Thaise taal

Goldquest / Shutterstock.com

In een eerder vertelseltje schreef ik over mijn eerste vlucht naar Thailand nu exact 25 jaar geleden. De reacties lezend deed het deugd dat ik blijkbaar niet de enige ben die nostalgische gevoelens koester. Het lintje bij ontvangst is minder belangrijk maar het zou mij bijzonder tegenvallen als ik niet met trompetgeschal en uiteraard met de nodige egards zal worden ontvangen. We zien het wel. Maar na de eerste vluchten nu iets heel anders.

Destijds had ik een een collega die in Maleisië de scepter zwaaide voor de multinational waarvoor ook ik werkzaam was in Nederland. Na zijn pensionering vestigde hij zich in Thailand en mijn belofte om hem daar te komen opzoeken was het begin van vele reizen naar dit land. Helaas overleed mijn vrouw tijdens de tweede reis op het eiland Koh Lanta aan een acute hartstilstand. Mijn reizen naar Thailand werden frequenter en steeds was ik een meer dan welkome gast in Chiangdao bij mijn oud-collega.

Samen hebben we per auto heel wat reizen door het hele land gemaakt.

Thais leren

Uiteraard sprak ik geen woord Thais tot het moment dat de hond van mijn gastheer om de hoek kwam kijken. Het beste beest was zeer op mij gesteld en de reden laat zich raden. Regelmatig stopte ik Rambo iets lekkers toe en dan ontstaat echte hondenvriendschap. Het beest week niet meer van mijn zijde tot het moment waarop zijn baas met forse stem en een breed armgebaar uithaalde met de woorden “Rambo pai.” Inmiddels had ik al vaker de vraag gekregen: “Pai ti nai?” en vanaf dat moment kwam ik – met dank aan Rambo – de betekenis van die drie woordjes aan de weet. De vrouw van mijn gastheer was Thaise en had in Amerika gestudeerd, dus kende onze conversatie geen problemen. Haar vraag of ik het leuk zou vinden als ze mij ietwat van de Thaise taal zou bijbrengen was het begin. Uiteraard wilde Joseph dat en het begon allemaal heel simpel met cijfers en getallen leren. Goed luisteren en fonetisch alles opschrijven. Vrij snel had ik het nung, song saam, roi, pan et cetera redelijk onder de knie, beter gezegd in mijn hoofd. Ze was een goede docente en leerde mij woordjes op een speciale manier.

Water

Het begon met alle woorden waar water aan te pas komt.

Naam plau, hong naam, fon tok, naam tok, ab naam en ga zo maar door. Als de dag van gisteren herinner ik me een vergissing die ik in dat prille begin maakte. In een restaurant trachtte ik mijn verworven kennis in de praktijk te brengen en vroeg aan een van de serveersters waar het toilet was. In plaats van ‘hong naam’ bezigde ik het woord ‘ab naam’ oftewel de douche.

Mijn vergissing was van het gezicht van de betreffende dame onmiddellijk af te lezen.

Eten en drinken

Ook eten en drinken was een dankbaar onderwerp waarover Amporn mij heel wat Thaise woorden bijbracht. Zal betreffende dat onderwerp een ander voorval evenmin snel vergeten. Bij de bekende grotten van Chiangdao wandelend kwam ik in gesprek met een aantal mannen die daar aan het werk waren.

Of ik de tam (grot) al had gezien zo begon het gesprek en al vrij snel kwam het onderwerp eten en drinken ter sprake. Op een bepaald moment noemde ik het woord ‘Rapetaan’ dat ik had geleerd als betekenis voor eten. De mannen kregen meteen de slappe lach en hadden het over ‘kin kauw’, een woord dat nog niet tot mijn vocabulaire behoorde. Het door mij gebezigde woord ‘rapetaan’ is zo vernam ik later heel wat voornamer en deftiger klinkend dan ‘kin kauw’.

Uitnodiging

En dan die keer dat ik evenals mijn gastheer en gastvrouw was uitgenodigd voor een groots bruiloftsfeest. Mijn taalvaardigheid was al iets meer uitgebreid en hele simpele zinnetjes rolden al rap uit mijn mond.

De vader van de bruid vroeg op een bepaald moment of ik het naar de zin had. Mijn antwoord luidde: “Soenak mak mak” oftewel er zijn hier veel honden. Mijn docente corrigeerde mij snel en ‘sanoek’ kwam er rap voor in de plaats.

Weer thuis in Nederland kocht ik een boek om mijn kennis van de taal te gaan verbeteren. Maar eerlijk gezegd is daar weinig van terecht gekomen en dat lag beslist niet aan het boek. Wonend in Nederland ontbreekt dan het heilige moeten. Toch heb ik heel wat plezier en ook menigmaal voordeel gehad van de geringe kennis van de Thaise taal die ik zoveel jaar geleden heb opgedaan. Met gemak kon ik bijvoorbeeld al te opdringerige lieden die allerhande meer of minder (on)eerbare voorstellen deden gemakkelijk van het lijf houden. Vlekkeloos kregen ze te horen dat ik geen toerist was maar een echte inwoner van Bangkok. En niet te vergeten bij een prijsonderhandeling. Per slot van rekening waren het getallen die mijn docente mij als eerste bijbracht.

Verblijvend in Thailand behoorde het door L.J.M van Gestel geschreven woordenboek Nederlands-Thai steevast tot mijn bagage. Een nieuw geleerd zinnetje kon daar in de praktijk worden getest bij de dames die in huis en tuin werkten bij mijn gastheer. Bij een juiste uitspraak ontving ik de complimenten maar menigmaal keken de dames mij onbegrijpend aan. Van Moergestel werd dan ten tonele gevoerd waarna een uitbundige lach bij de dames tevoorschijn kwam gevolgd door de juiste uitspraak.

De Thai moet naar mijn mening bijzonder intelligent zijn om een dergelijke klankentaal te leren spreken en niet te vergeten schrijven.

En wij dan mopperen dat de Thai de Engelse taal niet voldoende beheerst. Kom op, het gros van onze landgenooten kan nauwelijks fautloos zijn of haar eigen taal schreiven.