Zoete wraak voor de Chocolate Man
Men had Leo, een Amsterdamse Surinamer, verteld dat Thais erg racistisch kunnen zijn en hij maakte zich daar wat zorgen over want hij was zwart. Tijdens zijn eerste bezoek aan Thailand vond hij Bangkok een teleurstelling. Hij vond het een smerige stad met veel verkeer, luchtvervuiling en de Thaise dames keken niet naar hem om.
Hij liep door Soi Cowboy, Nana Plaza en Patpong maar de vele dames die hij zag voelden zich kennelijk te goed voor hem. Hij besloot zijn geluk in Pattaya te beproeven.
Leo merkte meteen het verschil. De luchtkwaliteit was redelijk, het verkeer ging langzaam maar bewoog tenminste en de meisjes waren vriendelijker. Overal werd hij begroet als de “Chocolate Man”. In het begin stoorde hem dat wel wat maar al gauw besefte hij, dat er in woorden als “coon”, “paki” en “chocolate man” geen vijandigheid schuilde. Het waren voor de dames normale uitdrukkingen.
Twee dagen later, met een kater van de vorige avond, maakte hij een wandeling over Beach Road. Hij kreeg zin in een hamburger en stapte McDonald’s binnen. Het was druk binnen en terwijl hij genoot van de koele lucht van de airco en hij bestudeerde het menu boven het buffet. In de menigte bevond zich ook een groepje Engelsen die, ondanks het vroege uur, al dronken waren en veel kabaal maakten. Vóór hen stond een Thaise jongedame en de Engelsen trachten voor te dringen waarbij ze allerlei schunnige opmerkingen maakten.
Hij was geen held, die Engelsen mochten dan wel dronken zijn, ze waren wel met zijn vieren. Hij sprong in de bres voor het meisje, toen de groep haar wegduwde toen zij naar buiten wilde gaan. Ze glimlachte naar hem als dank, maar kreeg venijnige blikken van de Engelsen. Zij stonden hem buiten op te wachten, belust op een vechtpartij.
Het meisje kwam als eerste buiten en werd weer naar links en rechts geduwd. Leo kon nu niet anders dan een arm om haar heen leggen om haar te beschermen. Nu vielen de Engelsen hem aan. Hij slaagde er nog wel in één van hen een flinke optater te geven, maar ze kwamen alle vier op hem af. Hij viel op de grond en terwijl hij gezicht en zijn vitale delen beschermde, werd hij van alle kanten geschopt en geslagen.
Hij hoorde het meisje boos te keer gaan en de jongens dropen triomfantelijk af naar het strand. Zij ontfermde zich over Leo, die in bloedde in zijn gezicht en hielp hem rechtop te gaan staan. “Hoe heet je?”, vroeg ze. “Ik ben Rung”, voegde ze eraan toe. “Leo”, antwoordde hij beverig. “Kom met me mee naar Mama’s bar daar” en ze wees met haar kin naar de overkant. Hij liet zich er naar toe brengen en zakte op een barkruk. Hij werd door Rung verzorgd met ijs en koude handdoeken. Niet veel later voelde hij zich goed genoeg op een koud biertje van de mamasan aan te nemen.
De mamasan begon aan een tirade in het Thais, die uiteraard niet op Leo gericht was. Ze werd onderbroken door een jongen van ongeveer twaalf jaar, die buiten adem enkele woorden brabbelde, nieuw instructies van mamasan kreeg en weer naar buiten stormde. “Dat was mijn neefje” zei Rung. “Hij vertelde dat die slechte farangs tien dagen in het AA Hotel logeren en dan met een taxi naar het vliegveld gaan”, zij vertelde het met plezier en een zekere trots.
Na nog een biertje, waarvoor mamasan geen geld wilde aannemen, voelde hij zich goed genoeg om terug te keren naar het Tropicana Hotel. Toen hij aanstalten maakte om weg te gaan, hield Rung hem bij zijn arm en zei: “Kom hier vanavond!” Het klonk tegelijkertijd als een verzoek en een bevel. Leo knikte met een stralende glimlach.
Een koude douche verzachte de pijn van zijn gekneusde lichaam. Een spray van deodorant, een splash van Aramis en hij was weer het mannetje. Hij vroeg zich af hoe de avond zou verlopen. Was Rung nu een bargirl wiens gunsten moesten worden gekocht of had hij haar al “verdiend”? Naarmate de avond vorderde besefte hij dat het laatste een feit was. Zij wilde geen “ladydrinks” en Rung nestelde zich steeds dichter tegen hem aan. Het was al na middernacht, toen Rung fluisterde: “Heb je nog teveel pijn om te vrijen?” Leo schudde krachtig zijn hoofd van nee. En hij had gelijk.
