Utopia

Het is eindelijk gelukt. Na jarenlang posten en discussiëren op sociale media en websites, door het bewust maken van de autochtonen die een gemiddeld farang rond zich heeft, het lobbyen bij ambassade en ministeries: Thailand is eindelijk het perfecte land geworden om als westerling in te leven. Of het nu voor werk is, voor langdurige vakanties of om er permanent te verblijven. De mondige westerse burger heeft zijn normen en waarden kunnen overbrengen zodat Thailand een voorbeeld geworden is.

Ten eerste is het o zo gevaarlijke verkeer aan banden gelegd. Mits het verhogen van allerlei taksen en accijnzen is de infrastructuur geworden tot wat een mens mag verwachten van een belasting-innende overheid. Prachtige wegen zonder ook maar een enkele kuil, trouwens, mocht die verschijnen wordt die onmiddellijk hersteld natuurlijk. Autostrades waar iedereen op het gepaste rijvak vlot kan bewegen aan een degelijke doch niet al te hoge snelheid. Geen verraderlijke U-turns meer, die zijn vervangen door de roemruchte klaverblad-oplossingen. Niks vervelende verkeerslichten die je enkel onnodig oponthoud geven. Er is een duidelijk verschil gemaakt in de diversiteit van het gemotoriseerd verkeer: brommertjes onder de driehonderd cilinderinhoud mogen niet op de autostrades zodat er van die kant ook geen gevaar meer kan komen, de zwaardere motorfietsen mogen dat nu wel zodat men zijn hobby kan uitoefenen zonder probleem.

Ook de lokale wegen zijn allemaal geasfalteerd en er zijn duidelijk aangegeven snelheidsbeperkingen. De richtlijnen gelden nationaal, geen lokale toestanden meer. Bovendien zijn alle verbindingswegen voorzien van een afzonderlijk fietspad, geen fysiek contact meer tussen de zwakke fietsers en de auto’s. Deze fietspaden zijn duidelijk aangegeven, met verwijzing naar drank- en eetgelegenheden inclusief de afstand en of er wat bezienswaardig is. En alle aanwijzers zijn zonder uitzondering ook in het Engels.

De verkeerspolitie, eindelijk een job met een goed loon, handhaaft de nieuwe verkeersregels streng maar vriendelijk. Voor westerlingen hebben ze een beetje genade, uiteindelijk kan je niet alle wetten van een vreemd land kennen, dus zijn ze wat toegeeflijker tegenover farangs. Bovendien weet je waar aan toe: rijden na een glaasje, geen gordel, geen helm en andere fratsen – onmiddellijk het voertuig aan de kant tot je de hoge boete betaald hebt voor je de weg mag verder zetten. Tenzij je gedronken hebt, dan meteen een langdurige gevangenisstraf die direct moet uitgezeten worden.
Ook de autochtonen hebben het zodoende eindelijk geleerd: ze rijden zoals het hoort, netjes op het juiste rijvak, gebruiken hun richtingsaanwijzers, laten makkelijk en vlot invoegen. Geen overladen wagens meer, geen mensen in de open achterbak.

In de grote agglomeraties verloopt het verkeer ook vlot. Er is nu immers een goed aanbod van openbaar vervoer, degenen die dan toch uit de boot vallen gaan carpoolen. Alle ongewoon en hinderlijk vervoer is weg: <song taauws>, tuk-tuk’s, motortaxi’s en andere bestaan niet meer alsook de side-cars die te gevaarlijk zijn. Het zijn bussen en trams, die via boven- en ondergrondse constructies alle verbindingen verzekeren tegen lage prijs. De voetgangers hebben het terrein veroverd en zijn goed beschermd via strenge regels. Uiteraard worden de voetpaden netjes vrij gehouden: geen niveauverschillen, geen verkoopstalletjes, die alles blokkeren. Fietsers op afgebakende zones, die zelfs voorrang hebben bij alle verkeerslichten. Neen, niemand kan er meer van onderuit, niks corruptie meer en nu is alles in orde.

Een Thais rijbewijs halen hoeft helemaal niet meer natuurlijk. Het documentje, dat je meebracht vanuit je thuisland bewijst voldoende dat je een goed chauffeur bent. Uiteraard is er nu ook een degelijke jaarlijkse controle op voertuigen gekomen. Hierdoor zijn al die oude en gammele tuigen uit het verkeer verdwenen, geen lawaaierige brommertjes meer, geen uitbundige verlichting op auto’s en vrachtwagens, geen overladen pick-up trucks. Ook de uitstoot wordt nagekeken, enkel ‘schone’ auto’s en bussen op de baan.

