Pattaya, een toevluchtsoord voor mannen die dachten dat romantiek begint met “Hoeveel kost het?” en eindigt met het glimmende idee van een goedkope vlucht naar de zon.
Welkom in de speeltuin van sekstoeristen die geloven dat ze in dit land de jackpot hebben gevonden, niet met een pot met goud, maar met een pot vol illusies. Hier is liefde te koop, maar wel zonder de ingewikkelde accessoires als trouw, respect of enige vorm van wederzijdse interesse. Want waarom zou je? Het gaat tenslotte maar om één ding.
Het is bijna tragikomisch. Deze mannen, de verloren zielen, de ontsnapte huisvaders, de eeuwige bachelors met hun kale plekken en bierbuikjes, denken hier een soort hemel op aarde te vinden. Want niets zegt romantiek zoals een neonverlichte bar, een iets te grote hemd over een verbrande schouder en een glas Singha dat ze net iets te luidruchtig heffen. En dan zijn daar de dames van de nacht, de vrouwen die zich in het Pattaya-decor schikken zoals planten in een plastic tuin. Voor duizend baht kun je jezelf even koning wanen, niet van een koninkrijk, maar van een fantasie die nog dunner is dan het plastic rietje in hun cocktail.
Het idee dat hier ‘de liefde’ wordt gevonden, is op zichzelf al een grap die de muren van de stad uit zou moeten galmen. Want laten we eerlijk zijn, niemand komt hier voor diepe connecties, intellectuele gesprekken, of om een soulmate te vinden. Ze willen een pakketdeal: plezier zonder verplichtingen, gezelschap zonder lastige vragen en een vrouw die lacht om hun grappen zonder te beseffen dat het enige echt grappige aan de situatie hun illusie van controle is.
Pattaya is een theater, een decor vol neonlichten, waar sekstoerisme schaamteloos paradeert als het laatste avontuur voor de man die denkt dat hij alles al heeft gezien. Hier worden de normen en waarden thuisgelaten en vervangen door een goedkope fles gin en een handvol valuta. Want niets schreeuwt zelfverzekerdheid zoals betalen voor een vrouw die doet alsof ze je leuk vindt. En dat is misschien nog het mooiste: deze mannen zien zichzelf als onmisbare helden in hun eigen tropische verhaal, terwijl de vrouwen slechts meespelen in de oneindige reeks van hun eenzame, gekochte nachten.
En de ironie? De mannen die hier denken te ontsnappen aan hun sleur, hun lege huwelijk, hun dagelijkse baan, zijn juist degenen die zichzelf het diepst hebben vastgezet. Ze zitten gevangen in een illusie van goedkope liefde, een schaduwspel dat hen terugleidt naar precies dezelfde leegte die ze dachten te ontvluchten. Pattaya, de stad van de glimlach, maar wie lacht hier het hardst? De vrouwen die hen zonder schuldgevoel hun dromen verkopen, wetend dat zij altijd zullen gaan en een ander zal komen? Of de mannen die zichzelf blijven vertellen dat ze hier écht iets vinden, terwijl ze niet doorhebben dat ze de echte prijs al lang hebben betaald?
Pattaya is geen paradijs; het is een spiegelpaleis waar iedere glimlach een prijskaartje heeft en iedere blik een berekening is. En wie zijn wij om die droom af te pakken?
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column4 november 2024Column – Zwerfhonden de stille getuigen die Thailand bevolken
Column3 november 2024Column – In Pattaya ben je de ster in een fantasiewereld zonder enig zelfrespect
Column2 november 2024Column – Liefde in Thailand is een sprookje met een handleiding
Column1 november 2024Column – De obsessie met wit in het land van de eeuwige zon
Naar Pattaya moet je gaan om je te vermaken niet meer of niet minder. Geen emoties geen bindingen geen beloftes enkel oppervlakkigheden en alles huren. zakelijk blijven en voetjes op de grond. Maar ik denk dat de meeste mannen met wat Pattaya ervaring dat al wel lang beseffen.
Want een interessante columns schrijft die Expat!! Met een lach en een traan!! Ik hoop dat hij nog vele columns hier zal schrijven!
Wat ik ooit eens een Augsburger verteld heb: Pattaya = COMMERCIELE dienstverlening. En welke dienst wordt (vaak) verleend ? Het huren van een “echtgenote”, voor een dag, een week, of langer. Hierbij zijn er dames zo eerlijk als 24 karaats goud of zo oneerlijk als radioactief rattenkruid en alles ertussen.
Hij heeft er zijn droomvrouw vandaan gehaald in1994. En ik mis Suthida (Oy) Thippibool, 15 feb 1965, uit Udon Thani nog steeds.