De rest van zijn vakantie deed Leo alleen maar leuke ervaringen op. Mamasan bleek een zeer belangrijk persoon te zijn, die meerder bars bezat en ook nog aandelen in andere bars. Rung en haar chocolate man vermaakten zich prima, zij was de perfecte vriendin voor Leo. Zij gingen vaak uit eten en bezochten samen ook de vele bezienswaardigheden van Pattaya.
Op hun laatste avond gaf ze hem een mooi afscheidscadeau, ze vertelde Leo wat er met die Engelsen was gebeurd. Die hadden een slechte vakantie gehad. Het nieuws van de vechtpartij had zich als een lopend vuurtje verspreid en in de meeste bars werd hen een drankje geweigerd. Zij werden zelfs een enkele keer bedreigd door Thais. Uiteindelijk kochten ze bier bij de 7-Eleven en dronken dat op het strand. Eén van hen werd nog gearresteerd en beboet voor het weggooien van sigarettenpeuken.
Na een miserabele vakantie kwam de taxi bij hun hotel om ze naar de luchthaven te brengen. Zij laadden hun bagage in en schudden voor de laatste keer het stof van Pattaya van zich af. Op onverklaarbare wijze kreeg de taxi onderweg pech. Niet om daar meteen ongerust over te worden want de bestuurder telefoneerde voor een vervangende taxi.
De tijd liep echter door en nu begon het te knijpen. De bestuurder zei dat hij met de vervangende taxi had gebeld, die zou er nu binnenkort zijn. De bagage werd uit de auto met pech gehaald en de Engelsen dachten, dat als de andere taxi er binnen 5 minuten is en er is geen al te lange wachttijd bij de paspoortcontrole, dan is er niets aan de hand en zouden zij het vliegtuig wel halen.
Toen gebeurde er een wonder. De motor van de oorspronkelijke taxi kwam ineens tot leven. Voordat één van de Engelse vechtersbazen kon reageren stonden ze daar langs de kant van de snelweg naar de luchthaven en Rung’s broer wegreed en bij de volgende U-bocht keerde richting Pattaya.
Dat was de zoete wraak voor onze chocolate man!
Vrij naar een verhaal van Mike Bell in de Pattaya Trader
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Mooi verhaal! Helaas heb ik zelf moeten constateren dat de Thai echt wel racistisch zijn toen ik met een Surinaamse vriend in Bangkok was.
Hij werd gewoon in zijn gezicht voor aap uitgemaakt. En niet één keer maar meerdere keren.
Daar stond ik toch wel van te kijken.
Ik had nog nooit van de term “Chocolate Man” gehoord, ondanks de vele jaren, die ik al in Pattaya verblijf. Tot kort geleden, toen een medewerkster in Megabreak Poolhal vertelde, dat ze veel naar de disco “808” in Walking Street ging.
Toen ik vroeg, waarom daar heen dan wel, zei ze, nou gezellig, goede muziek en veel “chocolate men”. Ze moest mij toen wel even uitleggen wat dat betekende.
Vandaar mijn verhaal.
Racisme heb je overal, soms een beetje subtiel ik ga al 15 jaar naar Thailand zelf met een Thaise getrouwd en kinderen. Ik heb nooit ene vorm van discriminatie meegemaakt of dat ik me gediscrimineerd heb gevoeld. Toen ik voor het eerst door de straten in Pattaya liep was het chocolate man en sexy men. Op sommige plaatsen keek men alsof ze nooit een donkere hadden gezien en konden weleens een beetje dom lachen maar daar geen aanstoot van. Minderwaardigheidscomplex heb ik niet en voor geen enkele ras ook. Ik bevestig dat ik mij niet gergert had als ik geen bekijks had gehad want dat was mijn reisdoel niet en had daar ook geen verwachtingen van. Hetzelfde geldt voor Changmai Udonthanie Phuket en overige plaatsen waar ik in Thailand geweest ben.
Lijkt wel een parabel uit een bijbel van een geloof dat bestaat, maar nog geen naam heeft.
Want zo gaat het wel eens in Thailand. Neem je er eentje in de maling, komen ze met een troep en word je tien maal terug in de maling genomen.
Leuk verhaal, puike vertaling Gringo.
