
beste Gringo
Kijk (en laat je zoon meekijken) naar deze speech van Generaal van Uhm uit 2011. Hij verloor een zoon in de VN-missie in Afghanistan.
Sommige Amerikanen wilden hem daarom benoemen als hun opperbevelhebber.
http://www.youtube.com/watch?v=LjAsM1vAhW0
Inderdaad, een indrukwekkende speech.
Zoals ik al eerder schreef, ging het mij niet om de beroepskeuze, want die staat (voorlipg althans) vast.
Ik vroeg eventueel advies van bloglezers, die ervaring hadden met de inschrijfprocedure. Wij zijn inmiddels aardig op de hoogte en nu maar hopen, dat het lukt, de procedure zelf en natuurlijk ook het goed doorlopen van de test.
Ik kom er nog wel een keer op terug