‘Om goed in de oren te knopen’

Koningsdag zit er weer op en ik heb op de vrijmarkt voor slechts 1 euro een alleraardigst klein boekje gekocht. De benaming ‘boekje’ mag je er nauwelijks aan toekennen want het beslaat slechts 16 kleine bladzijden.

Eigenlijk heeft het helemaal niets met Thailand te maken maar eerlijk gezegd tracht ik er een Thaise draai aan te geven om de moderator te vermurwen het te plaatsen. Het gaat over seks en dat is toch altijd een hot item; ook op dit blog. Vreemd genoeg komt het woord seks op geen van de zestien bladzijden voor, want in 1928 kwam een dergelijk woord bij niemand over de tong.

Seks

Toch draait het in dit kleine boekje allemaal indirect over seks en aangezien, als ik het althans moet geloven, nogal wat op seks beluste mannen richting Thailand reizen, kunnen de raadgevingen uit het boekje goed van pas komen. En mocht dat niet zo zijn dan kun je in elk geval erbij gniffelen of terugdenken aan de tijd dat jouw ouders leefden en jou in die tijd wellicht hebben verwekt.

Ook voor de heren die een Thaise echtgenote of vriendin hebben kan het boekje heel nuttig zijn. Vertel haar maar eens hoe braaf jouw ouders waren en hoe netjes jij bent opgevoed. Die Thaise schattebout moet dan toch tot de conclusie komen dat ze een lotje uit de loterij heeft getrokken.

Het boekje

‘Korte Onderrichtingen en nuttige wenken voor Gehuwden’ is de titel van het in 1928 uitgegeven boekje en geschreven door een zekere H. Van de Wetering. Uitgever: Eduard van Wees – Breda.

Om de -zeker in die tijd bezien- zeer intieme inhoud te verdoezelen is de omslag van een blanco harde kaft voorzien. Het boekje draagt een duidelijke rooms-katholieke signatuur en de schrijver is zonder enige twijfel Hendrik (Henricus) van de Wetering (1850–1929) die van 1895 tot aan zijn overlijden aartsbisschop van Utrecht was. Ook de uitgever Van Wees heeft meer met het Roomse bijltje gehakt en was blijkbaar goed ingevoerd in die wereld. Eenzelfde soort boekje ‘Handleiding voor Misdienaars’ geschreven door Mgr. P. Hopmans, de bisschop van Breda in de periode 1914-1951, was van hetzelfde laken een pak.

Inhoud: een greep daar uit

Kan niet het hele verhaal in dit bestek opsommen maar wil volstaan met een aantal letterlijk overgenomen passages. Daar gaan we: “Het Hoofddoel van het huwelijk is: kinderen voor God voort te brengen en christelijk op te voeden.” We gaan verder: “Om het Sacrament des huwelijks waardig te ontvangen, moet men in staat van heiligmakende genade zijn, dus zuiver van doodzonde.” Mannen besef dus dat een ‘wippie’ waarachtig een doodzonde is.

Plichten der gehuwden is echt iets waarover je moet nadenken vooraleer je er aan begint. Lees maar verder: “Man en vrouw moeten gezamenlijk de lasten des huwelijks dragen om deze door wederzijdschen steun te verlichten, zij moeten de belangen hunner gemeenschap ijverig behartigen en samenwerken tot welzijn van hun gezin. De vrouw moet aan den man onderdanig zijn in alles wat goed en eerbaar is en de man moet door echt christelijke liefde dien plicht veraangenamen.” En heren jullie weten dat in de Thaise samenleving het woord ‘gezin’ veel omvattender is en broers en zussen van jouw echtgenote daar ook onder vallen. Dus bezint eer ge begint.

De huwelijksplicht

Het woord ‘huwelijksplicht’ betekent in dit verband gewoon de daad beoefenen om kindjes te verwekken. Denk maar niet aan genot, want dat valt onder de noemer vies en vunzig in de ogen van de ‘Heeren Geestelijken’ en is uit den boze. Kortom je gaat rechtstreeks richting hel.

We citeren verder:

“De huwelijksplicht is de plicht om tot het huwelijksgebruik over te gaan, wanneer dit door een van de beide echtgenooten ernstig verlangd wordt en er geen gewichtige reden is om te weigeren b.v. ernstige ziekte, gevaar voor besmetting, dronkenschap, gevaar voor ergernis enz.

Bij het huwelijksgebruik is alles geoorloofd, wat daartoe noodig of dienstig is.”

Vraag me hierbij toch ernstig af, of nu bijna 90 jaar later, de schrijfster van het boek ‘Vijftig tinten grijs’ door deze veroorloving geïnspireerd is geraakt.

We gaan nog even verder: “Bij het huwelijksgebruik is verboden elke handeling, gesteld om het verwekken van kinderen onmogelijk te maken; men pleegt aldus geen huwelijksgebruik meer, maar een huwelijksmisbruik en maakt zich schuldig aan de wraakroepende zonde van onkuischheid tegen de natuur.”

Onanisme en Nieuw-Malthusianisme

Kent u bovenstaande woorden? Nee? Let op hier komt de verklaring zoals in het boekje omschreven. “Man en vrouw mogen derhalve niet luisteren naar mondelinge of schriftelijke raadgevingen, om door zondige handelingen, hetzij zonder behulp van voorbehoedsmiddelen (Onanisme) hetzij met behulp van

voorbehoedsmiddelen (Nieuw-Malthusianisme) het aantal kinderen te beperken. Zij moeten die handelingen als onzedelijk verafschuwen, volgens plicht en geweten handelen en groot vertrouwen hebben op God, die hun de kinderen schenkt en hen ook zal bijstaan, om ze te kunnen opvoeden.”

Tot besluit

Knoop tot besluit het volgende nu maar heel goed in je oren:

“Zoowel het Onanisme, als het Nieuw-Malthusianisme is een daad van laffe en brutale zelfzucht; een der zwaarste zonden van ontucht; een der zwaarste zonden tegen de liefde jegens elkanders onsterfelijke ziel. Het vermoordt den zielevrede … “

Stop er maar mee en wil jullie de verdere reeks hemeltergende gevaren maar onthouden.

Ach.. toch nog een tot besluit; “Ook gedurende de zwangerschap is doorgaans het huwelijksgebruik (wat een woord!) geoorloofd, hoewel vooral in den eersten en in den laatsten tijd van zwangerschap ter wille van de vrucht bijzondere matiging in het gebruik van het huwelijk ten zeerste is aan te raden.”

Ik zou zeggen geniet er maar van maar op z’n Nieuw Malthusianismes da’s wel zo veilig! En daarbij had de katholieke bisschop en schrijver van het boekje nog minder verstand van seks dan de schrijver van dit epistel van emastiologie.