Ik las nog niet zo heel lang geleden in de “Bangkok Post” – het Engelstalige, Thaise raam op de rest van de wereld – dat de plannen van de Thaise overheid om twee kerncentrales te bouwen steeds serieuzer worden. Naar mijn idee een beetje te serieus. Het kan aan mij liggen, maar ik heb hoegenaamd NIETS met verrijkt uranium, zelfs niet met het verarmde debiele broertje van dit uiterst nare goedje.
De dood van Harry Mulisch was een jaar of wat geleden een schrijnend voorbeeld van wat uranium met je kan doen, wanneer je het twintig jaar in je bureaulade laat liggen, waar je de hele dag met je pens tegenaan zit, al hakkend, schavend en zagend aan zinnen.
Hoewel ik het hier niet over Mulisch wil hebben, blijf ik het raar vinden, een schrijver met uranium, hoe verarmd ook, in zijn la.
Laten we terug gaan naar Thailand. Na jarenlang plannen, commissies, sub-commissies en verkenningstoernees van politici naar alle uithoeken van het land, is één ding duidelijk geworden: Niet in mijn achtertuin. Daar zijn 64 miljoen Thais het over eens. Het ongemak van de bevolking bij de gedachte aan een potentiële kernbom achter de tempel komt niet geheel uit de lucht vallen. Er gaat wel eens wat mis in het land van de ondergaande glimlach, zeker wanneer het mega-projecten betreft.
Kort na de opening van de gloednieuwe luchthaven nabij Bangkok, “Suvarnabhumi” genaamd – echt zo’n naam die gelijk blijft hangen – werden er scheuren in de landingsbanen ontdekt. Geen scheurtjes, nee, SCHEUREN van twaalf centimeter breed. Geloof me, daar is geen enkele piloot blij me. De scheuren waren kennelijk het gevolg van het gebruik van een inferieure tarmac, waarbij een aantal politici miljoenen in hun zakken hadden gestopt door een goedkopere versie van het goedje te gebruiken.
De miljoenen die boven kwamen drijven werden door de Fat Cats al knipogend afgeroomd.
Scheuren in het tarmac, oké, maar scheurTJES in een reactorkoeler? Ik sla een beurt over. Voelt U, hondstrouwe lezer, waar ik heen wil?
De voorstanders van kernenergie hier in Thailand kwaken allemaal hetzelfde oude refreintje; “het vermindert onze afhankelijkheid van olie producerende landen” ( 3 x). Dat klopt, maar groeit uranium hier aan de bomen soms? Dan moeten we gaan shoppen in Australië en landjes als Tsjaad, nee, da’s een vooruitgang…
Ik moet er niet aan denken, aan het moment dat de Thais hun glimlach ingeruild hebben voor een stralende glimlach…
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand23 november 2024Het Thaise eergevoel (lezersinzending)
Gezondheid23 november 2024Vraag aan huisarts Maarten:
Belasting Nederland23 november 2024Thailand belasting vraag: Belastingzaken bij emigratie naar Thailand overzichtelijk uitgelegd?
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Een terechte waarschuwing Cor. In Zeeuws Vlaanderen woon ik precies tussen de kernreactoren van Doel (bij Antwerpen) en Borssele (bij Vlissingen) Het sterfte cijfer aan kanker ligt gemiddeld hoger dan elders, dus….. Daarbij komt dat er haarscheurtjes geconstateerd zouden zijn in Borssele en ook een van de reactoren in Doel is een tijdje uit de productie genomen vanwege hetzelfde probleem. Het is in elk geval wel geconstateerd en dat is een plus.
Woon nu in de Isaan en ver weg van een grote rivier, dus hier geen kerncentrale, omdat er veel koelwater nodig is in dit proces. Voel me voorlopig veilig, maar …… van Q8 naar Tsjernobiel was ook een redelijke afstand en toch geen spinazie uit mijn tuin, terwijl mijn buurman 50 meter verder in België het wel mocht. Blijft een gevaarlijk iets, en zeker niet iets voor Thailand.