Over de vertaling ‘en ze wees met haar kin naar de overkant’:
Weet perfect wat het zeggen wil, Thai doen dat meer. Maar nog nooit op deze manier gelezen, super!
Meer van die zaken, gaat zeker niet vervelen ;~)
Leuk verhaal Gringo,mooi om te lezen, ik zie het zo voor me> past precies in het dagelijks leven in deze stad.
Alleen is het waar dat je nog nooit van de uitdrukking Chocolate man had gehoord? Dat hoor ik toch al sinds jaar en dag in de uitgaansgebieden in Thaise steden.
De mensen uit de Isaan meestal werkzaam in de horeca of als taxi chauffeur worden ook gediscrimineerd.
dat niet alleen zwarte mensen worden aangekeken op hun huidskleur merkten wij toen wij langs een groepje thai lopend opeens achter ons hoorden:”bah pao”. Wat kon ik anders doen dan mij omdraaien
en zeggen:”Hmmmmm bah pao, AROY!!!”.
Het leuke was dat de reactie een luid gelach was.
Geweldig verhaal. Thanks Mike great story. Chapou
Racistisch niet alleen vanwege de huidskleur.
Een nogal stevige vriend van mij ging vaak samen met mij op vakantie naar Thailand.
Zijn naam werd zelden door de Thai gebruikt, zij noemden hem steevast, varken in het Thais “moo”.
Hij liet dit schijnbaar langs zich heen gaan, ik ergerde mij hier op het laatst behoorlijk aan.
Zelfs stevige dames vonden het nodig hem zo te benoemen, vergetende dat zij soms zelfs dikker waren dan hij.
Dat waren voor mij de juiste momenten om hun ook “moo” te noemen.
Dan blijken die Thaise slechte verliezers, druipen die de staart tussen de benen af ha haaa.
Ben je boven de 50 dan roepen de vele madammekes met grote regelmaat, heee papa.
Dan blijk je op eens op te vallen als oudere.
De oplossing: roep quai enthousiast terug….heeeee mama.
Die doen het echt nooit meer.
Probeer altijd ergens de humor er van in te zien of te maken, dan blijft het echt leuk.
Pedro & zo
Moo is gewoon een bijnaam, zoals iedere Thai heeft.
Er zijn ook Thai die varken, of slang heten.
Of Alien, een naam die het arme kind aan mij te danken heeft omdat zijn oren wat puntig zijn.
De ouders hebben die naam later ook overgenomen.
Beste Pedro:
Als je papa genoemd wordt is dat goed bedoeld. Uitdrukkingen als Pi, en Lung (oompje) zijn uitdrukkingen met respect gezegd.
Een bijnaam wordt ook altijd snel gegeven, en is een teken van vertrouwelijkheid.
Mischien een volgend keer je eerst wat in de gewoontes van het land verdiepen?
Beste Jasper,
Als ik het stukje van Pedro lees heeft hij het over langslopen tijdens een vakantie. Bijnamen geven als men vertrouwelijk elkaar wat beter kent is in dat geval niet aan de orde lijkt mij.
In het dagelijks leven met bekende thai is het inderdaad vaak een koosnaampje. Maar in dit geval ………. ?
Mooi verhaal, had bijna een verslag van mijn eerste keer in Thailand kunnen zijn…zonder de vechtpartij dan.
Zelf niet al te vaak negatieve dingen meegemaakt als ‘zwarte’ in Pattaya, maar misschien dat het ermee te maken heeft dat ik de 1.90 meter passeer…
Dit verhaal is wat stereotyperend naar de Engelsen toe. Het zou best plaats hebben kunnen vinden, maar het is toch niet schering en inslag, lijkt me. Ik ben al vrij vaak in Thailand geweest en heb toch niet heel vaak gezien dat Engelsen op deze wijze vervelend beginnen te doen. Wel zag ik vorig jaar in het uitgaansgebied van Lamai, Koh Samui een volwassen Engelsman op straat voor een bar staan met flink wat bloed op zijn mond en neus.
Wat echter niet verheerlijkt dient te worden is de white-night actie van de Surinamer. Heel nobel zou je denken om er tussen te springen en klappen op te vangen. Maar je moet je er eigenlijk proberen buiten te houden. Die Thais zijn mans genoeg om in te grijpen. Als je het land wat beter kent, weet je dat die meiden helemaal niet zwak zijn. Ze kunnen Thaibox trappen uitdelen en ze weten nog 100 slimme trucjes om van je te winnen. En ze winnen eigenlijk altijd in dit soort situaties. Probeer als man altijd, zeker in andere landen, niet te white-nighten voor een vrouw. Het is levensgevaarlijk.
