Vandaag ben ik jarig!

Ja, dank je wel! Je bent, na mijn vrouw en zoon vanmorgen, de eerste, die mij feliciteert met alweer mijn 77ste verjaardag. Er zullen vandaag nog wel een aantal gelukwensen bijkomen vanuit Nederland van familie, vrienden en kennissen, maar hier in Pattaya verwacht ik er niet al te veel.

Dat komt gewoon, omdat niet veel mensen hier weten, dat ik jarig ben. Natuurlijk, ik had een A4-tje kunnen (laten) maken met de aankondiging van een party in een bepaalde bar met levende muziek, gratis eten van het onvermijdelijke speenvarken aan het spit en meer Thai en westers eten. Komt allen, zou er dan opstaan en je weet zeker, dat er veel mensen zullen komen, of je ze nu kent of niet!

Toen ik hier nog regelmatig bij een vriend in de bar kwam in een barcomplex, heb ik vele, vele verjaardagsparty’s meegemaakt. Elke week waren er ergens in het complex wel één of meerdere party’s, waar veel gegeten, maar nog veel meer gedronken werd. En waar de jarige met een lint van aan elkaar geniete briefjes van 20, 50, 100 of zelfs 500 Baht rondloopt.

Als er na verloop van tijd dan weer een farang opstaat, die al lallend zo nodig “Home on the range” of “Yellow ribbons” moet gaan zingen, was het voor mij tijd om op te stappen bij dat soort feestjes.

Ikzelf hoef die belangstelling niet zo. Altijd al zo geweest, want jarig worden is nu ook weer niet zo’n prestatie. Je doet elke dag wat je moet doen en na 365 of 366 dagen is er weer een jaar voorbij, ben je jarig en dat moet gevierd worden. Geweldig, je hebt je er weer een jaartje bij zonder dat je daarvoor iets bijzonders hebt gedaan.

Hoewel, een Engelse vriend (die pakweg 20 jonger was) zei tegen mij toen ik 65 werd: “Mooi, dat je al zo ver gekomen bent. Ik moet nog maar zien, dat ik ook red”. Hij had wel een beetje gelijk, want gezien zijn alcoholisch innamevermogen en de daarbij gepaard gaande regelmatige dronkenschappen, zou dat bereiken van mijn leeftijd best eens een probleem voor hem kunnen gaan worden.

Ik herinner mij uiteraard niet hoe ik al die voorgaande keren mijn verjaardag gevierd heb. Ja, op de lagere school, dat je je medeleerlingen in de klas trakteerde op twee toffees elk of een pennywafel en later gebak als je thuis kwam. Er kwamen dan een paar ooms en tantes ’s avonds koffie drinken en gebak eten en voor oom Harm werden speciaal twee flesjes Grolsch bier gekocht.

Toen ik getrouwd was, werden verjaardagen ook slechts in kleine kring gevierd, meestal in het weekend na de verjaardag, want iedereen werkte. In een klein gezelschap werd het met de nodige drank en hapjes altijd wel een gezellige boel.

De verjaardag, die ik mij het best herinner, is mijn vijftigste. Je weet wel, toen zag ik Abraham. Zowel thuis als op mijn werk hadden vrienden en collega’s voor een mooie Abraham-pop gezorgd en op die verjaardag waren er wel 50 à 60 mensen bij mij thuis. Een buurman van mij had zijn kerkkoor van een man of 30 opgetrommeld, die mij om precies middernacht een serenade brachten.

Natuurlijk al enigszins beneveld door de drank, maar toch, dat koor buiten in de kou voor mijn huis, deed mij toen denken aan engeltjes, die mij een lang leven toezongen. Heel bijzonder was dat!

Na mijn 50ste is het nooit meer goed gekomen met mijn verjaardagen. Soms nog wel gevierd in kleine kring, maar vaak was ik op mijn verjaardag op reis ergens in het buitenland. Na zo’n lange reis had ik de afspraak met mijn vrouw om even een weekend naar Parijs of Londen te gaan; daar vierden we dan getweeën alsnog mijn verjaardag.

Ik vond het bij die reizen ook wel grappig om op mijn verjaardag van het ene land naar een andere te reizen, zodat je een stempel in je paspoort kreeg met je eigen verjaardag erin. Slechts éénmaal is het gebeurd en nog wel in Bangkok, dat een grensbeambte zag, dat ik die dag jarig was en mij feliciteerde; “Happy Birthday, Sir!”

Mijn Thaise vrouw dacht in het begin van ons samenzijn, dat ik een grootse verjaardag wel op prijs stelde. Ze had een tafel gereserveerd in een groot Thais restaurant met karaoke uit de Isaan en veel van haar vriendinnen uitgenodigd. Was erg leuk, maar ik heb haar duidelijk gemaakt, dat ik niet graag in de belangstelling sta of in het zonnetje gezet word. Doe maar normaal, zeggen we dan in Nederland, dan doe je al gek genoeg.

Vandaag is het dus weer zover. We doffen ons straks wat op, mijn vrouw gaat nog naar de kapper en wij gaan met z’n tweetjes lekker eten in een mooi en lekker duur restaurant. Nee, ik zeg niet in welk restaurant, want er zou zomaar een aantal Pattayaanse bloggers binnen kunnen stormen om mij een lint om te hangen met 20-Baht briefjes. Daarna nog even naar Megabreak, de poolhall, waar de meeste van mijn vrienden in Pattaya uithangen en daar nemen we dan gezamenlijk nog wel een aantal alcoholische versnaperingen.

En morgen? Morgen is het weer gewoon dag en ga ik verder met het genieten van mijn pensioen. Leuke dingen bedenken voor het blog en uiteraard verdere zal ik mijn best doen om de volgende verjaardag in goede gezondheid te bereiken.

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
• Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
• Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
• Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!