Een pechdag in Bangkok

Ik hou niet echt van Bangkok! Ik woon namelijk in Pattaya waar ik mij thuis voel en ik ga alleen naar Bangkok als het noodzakelijk is of om bepaalde personen te ontmoeten. Maar van mij geen kwaad woord over “de stad der engelen”, want voor toeristen en mensen die er wonen is het een geweldige stad.

Ooit vond ik dat ook, want mijn liefde voor Thailand is in Bangkok begonnen. Ik heb er heel wat dagen en nachten doorgebracht en veel genoten, maar nu ik dan in Pattaya woon, gaat die liefde voor Bangkok steeds verder achteruit.

Net als in een langdurige relatie kunnen bepaalde dingen je op den duur gaan ergeren. Je partner kan er niets aan doen, het gebeurt gewoon en ook al zijn het geen noemenswaardige problemen, die ergernissen kunnen de liefde verstoren. Afgelopen week was ik drie dagen in Bangkok voor iets waar ik later in een ander artikel op terugkom. Ik had donderdags een ontmoeting met andere Nederlanders en uit voorzorg reisde ik er woensdag al per auto naar toe. Mooi gepland, want dan kon ik ook ergens in Bangkok op mijn gemak naar Ajax – Manchester United kijken. Mooi gepland, maar alles liep woensdag anders en de ene teleurstelling volgde de ander op

Verkeer

Het verkeer in Bangkok is een regelrechte ramp. In de spits kom je er gewoon niet door, dus reden we rond 11 uur ’s morgens vanuit Pattaya. Iets langer dan een uur later bereikten we de stadsgrens, waarna we nog ruim 2 uur nodig hadden om bij het hotel te komen. Je weet, dat het kan gebeuren, maar leuk is anders!

Het hotel

Het hotel was luxueus in alle opzichten en toch niet echt duur. Mij werd een mooie kamer toegewezen, maar helaas was het een niet-roken kamer, waar ik niet om gevraagd had. Ik mocht mijn sigaar op het balkon roken, maar dat wilde ik niet, graag een andere kamer waar ik wel mag roken. Sorry, maar alle kamers zijn rookvrij, mijnheer! Had ik bij de reservering kunnen lezen op de website, de manager liet mij dat nog een keer zien. Er stond inderdaad “non smoking rooms”, maar ik vatte dat op als dat een deel van de kamers als rookvrij beschikbaar was en niet dat alle kamers rookvrij waren. Nou ja, dan maar roken op het weliswaar grote en mooie balkon, dacht ik. Dat duurde maar even, want toen brak de hemel los en het begon op een geweldige wijze te stortregenen. Ook op het balkon dus, leuk is anders!

Voetbal

Ik rekende er op, dat ik ’s avonds in de door Nederlanders gerunde bar in het hotel naar de wedstrijd Ajax – Manchester United kon kijken. Samen met Nederlanders en onder genot van een biertje kijken naar de finale in Zweden. Sorry, mijnheer, de bar gaat om middernacht dicht, dus u zult ergens moeten gaan kijken. Jammer, maar niets aan te doen, dan maar een andere plek opzoeken, desnoods in een Engelse pub, waar altijd naar voetbal gekeken wordt. De regen was opgehouden en Ik ging maar eens aan de wandel om een plek te vinden waar ik dan wel naar het voetbal kon kijken. Maar nadat ik een aantal pubs had bezocht en er steeds een biertje had gedronken, werd het mij wel duidelijk, dat het voetbal van die avond nergens in het openbaar te zien was. De meeste gelegenheden sluiten om middernacht, sommige om 1 uur en nog weer andere om 2 uur, maar dan is het echt over. Leuk is anders!

El Gaucho Restaurant

Op de terugweg na mijn zoektocht zag ik bij Terminal 21 op Sukhumvit Road een voor mij nieuw Argentijns restaurant (was er al 5 jaar werd mij verteld). Ik had wel trek en omdat ik goede ervaringen had met eetgelegenheden in Buenos Aires besloot ik daar te gaan eten. Ik bestelde een biertje en keek de menukaart door. Met opperste verbazing zag ik, dat de hoofdgerechten begonnen met een prijs van bijna 2000 Baht voor een biefstukje van 250 gram en opliepen voor wel 4500 Baht voor een T-bone steak. Wil je er een aardappel- of groentegerecht bij, dan kwam er telkens nog iets van 200 Baht extra op de rekening. Ik riep de alleraardigste dame, die mij bediende en zei: “Het is niet de vraag of ik het kán betalen, maar of ik dergelijke prijzen wíl betalen. Nee dus! Ik rekende het biertje af, toch ook nog 150 Baht ++ en verliet het restaurant. Leuk is anders!

Patpong

De vroege jaren van mijn bezoeken aan Thailand bracht ik meestal in de Silom buurt door. Ik logeerde in Dusit Thani of Montien en ging ’s avond uit in Patpong. Nostalgie dus, dat mij die avond naar weer eens die kant op voerde. Het is niet meer wat het ooit geweest is, maar dat kan ook aan mijn instelling op latere leeftijd liggen. Ik liep er door heen, zag dat warempel mijn toen favoriete Safari Bar nog altijd bestaat, maar ik ben er niet binnen gegaan. Ik heb ergens kip met cashewnoten en rijst gegeten (prima en niet duur) om daarna nog – zonder gezelschap – een biertje buiten bij een bar aan Silom Road te drinken. Het begon weer ontzettend te regenen. Tijd om terug te gaan naar mijn hotel. Leuk is anders!

De terugtocht

Toen het even niet regende liep ik naar het BTS station Sala Daeng om van daar naar Asok te gaan, in de buurt van mijn hotel. Makkelijk toch! Sorry, de treinen rijden niet meer na middernacht en het was vijf over twaalf. Pech! Dan maar een tuktuk, prijs afgesproken en daar gingen we. Hij maakte een voor mij onbegrijpelijke omweg en wilde uiteindelijk via Soi 24 naar Sukhumvit rijden. We reden net die straat in, toen de motor van de tuktuk afsloeg en de arme man kreeg het ding niet meer aan de praat. Hij verontschuldigde zich en zei, dat het nog maar een kilometertje ver was, of ik wilde lopen? Ik ging lopen, weinig verkeer, er stopte nog wel een andere tuktuk, die mij naar een tent voor “boom boom” wilde brengen, maar dat sloeg ik af. Ik kon dat eindje wel lopen.

Toen ik die kilometer gelopen had, was er nog geen enkele zicht op Sukhumvit Road en bovendien was het weer gaan regenen. Weinig schuilmogelijkheden en ik was al nat toen ik bij de eerstvolgende 7-Eleven aankwam. Een regenjas gekocht en verder, want natter dan nat kan je niet worden. Na nog een kilometer dan eindelijk Sukhumvit Road, waar bleek, dat Soi 24 inderdaad een omweg was. Ik moest toen nog bijna een kilometer naar mijn hotel lopen. Leuk is anders!

De finale

Op mijn hotelkamer dan toch in mijn eentje naar de finale van de Europe League gekeken. De uitslag had mijn dag nog goed kunnen maken, maar u weet het, Ajax verloor. Daar kon Bangkok niets aan doen natuurlijk, maar toch: leuk is anders!

Ten slotte

Het is de volgende dag allemaal nog wel goed gekomen met mijn humeur (daarover later meer), maar kunt u zich voorstellen, dat zo’n pechdag mijn liefde voor Bangkok opnieuw een flinke knauw heeft gegeven?

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
• Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
• Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
• Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?