Pelgrim op Cebu

Per boot vanuit Manilla aangekomen in Cebu City neem ik enkele dagen de tijd om de stad eens wat beter te leren kennen. Het St. Mark Hotel waar ik mijn intrek heb genomen is keurig, perfect schoon en ook over de kamer, ontbijt en medewerkers alleen maar lof. Helaas kan ik dat niet van de plaats zelf beweren.

Rommelig straatbeeld, veel verkeer en heel wat armetierige gebouwen. Veel is er niet te zien maar het versterkt wel je beeldvorming op de wereld. En bovenal weer het bewijs dat wij Westerlingen ons gelukkig mogen prijzen en best heel erg tevreden mogen zijn. Het is mijn laatste dag in Cebu City en charter vandaag een taxi die mij de hele middag gaat rondrijden om iets meer van het eiland te zien. De stranden van Cebu zijn ontegenzeggelijk erg mooi maar die zijn ditmaal niet mijn doel.

Mama Mary

De chauffeur toont mij op een kaartje de route die hij met mij gaat afleggen en stelt dat we ook naar Mama Mary gaan.

In eerste instantie wil ik dat nog afwimpelen want wat heb ik in hemelsnaam bij zijn moeder te zoeken. Wil hem niet voor het hoofd stoten en steek mijn duim omhoog. We rijden langs de haven en verder langs een streek met palm- en kokosbomen. Zo nu en dan ook even een korte stop in een dorp om een paar foto’s te maken. Als hij een smalle weg in slaat vertelt hij met trots dat we over enkele minuten bij Mama Mary zijn.

Simala, Sibongo

We zijn in Simala aangekomen en daar krijg ik meer duidelijkheid over Mama Mary. Het betreft een potsierlijk aandoend kloostercomplex met heel wat beelden uit het Roomse Leven. Meteen al bij de ingang lees ik dat op 8 september Mama Mary is geboren. Het jaartal heeft men gemakshalve maar achterwege gelaten. Verder wandelend krijg ik ‘A friendly reminder’ onder ogen. “Je komt hier als pelgrim om te bidden en eer te betuigen aan Jezus en Mama Mary en niet als toerist. Dit heiligdom voor Mama Mary is door onze hemelse moeder uitgekozen tot een plaats om offers te brengen en eer te betuigen. Nou daar moet ik het dan maar mee doen en trek meteen maar een heel braaf en vroom gezicht. Moet ook wel als je met grote regelmaat oog in oog staat met de meest belangrijke personen uit het katholicisme. Was zo graag op de kiek gegaan met mijn naamgenoot maar die was helaas in geen velden of wegen te bekennen. Drommen mensen staan in de rij bij een afbeelding van Mama Mary en beroeren een voor een met hun hand haar beeltenis.

Schoenen uit

Ietwat verder wandelend krijg ik het verzoek om mijn schoenen uit te doen want ik kom daar in het heilige der heiligen waar Mama Mary groots staat te pronken. Laat mijn schoenen maar aan en maak rechtsomkeer en bekijk een aantal vitrines waar menigeen getuigenis heeft afgelegd van een verhoord gebed.

Tranen

Het verhaal wil dat iemand die bijna blind was na een meerdaagse voettocht naar Simala weer kon zien. Vergelijk het maar een beetje met Lourdes. En wat dacht je? Zijn gezichtsvermogen kwam weer terug. En nog heel wat imposanter. De ogen van het beeld van Mama Mary vertoonden tranen, echte tranen. Zelfs Rome kwam ervan onder de indruk.

Sprookje

Met aandacht en respect heb ik naar de taferelen gekeken. Het geheel doet aan een sprookjeskasteel denken. En is het niet prachtig als je geloofd en werkelijk denkt dat er een hemel bestaat waar je na de dood je ouders en vele vrienden weer mag ontmoeten. Zelf zou ik Joseph in de hemel de hand willen drukken. De goede man heeft zich als timmerman te pletter gewerkt voor zijn gezinnetje en krijgt op deze plek nauwelijks of geen aandacht. Persoonlijk geloof ik niet in sprookjes maar vond het toch prachtig dat mijn chauffeur mij toevertrouwde bij Mama Mary voor mij te hebben gebeden. Zou hij nu een grotere tip verwachten of heb ik nu toch een te werelds beeld voor ogen?

Beelden spreken meer dan vele woorden, dus klik maar een op onderstaande link om een goede indruk te verkrijgen.

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=6D9AGEOUyIU[/embedyt]