Spontaan naar Pattaya
Ooit in mijn jonge wilde jaren, ik was nog bij de Marine, was het weekend thuis in Almelo vooral bestemd om met een paar vrienden te stappen en (veel) bier te drinken. Nou ja, stappen, het was het café ’t Botervat of die andere kroeg, de Ossenkop, veel meer geschikts was er niet.
Met constant een glas bier in de hand lekker ouwehoeren over van alles en nog wat (“schroem’n dreh’n” in het Twents) en het gebeurde dan wel eens, dat we spontaan besloten om naar Amsterdam te gaan. Een hele rit, want de A1 was er nog niet, maar wat gaf het, lekker stappen vooral rondom de Walletjes en ’s morgens vroeg met een flinke kater weer terug naar Almelo.
Pintje drinken
Ik moest daar aan denken toen ik vandaag het verhaal van twee Engelse dertigers las, die spontaan vanuit hun dorp Thunthorpe bij Middlesbrough naar Pattaya reisden. Dat ging als volgt: Philip, een man met een eigen bedrijf en Jamie, werkzaam in de offshore, pakken een paar pinten in hun lokale pub en gaan na sluitingstijd naar het huis van Philip. Onderweg bij een benzinestation wordt nog wat bier ingeslagen om dat nog even gezamenlijk weg te werken. Dat ging best, het was gezellig.
Idee
Om een uur of elf de volgende morgen worden ze in hun stoel wakker met een flinke kater. Jamie vraagt dan aan Philip of hij zijn paspoort bij de hand heeft want hij komt met een idee nu direct naar Pattaya in Thailand te gaan. Philip denkt dat Jamie een grapje maakt maar Jamie herinnert Philip er aan dat een aantal van hun vrienden daar al is voor een vakantie. Het zou best leuk zijn die te verrassen en dan samen nog even op stap in Pattaya. Nou ja, denkt Philip, waarom ook niet?
Op reis
Dus werd er een taxi besteld om het stel naar Manchester Airport te brengen. Snel wat T-shirts en boxers in een plastic tasje, nog even langs het huis van Jamie om zijn paspoort op te pikken en daar gingen ze. Onderweg kreeg Philip het nog wel even benauwd want ze waren nog nooit in Thailand geweest hadden geen tickets en wisten zelfs niet of er op korte termijn een vliegtuig die kant op zou gaan. Jamie stelde Philip gerust dat het allemaal goed zou komen, hij had namelijk dit soort geintjes al eerder uitgehaald.
Pattaya
En het ging ook goed. Nog dezelfde avond namen ze een vlucht van 7 uur naar Abu Dhabi en daarna nog een keer 7 uur naar Bangkok. Pakweg 24 uur nadat het maffe idee opkwam stonden Philip en Jamie met hun vrienden bij het zwembad van een hotel in Pattaya. Zie foto met Philip uiterst links en Jamie naast hem. Er zal ongetwijfeld weer bier vloeien gedurende slechts een paar dagen, want zowel Jamie als Philip konden maar een paar dagen weg en moeten dus snel weer terug.
Tenslotte
Ik vond het een prachtverhaal. Effen een pilsje pakken en dan spontaan ruim 10000 kilometer vliegen om nog wat meer bier met vrienden te drinken. Niks voorbereiden, niks zoeken naar een goedkope ticket, niks van te voren reserveren, maar gewoon gaan! Toch wel wat anders dan die 176 kilometer, die wij destijds aflegden om in Amsterdam te komen. Je moet er natuurlijk wel het geld voor (over) hebben, dat wel!
Bron: website van Mirror Online
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Ik heb dat eens met een offshore crew gedaan.
Daar onstond tijdens de trip spontaan het idee voor een crew vakantie. Maar waarheen. Een collega die vaker in Thailand kwam grapte Pattaya. Dat sloeg blijkbaar aan want dat werd direct het doel.
Alle vrijgezellen (de getrouwden durfden niet…… 😉 ) aan boord een ticket geboekt. Zo uit de helikopter naar het vliegveld en via Amsterdam naar Bangkok. Taxi naar Pattaya, daar ter plaatse een aantal appartementen gehuurd. Even wat kleding geshopt en klaar voor de strijd.
Als je dat met een offshore crew doet dan krijg je een soort scene uit The hangover 2. Jaren later moeten we nog steeds lachen om de gebeurtenissen tijdens die vakantie en ik heb nog steeds contact met veel van de mensen die toen mee waren 🙂
Beste Gringo.
De tijden in Amsterdam zijn niet meer hetzelfde als vroeger.
Maar plezier beleven in Pattaya lijkt er een beetje op.
Cor van Kampen.
Ik kom regelmatig in Thailand en ook in Pattaya, maar slechts een paar dagen daarheen? Een collega gaat in juni voor een week. Dat is voor mij al te kort; een verblijf korter dan twee weken is mij de reis al niet waard, terwijl ik net als die Engelsmannen ook in de gelegenheid ben om zo’n spontane reis te maken.
Kijk, dit zijn nou acties waar ik gek op ben. Niet denken maar doen. Zo beleef je de mooiste avonturen en het houd je jong en speels. Excuses en smoesjes verzinnen, om iets niet te doen, daar ben ik op afgestudeerd. (Ik ken ze dus allemaal)
Maar soms is het noodzakelijk om het stramien waarin men zit, te doorbreken.
Als ik denk; Ik moet stoppen, want het licht gaat op rood springen, is dat rationeel. En ik moet ook stoppen, omdat ik geen ongeluk wil, mezelf wil bezeren. Of een boete wil oplopen van 70 euro.Het feit dat je dat denkt is rationeel.
Maar als ik zie dat er geen verkeer aan komt en ik sta voor zo’n rood stoplicht. Wordt ik toch bevangen door een gevoel van ongenoegen door het feit, dat er iets niet klopt.
Dus mijn behoefte om uit de band te springen is latent aanwezig. Zo lang ik er niemand door schaad of pijn doe, is bepalend voor mijn keuze.
Hoe oud ik ben? Ik loop hard naar de 70, maar hoop nooit wijzer te worden.
Quote…”Je moet er natuurlijk wel het geld voor hebben, dat wel!”
Het hele verhaal in een notedop verteld! Hahahaha! Wel iets zeer moois om er later op terug te kijken. Zelf ook stunts met maatjes gedaan, maar -helaas- niet naar Thailand of iets dergelijks.