Prachtig geschreven stukje: ik zou het ook niet in “my backyard” moeten hebben maar er is een te grote vraag naar energie ( en in dat vak ben ik jarenlang specialist) en MOMENTEEL een te klein aanbod. Er zijn inderdaad hydro-energie en bio-massa centrales ( die ik in Thailand zelf beheerde) maar op iedere energie-opwekking geldt het principe “not in my back-yard”
Ik sta niet te trappelen voor een kern-centrale in Thailand omdat ik de Thaise mentaliteit ken van laisser faire, laisser passer en een centje links en eentje rechts. Een scheurtje min of een scheurtje meer dat is toch om me te lachen in een mters dikke staal en betonlaag.
Ik kan accepteren dat er een kerncentrale zou komen indien heel veel internationaal gereputeerde specialisten de opbouw van A-Z volgen en eveneens de exploitatie ervan.
Want explitatie van een centrale is voortdurend op een slappe koord lopen en daarin zijn Thai niet erg geweldig want ze durven kiezen voor de easy way. Ik wil de Thai niet denigreren en heb hen hooglijk op mar ik zag in mijn staff hoe het werkte.
INderdaad het mislopen van een centrale is grensoverschrijdend en ook ik heb als Belg maandenlang alleen geimporteerde spinazie mogen / moeten eten en wij zaten in het gras en de volgende dag zei men ons dat er liefst niet in het gras mocht gezeten worden… stel je dit even voor in Thailand waar de communicatiekanalen “bijzonder” accuraat zijn.
Misschien toch liever een centrale in Thailand maar dan komen ze er in Myamar (door de Chinezen) of in Laos (door de Chinezen) of in Cambodia ( door de Vietnamezen/ Amerikanen) of in Maleisie (door de Chinezen)… noem maar op en ieder incident beperkt zich NOOIT tot landsgrenzen.
Hallo Cor,
Ben een redelijk groentje op dit blog, maar ben mijn schade aan het inhalen.
Heb dus al meerdere stukjes van je gelezen en ik houdmwel van die kartelrandjes.
Om met de telegraaf te lezen, “Scherp op de snede”
De thaise afweging kosten en baten, daar zijn we haet allemaal over eens, dat gebeurt niet en wordt ook als zijnde onbelangrijk gekenmerkt.
Moet er toch niet aan denken hier een kerncentralen te hebben, al ligt deze ook weet ik veel waar van ons huis.
Onderhoud van huizen, welke worden gebouwd en never nooit meer een kwast zien.
Volgens onze vriending (sinds zo’n ruim 20 jaar), wordt dit gebouwd voor pak “m beet 25 jaar en dan moet een ander het maar overnemen.
De zelfde eigenaar haalt er absoluut geen kwast meer over.
Deze thaise vriending trouwens al bijna 32 jaar onderneemster van een restaurant, president van de lions club geweest, dus men mag aannemen dat zij niet uit haar nek kletst.
Dus qua onderhoud is zo’n central helemaal gevoelig.
Dus Cor, hier een kerncentrale en die “stralende” glimlach zou wel eens een oogverblindende glimlacht kunnen worden.
En die scheurtjes bij het nieuwe vliegveld?????????
Ach, hier en daar waren wat nieuwe verbouwingen nodig in prive huizen.
Zullen we maar met z’n allen bidden tot welke entiteit dan ook, dat dit nooitm gebeurd???
Tot hier nog.
Een stralende glimlach.
Louise
Wie zou dat nu wel in zijn ” backyard” willen hebben?! In dit stuk gaat men echter wel gemakshalve voorbij aan het feit dat er al flink wat kernrampen zijn geweest in de rest van de wereld. Hierbij zijn landen waar men zou verwachten dat veiligheidsnormen hoog in het vaandel staan. Niet dus! Neem de laatste ramp in Japan als voorbeeld. De vermeende Thaise nonchalance speelt dus elders in de wereld kennelijk ook een rol.