De white-knight (ridder) uit hangen? Ik denk niet dat de de mensen die in actie springen als ze iemand aangevallen,beroofd of anderszins in nood (denken te) zien eerst eens gaan nadenken. Die nemen meteen actie ook als dat achteraf misschien niet de beste keuze blijkt te zijn geweest. Als iedere man (mogen vrouwen wel in de bres springen?) wegkijkt dan wordt de wereld er ook niet beter op. Denk wel dat het de standaard reactie van de meeste mensen is: als je een ruzie of gevecht ziet zul je niet echt weten wat er nu gaande is en dus niet snel er tussen springen. Ook dat afzijdig houden is echter lang niet altijd de juiste keuze (denk aan mensen die met een paar goede tikken of schoppen invalide of dood worden getrapt). Conclusie: hangt maar net van de persoon en de situatie af…
Haha geweldig.
Niet op het moment van de vechtpartij reageren maar ze karma geven. Top!
Twee jaar geleden, mijn allereerste reis naar Thailand, heb ik naar aanleiding van mijn mooie bruine huidskleur iets leuks meegemaakt op het eiland Koh Kood oftwel Koh Kut (bijzonder naam voor de Nederlands sprekenden).
Ik wilde wat fruit, shampoo en tandpasta kopen. Gelukkig hebben ze op dit prachtige eiland geen grote supermarktconcern(s) zoals 7eleven of Family Mart. En dus door het ontbreken van grote hotel-, restaurant- en supermarktconcern(s), voelde het voor mij heel erg authentiek aan. Prachtig!!!
Ik ging naar een soort van supermarkt, was een afdakje voor een klein oud houten huis, waar een Thaise mevrouw (72 jaar) wat spullen verkocht. Ik kocht mijn benodigde spullen en raakte met haar in gesprek. Uiteindelijk zoals iedereen in Thailand, vroeg ze aan mij ‘vanwaar kom jij?’. Waarop ik antwoordde ‘uit Nederland’. Ze keek een beetje verbaast naar mij, maar ook met een hele lieve glimlach zei ze spontaan: ‘hoe komt het dat je bruin bent, maar dat de mensen uit Nederland eigenlijk wit zijn’. We moesten uiteindelijk beiden heel erg om lachen, hoe ze dat zo lief en onschuldig had gezegd. Ik gaf haar 100 baht extra, omdat ze zo lief was.
In Pattaya zijn de vrouwen volgens mij juist erg enthousiast over mannen met een donkere huidskleur. Wij zitten regelmatig bij een bar complex, en regelmatig hoor je vanuit al de bars tegelijkertijd opeens een guitig luid gejoel. 9 van de 10 keer hoef je dan maar even naar de straat te kijken en jawel…. een klein groepje mannen met een donkere huidskleur die naar binnen worden “gejoeld” door de barmeiden. Het betreft dan wel altijd een afro-amerikaans groepje.
Het tegenovergestelde zie je wanneer er een agroep anders donker gekleurde mannen voorbij loopt; Pakistanen en Indiërs worden door de barmeiden met de nek aangekeken en belachelijk gemaakt, die zijn ze liever kwijt dan rijk. Wanneer deze Pakistanen dan toch doorzetten en (tegen beter weten in) bij een bar gaan zitten en een drankje bestellen… het drankje wordt chagrijnig voor ze neergezet, liefst meteen (teveel) afrekenen, en verder geen aandacht. En nee, dat komt niet door het sprookje dat ze 1 cola bestellen met 6 rietjes….. Ga achterin Walking Street maar eens één van de Indiaase clubs als Nashaa binnen, daar is alles duur, duurder en duurst en wordt er met geld gegooit.
Discriminatie in Thailand/Pattaya is alom aanwezig. Ook richting de (zgn. geaccepteerde) Kathoey/LadyBoys. Het lijkt algemeen geaccepteerd, maar raak in gesprek met Thai en dan blijkt dat zelfs in Pattaya niet zo te zijn. Om nog maar niet te spreken over de Farang (en dan met name de russen) richting de LadyBoys….
Nee; discriminatie op ras/kleur/sexualiteit daar zijn we de komende eeuwen nog niet vanaf.
Chocolate man ook nooit gehoord, maar wel vaak Thaise dames horen zeggen>>> I don,t want to be Chocolate lady.
Daarmee bedoelde ze>> ik ga niet in de zon liggen 😉