Men heeft ook voor een degelijke ziekte- annex ongevallenverzekering gezorgd. Speciaal voor al de buitenlanders die hier langdurig verblijven en het via hun thuisland niet meer kunnen krijgen. Niet al te duur doch wel voldoende om te kunnen genieten van de meer gesofisticeerde hulp in de privé-hospitalen, een staatshospitaal is nu eenmaal wat minder in zorg. Deze maatregel komt niet alleen aan de expats ten goede, per slot van rekening is een groot probleem voor de Thaise samenleving ook uit de wereld gehaald: onbetaalde ziekenhuisrekeningen.

Ook veel minder poespas bij die ellendige visumplicht. Gewoon melden bij aankomst en na een jaar verblijven is alles ok, ze weten immers wie we zijn en waar we zitten. En neen, er hoeft geen geld meer op een bankrekening te staan, die ziekteverzekering heeft dat probleem opgelost.
Nog beter is het feit, dat eens je hier vijf jaar woont, je mee kan doen aan de verkiezingen. Inspraak is en blijft nodig natuurlijk. Wel geen stemplicht, enkel stemrecht, voor wie zich afzijdig wil houden is dat aangenaam.

Door dit alles krijgen westerlingen ook meer rechten.
Recht op aankoop van grond, onroerend goed, … zonder al die tralala. Het zijn toch hun centen, ze dragen bij tot de ontwikkeling van het land. Meer nog, een werkvergunning hoeft ook al niet meer. Al die kennis, al dat potentieel dat de westerlingen met zich meebrengen kan handig bijdragen tot ontwikkeling van de autochtonen.
Geld lenen bij de banken, kredietkaarten, … : zelfde rechten als de Thai.
Zo is er ook een garantieplicht gekomen voor alles. Goederen, diensten, wat dan ook, de aanbieder moet vijf jaar garantie geven op straf van zware boetes. En geen gesjacher meer, iedereen dezelfde prijs betalen voor wat dan ook. Jawel, alle goederen en diensten moeten verplicht geprijsd staan, in de winkels, op de markten, in kantoren, … .

Ook de samenleving zelf is aangepast naar westers comfort. De Thai hebben eindelijk geleerd om privacy hoog in te schatten. Alle manifestaties, feesten, tambuns, … moeten het volume op comfortabel niveau houden, bovendien de plicht om alles stop te zetten vanaf zes uur ’s avonds tot acht uur ’s ochtends. Storend gedrag is ook verboden. Niemand mag nog zijn huisvuil verbranden, dat wordt via een betaald systeem geselecteerd opgehaald, bovendien is men verplicht dat geurvrij te stockeren. Alle afval wordt milieuvriendelijk verwerkt, het land heeft daar zwaar in geïnvesteerd. Uiteraard is het in brand steken van velden en bossen helemaal uit den boze. Hier staan zeer zware straffen op, ook de landbouwers moeten zich aanpassen natuurlijk. <Songkran> mag enkel nog op de traditionele wijze, deze feestperiode is dan ook teruggebracht naar een enkele dag en afgelopen. Zelfs de invloed van religie is aangepakt, offeren aan de tempels verboden en hun roeptoeters mogen ook niet meer net als die van de overheden in de dorpen.

Hygiene troef in de shops en op de markten. Mooie zaken die om het uur gereinigd worden, alle voedingswaren afzonderlijk ten toon gesteld in koelkasten zoals het hoort. Voedsel op straat bereiden mag niet meer vanwege het gevaar op ziektes. Loslopende huisdieren als honden en katten zijn ook uit het straatbeeld verdwenen natuurlijk.
Men heeft ook die vreemde maatregelen uit het verleden herroepen. Uiteraard mag je als westers toerist of expat op de stranden doen wat je wil. Zelf stoelen en tafels meenemen inclusief eten en drinken, geen probleem. Maar wel afgebakende zwemzones, waarschuwingsvlaggen met een kleurcode, gediplomeerde redders aanwezig.
De idiote maatregel van geen alcohol op bepaalde feestdagen moeten westerlingen niet naleven, ze hoeven zelfs niet in te zitten met die vreemde uren aangaande de verkoop van bier en andere dranken.

Eindelijk zijn al die westerlingen gelukkig. Ze hebben waar ze jaren om vroegen.
Thailand is Utopia geworden.