Per boot van Manilla naar Cebu

Uiteraard kun je de afstand tussen Manilla en Cebu heel wat sneller door de lucht overbruggen maar dat is heel wat minder leuk en uitdagend dan de trip per boot.

Via de site van 2Go Travel kun je de diverse mogelijkheden betreffende afvaart, tijd en hut bekijken en ook boeken. Als je in Manilla verblijft kun je ook via een kantoor van 2Go voor de reis boeken. Bij Robinsons Ermita tref je bij de Adriatico Wing een dergelijk boekingskantoor aan. Adviseer om een Cabin te boeken of als je met tweetjes reist heel luxueus een State room. Om een indruk te geven omtrent de prijs; voor een slaapplaats in de Cabin die je met z’n viertjes deelt met 2×2 stapelbedden betaal je all-in 1700 peso oftewel 28 euro voor de 24-uur durende tocht inclusief ontbijt en een lunch. Je dient 4 uur voor de afvaart in te checken.

Naar de boot

Neem deze middag een taxi die mij keurig bij pier 4 North Harbour Delpan Tondo in de haven afzet. Op de weg er heen moet je als je in de buurt van de haven komt je ogen maar eens goed de kost geven en beseffen hoe rijk wij zijn. Zoals gebruikelijk op een vliegveld ondergaat ook in de haven de bagage en ook jij als passagier een security check. Maar dan: een van de personeelsleden vraagt mij na de incheck om hem te volgen en brengt mij naar de VIP-room. Met mijn Cabin ticket van 28 euro ben ik opeens bevordert tot een belangrijk iemand. Even later gaat het inschepen -de Vips hebben voorrang- van start en kijk ik huizenhoog tegen St. Leo the Great op. Een rij kruiers van 2Go staat gereed om behulpzaam te zijn bij het naar boven brengen van de bagage. Sta ervan te kijken met welk gemak een van de mannen mijn koffer op zijn schouder via een flink aantal trappen naar het bovenste dek brengt en netjes bij Cabin 203 afzet.

St. Leo the Great

De Filippijnen zijn ongetwijfeld het paradepaardje van de Roomse Kerk. De naam van het schip verwijst al naar een voormalige Paus en het is nauwelijks voor te stellen; er is zelfs een kleine ruimte ingericht met een Mariabeeld en verdere roomse attributen alwaar je afgezonderd in gebed kunt verzinken. Het verschil met Thailand is niet zo groot wat dat betreft. In tegenstelling tot Bangkok waar de taxichauffeurs hun auto’s optuigen met allerhande Boeddhabeeldjes sieren de taxichauffeurs op de Filippijnen hun dashboard op met een Maria beeldje en omhangen de spiegel met een rozenkrans.

Indeling schip

Naast de genoemde Cabins en State rooms bestaan de overige slaapplaatsen voornamelijk uit grote ruimten met stapelbedden. Het schip is naar mijn waarneming geheel volgeboekt. Voor de maaltijden vormen zich lange rijen behalve voor; jawel de Vips die kunnen gebruik maken van een keurig restaurant. Het geeft ook duidelijk de financiële situatie van de meeste Filippijnen aan. Verder is er en bescheiden bar waar een trio meer dan luide muziek voortbrengt en voor mijn oren totaal ongeschikt. Zeker gezien het grote aantal, door mijn minder jonge ogen bezien, overwegend jonge passagiers is het overal voorbeeldig netjes schoon. Regelmatig is de schoonmaakdienst in de weer om ieder plekje netjes te houden en dat betreft ook de toiletten.

Een rustige zee

Het geeft een aangenaam gevoel om bij het invallen van de nacht en warm weer over de zeer kalme zee te staren. Je komt helemaal tot rust en op een vroeg tijdstip zoek je het bed op om ’s ochtends vroeg weer bijtijds op te staan om bij zonsopgang over de wijde zee je blik te laten glijden. Op het achterdek kijk ik naar de brede stroom die St. Leo the Great achterlaat. Zeelucht brengt rust en maakt slaperig, dus op bepaalde momenten duik ik weer heerlijk mijn bed in. De gedachte dat ik met drie mooie dames de cabin zou delen is niet bewaarheid. Het waren er slechts twee die ongetwijfeld nimmer aan een missverkiezing hebben deelgenomen. De vierde was een vent, overigens alleraardigst, hetgeen ik ook van beide dames moet bekennen.

Aankomst Cebu

Rond acht uur ’s avonds meren we af in de haven van Cebu. Zoals in elke haven ook hier een hoop bedrijvigheid. Het ontschepen gaat vrij snel en aan dek staat een horde kruiers gereed om de bagage aan wal te brengen. Volg slaafs de stoet passagiers naar de uitgang waar taxi’s klaar staan. Over het aanbod van een van hen om mij voor 300 peso, ongeveer vijf euro, naar het St. Mark Hotel te brengen ga ik niet onderhandelen. Een half uur later betrek ik mijn kamer en ga de komende paar dagen eens kijken wat Cebu City allemaal in petto heeft. Vreemd genoeg heb ik geen enkele Westerling op de boot gezien.