Wat ik vooral mis in dit verhaal is wat men dan wel moet doen. Het is makkelijk te roepen wat je niet wilt in je achtertuin, maar noem dan vooral ook wat er wel mag staan.
Uit onderzoek van NASA wetenschappers is gebleken dat het gebruik van kerncentrales vanaf het begin al ongeveer een kleine 2 miljoen doden heeft voorkomen. Kennelijk is het dus allemaal niet zo slecht. Natuurlijk zijn er betere en vooral veiliger vormen van energieopwekking, maar een windmolenpark in de Noordzee stuit opeens ook weer op onoverkomelijke bezwaren van allerlei milieusociologen.
Om het gelijk te halen, halen we er ook nog maar eens scheurtjes bij op landingsbanen. Als dat nu echt zo ernstig was geweest, dan had geen maatschappij zijn vliegtuigen hier laten landen. Een beetje flauwekul dus!
Natuurlijk moet het veilig zijn! Maar waarom die overdreven angst? In vergelijkbare landen als Pakistan en India staan al jarenlang centrales en daar zijn nog nooit problemen geweest, dit in tegenstelling tot westerse landen. Doomdenken mag, maar overdrijf het niet!
Onderzoek van de NASA, Bacchus?Dezelfde club van de Apollo ik meen 12 of 13 ( ik ben onderhand de tel een beetje kwijt)! met haar scheurtje in een af dichtingsring waardoor alle astronauten zijn omgekomen? Ik bedoel maar te zeggen dat er overal ter wereld menselijke fouten worden gemaakt dus wat is zo’n onderzoek van de NASA waard?Als er vlees moet worden gekeurd moet je dit niet door de slager zelf laten doen. Als je ziet hoe in Thailand de elektriciteit aan en afvoer bij de huizen er bij hangt, er zijn al heel wat mensen omgekomen tijdens de overstromingen door elektrocutie van deze loshangende draden! Lees het verhaal van LOUISE! Ik moet er toch niet aan denken dat een kerncentrale er net zo uit komt te zien! Als zelfs Japan meent te moeten afzien van het gebruik van kerncentrales en gezien de overige rampen in de Wereld met deze centrales dan lijkt Thailand me niet het aangewezen land om hier mee te beginnen met haar Mai pen Rai mentaliteit.
Beste van den Brink, De NASA heeft een wetenschappelijk bureau dat in opdracht allerlei onderzoeken verricht. Om te beginnen wordt hier dus geen eigen vlees gekeurd. Je kunt natuurlijk een onderzoek bagatalliseren, maar dat kun je dan wel met ieder wetenschappelijk onderzoek doen.
Dat er hier wel eens ongelukken gebeuren met electra tijdens natuurrampen is inherent aan de manier waarop het is aangelegd. Ook in Amerika gebeuren tijden natuurrampen ongelukken met electra en liggen de draden ook wel eens te knetteren op de grond na een windhoos.
We doen hier weer allemaal net of de Thai helemaal geen verantwoording kent en/of neemt. Dat is natuurlijk de grootst mogelijke nonsens, want dan zou er helemaal niets van de grond komen. Het is geen derde wereldland meer!
Overigens blijkt ook weer eens uit dit stuk en de reacties dat veel mensen niet goed zijn geinformeerd over dit soort zaken. Kennelijk heeft niemand hier gehoord van het Internationale Atoomenergieagentschap (IAEA) dat inspecties van kerncentrales kan uitvoeren bij lidstaten. Thailand is ook lid van deze organisatie en weet dus waaraan men zich heeft te houden.
Dat er in Thailand nog veel valt te verbeteren zal ik niet ontkennen, maar laten we toch eens stoppen ons altijd als “ubermensch” te presenteren, daar zijn we hier altijd erg goed in.
In een land waar meer dan de helft van de mensen geen helm draagt op de brommer moet je geen kerncentrale willen…